Exchange Student, The - Εpis. 2, Point Club

Το The exchange student, point club είναι το δεύτερο επεισόδιο της σειράς the exchange student. Επεισόδιο λοιπόν, και ως επεισόδιο φέρει και χαρακτηριστικά αυτών, όπως είναι η περιορισμένη διάρκεια, ένα βασικό καστ χαρακτήρων που διατηρείται ανά τα επεισόδια και μια ευδιάκριτη συνέχεια στην υπόθεση. Ευδιάκριτη από τη μία, καθόλου δεσμευτική από την άλλη που σημαίνει ότι για να παίξετε το συγκεκριμένο παιχνίδι, δεν είναι απαραίτητο να έχετε παίξει το πρώτο καθώς έκαστο διακρίνεται από αυτοτέλεια. Εγώ ωστόσο θα το πρότεινα σε κάθε περίπτωση για να έχετε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα και να μπορέσετε πιο εύκολα να κατανοήσετε ατάκες και να συμμετέχετε στο κλίμα που επικρατεί.
 
Το TES 2 ξεκινάει λοιπόν με μια ανακεφαλαιωτική intro όλου του πρώτου επεισοδίου. Βλέπουμε τον κεντρικό ήρωα του παιχνιδιού, τον Ιταλό Emilio Carboni να αποφασίζει μετά από έντονη παρότρυνση καλοθελητή φίλου του να δηλώσει συμμετοχή στο Erasmus για Σουηδία με απώτερο σκοπό την εκπαίδευση…στον έρωτα. Με την άφιξή του στη σκανδιναβική χώρα, ο Emilio γνωρίζει τους συγκατοίκους του στην εστία, ανάμεσα στους οποίους και δυο μποέμ Ισπανούς που του γνωστοποιούν την ύπαρξη μιας λέσχης θρύλου στον χώρο του πανεπιστημίου, της λεγόμενης λέσχης των πόντων. Οι συμμετέχοντες σε αυτή, κάθε φορά που φιλάνε μια κοπέλα ή έχουν ερωτική σχέση, κερδίζουν από ένα πόντο. Αυτός που στο τέλος της χρονιάς θα έχει κερδίσει τους περισσότερους πόντους θα αναδειχθεί 'lover of the year'. Για να μπορέσει όμως κάποιος να γίνει μέλος στο point club πρέπει να περάσει συγκεκριμένες και καθόλου έγκριτες δοκιμασίες, καθώς όμως τέτοιες προκλήσεις ο Emilio τις τρώει για πρωινό, ξεκινάει το δεύτερο επεισόδιο.

Η υπόθεση απλή, ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη κυρίως όμως, θα έλεγα, καλή βάση για να ξετυλιχθούν οι ξεκαρδιστικές περιπέτειες του Emilio. Καταλαβαίνετε πως ένας Μεσόγειος φοιτητής στη νομοκρατούμενη Σουηδία είναι ένα θέμα. Ένας Μεσόγειος εραστής όμως στη αυστηρά νομοκρατούμενη Σουηδία είναι μια εντελώς άλλη ιστορία με τραγελαφικές προεκτάσεις. Πραγματικά το The exchange student είναι εγγύηση γέλιου. Γέλιο άφθονο, αβίαστο και πρωτότυπο. Σε αυτό οπωσδήποτε συνέβαλλε το σενάριο το οποίο ξεχειλίζει από μια νεανική, φρέσκια αλλά και κριτική ματιά ταυτόχρονα για τις "συνήθειες" τις σημερινής φοιτητικής νεολαίας. Το χιουμοριστικό στοιχείο πηγάζει τόσο από τις ατάκες που πέφτουν σωρηδόν αλλά και από τις καταστάσεις που διαδραματίζονται. Μπορεί ο Emilio να είναι Ιταλός αλλά una faccia una razza συνηθίζουν να λένε οι γείτονες και στη προκειμένη δεν πέφτουν έξω. Είμαι σίγουρη ότι αν εξαιρέσετε τα χαρακτηριστικά της καρικατούρας, ο συμπαθέστατος Emilio όλο και κάποιον θα σας θυμίζει από τα εγχώρια εδάφη, οι περιπέτειές του δε έχουν αυτή την ωραία ‘αθωότητα’ που διακρίνει ενίοτε τις φοιτητοκαταστάσεις και θα σας κάνει να νιώσετε οικειότητα προς τα τεκταινόμενα.
 
Kάτι που θέλω να προσθέσω ως υπέρ σεναρίου/υπόθεσης είναι ότι έχοντας παίξει και το πρώτο επεισόδιο διέκρινα μια σταθερότητα στη ροή, το ύφος αλλά και την γενικότερη απόδοση που μαρτυράει ότι υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σενάριο που έχει κοπεί σε 'κομμάτια' προκειμένου να πραγματωθούν τα επεισόδια. Οπότε όσοι έχετε παίξει το πρώτο επεισόδιο προ πολλού μην ανησυχείτε καθόλου καθώς όχι μόνο θα εγκλιματιστείτε γρήγορα και ομαλά, αλλά θα νιώσετε σαν να μη πέρασε μια μέρα ενώ όσοι ξεκινάτε τώρα και με τα δυο επεισόδια θα έχετε την αίσθηση ότι παίζετε ένα 'ακέραιο' adventure.

Ο χειρισμός του παιχνιδιού συνοψίζεται στο απλούστατο point and click, ενώ το 'point' συγκεκριμένα βιώνει την αποθέωσή του. Point θα χρησιμοποιήσουμε για κίνηση, για εξερεύνηση των χώρων, για την αλλαγή των οθονών και για τα hotspots. Hotspots δεν υπάρχουν πολλά και αρκετά εξ αυτών γίνονται ενεργά μόνο εφόσον το απαιτήσουν οι περιστάσεις. Όταν το βελάκι συναντάει κάποιο αντικείμενο που είναι ενεργό και προς χρήση αλλάζει χρώμα ενώ ενδεχόμενο αριστερό κλικ ενεργοποιεί ένα 'δέντρο' επιλογών με τις επιλογές look, use και talk. Το ενδιαφέρον είναι ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουμε το κλασικό 'δέντρο', έχουμε όμως μια καρδιά επιλογών, ας όψεται το ερωτικό θέμα της υποθέσεως. Τα αντικείμενα που συλλέγει ο Emilio, αποθηκεύονται στο inventory στο πάνω μέρος της οθόνης ενώ υπάρχουν και κάποια αντικείμενα που τα έχουμε εξ αρχής (τα είχαμε συλλέξει στο πρώτο επεισόδιο) όπως λόγου χάριν το διαβατήριο του Emilio ή τη μεθυστική κολόνια Amor με την οποία αρωματίζουμε τον ήρωά μας απαρέγκλιτα πριν από κάθε έξοδό του.

 
Οι γρίφοι στο παιχνίδι δεν είναι πολλοί αλλά είναι άμεσα συνδεδεμένοι με την υπόθεση από την άποψη ότι όλοι τους την εξελίσσουν. Αυτό μεταφράζεται διττά. Αφενός δεν υπάρχουν γρίφοι για να σκοτώνουμε την ώρα μας ή να σπαζοκεφαλιάσουμε αφετέρου δεν υπάρχει εξέλιξη αν δεν λύσουμε τον γρίφο τη συγκεκριμένη στιγμή που θα τον συναντήσουμε. Υπάρχει μια γραμμικότητα δηλαδή στην υπόθεση που δεν αφήνει περιθώρια για εξερεύνηση. Βέβαια είναι ωραίο το ότι έχουν ενταχθεί όμορφα σε αυτή, είναι γρίφοι δηλαδή που ταιριάζουν στο περιβάλλον και την δράση. Άπαντες είναι inventory based και φέρουν μια λογική, οπότε δεν θα δυσκολέψουν κανέναν και κατά την άποψή μου ούτε κάποιον που δεν έχει πείρα από adventures. Σε περίπτωση βέβαια που αυτό συμβεί, υπάρχει στο menu ένα hint system το οποίο περιμένει να δώσει τα φώτα του διακριτικά σε κάθε μας έκκληση.
 
Ο τομέας των γραφικών είναι ένα μεγάλο θετικό του παιχνιδιού. Από την πρώτη στιγμή που ξεκινάει το The exchange Student μια πανδαισία χρωμάτων και σχημάτων κατακλύζει την οθόνη. Τα γραφικά είναι καρτουνίστικα και αν και προσωπικά δεν είμαι φαν της συγκεκριμένης 'τεχνοτροπίας' πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο που θα ταίριαζε περισσότερο με την υπόθεση και την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Έχει γίνει πολύ προσεγμένη δουλειά από τις πιο μικρές λεπτομέρειες μέχρι τους ευρύτερους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους. Αυτό συμπεριλαμβάνει και τους χαρακτήρες που πραγματικά ο σχεδιασμός τους έδινε στοιχεία για την εθνικότητά τους καθώς αποδόθηκαν παρά πολύ καλά τα βασικά εξωτερικά φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά κάθε λαού. Ο Ιταλός μελαμψός και τριχωτός, η σκανδιναβή ξανθιά και δίμετρη, η Γαλλίδα tres chic κτλ.

Στην μουσική επένδυση έχει γίνει επίσης εξαιρετική επιλογή. Το soundtrack αποτελείται από 18 κομμάτια, όχι original (δεν γράφτηκαν δηλαδή για το παιχνίδι) αλλά όλα προσεχτικά διαλεγμένα ώστε να συμβάλλουν στην ατμόσφαιρα. Τα κομμάτια κατά την προσωπική μου άποψη, σχολιάζουν συνεχώς τα τεκταινόμενα με beat ήχους όπου υπάρχει δράση, lounge όταν υπάρχει άλλου είδους 'δράση', πάντα όμως αποπνέουν μια σκανταλιά. Σε πολύ υψηλό επίπεδο είναι και όλα τα ηχητικά εφέ ενώ εκεί που οφείλω να δώσω άριστα είναι στο εξαιρετικό speech. Σουηδοί, Γάλλοι, Ισπανοί, Γερμανοί, Κινέζοι και Φιλανδοί, όλοι παρελαύνουν από το cast του exchange student. Έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στον τρόπο που προφέρει ο κάθε λαός την αγγλική γλώσσα ενώ το πιο εντυπωσιακό είναι πως μέσα από τον τρόπο αυτό διακρίνονται και βασικά χαρακτηριστικά της ιδιοσυγκρασίας του εκάστοτε λαού. Οι Γάλλοι δεν καταλαβαίνουν αν δεν χρησιμοποιήσεις τις ακριβείς λέξεις, οι Ισπανοί μιλάνε ακατάπαυστα, οι Κινέζοι δεν μιλάνε καθόλου κοκ.
 
Ανακεφαλαιώνοντας θεωρώ ότι το επεισόδιο δυο είναι πραγματικά ένα βήμα παραπάνω από το πρώτο. Χωρίς να το επισκιάζει, εξελίσσει την υπόθεση δημιουργώντας παράλληλα αναμονή και περιέργεια για την συνέχεια. Πρωτότυπο σενάριο, ωραία γραφικά, εξαιρετικό speech, βατοί γρίφοι. Το παιχνίδι από όλες τις απόψεις είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα. Και όχι μόνο από τις δουλειές που ο καθένας μας πιθανώς έχει, αλλά και ένα διάλειμμα από τα 'σοβαρά', 'ρεαλιστικά', adventures με τις συνομωσίες, τα μυστήρια και τις καταστροφολογίες. Και αυτό που το κάνει βέβαια ακόμα πιο αστείο, χαλαρό και διασκεδαστικό είναι ότι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Για το επόμενο ωστόσο θα θέλαμε μεγαλύτερη διάρκεια και γιατί όχι και έναν Έλληνα να συμμετέχει στις κατεργαριές του κατά τ’άλλα αξιαγάπητου Emilio...