Wallace & Gromitʼs Grand Adventures, Epis. 4: The Bogey Man!

Σενάριο – Πλοκή

Στρίβειν δια του αρραβώνος
 
Μετά την παρεξήγηση που προέκυψε στο τέλος του προηγούμενου επεισοδίου εξαιτίας της παροιμιώδους αφηρημάδας του Wallace, η γειτόνισσά του Felicity Flitt θεωρεί ότι ο τελευταίος θέλει να την κάνει γυναίκα του (!). Ως γνωστόν, όταν εμφανίζονται γυναικομπελάδες, οι σωστοί άντρες δεν πανικοβάλλονται αλλά… ζητάνε από τον καλύτερό τους φίλο να τους ξελασπώσει. Έτσι, ο Gromit αναλαμβάνει να διορθώσει τα πράγματα, έργο που στην αρχή δείχνει απρόσμενα εύκολο αλλά σύντομα περιπλέκεται επικίνδυνα όταν μπαίνουν στη μέση μια ακατάδεχτη λέσχη φίλων του γκολφ, ένας κατεργάρης σκίουρος με διαολεμένη όρεξη, η στριφνή θεία Prudence Flitt και ένα σωρό ολοστρόγγυλα, πιτσιλωτά μανιτάρια.
 
Περνώντας από πολλά σκαμπανεβάσματα καθ’ όλη τη διάρκειά της, η υπόθεση του Bogey Man, αν και αρχικά παρουσιάζει ενδιαφέρον, σύντομα λοξοδρομεί προς εντελώς απρόβλεπτες κατευθύνσεις που δοκιμάζουν την υπομονή του παίκτη και οδηγούν σε υπερβολικά αλλοπρόσαλλες καταστάσεις, οι οποίες ποτέ δεν αιτιολογούνται επαρκώς. Επιπλέον, στηρίζει σε τέτοιο βαθμό την αποτελεσματικότητά της στην κουλτούρα του γκολφ και την παρωδία των ανθρωπολογικών και κοινωνιολογικών συμβάσεων που τη συνοδεύουν, ώστε αποξενώνει γρήγορα όσους έχουν άγνοια ή/ και αδιαφορία για το σπορ και τα συμπαρομαρτούντα αυτού.

 
Δράση – Γρίφοι

The hole nine yards
 
Ένα παράπονο που έχω από τον τρόπο που διαχειρίστηκε η Telltale το franchise W&G, είναι η έλλειψη γρίφων που θα αξιοποιούν με πιο άμεσο τρόπο την αγάπη του Wallace για κάθε λογής θεοπάλαβες κι εξεζητημένες εφευρέσεις. Στο Bogey Man έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε δύο-τρία απλά gadgets για να διευκολύνουμε το έργο μας, όμως με τρόπο επιφανειακό, χωρίς και πάλι να μας δίνεται η ευκαιρία να τα περιεργαστούμε καλύτερα. Η νέα έμπνευση του Wallace είναι η ίδρυση γραφείου ερευνών με την ονομασία Golden Retrieval (πετυχημένο το λογοπαίγνιο με τη γνωστή ράτσα κυνηγόσκυλων) που δουλειά του είναι η εύρεση χαμένων αντικειμένων για λογαριασμό των πελατών του. Εντελώς συμπτωματικά, το Clue Finder που επινόησε για τις ανάγκες του γραφείου, αποδεικνύεται εξαιρετικά χρήσιμο κατά τις έρευνές του στο Prickly Thicket golf club για τον εντοπισμό ενός παμπάλαιου συμβολαίου που θα εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα της Λέσχης, σκοπό για τον οποίο κόπτεται ιδιαίτερα ο Wallace αφού θα τον γλιτώσει από τον ανεπιθύμητο αρραβώνα με τη Miss Flitt.
 
Από κει και πέρα, η διαδοχή των γεγονότων παίρνει μια αναπάντεχη τροπή αλλά, δυστυχώς, της λείπει ο ειρμός και εκείνο που τελικά καταφέρνει είναι να αιφνιδιάζει ασταμάτητα τον παίκτη με ό, τι συνεπάγεται αυτό. Από τη μία, ναι μεν εξασφαλίζει την ύπαρξη εκπλήξεων ακόμα και για τον πιο υποψιασμένο adventurer, ταυτόχρονα, όμως, το παιχνίδι δημιουργεί την αίσθηση ότι δίνει μια συνεχή μάχη εντυπώσεων με τον εαυτό του και τους χαρακτήρες της σειράς, εφευρίσκοντας διαρκώς νέους τρόπους για να τους αναστατώσει και να στρέψει την πλοκή σε νέες, απροσδόκητες κατευθύνσεις χωρίς την απαραίτητη δραματουργική υποστήριξη. Το φαινόμενο αυτό έχει αντίκτυπο και στους γρίφους του παιχνιδιού, οι οποίοι, αν και παραμένουν αρκετά ευφάνταστοι, δεν δένουν πολύ καλά μεταξύ τους και οι λύσεις τους πολλές φορές στερούνται λογικής. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δίνουν στον παίκτη την εντύπωση ότι προκαλεί –άθελά του- τη σειρά αυτή των αλυσιδωτών εξελίξεων, η επίλυση των οποίων κάποιες φορές μοιάζει άστοχη και όχι ιδιαίτερα διασκεδαστική, κυριαρχείται δε απόλυτα από τις ποικίλες αναφορές στο γκολφ και τους θιασώτες του αθλήματος που δε νομίζω να αποτελούν και μεγάλο τμήμα της adventure community (τουλάχιστον εκτός Μεγάλης Βρετανίας, άντε και Αμερικής). Κρίμα, γιατί πρόκειται για το κλείσιμο των videogame περιπετειών του διδύμου και η αίσθηση που αφήνει είναι περισσότερο αυτή της άτακτης διεκπεραίωσης παρά της μεθοδευμένης κατάληξης, όσον αφορά στις τύχες των βασικών πρωταγωνιστών.

 
Αποτίμηση

Μάθε μπαλίτσα, lad

Στο σύνολό του, το Bogey Man αναπτύσσεται γύρω από την ριζοσπαστική ιδέα της διακωμώδησης ενός «καθωσπρέπει» αθλήματος, όπως το γκολφ, που παρουσιάζεται σαν ένα χόμπι - επιτομή της αχρειότητας και προσφιλές σε βαρβάρους της κατώτατης υποστάθμης (σύμφωνα με την Aunt Prudence, τουλάχιστον). Αυτός ο προσανατολισμός των σχεδιαστών, κρύβει προφανείς κινδύνους που, δυστυχώς, δεν καταφέρνουν να αποφύγουν. Όλες, σχεδόν, οι κωμικές απόπειρες αφορούν το γκολφ, οι γρίφοι στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού σας υποχρεώνουν να παίζετε –έστω και ανορθόδοξα- γκολφ και γενικώς οι χαρακτήρες σε αυτό το επεισόδιο δεν έχουν άλλο να ασχοληθούν από τα τερτίπια του εν λόγω σπορ. Σε συνδυασμό με κάποιες εμμονές των μελών του καστ που έχουν αρχίσει να ξεχειλώνουν επικίνδυνα, το Bogey Man δείχνει εμφανή σημάδια κούρασης από μέρους των σχεδιαστών και δεν κατορθώνει να μεταδώσει εκείνη την ευχάριστη feel-good ατμόσφαιρα που είχαν τα προηγούμενα επεισόδια (ιδίως τα Muzzled! και Fright of the Bumblebees) με τρόπο που θα κάνει τον παίκτη συμμέτοχο στα παθήματα και τις κόντρες της αξιαγάπητης συντροφιάς.
 
Αποτιμώντας τη σειρά στο σύνολό της, πιστεύω ότι πέτυχε να αποδώσει με αξιέπαινη πιστότητα το πνεύμα και τις ιδιαιτερότητες των τηλεοπτικών ηρώων που «δανείστηκε», τόσο σε εμφάνιση (τα μοντέλα της Telltale από κοντά μοιάζουν σα να είναι φτιαγμένα από πηλό, όμοια με τους αυθεντικούς χαρακτήρες) όσο και στο εν γένει ύφος των περιπετειών τους. Εκεί που προδόθηκε ελαφρώς είναι στο αναμάσημα των στερεοτυπικών συμπεριφορών των χαρακτήρων, χωρίς πάντοτε την απαραίτητη φρεσκάδα που θα στήριζε την διαρκή επανεμφάνισή τους, ενώ και οι υποθέσεις στις οποίες έμπλεξε το αγαπημένο μας ντουέτο αποδείχτηκαν άνισες σε έμπνευση και σεναριακή συνοχή. Προσωπικά, δεν θα είχα αντίρρηση για μια μελλοντική δεύτερη επίσκεψη στη West Wallaby Street, αρκεί αυτή να συνοδεύεται από πρωτότυπες ιδέες και, ίσως, μεγαλύτερη έμφαση στην εκκεντρικότητα των επινοήσεων του γκαφατζή εφευρέτη και του πιστού του τετράποδου.