Apotheosis Project, The

Το Apotheosis Project (AP) κυκλοφόρησε στα τέλη του 2014 και πρόκειται για ένα point and click adventure της Midian Design, μιας μικρής, indie ομάδας από την γειτονική μας Ιταλία. Το παιχνίδι κυκλοφορεί από την επίσης μικρή εταιρεία διανομής Screen 7 που έχει όμως καταφέρει να κάνει αισθητή την παρουσία της στο χώρο του adventure gaming με το Cat Lady και Samaritan Paradox. Για το AP δεν γνώριζα κάτι πέραν από την είδηση που είχα διαβάσει πεταχτά στο site μας, οπότε και βρισκόμουν σε θολά νερά όταν πάτησα το “New Game”… που να ήξερα…

Από… την πόλη έρχομαι…

Λοιπόν δώστε βάση: Στο AP αναλαμβάνετε το ρόλο δυο πρακτόρων, της Penelope Barker και του Aaron Reid που δουλεύουν για λογαριασμό της Pandora Global Corp. Ναι κυρίες και κύριοι στο μέλλον δεν θα μας φτάνουν μόνο οι κρατικές μυστικές υπηρεσίες, θα έχουμε και παρακρατικές που τυπικά φαίνονται να συνεργάζονται με τις κρατικές αλλά ταυτόχρονα είναι τόσο τζιμάνια που μπορούν και κρύβουν όλα τα υποχθόνια σχέδιά τους για παγκόσμια κυριαρχία κάτω από το πατάκι της πόρτας τους και να μην το παίρνει χαμπάρι κανείς.

Οι δυο ήρωες βέβαια δεν έχουν ιδέα με τι φίδι κολοβό δουλεύουν και χωρίς να ρωτάνε πολλά-πολλά φέρνουν σε πέρας οτιδήποτε τους ανατεθεί. Κάπως έτσι ξεκινά και το παιχνίδι. Η Pandora (αλήθεια, θες παγκόσμια κυριαρχία και ονομάζεσαι Pandora… δεν το βγάζεις και στις ειδήσεις καλύτερα;) δουλεύει πάνω σε ένα μυστικό πρότζεκτ με το κωδικό όνομα Apotheosis (ασχολίαστο) αλλά της λείπει ένα τελευταίο αρχαίο κειμήλιο που τυχαίνει να έχει βρει μια ομάδα λαθρεμπόρων. Οι δυο συνεργάτες στέλνονται να κάνουν τη συναλλαγή αλλά η διαβολική διευθύντρια της Pandora έχει φροντίσει να βάλει πλαστά χρήματα στη βαλίτσα (τι απορείτε; έτσι γίνονται τα λεφτά!...). Οι λαθρέμποροι καταλαβαίνουν αμέσως την απάτη, συλλαμβάνουν τους δυο πράκτορες και αφού φτάσουν στην άλλη άκρη της γης με καράβια, τρένα και δε συμμαζεύεται… τους χώνουν σε ένα κελί.

(Πίσω και σας έφαγα!)

Εκεί, έχουν μια ρώσικη (!), παλιά συσκευή που μπορεί να διαπιστώσει αν η Penelope και o Aaron έχουν υπερφυσικές δυνάμεις. Η Penelope δηλώνει άγνοια αλλά όταν βρεθεί να απειλείται η ζωή της, βγάζει αστραπές από τα χέρια της και τους κάνει φυτίλια. Πως; που; και γιατί; ούτε η ίδια δεν ξέρει. Γρήγορα, απελευθερώνει τον Aaron και αυτός με τη σειρά του εκδηλώνει τις δυνάμεις του τηλεμεταφέροντας εαυτό και συνεργάτιδα σε μια παράξενη διάσταση που ονομάζεται Infraworld. Στη διάσταση αυτή ζουν γιγάντιες κατσαρίδες, γραφομηχανές που μιλάνε, αιωρούμενα ρομπότ καταστολής  και διακινούνται περίεργα ναρκωτικά. Τι είναι αυτός ο αλλόκοτος κόσμος; Τι παιχνίδια παίζει η Pandora εις βάρος τους; Θα καταφέρουν να ξεφύγουν; και που θα καταλήξουν;… αλήθεια θέλετε να μάθετε;

Ό,τι και να γράψω για το σενάριο του AP είναι πραγματικά λίγο. Επίτηδες ασχολήθηκα με το να γράψω αρκετά πράγματα από την πλοκή μόνο και μόνο για να πάρετε μια γεύση του χάους που επικρατεί… και έχει και συνέχεια. Τα παιδάκια εδώ έγραψαν αριστουργήματα μπροστά στους Ιταλούς. Απίστευτος ερασιτεχνισμός, γεμάτος κακοπαιγμένα κλισέ, κακόγουστα αστεία και ασυναρτησίες. Ένας αχταρμάς που προσπαθεί (;) να μας πει κάτι και δεν βγάζει ούτε με τα στοιχειώδη νόημα. Η δομή έχει πάει περίπατο, οι χαρακτήρες είναι πιο ρηχοί και από νερό στο πάτωμα και οι διάλογοι πιο βαρετοί και από τρίωρη πολιτική συγκέντρωση. Το σενάριο υπάρχει για να υπάρχει. Άσε που πολλά από τα δρώμενα παραπέμπουν απ' ευθείας στο Naked Lunch του Cronenberg, αν όμως είχαν μια στοιχειώδη συνοχή θα ήταν το τελευταίο που θα με πείραζε.

Από…χρωματισμός…

Εντάξει, το καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή ότι το AP δεν είναι κάποιο παιχνίδι υψηλού προϋπολογισμού. Το αντίθετο. Η Midian Design είναι μια από τις πολλές μικρές ομάδες που προσπαθεί να κάνει αισθητή στο χώρο την παρουσία της. Γι’ αυτό και χρησιμοποιεί ό,τι δωρεάν εργαλείο υπάρχει για να φτιάξει το παιχνίδι. Το αποτέλεσμα είναι γραφικά δεκαετίας και βάλε. Τουλάχιστον τα χρώματα και το στήσιμο των εικόνων είναι αρκετά καλό, όταν όμως παρουσιάζεις αυτό το αποτέλεσμα τη σήμερον ημέρα δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις για κάτι αξιοπρόσεχτο. Και άλλες indie ομάδες έχουν στην κατοχή τους φτωχά μέσα, προσπαθούν όμως (και ποντάρουν) τα παιχνίδια τους να έχουν μια ιδιαίτερη αισθητική που θα τραβήξει τον κόσμο. Στο AP δυστυχώς δεν υπάρχει ούτε και αυτό, οι screenshots μιλάνε από μόνες τους.

Το ότι κατόρθωσαν να κάνουν ένα τέτοιο παιχνίδι να κολλάει αποτελεί πραγματικά κατόρθωμα. Δηλαδή, μπράβο τους! Σε μερικές μεγάλες τοποθεσίες ο κέρσορας αρχίζει να κολλάει και να κινείται σαν να έχει λόξυγκα. Ότι πρέπει για pixel hunting. Για την κίνηση δεν μπόρεσα να καταλάβω αν την επηρεάζει γιατί έτσι και αλλιώς είναι σπαστή από τα λιγοστά frames που αποτελείται κάθε animaion.

(Τουλάχιστον τους αναγνωρίζω ότι ξέρουν να παίζουν με τα χρώματα)

Τους δίνω πάντως στα θετικά τις αρκετές μικρές cutsceens που έχουν φτιάξει και παρουσιάζουν διάφορες αλλαγές στο περιβάλλον, όπως και μερικές εικόνες που μοιάζουν με σελίδες comic και πετάγονται που και που. Όχι γιατί είναι κάτι το ιδιαίτερο αλλά τουλάχιστον έχει το μάτι να βλέπει κάτι το διαφορετικό.

Οι ομιλίες είναι επίσης αδιάφορες, άνευρες και ξύλινες. Μερικές είναι και πραγματικά κακές όπως η φωνή της διευθύντριας. Μου έδωσαν την εντύπωση ότι βαριόντουσαν πιο πολύ και από εμένα που έπαιζα. Μόνο η φωνή της Penelore ξεχωρίζει κάπως, όπως ο μονόφθαλμός στους τυφλούς. Στον τομέα αυτό πρέπει να έβαλε το χεράκι της η Screen 7 αφού κάποιοι από τους ηθοποιούς που δανείζουν τις φωνές τους θα τους ακούσετε και στα υπόλοιπα adventures της εταιρείας και μου έκανε εντύπωση πως κάποιος που έπαιξε στο Cat Lady μπορεί να ακούγεται τόσο κακός εδώ. Ή εγώ το έχω υπερεκτιμήσει το παιχνίδι του Michalski ή αυτοί αντέδρασαν ανάλογα με αυτό που είχαν να κάνουν. Για μουσική, δεν γράφω κάτι γιατί μπορεί να την έκανε κανένας επαγγελματίας μουσικός και να τον στενοχωρήσω.

Απο…τελείωμα…

Αν περιμένετε ότι με το gameplay το AP σώζει την κατάσταση… λυπάμαι, χάσατε. Ναι, είναι ένα παραδοσιακό point and click adventure που μάλιστα μας δίνει τη δυνατότητα να χειριζόμαστε και τους δυο πράκτορες οποιαδήποτε στιγμή, στη πράξη όμως το πράγμα καταφέρνει και γίνεται κουραστικό. Η βασική ιδέα είναι η εξής: επειδή δεν έχω και πολύ μεγάλη έμπνευση με τους γρίφους, προσπαθώ να κάνω το παιχνίδι πιο ενδιαφέρον (για αυτούς) δυσκολεύοντας επίτηδες τη λύση τους με διάφορους τρόπους. Έτσι δεν εμφανίζω κάποια hotspots, γράφω γενικολογίες στα σχόλια, κάνω συγκεκριμένους χαρακτήρες να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα (όχι γιατί έχουν κάποιο διαφορετικό χάρισμα… απλά έτσι), βάζω χρονικούς “διακόπτες”, πολύ trial and error και διάφορα άλλα που δεν θα είχα πρόβλημα να συναντήσω αν ήταν ενδιαφέροντα… αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ! Παντού εξυπνάδες όπως και με το σενάριο! Οι δυο πράκτορες πέρα από το να ανταλλάζουν αντικείμενα κατά βούληση συνεργάζονται ελάχιστες φορές και μάλιστα σε σημεία που ο ένας δεν έχει ιδέα που είναι ο άλλος ή τι κάνει.

(Μια από τις μεγαλύτερες εξυπνάδες του παιχνιδιού, έτσι κάνω και εγώ γρίφους)

Για το χειρισμό δεν έχω να πω και πολλά (και αυτό είναι καλό) αφού αποτελεί κλασικό δείγμα point and click adventure. Αριστερό δράση, δεξί περιγραφή. Το Inventory είναι στο κάτω μέρος της οθόνης και εμφανίζεται όταν ο κέρσορας πάει εκεί μαζί με δυο πορτρέτα των ηρώων. Πατώντας πάνω τους εναλλάσσονται. Υπάρχει και ένα κουμπάκι όπου κάνει τον ήρωα που δεν χειριζόμαστε να ακολουθεί τον άλλον όπου πάει. Δεν κατάλαβα τη χρήση του ή τέλος πάντων γιατί να μη με ακολουθεί ο ήρωας. Οι δυο πράκτορες δεν συνομιλούν μεταξύ τους για να ανταλλάξουν πληροφορίες, υπάρχει όμως ένα κουμπάκι όπου ο κάθε ήρωας ρίχνει ένα πολύ διακριτικό hint για το τι μπορεί να κάνει στο δωμάτιο… ναι καμιά φορά μπορεί να αλληλεπιδρά με κάτι και να μη μας το λέει…

Το αποκορύφωμα: το AP έχει και point system. Όλα τα ‘χε η Μαριορή, το point system της έλειπε! το αστείο (γιατί έχει και εδώ αστείο) είναι πως τους περισσότερους πόντους δεν θα τους πάρετε για την επίλυση βασικών γρίφων αλλά για αντικείμενα που μαζεύετε αλλά δεν χρειάζονται, για ένα look που κάνατε στο τάδε pixel και άλλα άσχετα. Δηλαδή οι τύποι έχουν καταλάβει πόσο βαρετό παιχνίδι έχουν φτιάξει και προσπαθούν να μας κρατήσουν με… πόντους. Τέλεια.

Αποθεώσ… που πα ρε Καραμήτρο!;

Σενάριο; Για τα μπάζα, χωρίς δικιές του ιδέες. Γραφικά; Υπάρχουν freeware που το πατάνε κάτω (και δεν αναφέρομαι σε pixel art). Ήχος; Αδιάφορος και εκνευριστικός. Γρίφοι; Εκνευριστικοί και αδιάφοροι… και παρόλα αυτά το Apotheosis Project είναι εμπορικό παιχνίδι που πέρασε στο μεγαλύτερο ψηφιακό κατάστημα παιχνιδιών. Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου. Μην σας ξεγελούν κάποια θετικά σχόλια που κυκλοφορούν εδώ και εκεί. Ή οι δημιουργοί έχουν μεγάλο σόι, ή το έχουν γράψει άτομα που επειδή αγαπούν τα adventures, γράφουν θετικά σχόλια παντού για να υποστηρίξουν το είδος. Αρνούμαι να πιστέψω ότι κάποιος έπαιξε αυτό το… κατασκεύασμα και του άρεσε! Αν ήταν κάποιο freeware ίσως να του έβαζα επίσης μερικά παλζάκια για την προσπάθεια αλλά όχι και να θέλει και λεφτά για να το παίξουμε!... και πολύ ασχολήθηκα.