Peter Jackson's King Kong 2005

Δεν έχω διαβάσει το σχετικό βιβλίο με συγχωρείς . Αν ξετρελαθήκατε με αυτή την ταινία πάω πάσο πάντως και δεν έχω διάθεση να ασχοληθώ με το King Kong τώρα...

Πάντως εγώ την θέση του κυρίου σκηνοθέτα θα έβαζα και τον godzilla να ξεπροβάλλει κάπου μέσα από το νησί και ένα γιαπωνέζικο ρομπότ, τύπου getta, voltron, voltus 5 or whatever, να μονομαχήσει μαζί του. Ίσως να "έχωνα" και έναν power ranger για να σώσει την κατάσταση.

Για να μην το ξεχάσω κιόλας... Θα πήγαινα και ενα gameboy στον Kong. Σιγά να μην κάθομαι να χοροπηδάω για να γελάει ο πίθηκας. (για όποιον έχει χιούμορ)

ΥΓ. Και πολλά εντομοκτόνα ε...

Βασικά βρε παιδιά κάθε φανταστικός κόσμος έχεις τους δικούς του κανόνες, αν πας να δεις τον κόσμο του σκηνοθέτη και του σεναριογράφου με τα δεδομένα της πραγματικότητας, καλά θα ήταν να μην το δεις, γιατί τόσο εσύ όσο και η ταινία απλά έχετε χάσει το παιχνίδι.

Αν δεν αφήσεις την πραγματικότητα, και να δεχθείς τις ιδέες της ταινίας για όσο θα διαρκέσει τότε ποτέ δεν το χαίρεσαι. Τόσα χρόνια που βλέπω ταινίες, τσεκάρω εκτός την πραγματικότητα για όσο διαρκεί η ταινία και τις περισσότερες φορές δεν με απογοήτευσαν.

Άκη άλλο ο Ιαπωνικός τρόπος σκέψης, άλλο ο Αμερικάνικος. Εντάξει είμαστε παμφάγα και μας αρέσουν πολλά, το θέμα όμως είναι να μην τα βάζουμε όλα στο τραπέζι του προκρούστη. Δες καθετί για αυτό που είναι. Μην ψάχνεις για περισσότερα.

Τα έντομα κουτούτσικα ήταν, γενικά δεν με χάλασαν. Απλά δημιούργησαν λίγη έξτρα αγωνία και άφησαν λίγο περισσότερο αδρεναλίνη να τρέξει, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο ωστόσο. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Αν βγήκε βιβλίο θα πρέπει να είναι απλά απόδωση του σεναρίου για εμπορικούς σκοπούς, όπως και με το Dragonheart. Και αν είναι καλός ο συγγραφέας που το αναλαμβάνει δημιουργεί ένα καλύτερο αποτέλεσμα ακόμη και σε σχέση με την ταινία. Ή απλά την συμπληρώνει.

Αν δεις τα Documentaries για την Diane Fossey, και την άλλη την κοπέλα (Jane Goodental?) που είχαν ζήσει μεταξύ των γορίλων της Αφρικής, η κίνηση του Kong ήταν φυσική και είχαν στηριχθεί (έστω και χαλαρά) σε αυτά για να δείξουν έναν "φυσικό" γορίλα απλά σε κυκλώπειο μέγεθος.

Προσωπικά δεν υπάρχει το να ξετρελαθείς, αλλά να με ικανοποιήσει σαν αποτέλεσμα η ταινία, από πολλές απόψεις, και αυτό τουλάχιστον για μένα το πέτυχε.
Ας πούμε ότι μετά τον άρχοντα δύσκολα θα υπάρξει άλλο έργο που να ολοκληρώνει τόσα πράγματα στον βαθμό της τριλογίας αυτής, σε φωτογραφία, σκηνοθεσία (γιατί όντως υπήρχε φυσική ροή στα γυρίσματα των σκηνών, και είδα τι σημαίνει κακή σκηνοθεσία με το Nightwatch (το Ρωσικό), όπου οι σκηνές κόβονταν αυθαίρετα, και δεν υπήρχε λογική/φυσική συνέχεια), ικανοποιητική απόδοση ρόλων (ούτε τσιρίδες, ούτε ύπνοι), και πολύ καλή μουσικη, τοπία, εφφέ (δεν μπαίναν στην μέση να φωνάξουν είμαστε εφφε, αλλά στήριζαν την ιστορία σαν φυσικό background (έπαιζαν τον σωστό ρόλο δηλαδή)).
Αυτά τα είχε και το Kong, απλά το σενάριο του δεν ήταν τόσο μεγαλόπνοο, ήταν απλά πιο ρομαντικό σε σύλληψη, και πιο κριτικό στην απλή ιδέα του βιασμού της άγριας (αληθινής) φύσης από εμας προς εξυπηρέτηση των σκοπών μας (γρήγορο ανούσιο κέρδος και φθηνή ψυχαγωγία (δες παλιές Ελληνικές ταινίες)). Τέσπα ας μην μπούμε σε φιλοσοφικές αναζητήσεις για μια ταινία, και ας αφήσουμε κάποιους ανθρώπους που ασχολούνται ίσως πιο σοβαρά από εμάς να το κρίνουν αυτό. Εμείς απλά είμαστε θεατές.

Και να πω την πικρή αλήθεια, ο Kong έπρεπε να σωθεί απο έμας, και όχι εμείς από αυτόν. Εμείς είμασταν οι εισβολείς στον κόσμο του, αυτός απλά έτρωγε τα μπαμπού του και έπαιζε με τους δεινόσαυρους. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Χθές το βράδυ νοίκιασα από το video-club τα Production Diaries του King Kong. Τα συστήνω ανεπιφύλακτα σε όποιον άρεσε η ταινία.

Βλέποντας δε όλες εκείνες τις σκήνες που γυρίστηκαν με τη βοήθεια greenscreen, έκανα ένα search σήμερα και ανακάλυψα πως ο πρωτοπόρος αυτής της μεθόδου είναι ένας έλληνας:

Petro Vlahos is a Hollywood special effects pioneer who developed the color-difference bluescreen process for the Motion Picture Research Council and founded the Ultimatte Corporation in Chatsworth, California, in 1976.

His goal was to invent a better traveling matte system for motion pictures and he won an Oscar in 1964 for Blue Screen Compositing Technology. The first Ultimatte units were analog "black boxes" which evolved into the advanced, real-time digital hardware and the computer software products produced by the company today. In 1978, Petro won an Emmy award for Ultimatte Compositing Technology, followed by the prestigious Lifetime Achievement Award from the Academy of Motion Picture Arts and Sciences in 1994. In 1995, Ultimatteʼs first software product was also awarded an Oscar.

Petroʼs original concepts and innovations have been enhanced and expanded over the years and today Ultimatte users are able to create composites which feature fine details such as hair, smoke, mist, motion blur and shadows. This realism allows for the creation of scenes that would otherwise be too dangerous, impossible and impractical.

Οι πιο σοβαροί είναι οι κριτικοί και αυτοί που δημιουργούνε τις ταινίες δηλαδή...;

Η ταινία για αυτό που είναι, εμένα μου φάνηκε μέτρια, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το δέχεσαι σαν άποψη. Την θeωρώ ένα σερβίρισμα από το hollywood, τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Αν δεν μου άρεσε το concept της ταινίας δεν θα την έβλεπα, δεν τίθεται θέμα πραγματικοτητας και μη, καμία σχέση.

Άκυρο αυτό με τον ιαπωνικό τρόπο σκέψης που αναφέρεις, ήμουν σαρκαστικός, as simple as that...

ΥΓ. Ποιο βιβλίο... Έλεος...

Πρώτα από όλα Καλή Χρονιά! Μην ξεχνιόμαστε! Άντε με υγίεια, πρώτα από όλα, και προσωπικά με εκαντοντάδες χιλιάδες καλές ταινίες! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Α) Πρόσεξε λίγο την πρώτη παράγραφο του μηνύματος με το οποίο διαφώνησες. Πιστεύω πως θα το καταλάβεις αμέσως!
Β) Τον σαρκασμό τον έπιασα, το θέμα είναι πως εσύ δεν έπιασες μάλλον το γεγονός πως όταν λέω πραγματικότητα εκτός, το εννοώ απολύτως. Στον κόσμο της ταινίας οι δεινόσαυροι εφάρμοζαν τέλεια, ως τα ανώτερα ερπετά σε σύγκρουση με τα θηλαστικά και φυσικά με ένα από τους βασικούς primates όπως ο Γορίλας ο οποίος είναι ο βασιλιάς (τουλάχιστον σε θέμα δύναμης) στους πιθήκους όπως και εμείς! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Άρα διαφωνείς σε κάτι που αποδέχομαι σε άλλο επίπεδο (η σύγκρουση του παλιού με το νέο)! Γιατί προσπαθείς, ώρες ώρες (στοίχημα έχεις βάλεις να κερδίσεις την διαφωνία, ε; ) αναρωτιέμαι! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Αν το hollywood και την απόλυτη προσήλωση της βιομηχανίας αυτής στην τεχνική λεπτομέρεια τα καταδικάζεις τότε με βρίσκεις κάθετα αντίθετο και μη συζητήσιμο. Προτιμώ την λεπτομέρεια και την απόλυτη εικόνα, τον απόλυτο ήχο (soundtrack/ηχητικά εφφε), την δυνατή φωτογραφία, το καθαρό "δέσιμο" των σκηνών και το εύπεπτο σενάριο (όχι πάντα βέβαια) από την άποψη για την άποψη, που καταλήγει στο τέλος να είναι κάτι που δεν θέλεις να σκέφτεσαι. Δοκίμασα να δω παλαιότερα Φασμπίντερ και τον άλλο (κόλησα τώρα) με τα Φτερά του Πόθου, και μολονότι έπαιξαν για μερικές στιγμές με καλές ιδέες, το 'χασαν το παιχνίδι, και ανακάλυψα πως ακόμη και στην ταινία θέλω λογικό διάγραμμα (αν δεν έχει μερικές χιλιάδες if then else και case swith() τι να την κάνεις την ταινία) και καθόλου bugs (ναι στην ταινία patches δεν δέχομαι, μόνο upgrades). <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Δοκίμασα να δω παλαιότερα Φασμπίντερ και τον άλλο (κόλησα τώρα) με τα Φτερά του Πόθου

Πολλές ευχές σε όλους για μια Καλη Χρονια!
Mortal, o με τα Φτερά του Ποθου είναι ο Wim Wenders (ελπίζω να τον έγραψα σωστά).

Πολύ καλημέρα και το 2006 να φέρει σε όλους αυτό που ποθούν!

Όντως, thanks Russian, γενικά το μυαλό μου κολλάει όταν κάτι δεν με εμπνέει τόσο που να με κάνει να ερευνήσω βαθύτερα, και να βρεί την θέση του στις σκέψεις. Ψυχώσεις θα μου πεις!

Mortal, για το King Kong μιλάμε όχι για το Space Odyssey, χαλάρωσε...

A εντάξει τότε

Δεν θα 'θελες να το αναλύσουμε τόσο πολύ! Να είσαι σίγουρος και να νοιώθεις ευτυχής που δεν έχω την διάθεση! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Και βρε Elessar, ο γορίλας για γορίλας καλός ήταν (με τους δεινόσαυρους του έπαιζε καρπαζιές, μπαμπού καλό είχε το νησί, παρθένες του προσέφεραν στις θυσίες (απλά δεν ήταν ξανθιές)), εμείς τι δουλειά είχαμε σε εκείνο το νησί ακόμη προσπαθώ να το καταλάβω! Δηλαδή χαλαρά εσύ στο σπίτι σου, μπαίνει ένας τύπος σε πετάει σε ένα σκάφος και μετά σε κάνει και έκθεμα για άλλους παρόμοιους στόκους, μόνο και μόνο γιατί πιστεύει ότι κάτι είναι. Αν εδώ δεν το φώναζε κιόλας τότε δεν ξέρω τι άλλο να πω.

Αλλά ξέχασα τα πάντα ανήκουν στον άνθρωπο! Του κληροδότησαν την γή ένας μουσάτος γέρος και ένας νεανίας ολίγον τι χιπης με γένια αξύριστα, αχτένιστα glam μαλιά (εντάξει το Εβραϊκό glam της εποχής) και πολύ περίεργα slogan (και εκείνο το κακό trip με τον Peter και τον Judas του είχα πει να το προσέξει)! Να το θέσουμε στο σωστό πλαίσιο δεν λέγαμε!? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Ποιος Jackson...?