FAHRENHEIT

Fallen Angel, Στο χαρίζω. Στείλε μου την διεύθυνση σου με PM να στο ταχυδρομήσω. Παίξτε το έτσι για να μου πείς και συ την γνώμη σου.

NikolasFigaro

Πάντα η γνώμη του καθενός είναι υπκειμενική. Οπως σε εσένα μπορεί να αρέσει ένα φαγητό και ο άλλος με το που τοι βλέπει κάτι να παθαίνει το ίδιο ισχύει και για τα παιγνίδια.

Εγώ προσωπικά το Still life το λάτρεψα για το σενάριο του, τα γραφικά του ττην ατμόσφαιρα του, την δράση του και τους πανηλίθιους γρίφους όπως φανήκανε σε εσένα

Φίλη Giovanna, εννοείται ότι η γνώμη του καθενός είναι υποκειμενική και φυσικά κανείς δεν προσπαθεί να επιβάλλει σώνει και καλά την δική του άποψη. Απλά, μιας και αναφέρθηκε το Still Life, δεν μπορώ, σε καμία περίπτωση, να το θεωρήσω πιο "adventure" από το Fahrenheit. Είναι μία κλασική περίπτωση rip-off παιχνιδιού, όπου βάζουμε μία καθαρά γραμμική και απλούστατη δράση, με την οποία θα κυλάει η ιστορία, και όπου κανείς δεν θα μπορεί να κολλήσει, και πολύ απλά, μπας και τσιμπίσουν οι adventurers, βάζουμε από έναν εκνευριστικό (και εκτός τόπου και χρόνου) γρίφο σε κάθε κεφάλαιο, για να υπάρχει αυτό το "adventure feeling". Αν πάρω ένα βιβλίο με γρίφους ή σταυρόλεξα έιναι μέσες άκρες σαν παίζω το Still Life, χωρίς τα cinematics.


Όσον αφορά το άλλο, φίλε Mortal, μέσες άκρες έχω τις ίδιες απόψεις με σένα. Κι εγώ κινούμαι σε όλα τα είδη gaming (και ψυχαγωγίας εν γένει) και παρατηρώ ότι οι ταμπέλες τελικά μεγαλύτερο κακό κάνουν παρά καλό. Και πλέον δεν δίνω ιδιαίτερη βάση στο τι διαφημίζει ή προωθεί για τον νέο της τίτλο μία εταιρεία. Ωστόσο παρατηρείται πλέον το φαινόμενο η μεγάλη μάζα σύγχρονων παιχνιδιών να αποτελούν ένα υβρίδιο, παντρεύοντας είδη και τάσεις. Προσωπικά είμαι δεκτικός σε τέτοιες προοπτικές. Αλλά είναι θεωρώ θέμα του καθενός, τί ζητάει από το παιχνίδι. Εγώ για παράδειγμα θέλω μία καλή ιστορία, με αρχή μέση και τέλος και έντονη ατμόσφαιρα. Αν είναι action ή adventure ή κάποιο υβρίδιο, δεν με ενοχλέι ιδιαίτερα. Αλλά με τις ταμπέλες παρατηρώ το εξής φαινόμενο: Δεν είναι πλέον μία μορφή προπαγάνδας ή διαφήμισης των εταιρειών, αλλά η ρίζα του κακού έγκειται στους κόλπους των ιδίων των gamers, όλων των ειδών. Θεωρώ δηλαδή ότι οι ταμπέλες είναι κάτι στο οποίο προσκολλούνται οι ίδιοι οι gamers και όχι οι εταιρέιες. Και τρελλαίνομαι όσο σκέφτομαι ότι οι πιο κολλημένοι με μεγάλη διαφορά στις ταμπέλες είναι οι adventure gamers, η δήθεν πιο σκεπτόμενη τάξη των gamers. Μία βόλτα σε διάφορα fora θα σε πείσει.

Δεν έχεις κι άδικο φίλε μου, όντως. Πολλοί απο εμάς με το πέρασμα των χρόνων ταυτισθίκαν με ορισμένα είδη παιχνιδιών και πλέον μας ξενίζει μια "απότομη" αλλαγή, και ιδιαίτερα εκείνους οι οποίοι ασχολούνται μόνο με μια από τις κατηγορίες (απορίπτοντας τις άλλες δίχως να έχουν ασχοληθεί μαζί τους). Τα υβρίδια ωστόσο που μπορεί να συσχετίσουν παρεμφερείς κατηγορίες είναι δύσκολο να τα αποδεχθεί ο καθένας. π.χ πολύ χοντρικά (γιατί ακόμη και τα hybrids θέλουν την ανάλυση τους), RPG - Adventure (Ψάξε, κάνε εμπόριο, λύσε puzzles, σκότωσε, γίνε ήρωας), Strategy - God game (δίοικησε αποστασιοποιμένα, κάνε θαύματα, διαχειρήσου πόρους, γίνε ο ένας), Strategy - RPG (τελείωσε την αποστολή, αξιοποίησε τον ήρωα, σκότωσε τα κακά troll), RPG - Action (Hack n slash) (Φτιάξε χαρακτήρα σκοτώνοντας και βρες και έξυπνους γεμάτους φαντασία τρόπους να σκοτώνεις, στο τέλος πάρε την πριγκίπισα και τον θησαυρό και γίνε ήρωας ή μοναχικός καβαλάρης που σβήνει η φιγούρα του στο βάθος του ορίζοντα), Action - Adventure (Kill em all, and solve the puzzle αφού θα έχεις βρει τα τυπικά κλειδιά, θα έχεις μαζέψει τα ammo/health/special που βρίσκονται διάσπαρτα στην πίστα, άντε και κανα μυστικό για να περνά η ώρα). Γενικά όπως βλέπεις είναι πάρα πολύ ανακατεμένα, προσωπικά δεν με χαλάνε, γιατί αν νευριάσω ή θα πέσει cheat ή θα το απεγκαταστήσω (και φάσκελο στον καθρέπτη για την επιλογή μου), και θα αρχίσω να σκέφτομαι χρήσεις όπως σουβεράκι, φρίσμπυ (δεν έχω και την άπειρη φαντασία, ακούω ιδέες) για το CD/DVD του παιχνιδιού, αλλά ωστόσο πολλοί ίσως να θυμώσουν περισσότερο, και να αρχίζουν οι ξαναμένες συζητησούλες που λέγαμε.
Οι gamers διαμορφώνουν/νουμε τις τάσεις, γιατί θεωρητικά σε εκείνους/εμάς αναφέρονται και τα προϊόντα, ωστόσο όταν σε έναν άνθρωπο ανεξαρτήτου ηλικίας (παίζει και ρόλο όσον αφορά τα αντανακλαστικά και όχι την σκέψη) προσφέρεται ένα παιχνίδι θα πρέπει το συγκεκριμένο να λαμβάνει υπόψην του και την αντιμετώπιση βάση διάφορών στα ηλικιακά φάσματα.
Τα adventure με την έννοια σκέψη είχαν και ελπίζω πως έχουν την μεγαλύτερη γκάμα ηλικιών και παικτών, γιατί είχαν και την ιστορία, και τους γρίφους, και έδιναν και τον χρόνο να ψάξεις, να συσχετίσεις και να προωθήσεις την ιστορία αυτή δίχως να κυλά η αδρεναλίνη μέσα σου σε ποσότητες που θα ξεχύλιζαν και τον Αμαζόνιο, και να έχεις τα αντανακλαστικά ζογκλέρ. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Αυτή θεωρώ πως είναι η ένσταση πολλών απο τους ανθρώπους που δυσανασχετούν στο πάντρεμα, και όχι το εμπορικό ταμπελάκι.
Και η ταμπέλα "ανεγκέφαλο" παιχνίδι που λέγεται για τα action είναι δίκοπο μαχαίρι στο να προσπαθήσεις να την αναλύσεις. Γιατί ναι μεν είναι ένστικτα και συγχρονισμός χέρι-μάτι (κατά πολύ μεγάλο ποσοστό), οπότε βάζουμε ένα ηλικιακό φάσμα από 14-30 (πολύ χοντρικά, και δίχως να έχω ψάξει για στατιστικές) στο παιχνίδι, (εκεί δεν σκέφτεσαι αντιδράς και πολλές φορές η αντίδραση σου γίνεται "εκβιαστικά"), και κατόπιν έχει και ένα ποσοστό συσχετισμού χώρου/επιπέδων, αξιοποίηση μνήμης, στρατηγικό συλλογισμό, αξιοποίηση πόρων και υλικών κατά μικρότερο βαθμό, οπότε πιάνει και ένα μέρος μεγαλύτερων ηλικιών, αλλά πλέον σε ομαδικό παιχνίδι που μοιράζονται οι ρόλοι στα κατάλληλα άτομα.
Επίσης οι gamers όταν δυστυχώς δεν έχουν την πολυτέλεια να αφιερώνουν τον άπειρο χρόνο σε αναζητήσεις στον παιχνιδόκοσμο καταλήγουν σε "έντονες" κουβέντες υπεράσπισης του Α ή του Β είδους/τίτλου δίχως να μπορούν (και ίσως και να θέλουν) να ασχοληθούν (είτε λόγω οικονομικού είτε χρόνου, είτε διάθεσης) και με τα υπόλοιπα είδη, γιατί πολλές φορές περιορίζονται σε ένα τίτλο για σειρά μηνών ή και χρόνων. (Doom, Quake, Counterstrike, Unreal κ.λ.π)

Και δεν θα δεχθώ με άνεση τις κουβέντες που γίνονται απο το βασικό καταναλωτικό κοινό τα παιδιά σχετικά με το δικό μου είναι καλύτερο από το δικό σου. Η ηλικία τους δυστυχώς δεν τους δίνει την δυνατότητα να έχουν ασχοληθεί με όλα και να έχουν καταλήξει συνειδητά στο ένα ή το άλλο είδος (ακόμη και εμείς δεν μπορούμε να καταλήξουμε, μετά απο τόσα χρόνια, σε ένα συγκεκριμένο, που το πας αυτό!). Και επιπλεόν δυσκολεύομαι να το δω σαν μια ελιτίστικη προσέγγιση τόσο πολύ (εμείς σκεφτόμαστε, αυτοί όχι), αν και δυστυχώς υπάρχει περίπτωση και να ισχύει.

Ελπίζω να βγάζεις κάποια άκρη απο το συνωνθύλευμα σκέψεων που ξεχύθηκε στο πληκτρολόγιο και έκανε την εμφάνιση του στο post μου. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Αμαν! Αμαν! μια φορά με έπιασε και μένα να γράψω κάτι παραπάνω! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> (Καλά για φέτος τελείωσα, του χρόνου πάλι!) <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Τα είπα όλα, ή άφησα και τίποτα απέξω από τον αχταρμά μου;

Elessar μαζί με το word limit βάλε και emotion icons limit

Limits! Limits! Limits! There are no limits, as there is no spoon! (μην ξεχνιόμαστε!) <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Φίλε mortal, διάβασα με πολλή προσοχή τα όσα γράφεις στο post σου, και ομολογώ ότι είναι άκρως ενδιαφέροντα και με μεγάλη δόση αλήθειας.

Καταρχήν, όσον αφορά τα υβρίδια, δεν θα μείνω για πολύ στο (όποιο) πάντρεμα των ειδών (π.χ. action/adventure κ.ο.κ), αλλά στην προσπάθεια από την πλευρά των developers για πιο open-ended παιχνίδια, για παιχνίδια που προσφέρεουν ελευθερία κινήσεων και αποφάσεων δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μία δράση μη-γραμμική, ανοιχτή και ίσως μοναδική για κάθε παίχτη. Για παράδειγμα αυτό προσπαθεί να κάνει ο Molyneux σε όλους τους τίτλους του. Με άλλα λόγια ο εκάστοτε developer προσπαθεί να σου πει: "Δεν θέλω να παίξεις ένα παιχνίδι όπου κινείσαι βάσει των δικών μου όρων, αλλά θέλω τους όρους αυτούς να τους δημιουργείς εσύ". Δύσκολο; Προφανώς. Ακατόρθωτο; Ο καιρός θα δείξει. Και, συνέπεια αυτής της προοπτικής είναι η άτυπη "κατάργηση" (σταδιακά) των ειδών, κάτι νομίζω κατανοητό. Πάντως θεωρώ ότι προς τα εκεί προσανατολίζεται η φιλοσοφία των σύγχρονων developers.

Κατά δεύτερον, επειδή παίζω παιχνίδια όλων των ειδών για χρόνια, αποκλειστικά στο PC, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι σήμερα δεν υπάρχει κανένα απολύτως παιχνίδι για PC που να μην απαιτεί συστηματική σκέψη από την πλευρά του παίχτη, λίγη ή πολλή δεν έχει σημασία. Σήμερα πλέον τα αντανακλαστικά, ναι μεν πάιζουν ρόλο, αλλά χωρίς μυαλό δεν πας πουθενά. Από ποδοσφαιράκι, μέχρι FPS, μέχρι και τα αγαπημένα μας adventures, όλα, μα όλα, απαιτούν ικανότητα σκέψης και λήψης αποφάσεων. Βέβαια, δεν απευθύνονται όλα τα είδη σε όλους τους gamers (γι'αυτό εξάλλου υπάρχουν και διαφορετικά είδη). Παράλληλα θεωρώ ότι η μεγάλη μάζα των παιχνιδιών απευθύνεται ολοένα και πιο πολύ σε πιο "ώριμους" gamers.

Και ερχόμαστε στα ηλικιακά φάσματα. Δεν ξέρω αν τα adventures απευθύνονται σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας (αν και στην Ελλάδα μου φαίνεται λογικό, και λόγω της γλώσσας), αλλά πιστέυω ότι μπορούμε πλέον να μιλάμε για "χάσμα των γενεών" στους κόλπους των gamers. Δεν ξέρω την ηλικία σου mortal, αλλά σίγουρα αν είσαι πάνω από τα 20-25, θα κατανοείς τον προβληματισμό μου αυτό. Δεν είναι της παρούσης να το αναλύσουμε, αλλά σίγουρα αλλάζουν πολλά πράγματα στο μυαλό των gamers, δυστυχώς όχι πάντα θετικά. Πάντως θεωρώ ότι δεν περιορίζονται τα είδη σε κάποιες ηλικιακές ομάδες, αλλά παρατηρώ την τυφλή προσκόλληση σε κάποια είδη (από άτομα κάθε ηλικίας), απορρίπτοντας ασυζητητί οτιδήποτε άλλο.

Για τη ελιτίστικη προσέγγιση που αναφέρεις, νομίζω ότι όχι μόνο υπάρχει, αλλά βασιλέυει. Σε όλα τα είδη των gamers υπάρχουν ελιτίστικες απόωεις, αλλά ειδικά όσον αφορά τους adventure gamers, τα πράγματα ξεφέυγουν πολύ άσχημα. Όχι μόνο είμαστε ελιτιστές, αλλά διαρκώς έχουμε μία μόνιμη γκρίνια στα χείλη, σαν να είμαστε ανοργασμικές γυναίκες (σόρυ για τις όποιες παρεξηγήσεις, αλλά νομίζω ότι καταλληλότερα δεν μπορεί να τεθεί).
Το ένα μας μυρίζει, το άλλο μας ξυνίζει, και εν τέλει θέλουμε να κρατήσουμε τα adventures παρωχημένα, σε ένα πιο underground πλάισιο, για τους λίγους και εκλεκτούς. Με αυτό δεν συμφωνώ εγώ. Και επειδή ευτυχώς έχω ζήσει πολλά χρόνια εξωτερικό, μπορώ με ασφάλεια να πω (ξέρω ότι θα πέσουν να με φάνε) ότι αυτή η ιδιαίτερα ελιτίστικη νοοτροπία υπάρχει κυρίως στην Ελλάδα. Και σε ποια Ελλάδα; Στην Ελλάδα που ο άλλος αγοράζει με 5 ευρώ το πειρατικό παιχνίδι και έχει και το θράσος να έχει απαιτήσεις από τους developers.

Δεν ξέρω αν σε μπέρδεψα λιγάκι, ή αν μπερδεύτηκα ο ίδιος, αλλά χάιρομαι ιδιάιτερα για την συζήτηση αυτή. Αν και ίσως θα ήταν καλύτερα ένα νέο thread

Παρακαλώ περάστε από το καφενεδάκι μας να το συζητήσουμε!

Και ας αφήσουμε το fahrenheit ήσυχο γιατί πολύ το παιδέψαμε!

Fallen angel πραγματικά χαίρομαι που σου άρεσε χαλάλι τα λεφτά του γιά σένα όλα!!!. Εγώ είχα το πρόβλημα δεν μπορεσα ποτέ να το ξεπεράσω, μάλλον κάτι έχω. Δεν είμαι γρήγορη στις αντιδράσες μου δεν μπορώ να παίζω Simon says , αλλά επιφυλάσομαι στο επόμενο παιγνίδι adventure που θα μου πουλήσουν και θα είναι action εγώ κάτι θα πάθω από τύφο ....μέχρι δεν ξέρω θα κόψω τις φλέβες μου.

Κομμένες φλέβες!!! Ωχου! Αμαν! Προσέχετε τι λέτε γιατί αλλιώς θα πρέπει να βάλουμε πινακιδάκια καταλληλότητας στα thread (PG, 13, 15, 18, 36 και πάει λέγοντας) που να λένε σε τι ηλικίες αναφέρονται (Πολύ αίμα βρε παιδί μου, ούτε στα Hellraiser δεν είχε τόσο πολύ! Μανιοκαταθλιπτική και εσείς, με τάσεις αυτοκτονίας μπροστά στις αντιξοότητες του gaming!?! Στην CallMeDr αμέσως!) <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->

@ FA

Συγχαρητήρια για το θάρρος σας αγαπητή μου! Αλλά (το γνωστό)...για την ώρα δεν με πείθεις, είδα και τις του PCM αναφορές και έχω αρχίσει να δυσανασχετώ εντόνως σχετικά με τον υπό συζήτηση τίτλο. Θα προτιμήσω να σπάσουν τα νεύρα με το ρομπότ του SL (και είπαμε: πως το περάσατε!? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Που θα πάει θα προλάβω τα &amp;#%$&amp;#%$&amp;%# τα laser!)

Εγώ γιατί δε το είδα αυτό? Την τύλιξες όταν είχε έρθει στο σπίτι να πάρει τα κουτιά? Ααα... είπαμε έχει εναλλακτικές, αλλά ολόκληρο re-conne έχασα?! :shock:

Ακριβώς. Την πρώτη φορά έφαγα χυλόπιτα αλλά λόγω τις πολύ χαμηλής mental health αποφάσισα να το ξαναπαίξω λόγω και υπόνοιας ότι κάτι κρύβετε. Το τέλος δεν μπορούσα ούτε να το φανταστώ. Δεν εννοώ να δεις μόνο μία σκηνή sex ή κάτι γυμνό (όπως το στριπτιζ της γκόμενας του μαύρου αστυνομικού στα extras). Συμμετέχεις και εσύ στην ερωτική πράξη. Δηλαδή θα κουνάς το mouse όπως π.χ. όταν έσωζες το αγοράκι και αυτός κουνιέται (αν έπιασες πως κουνιέτε). Με στόχο να την φέρεις σε οργασμό. Αλλά πρέπει να προλάβεις να κουνάς σωστά το mouse και γρήγορα αλλιώς δεν θα το επιτύχεις .

Εγώ πάντως θα το έλεγα adventure απλώς όχι point and click και όχι από τα συνηθισμένα.