Πειρατία και "Πειρατία"! Η γνώμη σας; Θεραπεία;! :

Στο εξωτερικό δεν πληρώνουν τόσο τα games ellessar. Ο μέσος μισθός είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

Ο Elessar wrote: Παντως, πλακα - πλακα φανταστειτε τι κερδος βγαζει ενας πειρατης!
Τι εξοδα εχει; Τον εξοπλισμο και μια συνδρομη σε "εταιρια" που του παρεχει ΟΤΙ κυκλοφορησει. Το αδειο δισκακι αντε να το παιρνει 10 λεπτα.

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν αγοράζω τίποτα από αυτούς. Σε πιάνουν κορόιδο.

Το θεμα ειναι πως, απο οτι εχω παρατηρησει μετα απο 1-2 χρονια απο την κυκλοφορια οποιουδήποτε παιχνιδιού, αυτο κυκλοφορει σε budget εκδοση σε ειδικη, μειωμενη τιμη.
Ποσες απο αυτες τις εκδοσεις εχουμε δει στην Ελλαδα;

Έχω δει αρκετές. Αλλά από αυτά οι εταιρείες δεν βγάζουν και πολλά. Αν το παιχνίδι δεν πουλήσει στην πρώτη έκδοση, θεωρείται αποτυχία, όσο και να πουλήσει η budget.

Επιπλεον, ειναι λογικο να πληρωνουμε ενα καινουργιο παιχνιδι 45-50 €, ακριβως οσο πληρωνει (και πολλες φορες φθηνοτερα) και ο Γερμανος, στην χωρα του οποιου ομως ο κατωτατος μισθος ειναι 1200-1500 €;

Ακριβώς. Όταν εγώ έχω εισόδημα 800€ το μήνα, με τι λεφτά να αγοράσω τίτλους; Όταν δούλευα Γερμανία, είχα 1100€ εισόδημα, και η ζωή ήταν φτηνότερη. Ήμουν πιο άνετος. Τώρα δυο-τρεις τίτλους το εξάμηνο μπορώ να αγοράσω. Τα άλλα τα αντιγράφω από φίλους και video-club. (Καλό αυτό το φρούτο με τα video-club εδώ στην Ελλάδα. Νοικιάζεις ένα παιχνίδι με 2€, ασχέτως πόσα CD, και το γράφεις στο σπίτι. Στη Γερμανία δεν είχαμε τέτοια... )

Adventures που το πακέτο που έχει είναι άξιο αγοράς = παραγγελία από το εξωτερικό. Γλυτώνεις και το dvd box. Δυστυχώς είναι μονόδρομος. Μακάρι να γίνει κάτι από τους publishers αλλά μην περιμένετε πολλά.

Οποτε, θα μπορουσε κανεις να πει οτι ΜΙΑ λυση κατα της πειρατειας ειναι να περνουμε ΟΛΟΙ τα παιχνιδια μας απο πειρατες. Ετσι, θα αναγκαστουν καποια στιγμη οι εταιρειες να πουλησουν πιο φθηνα τα παιχνιδια (οπως εγινε και με τα μουσικα cd).

Ελληνικοτατη λυση αυτη.

χε χε χε ωραια λυση.παντως οι τιμες ειναι τραγικες καποιες φορες.οταν ειχα πρωτοπαει παπασωτ να δω για το syberia ειχε ενα τσαλακωμενο κουτι με τιμη 45Ε!!!τα παιξα.μας δουλευουν?βεβαια δεν ειναι παντα ετσι.πχ το darkfall το ειχε γυρω στα 30 και εχω δει κατα καιρους και αλλα φθηνα αλλα σπανια .οσο για παλια παιχνιδια παντως , η μονη λυση ειναι τα αντιγραφα γιατι απο το internet... ασε που δεν εχω και πιστωτικη.
για πειτε μου που να βρω riven DVD,black dahlia, blade runner,odsidian και αλλα που ψαχνω?

Xalara exoume na doume polla akoma!!!

Για μένα, πειρατεία από πειρατεία έχει διαφορά. Π.χ. στο θέμα της μουσικής είμαι υπέρ της πειρατείας (είναι ιδεολογικό το ζήτημα). Όμως με τα παιχνίδια είναι άλλη φάση. Θα ήθελα να είχα όλα τα παιχνίδια που παίζω αυθεντικά. Αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο. Θέλει πολλά χρήματα. Μακάρι να είχα 20-30-40 ευρώ να κάθονται και να μην ξέρω τι να τα κάνω. Όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Έχω ένα σπίτι, μια οικογένεια, δυστυχώς ή ευτυχώς είναι άλλες οι προτεραιότητες. Κρίμα που όταν ήμουν πιτσιρίκι δεν είχα ιδέα από adventures ώστε να έπαιρνα κάθε μήνα με τα λεφτά που είχα από το χαρτζιλίκι κι από ένα παιχνίδι. Τώρα με τα λεφτά που έχω πρέπει να γεμίζω το ψυγείο και να πληρώνω λογαριασμούς... Γι' αυτό σχεδόν όλα μου τα παιχνίδια είναι κόπιες κι από ότι φαίνεται θα συνεχίσουν να είναι.

Πάντως σχετικά με το θέμα του δανεισμού (αυθεντικών ή μη) παιχνιδιών, αν κάποιος μου ζητούσε να του δανείσω ένα παιχνίδι, η αλήθεια είναι ότι δε θα του το δάνειζα... Θα του το 'γραφα εκείνη τη στιγμη...

Πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις, ειδικά το πρώτο post του Real NC με προβλημάτισε.

Προσωπικά δεν έχω αγοράσει ποτέ στη ζωή μου πειρατικό παιχνίδι παρά μόνο ένα χρησιμοποιημένο CD με τα πρώτα δύο Monkey Islands από ένα συμαθητή στο Λύκειο. Μπορεί να είμαι αφελής, μορεί και ρομαντικός πάντως θέλω να πιστεύω ότι όταν αγοράζω ένα αυθεντικό παιχνίδι ενισχύω έχτω και ελάχιστα τους πραγματικούς δημιουργούς κι όχι μόνο την εταιρεία που το εκδίδει. Υπάρχει εδώ το θέμα που λένε πολλοί με τα παιχνίδια που αποδεικνύονται "μούφες". Το 90+/% ποσοστό των παιχνιδιών που αγοράζω/παίζω είναι adventures. Δεν έχω καμιά καούρα να δοκιμάζω 4 παιχνίδια κάθε μήνα και για κάθε αγορά προσπαθώ να ελαχιστοποιήσω όσο γίνεται την πιθανότητα της "δυσάρεστης έκπληξης" λαμβάνοντας όσο περισσότερες πληροφορίες μπορώ για το παιχνίδι.
Εξακολουθώ μετά από 8 περίπου συναπτά έτη να διαβάζω PC Master και τα reviews του Τσουρινάκη παρόλο που τα γούστα μας δεν πολυταιριάζουν αλλά επ' ουδενί δεν αγοράζω όλα τα παιχνίδια που προτείνει (ο αριθμός των οποίων συνήθως συμπίπτει με αυτών που παρουσιάζει). Μπορεί να μην αποκτώ πλήρη εικόνα για την αξία του παιχνιδιού αλλά αποκτώ για το περιεχόμενο κάτι ιδιαίτερα σημαντικό. Μετά ακολουθεί ανάγνωση reviews από το Ιντερνετ και γενικά κάθε πιθανή βολιδοσκόπηση του παιχνιδιού που με ενδιαφέρει.

Επίσης εξαιρετικά σπάνια αγοράζω παιχνίδια που έχουν κυκλοφορήσει πρόσφατα (μέσα στους προηγούμενους 4-5 μήνες) και συνήθως περιμένω να πέσει η τιμή τους ή να μαζέψω τα απαιτούμενα χρήματα. Κάτι που τισ περισσότερες φορές δεν αργεί μια και δεν αγοράζω για παράδειγμα μουσικά CDs (σχεδόν καθόλου) οπότε όλες μου οι οικονομίες επενδύονται σε παιχνίδια. Φυσικά πολύ συχνά παίζω games που κυκλοφόρησνα πριν 1.5-2 χρόνια αλλά αυτό δε με απασχολεί καθόλου.

Με την τακτική αυτή απειροελάχιστες φορές έχω πέσει έξω και έκλαψα τα λεφτά που έδωσα για κάποιο game.

ΥΓ: Για το ζήτητμα του δανεισμού ο Real NC με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Δανείζω και δενείζομαι ασύστολα τα παιχνίδια μου όχι μόνο γιατί πιστεύω ότι η φιλία είναι ιερό πράμα αλλά και για τον εξής απλό λόγο: όταν ένα παιχνίδι με έχει ενθουσιάσει θέλω να το μοιραστώ με όσο περσσότερο κόσμο γίνεται για να μπορώ να συζητήσω μαζί τους την εμπειρία αλλά και να τους δώσω την ευκαιρία να τη ζήσουν. Δεν είναι λίγεσ οι φορές που "πρήζω" φίλους ή την αδερφή μου για να τους δανείσω κάποιο game (πιο πρόσφατο παράδειγμα το Beyond Good and Evil. Έχει καταντήσει αηδία η προπαγάνδα που του κάνω όπου βρεθώ κι όπου σταθώ αλλά είναι απλά καταπληκτικό )