Dark Train

“Είστε περίεργοι να δείτε πώς είναι να 'σαι ένα ανυπάκουο τεράστιο καλαμάρι με τέσσερα πλοκάμια που μπορεί να ελέγχει ένα ολόκληρο τρένο; Ακουγεται γελοίο; Οχι! Το Dark Train της τσέχικης Paperash Studios είναι μία 2D ατμοσφαιρική hardcore περιπέτεια σε ένα σκοτεινό περιβάλλον γεμάτο χειροποίητα papercut οπτικά, με λογικά παζλ και μυστήρια εμπνευσμένα από τον διάσημο εφευρέτη D. W. Tagrezbung. Ο στόχος σας είναι απλός, να φύγετε από τις πύλες της Border City.”

Με τα παραπάνω λόγια είχαμε περιγράψει πριν 2,5 μήνες το επερχόμενο Dark Train και η αλήθεια είναι ότι με είχε ιντριγκάρει πολύ η αισθητική και η ιδέα υλοποίησης. Βέβαια όταν ήρθε η ώρα να το αναλάβουμε για την παρουσίασή του, «μαλώναμε» για το ποιος (δεν) θα το κάνει, παρόλο που η εταιρεία φρόντισε να διατυμπανίσει ποικιλοτρόπως ότι τα υπάρχοντα reviews είχαν μέσο όρο 80%. Επίσης η Paperash συνιστά ένα σύντομο, αλλά κατατοπιστικό «ταξίδι» στην ιστοσελίδα του παιχνιδιού για να προετοιμαστείς για την περιπέτεια που ακολουθεί. Έτσι έχοντας στα χέρια μου μια σκοτεινή ιστορία με ένα εξαιρετικό αρτιστικό περιβάλλον και ένας είδος που «είναι-και-δεν-είναι» adventure αποφάσισα να βυθιστώ σε ένα ταξίδι της φυγής και της απόδρασης…

Ένα καράβι της φυγής, εεε.. ένα τρένο της φυγής, ένα σκοτεινό τρένο

Η ιστορία του Dark Train ακολουθεί το ταξίδι του εφευρέτη D.W. Tagrezbung και ένα μυστηριώδες συμβόλαιο από έναν άγνωστο πελάτη που έλαβε πριν από χρόνια. Ακόμη και ως παιδί, ο εφευρέτης δημιούργησε ένα λειτουργικό μοντέλο του σύμπαντος και καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του επέστησε την προσοχή στον εαυτό του με μια σειρά σημαντικών εφευρέσεων. Σε προχωρημένη ηλικία της ειρηνικής ζωής του έλαβε το τελευταίο μεγάλο συμβόλαιο με μια πολύ περίεργη ανάθεση.

Ο πελάτης ζήτησε τη δημιουργία ενός μοντέλου του ανθρώπινου κόσμου που αγκαλιάζει τον μεταβαλλόμενο καιρό και τον πολιτισμό. Αυτό που δεν ήθελε να είναι μέρος του μοντέλου ήταν το ανθρώπινο πρόσωπο ή ακόμα και οι ίδιοι οι άνθρωποι. Η πραγματική πρόκληση παρουσιάστηκε με τη δημιουργία μεταφορικού μέσου που θα ήταν σε θέση να παραδώσει αυτή την παραγγελία. Η αφύσικη περιοχή που εκτείνεται μεταξύ του πελάτη και του εφευρέτη συνδέεται εδώ και αιώνες μόνο με μία σιδηροδρομική γραμμή. Ως εκ τούτου, ο D.W. Tagrezburg αποφάσισε να δημιουργήσει ένα αυτοδύναμο τρένο με τέσσερα βαγόνια, όπου κάθε φορτάμαξα θα περιέχει ένα γνωστό περιβάλλον από τον κόσμο του. Τελικά ο εφευρέτης αφιέρωσε το υπόλοιπο της ζωής του για να ολοκληρώσει αυτή την περίεργη παραγγελία. Την ημέρα που ήταν τελικά έτοιμη για να φύγει το τρένο, ο διάσημος εφευρέτης πέθανε. Και έτσι ξεκινάει η περιπέτεια…

(Το σκοτεινό μας τρένο διασχίζει την πόλη)

Συγκεκριμένα, πρέπει να διαβάσετε τα διάφορα κείμενα σχετικά με τη μηχανική του παιχνιδιού και την προαναφερθείσα ιστορία, καθώς οι προγραμματιστές δημιούργησαν ένα σημαντικό όγκο υποστηρικτικών στοιχείων που δυστυχώς δεν περιλαμβάνονται στο ίδιο το παιχνίδι. Εδώ έγκειται και η αδυναμία της ιστορίας, γιατί με την εισαγωγική εικόνα έναρξης του παιχνιδιού ο παίκτης δεν ξέρει τίποτα, αλλά και στην πορεία επίσης δεν μαθαίνεις σχεδόν τίποτα!

Στη συγκεκριμένη περιπέτεια εξερεύνησης παίζετε ένα μηχανικό καλαμάρι που ονομάζεται Ann. Είναι αλυσοδεμένη σε ένα τρένο και η δουλειά της είναι να το έχει σε συνεχή κίνηση. Το παιχνίδι ξεκινάει με το τρένο σε κατάσταση στάθμευσης και τα περισσότερα χειριστήρια είναι κρυμμένα με λαμαρίνες. Με την κίνηση του ποντικιού το καλαμάρι αρχίζει σιγά – σιγά να αλληλεπιδρά με το τρένο και τα βαγόνια, ενώ αποκτά πρόσβαση σχεδόν σε όλα τα μέρη μετά από ένα σύντομο ταξίδι. Έτσι με αρκετές προσπάθειες trial-and-error, τυχερές μαντεψιές και κλικ δεξιοτεχνίας, η περιπέτεια προχωράει, αλλά δεν πρόκειται να ανακαλύψετε κάτι περισσότερο για την ιστορία… Συνολικά μην περιμένετε κάποιο κείμενο ή κάποια βοήθεια για το τι πρέπει κάνετε.

Εδώ βαγόνι, εκεί βαγόνι, που ‘ναι το βαγόνι;

Ο έλεγχος είναι συχνά τραγικός και εκνευριστικός, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των παζλ που απαιτούν προσεκτική κίνηση και μεθοδευμένες κινήσεις. Το αλυσοδεμένο καλαμάρι αποτελεί το μοναδικό μέσο που ελέγχουμε στο παιχνίδι με την κίνησή του να είναι αρκετά ομαλή και παρόμοια με ένα φυσικό καλαμάρι. Εντούτοις η κίνησή του όταν πρέπει να το χρησιμοποιήσετε σε κάποιους γρίφους δεν είναι καθόλου αποτελεσματική αυξάνοντας δραματικά τη δυσκολία τους. Εντούτοις η ποικιλία και μοναδική εμφάνιση αρκετών γρίφων αποτελεί μια ξεχωριστή πρόκληση για τους σκληροπυρηνικούς adventurάδες που θέλουν να λύνουν μυστήρια χωρίς κανένα στοιχεία.

(Στης εκκλησίας της πόρτας... εντός ενός βαγονιού!)

Το τρένο έχει τρία διαφορετικές πηγές που τις χρησιμοποιεί για διαφορετικούς σκοπούς: τον ηλεκτρισμό (από τους κεραυνούς) για να κινηθεί, τη φωτιά (από τους σπινθήρες του φρεναρίσματος) για να αμυνθεί και το νερό (της βροχής) για να κατασβήνει τις φωτιές. Παράλληλα έχει τέσσερα βαγόνια, τα οποία κρύβουν μέσα τους μοναδικούς κόσμους που εξωτερικά κοσμούνται από τα σύμβολα του φύλλου, του κτιρίου, του σταυρού και της χιονονιφάδας. Μάλιστα η εναλλαγή των θέσεων τους για να τροφοδοτηθούν με ρεύμα αποτελεί και το βασικό μηχανισμό των γρίφων του παιχνιδιού, μιας και το καλαμάρι αποκτάει πρόσβαση σε αυτά μόνο, όταν βρίσκονται στη σωστή σειρά και είναι τροφοδοτημένα με ρεύμα. Έτσι θα βρεθείτε πολύ συχνά να παίζετε το κλασικό «Εδώ παππάς, εκεί παππάς, που είναι ο παππάς;» μπας και ανακαλύψετε που πρέπει να πάτε.

Μέσα στα βαγόνια ξεδιπλώνεται οι διάφοροι κόσμοι όπως πρέπει να λύσετε κάποιους πρωτότυπους και απαιτητικούς γρίφους, αλλά συνάμα και αρκετά αδιάφορα, βαρετά παζλ αντανακλαστικών και δεξιοτεχνίας. Παράλληλα το καλαμάρι θα πρέπει να εντοπίζει και διάφορα αντικείμενα που θα πρέπει να αξιοποιήσει μελλοντικά σε κάποιο άλλο βαγόνι ή είναι απαραίτητα για την φωλιά που ετοιμάζει… Στο σχεδιασμό των βαγονιών και των γρίφων τους βρίσκεται μια από τις μεγάλες αδυναμίες του παιχνιδιού. Όσα και αν είχα διαβάσει για το παιχνίδι, δεν μπορείς να βρεις κανέναν ειρμό και συνοχή ανάμεσα τους κόσμους ή στη «λογική» ακολουθία με την οποία πρέπει να τα επισκεφτείς. Παράλληλα η λεπτομέρεια και προσεκτική κίνηση του ποντικιού για την επίλυση κάποιων γρίφων είναι εκ-νευ-ρι-στι-κή! Για παράδειγμα, σε έναν γρίφο πρέπει να κάνεις το εξής απλό: να σπρώξεις σε μια μικρή ανηφόρα ένα μικρό πετράδι για να πέσει μέσω μιας τρύπας δίπλα σε ένα δέντρο. Για να γίνει αυτό πρέπει απλώς να το σπρώξετε μέχρι την τρύπα. Τόσο απλό! Κι όμως μπορεί να περάσετε πάνω από ένα τέταρτο προσπαθώντας το κάνετε, γιατί το καλαμάρι τρέμει σαν κομπρεσέρ και αντιδράει σπασμωδικά. Υπάρχουν πάμπολλα παζλ παρόμοιας φύσης που θα σας φέρουν στα όριά σας.

Δίνεται επίσης η δυνατότητα χρήσης gamepad, αλλά δεν νομίζω να αλλάζει κάτι δραματικό στο τρόπο χειρισμό του καλαμαριού. Σίγουρα ο όρος point-and-click αποκτάει νέα διάσταση στον συγκεκριμένο κόσμο και αποτελεί μία από τις μεγάλες του αδυναμίες.

Χάρτινο το τρενάκι, ψεύτικη η πόλη

Αναμφίβολα το δυνατό σημείο του Dark Train είναι εξαιρετική τεχνοτροπία των γραφικών και του κόσμου που έχουν στήσει. Είναι πραγματικά ένα έργο τέχνης που εκμεταλλεύεται στο έπακρο την ομορφιά που προσδίδει το χαρτί σε έναν σκοτεινό κόσμο. Η αυθεντική αίσθηση του κόσμου είναι τόσο μελετημένη που μοιάζει σαν να ξεπετάχτηκε από κάποιο σκοτεινό cyberpunk κόμιξ ή από την πένα κάποιου ευφάνταστου συγγραφέα. Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό είναι ότι όλα τα σκηνικά κατασκευάστηκαν εξ ολοκλήρου από χαρτί και ήρθαν στο ψηφιακό κόσμο μέσω της Unity. Πρέπει οπωσδήποτε να δείτε το βίντεο που περιγράφει όλη τη διαδικασία δημιουργίας και τις λεπτομέρειες σχεδιασμού. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα μοναδικό περιβάλλον παιχνιδιού με μια εμφάνιση και αίσθηση λες και βγήκε από το πιο αλλόκοτο, σκοτεινό και ταυτόχρονα παραμυθένιο και μυστηριώδης όνειρο. Οι σκούρες και μουντές αποχρώσεις της παλέτας παιχνιδιαρίζουν όμορφα με το φως και σε συνδυασμό με την πολυμορφικότητα του χαρτιού δημιουργούν μια εμπειρία τέχνης που θα την θυμόμαστε για χρόνια.

(Απεικόνιση της μετατροπής των γραφικών του χαρτιού στη Unity)

Παράλληλα ο ήχος αν και μοιάζει αρκετά μονότονος και επαναλαμβανόμενος, βοηθάει απόλυτα για να σε μεταφέρει και σε εντάξει στο ταξίδι του σκοτεινού τρένου. Οι λιγοστές μουσικές πινελιές ανάλογα με τον κόσμο που σε περιλάβει έρχονται για να ενισχύσουν αυτή την εμπειρία όπου απουσιάζει η ομιλία, το κείμενο, ο διάλογος και οποιαδήποτε λεκτική αλληλεπίδραση με κάποιο ανθρώπινο ον. Οι μηχανικοί ήχοι ενός αλλόκοτου κόσμου, το κροτάλισμα των τροχών πάνω στις ράγες και το θρόισμα της αλυσίδας που συγκρατεί την Ann ταιριάζουν απόλυτα με το οπτικό στολίδι.

Σκοτεινό τρένο, σκοτεινή περιπέτεια, σκοτεινή πορεία με φωτεινό μέλλον

Η Paperash δημιούργησε ένα από τα νεωτερικά και ενδιαφέροντα παιχνίδια με πρωτότυπους, αλλά και παράλογους γρίφους και παζλ και μια αφήγηση που την χαρακτηρίζουν παραλόγως δυνατή και καταστασιακή. Ξεκινά αργά και σκοτεινά και έρχεται με φόρα να συνταράξει ένα είδος που δεν είναι καθαρόαιμο adventurάδικο.  Επίσης το ξεχωριστό στιλ τέχνης του παιχνιδιού συνδυάζεται άψογα με τα ηχητικά εφέ χτίζοντας μια μαγευτική ατμόσφαιρα. Εντούτοις, παρόλο που έχει δυνατά σημεία μου δημιούργησε σύντομα μια βαρεμάρα και μια τσατίλα που σε άφηνε συνεχώς και αδιαλείπτως χωρίς να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις παρακάτω. Μάλιστα «σοκαρίστηκα», όταν ολοκληρώθηκε το παιχνίδι και είχα μόλις 3/16 achievements. Ίσως κάτι δεν έκανα καλά… Παρόλα αυτά θα περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον την επόμενη προσπάθειά της τσεχικής εταιρείας.