Κινηματογραφικές προτάσεις...κι άλλα!

Castledoque σ ευχαριστώ για τις προτάσεις σου (δε πήγαιναν αποκλειστικά σε μένα αλλά δεν έχει να κάνει). Η εμπειρία μου δεν είναι και πολύ μεγάλη σε αυτό το είδος. Και αναρωτιόμουν που στο καλό θα βρω αυτές τις ταινίες αλλά με το βίντεο που παρέθεσες μου λύθηκε η απορία.
Μια σχετική (όχι του βωβού) με το βωβό κινηματογράφο και τη μεταπήδησή του στη σύγχρονη μορφή είναι το sunset blvrd. Εκπληκτική ταινία.

Είναι πάνω από μήνας τώρα που το είδα κι έτσι η αρχική απογοήτευση και χολή πρόλαβε να στεγνώσει ( στο μεσοδιάστημα, παρόλα αυτά δε μπορώ να μη σχολιάσω. Το Batman Begins είναι μία από τις αγαπημένες μου ταινίες ever, κερδίζοντας στα σημεία το Returns του Burton. Το Dark Knight ήταν πολύ καλό αλλά με απογοήτευσαν οι υπερβολές στη δράση και η απότομη αλλαγή κλίμακας που -για μένα- αποδυνάμωσε αυτή την αύρα μυστηρίου που θα πρέπει να περιβάλει τον Batman, έπαιρνε όμως πόντους από την ανατριχιαστική παρουσία του Joker και την αρκετά επιτυχημένη προσπάθεια να "σοβαρέψει" η saga χωρίς να απαρνηθεί πλήρως αυτή την αίσθηση larger than life που περιγράφει ο Castledoque. Αποτελεί και τη μοναδική ταινία στην καριέρα μου την οποία είδα δύο φορές στον κινηματογράφο (ήταν και θέμα σύμπτωσης, βέβαια, αλλά μετράει).

Και ερχόμαστε στο Rises το οποίο προσωπικά με απογοήτευσε σε όλα τα επίπεδα. Δεν θα φτάσω στο σημείο να πω ότι είναι κακή ταινία, αλλά για μένα αποτυγχάνει σχεδόν πλήρως σαν κατακλείδα της τριλογίας, σαν περιπέτεια Batman και σαν ταινία του Nolan. Όσο την παρακολουθούσα έπιασα τον εαυτό μου να "προσπαθεί" να πωρωθεί με το δράμα και την αγωνία του Batman αλλά να μη τα καταφέρνει. Μου αποσπούσαν συνεχώς την (συναισθηματική) προσοχή οι σεναριακές ευκολίες και αναληθοφάνειες, οι κούφιοι χαρακτήρες, οι ανούσιες ανατροπές και αποκαλύψεις προς το τέλος, τα μελό στοιχεία, η παντελής έλλειψη της σκοτεινής κόμικ αισθητικής (με την έννοια του στυλιζαρίσματος), όλα. Με λίγα λόγια βρήκα κάποια πράγματα να εκτιμήσω ως κινηματογραφόφιλος αλλά δε βρήκα τίποτα να αγαπήσω. Ειδικά, δε, σαν φίλος του Batman.

Να κάνω και μια ειδική μνεία στην άγαρμπη προσπάθεια να κλιμακωθεί/γιγαντωθεί το διακύβευμα στη νέα ταινία (ο Batman και το Gotham τα παίζουν όλα για όλα, you win or you die κτλ) για να εκβιαστεί μια αίσθηση του επικού και να κλείσει η τριλογία εντυπωσιακά. Θλίβομαι μάλιστα διπλά γιατί σε όλο αυτό το πανηγύρι εμπλεκόταν και αρκετές αναφορές στην πρώτη ταινία, επιχειρώντας να μας πείσει ότι πρόκειται για το τέλος μια κυκλικής πορείας την οποία ήταν μοιραίο να ακολουθήσει ο Batman. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι όποιος σκηνοθέτης και να πάρει τη μπαγκέτα από τα χέρια του Nolan δεν θα μου ξαναδώσει μια ταινία τόσο ταιριαστή στα γούστα μου όσο το Begins και αυτό σαφώς με μελαγχολεί αλλά θεωρώ ότι η προσφορά του στον ήρωα έκλεισε με το Dark Knight και ό,τι (θετικές) επιρροές κληροδότησε (αρκετές φάνηκαν ήδη στα παιχνίδια Batman της Rocksteady) στο σύμπαν του Σκοτεινού Ιππότη καλύτερα να αξιοποιηθούν από άλλους.



Τελικά φαίνεται ότι δεν το έχω ξεπεράσει το στραπάτσο όσο νόμιζα. Oh well.

Έχω δει τις 2 πρώτες ταινίες, αλλά δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα, οπότε ίσως πρέπει να τις ξαναδώ πριν δω το 3ο. Το 3ο είναι συνέχεια ή prequel; Την δεύτερη θυμάμαι να μου χει κάνει περισσότερη εντύπωση, αλλά κι αυτή όχι κάτι τρομερό. Σίγουρα ο Joker ξεχώριζε.

Εγώ πρόσφατα είδα το "The Girl With a Dragon Tattoo" του αγαπημένου David Fincher την οποία και σας προτείνω ανεπιφύλακτα ως μια πολύ καλή ταινία μυστηρίου.

Όσον αφορά τις (πολύ) παλιές ταινίες που αναφέρετε πιο κάτω, δε μπορώ παρά να μην αναφέρω την αγαπημένη μου, το "Nosferatu: Eine Symphonie des Grauens" του 1922, ένα πραγματικό αριστούργημα. Είχα την τύχη να δω την ταινία έφηβος σε κινηματογράφο της Χίου, με τη μουσική βέβαια να παίζει μαγνητοφωνημένη ανεξάρτητα (καθώς η ταινία δεν έχει ήχο). Ήταν μια εποχή που είχα φάει τα θρίλερ με το κουτάλι, για κάποιο λόγο έβλεπα ό,τι σκουπίδι υπήρχε στο βιντεοκλάμπ που είχε έστω και την παραμικρή υπόσχεση τρόμου. Έπεισα 2 φίλους μου να πάμε να τη δούμε (την έφερε η τοπική Κινηματογραφική Λέσχη) και πήγαμε με εντελώς χαλαρή διάθεση του στυλ "του '22 ταινία δε θα βλέπεται, αλλά ας πάμε μια που δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε Παρασκευή βράδυ". Την είδαμε σε σχεδόν άδεια αίθουσα και περιττό να πω ότι πρέπει να είχαμε εφιάλτες τουλάχιστον για τις επόμενες 2 βδομάδες ο καθένας... Δεν μπορώ καν να φανταστώ πως θα ήταν να την βλέπεις στο σκοτάδι των τότε κινηματογραφικών αιθουσών με την ορχήστρα να παίζει live τη μουσική από κάτω. Ανατριχίλα...

Κανονικό sequel είναι και μάλιστα εκτυλίσσεται αρκετά χρόνια μετά το Dark Knight (με ηλίθια πρόφαση κατ' εμε αλλά τέλος πάντων).