CastleAbra

To CastleAbra, δημιούργημα μιας μικρής, πλην, ενθουσιώδους, δημιουργικής ομάδας που ακούει στο όνομα CastleAbra Studios ήρθε  για να μας ταξιδέψει  σε έναν κόσμο που κυριαρχεί η μαγεία και το πολύ ψάξιμο. Σε μια εποχή που “βαριά χαρτιά” του Adventure Gaming κάνουν αισθητή την παρουσία τους, το CastleAbra προσπαθεί να κλέψει λίγη από τη λάμψη τους, έχοντας ως σημείο αναφοράς “την έμπνευσή του από τα παλιά κλασσικά adventure games”. Παρακάτω θα διαπιστώσουμε σε τι βαθμό το κατάφερε.

Οι πριγκίπισσες ανέκαθεν είχαν την ικανότητα να κλέβουν καρδιές με την ομορφιά και με το γενικότερο ύφος τους. Φυλακισμένες ή καταπιεσμένες ,με ανεκπλήρωτα όνειρα κατάφερναν πάντα να κάνουν πρίγκιπες και επίδοξους καρδιοκατακτητές να κάνουν τα πάντα γι'αυτές. Ο Wizardo, ένας μάγος στο κατώφλι της τρίτης ηλικίας την πάτησε. H πριγκίπισσα Myrna Loo τον σαγήνευσε, του έκλεψε την καρδιά και ο γερο-μάγος έχασε τα λογικά του. Τι παρακάλια, τι υποσχέσεις, η Myrna Loo δεν υποκύπτει με τίποτα... Τρελαμένος, λοιπόν, ο Wizardo την κλείνει μέσα στο κάστρο του (που δεν είναι και μικρό) για να....το καλοσκεφτεί και να “επανεξετάσει” τη θέση της απέναντί του. Εσύ είσαι ένας φτωχός , πλην τίμιος, κοινός θνητός. Έχεις ήδη ερωτευθεί παράφορα την απαχθείσα πριγκίπισσα και τώρα σου δίνεται η ευκαιρία να κερδίσεις την καρδιά της. Πως θα το καταφέρεις αυτό? Μα φυσικά εισβάλλοντας στο κάστρο του μάγου με σκοπό να την απελευθερώσεις και να της δείξεις ότι την...αξίζεις!

Ακούγεται εύκολο και συνοπτικό? Κι όμως δεν είναι. Βλέπεις, πρέπει με το που επισκευθείς το κάστρο του Wizardo, να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του σαν μαθητευόμενος και έχοντας αποκτήσει την ευχέρεια να κινείσαι ελεύθερα στο κάστρο και στους γύρω χώρους να μπορέσεις, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο που θα σου παρουσιαστεί, να καταφέρεις να σώσεις τη Myrna Loo. Έχουμε, λοιπόν, μια ιστορία ανάλογη αυτών που συναντάμε στα παραμύθια (για μικρούς και μεγάλους βεβαίως...). Επίσης ιστορίες με παραπλήσιο περιεχόμενο έχουμε συναντήσει σε διάφορα παιχνίδια κατά το παρελθόν και κυρίως κατά τη χρυσή εποχή των Adventures στα 90s.  Δεν διεκδικεί, λοιπόν, κανένα βραβείο πρωτοτυπίας, αλλά  μπορούμε να πούμε ότι σαν σενάριο, όσο συνηθισμένο και αν είναι (είτε σε παιχνίδι είτε όχι), είναι πάντα τουλάχιστον συμπαθές.

Στον τεχνικό τομέα το CastleAbra καταφέρνει κάτι πολύ καλά. Να μας θυμίσει Adventure της παλιάς χρυσής εποχής του είδους. Αυτό γίνεται εμφανέστατο από την πρώτη μόλις εικόνα αλλά και από το πρώτο άκουσμα. Τα γραφικά του στο στυλ τους και γενικά στον τρόπο δημιουργίας τους θυμίζουν έντονα γραφικά της εποχής 1992-1995. Aυτό που αλλάζει είναι η έλλειψη των pixels, καθώς η ανάλυση είναι μεγαλύτερη, αλλά η αίσθηση είναι η ίδια χωρίς να πρόκειται για κακοσχεδιασμένα γραφικά. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι δίκοπο μαχαίρι καθώς υπάρχει και αρνητική πλευρά. Δυστυχώς το παιχνίδι δεν  δίνει τη δυνατότητα στον παίκτη να διαλέξει την ανάλυση της οθόνης του, με αποτέλεσμα να απουσιάζει παντελώς η Full HD ανάλυση, αλλά και πολλές άλλες αναλύσεις ακόμη εκτός από αυτήν. Το αποτέλεσμα είναι ελαφρώς “θολά” γραφικά τα οποία δεν γεμίζουν την οθόνη ( τουλάχιστον στις οθόνες προβολής τύπου 16:9), καθώς υπάρχουν μαύρα κενά από δεξιά και αριστερά. Στις ρυθμίσεις του παιχνιδιού υπάρχουν δύο ρυθμίσεις οθόνης: Το “full screen” και το “extended full screen”, που υποτίθεται ότι γεμίζει την οθόνη περισσότερο, χωρίς όμως, ουσιαστικά, να ισχύει κάτι τέτοιο, αφού τα κενά στις δύο πλευρές παραμένουν. Ίσως οι οθόνες τύπου 4:3 ή 16:10 να μην έχουν αυτό το πρόβλημα.

Και περνάμε στον ήχο του παιχνιδιού. Εδώ τα πράγματα είναι λίγο περίεργα. Τα μουσικά κομμάτια του παιχνιδιού έχουν ποικιλία. Κάποια από αυτά όμως είναι μονότονα και άλλα εκνευριστικά, που το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν τον παίκτη να εκνευριστεί. Επίσης απουσιάζει εντελώς το voice acting αλλά και τα ηχητικά εφέ γενικά, με αποτέλεσμα το παιχνίδι να περιορίζεται στη μουσική υπόκρουση η οποία με τα καλά και τα στραβά της συνοδεύει το παιχνίδι από την αρχή μέχρι το τέλος. Ίσως να μπορούσε να πει κανείς πως για ένα παιχνίδι που σκοπό έχει να μας θυμίσει τα παλιά να μην είναι απαραίτητο το voice acting. Πράγματι η φωνητική απουσία ταιριάζει στο στυλ του παιχνιδιού, αλλά όλα αυτά τα “παλαιοπαραδοσιακά” στοιχεία έχουν  και το αντίστοιχο κόστος. Δηλαδή το παιχνίδι να υπολείπεται τεχνικά σε σχέση με άλλα σύγχρονα παιχνίδια. Σε όσους αρέσουν τα παλιά adventures θα τους αρέσει σίγουρα και το CastleAbra. Άλλοι που δεν έχουν τα παλιά παιχνίδια σε ανάλογη εκτίμηση ίσως δυσανασχετήσουν.

Το Gameplay είναι χωρίς αμφιβολία ο τομέας στον οποίο το CastleAbre τα πάει καλύτερα Παίζουμε τον επίδοξο ήρωα και σωτήρα της πριγκίπισσας από την οπτική του πρώτου προσώπου. Τα πάντα μέσα στο παιχνίδι γίνονται με το ποντίκι εκτός από την πρόσβαση στο μενού και την επιλογή για σώσιμο της θέσης μας, που πραγματοποιoύνται με το πάτημα του πλήκτρου “esc”. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε ότι το παιχνίδι σώζει σε μια και μοναδική θέση χωρίς να παρέχει τη δυνατότητα να φορτώσουμε κάποια προηγούμενη. Αυτό όμως δεν αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα καθώς με το που ξεκινάμε να παίζουμε εκ νέου συνεχίζουμε από το σημείο που σταματήσαμε.

Υπάρχουν φάσεις στο παιχνίδι όπου ο χαρακτήρας μας πεθαίνει, αλλά αμέσως επανέρχεται στη...ζωή για να προσπαθήσει εκ νέου να ξεπεράσει το εμπόδιο του.  Το παιχνίδι είναι αρκετά δύσκολο, έστω και αν αρχικά δεν του φαίνεται, και αυτό μπορεί να ενοχλήσει πολλούς παίκτες. Είναι μεγάλο σε διάρκεια, με πολλούς χώρους εξερεύνησης που αποκαλύπτονται σταδιακά, με πολλά προβλήματα και εκκρεμότητες να αναζητούν λύση ταυτόχρονα ενώ παίζουμε. Μέχρι να βρούμε τη σειρά με την οποία θα τα λύσουμε.

Οι γρίφοι του έχουν να κάνουν με ατελείωτη συλλογή αντικειμένων, συνδυασμό αυτών μεταξύ τους και με τον περιβάλλοντα χώρο, γρίφους σχετιζόμενους με διαλόγους και διάφορες άλλες διαδικασίες εντός παιχνιδιού. Κάποιοι από αυτούς τους γρίφους είναι οφθαλμοφανείς  τους οποίους εύκολα θα λύσουμε άλλοι όμως είναι εκνευριστικά δύσκολοι. Άλλοι πάλι είναι μονότονοι και σε αυτό το σημείο θα σταθούμε λιγάκι. Με την πρώτη μας επίσκεψη σε διάφορους χώρους του κάστρου  ένα ον, είτε ανθρωπόμορφο είτε τερατόμορφο, πετάγεται μπροστά μας και μας φράζει τον δρόμο. Πρέπει να βρούμε, ή καλύτερα να μαντέψουμε, τι πρέπει να του προσφέρουμε ή με τι να το χτυπήσουμε. Αν η επιλογή είναι λάθος το αποτέλεσμα είναι ένα....Ο θάνατος....Αυτό το σκηνικό επαναλαμβάνεται σε πολλά σημεία του παιχνιδιού με αποτέλεσμα να καταντάει μονότονο και κουραστικό και σε συνδυασμό με κάποια εκνευριστική μουσική υπόκρουση δεν αποκλείεται ο παίκτης να χάσει την υπομονή του.

Το κάστρο είναι μεγάλο, ενώ υπάρχουν και περιβάλλοντες κόσμοι που πρέπει να εξερευνηθούν, παγίδες που οδηγούν σε άμεσο θάνατο χωρίς προειδοποίηση, πολλές πόρτες που πρέπει να ξεκλειδωθούν, διαδικασίες που πρέπει να γίνουν γρήγορα και με τη σωστή σειρά. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά δηλαδή που πρέπει να έχει ένα παιχνίδι για να χαρακτηριστεί δύσκολο αλλά ικανό να κάνει κάποιον να τα παρατήσει. Δεν μπορώ να κρύψω ότι υπήρξαν σημεία όπου τα έχασα από τις “εκκρεμότητες” που είχα να διευθετήσω για να συνεχιστεί η ιστορία του παιχνιδιού. Σε κάποιες φάσεις μάλιστα δοκιμάστηκε και η υπομονή μου. Αλλά τέλος καλό όλα καλά. Δύσκολο παιχνίδι με τα θετικά και τα αρνητικά του.

Τελικά το CastleAbra είναι κακό παιχνίδι? Σίγουρα όχι! Είναι καλό? Σίγουρα θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Αξίζει να το παίξει κανείς? Βεβαίως και αξίζει ειδικά γι αυτούς που τους αρέσουν τα παλιά κλασσικά Adventures. Το παιχνίδι έχει τις προκλήσεις του και αποτελεί και ένα καλό τεστ για τους “αδοκίμαστους” ή αυτούς που θέλουν να τεστάρουν την υπομονή τους. Σε καθε περίπτωση ρίξτε του μια ματιά. Είναι ένα παιχνίδι που, για την τιμή που προσφέρεται μπορεί επάξια να κερδίσει μια θέση στην παιχνιδοθήκη σας.