5 Days a Stranger

Σενάριο - Πλοκή

Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, πέντε και την κακή του μέρα...

Για το σενάριο του παιχνιδιού, ο Yahtzee αντλεί την έμπνευσή του από δύο περιοχές της μυθοπλαστικής παραγωγής: τις αστυνομικές ιστορίες «whodunit» και τα θρίλερ μυστηρίου με θύτες πλάσματα του υπερφυσικού. Μια εξοχική έπαυλη μένει ορφανή από ιδιοκτήτες ύστερα από την πρόσφατη αυτοκτονία του πιο πρόσφατου ενοίκου της και μέλους της ιστορικής οικογένειας DeFoe. Εύκολη λεία για τον κομψευόμενο διαρρήκτη Trilby που, χωρίς να χάσει καιρό, την επισκέπτεται προκειμένου να υιοθετήσει τυχόν σπάνια οικογενειακά κειμήλια που αναζητούν καινούρια στέγη. Όπως λέει κι η παροιμία, όμως, «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται» και σύντομα στην ανυπεράσπιστη (;) έπαυλη σπεύδουν παντός τύπου τυχοδιώκτες που, μάλλον, έχουν διακόψει τη συνδρομή τους στο «Άστρα και Όραμα» καιρό τώρα. Διότι το σιωπηλό αρχοντικό κάθε άλλο παρά ασφαλές αποδεικνύεται, ενώ σύντομα οι πέντε απρόσκλητοι επισκέπτες αντιλαμβάνονται ότι ο θάνατος δεν έχει πάψει το επίμονο φλερτ του με την αινιγματική DeFoe Manor. Στις επικίνδυνες μέρες που ακολουθούν, ο Trilby θα γίνει συμμέτοχος σε μια αναπόδραστη και διαρκώς κλιμακούμενη πορεία προς τον εφιάλτη προσπαθώντας να αναγνωρίσει τη σκοτεινή δύναμη που στοιχειώνει το καταραμένο αρχοντικό κρατάει τους πάντες εγκλωβισμένους μέχρι τελικής πτώσεως.

Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα σαφές ότι η υπόθεση του παιχνιδιού δεν καθηλώνει με την πρωτοτυπία της, παρόλα αυτά χαρακτηρίζεται από σταθερό αφηγηματικό ρυθμό και καλοζυγισμένες, αγωνιώδεις εξάρσεις που αντισταθμίζουν τη μερική προβλεψιμότητα και συντομία της πλοκής.

Δράση - Γρίφοι

Σπίτι για πέντε

Σχεδόν αμέσως, ο Trilby θα διαπιστώσει ότι μοιράζεται το σπίτι με άλλους τέσσερις αυτόκλητους «μουσαφήρηδες» και παρότι στις περισσότερες ιστορίες φαντασμάτων αισθάνεται κανείς ανακούφιση όταν υπάρχει κι ένα διπλανό χέρι για να σφίξει, το πράγμα αλλάζει όταν στο μυαλό σου γυροφέρνει διαρκώς η υποψία ότι το χέρι που σφίγγεις είναι το ίδιο που το προηγούμενο βράδυ κράδαινε με περισσή μαεστρία τη φονική ματσέτα, ο ιδιοκτήτης της οποίας ξεπαστρεύει μεθοδικά τους ενοίκους έναν προς έναν. Βέβαια, εκτός από τον Trilby το ίδιο είναι υποχρεωμένοι να υποθέσουν και ο τυχοδιώκτης Philip, ο νεαρός Jim, η ρεπόρτερ Simone Taylor και ο πανικόβλητος A.J. μια και όταν εμπλέκονται δαιμονικές δυνάμεις, κανείς δεν είναι υπεράνω υποψίας. Σύντομα, οι επιζώντες θα εμπλακούν σε ένα γαϊτανάκι φόνων και παράνοιας με το χρόνο να μετρά αντίστροφα και τη λίστα των διαθέσιμων υπόπτων ολοένα να μικραίνει απειλητικά.

Παρά τη στατικότητα του χώρου και την έλλειψη ποικιλίας στην εμφάνιση και το χαρακτήρα των δωματίων που θα επισκεφτεί ο Trilby, ο πανούργος Yahtzee καταφέρνει σε σημαντικό βαθμό να δώσει τη ψευδαίσθηση της ανανέωσης με την αποκάλυψη νέων οθονών σε κομβικά σημεία της πλοκής, καθώς και με τη διαρκή μετακίνηση των χαρακτήρων μεταξύ των διαθέσιμων χώρων. Με το ξεκίνημα κάθε ημέρας, ο Trilby συνήθως καλείται να ελέγξει εκ νέου τα δωμάτια του αρχοντικού για πιθανούς τρόπους διαφυγής, να κουβεντιάσει με τους συντρόφους του και εν συνεχεία να αναζητήσει τυχόν απόντες προκειμένου να σιγουρευτεί ότι (δεν) είναι όλοι τους εντάξει. Σταδιακά, καθώς αποκαλύπτονται οι σκιώδεις σεναριακές πτυχές της ιστορίας και ο κλοιός σφίγγει επικίνδυνα, οι γρίφοι αποκτούν και μεγαλύτερο ενδιαφέρον, απαιτώντας αξιοποίηση των έως τούδε γνωστών δεδομένων και, συνήθως, την πρόσβαση σε αποκλεισμένους μέχρι πρότινος χώρους που κρατούν φυλακισμένο το αποτρόπαιο παρελθόν της DeFoe Manor. Η αποκάλυψη αυτή γίνεται με ιδιοφυώς ελεγχόμενο και ενίοτε πλάγιο τρόπο που περιλαμβάνει από την ενημέρωση μέσω της τηλεόρασης (μοναδικό μέσο επικοινωνίας με τον έξω κόσμο) μέχρι την ανάγνωση ενός ημερολογίου και (παρα)επιστημονικών συγγραμμάτων στη βιβλιοθήκη του σπιτιού (φαίνεται ότι οι πρώην ιδιοκτήτες της έπαυλης βλέπανε πολύ Λιακόπουλο... και προκόψανε).

Γραφικά - Ήχος - Χειρισμός

The sound of silence

Δεδομένου ότι το παιχνίδι αποτελεί προϊόν ανεξάρτητης και μη κερδοσκοπικής παραγωγής, δεν προκαλεί έκπληξη ο μινιμαλισμός που διακρίνει τη πλειονότητα των εικαστικών του προσόντων. Οπτικά το παιχνίδι μοιάζει οπωσδήποτε αναχρονιστικό, θυμίζοντάς μας αγαπημένα classics όπως το Gold Rush ή το Zak McKracken. Οι χώροι και οι χρωματισμοί είναι λιτοί και ακολουθούν μια αφαιρετική λογική που ηθελημένα ή όχι υπογραμμίζει το πένθιμο του χώρου και την έλλειψη ζωής που τον χαρακτηρίζει. Όσο για το animation των χαρακτήρων, παρότι στοιχειώδες, είναι ικανοποιητικά εκφραστικό και ιδανικά απότομο στις μακάβριες σκηνές του παιχνιδιού.

Ακόμα πιο αφαιρετική αποδεικνύεται η ηχητική επένδυση του 5 Days a Stranger αφού η μουσική ουσιαστικά απουσιάζει πλήρως από το μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού. Το στοιχείο αυτό, ωστόσο, υποψιάζομαι ότι αποτελεί συνειδητή επιλογή του Yahtzee, ο οποίος πετυχαίνει τη δημιουργία μιας ιδιότυπα υποβλητικής ατμόσφαιρας εκμεταλλευόμενος την «έλλειψη» αυτή με εξαιρετικά ευρηματικό τρόπο. Τα βήματα όλων των χαρακτήρων καθώς κινούνται αντηχούν στο χώρο με έναν εκκωφαντικό γδούπο που όχι μόνο επιτείνει την εντύπωση ότι βρισκόμαστε σε συνθήκες κενού αέρος (ή ζωής) αλλά κατασκευάζει και μια υπνωτιστική μονοτονία που ανησυχείς αλλά και προσδοκάς ότι ανά πάσα στιγμή θα διαταραχθεί. Όταν αυτό πράγματι συμβαίνει και οι σκηνές σοκάρουν με την μακάβρια αισθητική τους, ο Yahtzee επιστρατεύει το σφιχτό μοντάζ και τις μουσικές εξάρσεις για να υπογραμμίσει την εφιαλτικότητα των καταστάσεων που βιώνει ο ήρωας του.

Παίζοντας ολόκληρη την τετραλογία DeFoe διαπιστώνει κανείς εύκολα ότι ο τομέας του χειρισμού φαίνεται να αποτελεί αφορμή πειραματισμών για τον Yahtzee, ωστόσο στο πρωτόλειό του αποφάσισε να ακολουθήσει το δοκιμασμένο point and click σύστημα με τον εναλλασσόμενο κέρσορα (τύπου Gabriel Knight 1) με το οποίο οι περισσότεροι adventure gamers είναι λίγο-πολύ εξοικειωμένοι και δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα εκτός από μερικά σημεία όπου απαιτείται προσεκτικό pixel-hunting.

Αποτίμηση

No reservations

Μακάρι η περιπλάνησή μας στο DeFoe Manor να διαρκούσε πέντε ημέρες αλλά, δυστυχώς, η πλοκή του παιχνιδιού ολοκληρώνεται μέσα σε λιγότερες από πέντε ώρες (υπολογίστε κάπου στις τρεις). Αυτό που μένει είναι μια αρκετά έντονη ανάμνηση του στοιχειωμένου αρχοντικού, ορισμένες καλογυρισμένες σκηνές αγωνίας και η βεβαιότητα ότι η αόρατη απειλή της οντότητας που μας καταδίωκε σε κάθε δωμάτιο της έπαυλης δεν έχει ακόμα πει την τελευταία της κατάρα. Πράγματι, ο Yahtzee προχώρησε στην κυκλοφορία μιας DeFoe saga προσθέτοντας τα 7 Days a Skeptic, Trilby’s Notes και 6 Days a Sacrifice (υπάρχουν και κάποια συμπληρωματικά mini text adventures που τοποθετούνται ανάμεσα στα Notes και το Sacrifice) που επεκτείνουν και εμπλουτίζουν το μύθο με -αμφιβόλου πειστικότητας- θεωρίες παγανισμού και ανθρωποθυσιών, γεγονός, όμως, είναι ότι το 5 Days a Stranger στέκεται μια χαρά και αυτόνομα ενώ παραμένει, μάλλον, το πιο άρτιο επεισόδιο της σειράς σε δραματουργικό επίπεδο. Ακόμα κι αν δε κατάφερε να φέρει νέο αέρα στο genre των ghost stories, το παιχνίδι του Yahtzee πέτυχε να αναδείξει την σπουδαία δυναμική των ανεξάρτητων δημιουργών, οι οποίοι χωρίς σπουδαία μέσα μπορούν μέσα από τις κατάλληλες αφηγηματικές τεχνικές να καθηλώσουν τον παίκτη που ψάχνει εναγωνίως τρόπο να ξορκίσει τα φαντάσματα της προσχηματικής ιστορίας και του μηδαμινού interaction που στοιχειώνουν πολλά από τα σημερινά adventures.