Belief & Betrayal

Η αλήθεια είναι ότι η μεγάλη επιτυχία της σειράς Gabriel Knight οδήγησε τα adventure games σε μία νέα περιοχή θεματικών αναζητήσεων καθώς τίτλοι στους οποίους πρωταγωνιστούσε ένα γοητευτικός κυνηγός του παραδόξου άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια. Μερικοί κατάφεραν να δημιουργήσουν το δικό τους σημείο αναφοράς – άλλοι όχι, μέσα στην πρώτη κατηγορία βέβαια είναι και η σειρά Broken Sword που για πολλούς αποτελεί σημείο αναφοράς στο είδος των adventures που προανέφερα. Αν στα δύο παραπάνω μέρη (Gabriel Knight και Broken Sword) προσθέσετε και μία θρησκευτική ίντριγκα σε στυλ DaVinci Code έχετε το Jonathan Danter: Belief & Betrayal.
 
Είσαι ο Jonathan Danter, δημοσιογράφος στο επάγγελμα, και ετοιμάζεσαι να αναχωρήσεις για το Miami προκειμένου να πάρεις συνέντευξη από έναν μεγάλο και τρανό καρδινάλιο της καθολικής εκκλησίας. Τα σχέδια σου όμως τινάζονται στον αέρα όταν δέχεσαι έναν τηλεφώνημα από κάποιον επιθεωρητή της New Scotland Yard που σε καλεί να μεταβείς επειγόντως στο Λονδίνο για μία προσωπική σου υπόθεση. Μην έχοντας άλλη επιλογή πηγαίνεις και μαθαίνεις έκπληκτος την δολοφονία του θείου σου Frank. Λεπτομέρεια: Νόμιζες ότι ο θείος σου ο Frank είχε πεθάνει πριν από 10 χρόνια! Σύντομα μαθαίνεις ότι ο εν λόγω θείος δολοφονήθηκε με τελετουργικό τρόπο και πως εργάζονταν στην μυστική υπηρεσία του Βατικανού, γι΄ αυτό άλλωστε και είχε αναγκαστεί να σκηνοθετήσει τον θάνατο του δέκα χρόνια πριν. Πριν καλά – καλά προλάβεις να συνέλθεις, αποφασίζεις να διερευνήσεις τις μυστήριες υποθέσεις με τις οποίες ασχολούταν ο θείος σου και βρίσκεσαι σύντομα μπλεγμένος σε μία συνωμοσία που αφορά ίσως το μέλλον του ίδιου του κόσμου.

 
Στον τεχνικό τομέα το B&B τα καταφέρνει περίφημα. Τα γραφικά είναι χάρμα οφθαλμών και κάθε περιοχή δράσης είναι εξαιρετικά καλοσχεδιασμένη, γεμάτη όμορφους χρωματισμούς και απαλές αποχρώσεις. Πολύ μου άρεσε επίσης το ότι σε μερικές οθόνες η γωνία θέασης της κάμερας προερχόταν από «περίεργες» γωνίες, κάτι το οποίο εμπλούτιζε κατά πολύ την οπτική πλευρά του παιχνιδιού. Η μουσική του παιχνιδιού είναι απλά φανταστική και μου άρεσε πάρα πολύ να την ακούω. Περιλαμβάνει μεγάλης ποικιλίας μουσικά θέματα τα οποία κινούνται από μελαγχολικές mid-tempo μελωδίες μέχρι γρήγορα θέματα που ακολουθούν την εξελισσόμενη δράση. Πραγματικά καταπληκτική δουλειά, σίγουρα θα αγόραζα το soundtrack του παιχνιδιού αν ποτέ κυκλοφορούσε. Εκεί που το παιχνίδι μας τα χαλάει λίγο είναι στις ομιλίες των κεντρικών χαρακτήρων. Κάποιες από αυτές είναι εξαιρετικά καλές, αλλά άλλες είναι άστα να πάνε, εντελώς άχρωμές και πεζές και χωρίς κανένα βάθος. Επίσης, η φίλη μου παρατήρησε ότι η φωνή του επιθεωρητή Twinings είναι ακριβώς ίδια με την φωνή του Δρ. John Russell, κεντρικού ήρωα του Undercover: Operation Wintersun. Αν όντως είναι έτσι, θυμηθείτε ότι εδώ το διαβάσατε πρώτα!
 
Ο χειρισμός του παιχνιδιού δεν διαθέτει πολύπλοκα σημεία, οπότε δεν πιστεύω ότι πρέπει να ασχοληθούμε ιδιαιτέρως με αυτόν. Στο παιχνίδι όμως συναντάμε δύο αρκετά σημαντικές καινοτομίες. Η πρώτη είναι το communicator, μία φορητή συσκευή η οποία λειτουργεί σαν τηλέφωνο, φωτογραφική μηχανή και γενικά έχει multimedia δυνατότητες και την χρησιμοποιούν οι ήρωες για να επικοινωνούν μεταξύ τους, και το δεύτερο το thinking panel. Η χρήση του communicator είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, απλά η υλοποίηση του δεν είναι και τόσο καλή. Περίμενα εκτεταμένη χρήση του σε αρκετούς γρίφους αλλά είδα ότι τελικά όλες κι όλες οι λειτουργίες του περιοριζόταν στο να στέλνεις e-mail από τον ένα χαρακτήρα στον άλλον και στο να τραβάς μερικές φωτογραφίες τις οποίες μπορείς να στείλεις στους άλλους χαρακτήρες για να τις εξετάσουν. To thinking panel από την άλλη ήταν μια εξαιρετική ιδέα, με προβληματική όμως υλοποίηση. Σε αυτό κάποιες σκέψεις του ήρωα, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην επίλυση γρίφων, εμφανίζονται σαν inventory items με την έννοια ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε άλλα αντικείμενα προκειμένου ο χαρακτήρας να οδηγηθεί σε νέα συμπεράσματα. Στην πράξη όμως το σύστημα δεν δουλεύει και τόσο καλά λόγω του ότι αρκετές φορές οι φράσεις είναι κάπως ασαφείς ή είναι τόσο απλές που είναι προφανές τι πρέπει να κάνεις για να προχωρήσεις. Εξαιρετική ιδέα με μέτρια όμως υλοποίηση. Τέλος, μου φάνηκε κουραστική η γραφική απεικόνιση των αντικειμένων στο inventory καθώς όλα είχαν ένα χρωματιστό backround σε σημείο μερικές φορές να δυσκολεύομαι να διακρίνω τι είναι τι.

To Β&Β είναι αρκετά ατμοσφαιρικό, κάτι που οφείλεται κυρίως στην απίστευτης ποιότητας μουσική του, η οποία κεντρίζει με τα θέματα της τα αυτιά μας προσδίδοντας τις απαραίτητες εντάσεις και σασπένς. Τα στοιχεία που δεν μου άρεσαν στο παιχνίδι ήταν η εξέλιξη του σεναρίου του και οι γρίφοι. Όσον αφορά το σενάριο, με ενόχλησε η αναληθοφάνεια που υπάρχει σε αυτό καθώς και το ότι οι κεντρικοί χαρακτήρες από καθημερινοί άνθρωποι αρχίζουν ξαφνικά και φέρονται σαν μαθητευόμενοι Indiana Jones. Καταλαβαίνω βέβαια ότι συνήθως έτσι συμβαίνει στα παιχνίδια περιπέτειας αλλά εδώ κάπου χάθηκε η ομαλή μετάβαση από την μία κατάσταση στην άλλη. Επίσης, ο Jonathan και οι παρέα του έχουν μία τάση να πετάγονται από το ένα μέρος του κόσμου στο άλλο λες και κάνουν την διαδρομή Ομόνοια – Πειραίας, ξαφνικά εκεί που συζητάνε αμέριμνοι πετάνε και την ατάκα «α, πάμε μια βόλτα στην Βενετία για να ερευνήσουμε αυτό το στοιχείο»! Να σημειωθεί τέλος ότι στο παιχνίδι μπορείς να χειρίζεσαι εναλλάξ μέχρι τρεις χαρακτήρες, δηλαδή ο κάθε ένας είναι σε διαφορετικό γεωγραφικό σημείο και έχει μια διαφορετική αποστολή να ολοκληρώσει. Όταν ο ένας χαρακτήρας ολοκληρώσει το κομμάτι του, το icon του που είναι πάνω δεξιά στην οθόνη γκριζάρει και μετά αναγκαστικά πηγαίνεις στους άλλους χαρακτήρες προκειμένου να ολοκληρώσεις και αυτών τα κομμάτια προκειμένου να προχωρήσει η δράση.
 
Οι γρίφοι του παιχνιδιού μπορώ να πω ότι με απογοήτευσαν αρκετά. Δεν είναι τόσο διότι είναι εύκολοι, άλλωστε αυτό ίσως είναι καλό γιατί επιτρέπει σε παίκτες με όχι μεγάλη εμπειρία στον χώρο να ασχοληθούν μαζί του, όσο ότι είναι ενοχλητικά προβλέψιμοι. ‘Έτσι, στο παιχνίδι θα συναντήσετε όλους τους κλισέ γρίφους που έχετε μάθει σχεδόν απ’ έξω όλα αυτά τα χρόνια. Παραδείγματα μέσα στο παιχνίδι υπάρχουν άπειρα, θα σταθώ μόνο σε ένα. Κάποια στιγμή πρέπει να βρεις ένα photo booth προκειμένου να βγάλεις μία φωτογραφία διαβατηρίου. Το βρίσκεις, αλλά μπροστά στέκεται ένας μεθυσμένος που δεν σε αφήνει να μπεις. Ε, αμέσως καταλαβαίνετε ότι πρέπει να του παρασκευάσετε ένα αλκοολούχο ποτό προκειμένου να του το δώσετε για να φύγει από την μέση! Σε πόσα adventures έχετε συναντήσει αυτόν τον γρίφο; Σίγουρα σε πάρα πολλά. Επίσης υπάρχουν και άλλα σημεία που σε κάνουν να απορείς με την έλλειψη ευρηματικότητας από την πλευρά των σχεδιαστών του παιχνιδιού. Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά που επισκέπτεστε ένα μουσείο ή αρχαιολογικό χώρο, κατά την εξέλιξη της δράσης επισκέπτεσαι τέτοιους χώρους για να αποκαλύπτεις προοδευτικά στοιχεία γρίφων αλλά Κώδικας Ντα Βίντσι, και τα μέρη αυτά να είναι πάντοτε κλειστά για το κοινό λόγω εργασιών συντήρησης και κάθε φορά να πρέπει να βρίσκεις τρόπους για να παρακάμπτεις τους φύλακες.

 
Τέλος, η επιτομή του παραλογισμού για μένα ήταν στο σημείο με την εύρεση νερού. Κάποια στιγμή πρέπει να βρεις τρία αλχημικά στοιχεία για να εκτελέσεις μία φόρμουλα, ένα από αυτά είναι και το νερό. Ε λοιπόν, το παιχνίδι δεν σε αφήνει να πας σε ένα από τα άπειρα διαμερίσματα του παιχνιδιού και απλά να πάρεις νερό από μία βρύση. Πρέπει να πας σε ένα δρόμο, στην μέση του πουθενά και να πάρεις νερό από μία κοινόχρηστη βρύση! Εντάξει, σε ένα από τα διαμερίσματα μαθαίνεις ότι υπάρχει διακοπή νερού αλλά το ίδιο συμβαίνει και με όλα τα σπίτια του Λονδίνου; Σε γενικές γραμμές λοιπόν η προσοχή που έχει δοθεί στους γρίφους του παιχνιδιού είναι εμφανώς τουλάχιστον προβληματική.
 
Γενικά, το B&B έχει κάποια καλά στοιχεία – όμορφα γραφικά, εκπληκτική μουσική, σχετικά ενδιαφέρον σενάριο – αλλά δυστυχώς υποφέρει στο πιο νευραλγικό κομμάτι, αυτών των γρίφων. Αν αυτό είχε προσεχθεί λίγο παραπάνω, σίγουρα τώρα θα μιλούσαμε για ένα πολύ καλό adventure που θα έκανε αίσθηση στον χώρο. Δεν προσέχθηκαν όμως όπως θα έπρεπε, με αποτέλεσμα το τελικό προϊόν να αφήνει σε όποιον ασχοληθεί αυτό μία γλυκόπικρη γεύση.