Life is Strange

"I wish I could stay in this moment forever. I guess I actually can now, but then it wouldn’t be a moment."

Είναι διάφορα τα παιχνίδια που έρχονται στο νου όταν θέλεις να περιγράψεις το Life is Strange. Διαδραματίζεται στην Arcadia (Bay) και πρωταγωνιστεί μια νέα κοπέλα που δε βλέπει μόνο μία «πραγματικότητα»: σκεφτήκατε κι εσείς το The Longest Journey; Βρίθει από επιλογές που καθορίζουν την εξέλιξη της ιστορίας και φροντίζουν να φορτίσουν ψυχολογικά τον παίχτη με το βάρος των ευθυνών του: σκεφτήκατε κι εσείς το The Walking Dead; Εξυμνεί τη φιλία και την αγάπη μεταξύ δύο νέων κοριτσιών που βρίσκονται στο τεράστιο εκείνο σκαλοπάτι της ενηλικίωσης: σκεφτήκατε κι εσείς το Keepsake; Η λίστα θα μπορούσε να συνεχιστεί, μα δεν έχει νόημα, γιατί το Life Is Strange στέκεται στα πόδια του και στοιχειοθετεί το δικό του, προσωπικό, χαρακτήρα προσφέροντας μια υπέροχη περιπέτεια που θα θυμάται χαμογελώντας όποιος ασχοληθεί μαζί της.

Σενάριο

Επιστημονική φαντασία: Σε έναν κόσμο όπου όλα δείχνουν πως οδεύουμε προς την αναπόφευκτη συντέλεια του κόσμου, με χιόνι μες στο κατακαλόκαιρο, ξεβρασμένες νεκρές φάλαινες, αναπάντεχες εκλείψεις ηλίου και διπλά φεγγάρια, η Max Caulfield μπορεί να γυρνά κατά βούληση πίσω το χρόνο και να αλλάζει την έκβαση των γεγονότων. Αν δει κάποιον να σκοτώνεται, μπορεί να γυρίσει το χρόνο πίσω και να αποτρέψει το μοιραίο συμβάν. Ίσως, βέβαια, η νέα έκβαση να είναι χειρότερη και να χρειαστεί να ξαναγυρίσει τους δείκτες του ρολογιού. Αφελώς νόμιζε πως μπορεί να γυρνά το χρόνο πίσω όσες φορές θέλει μέχρι να βρει την τέλεια έκβαση για όλους.

Αστυνομικό μυστήριο: Η πανέμορφη φοιτήτρια Rachel Amber εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Οι περισσότεροι πιστεύουν πως ήταν ατίθαση και επιρρεπής σε κακές παρέες, είναι πεπεισμένοι πως το έσκασε για να πάει σε κάποια μεγαλούπολη «να κάνει τη ζωούλα της», δεν ασχολήθηκαν περαιτέρω. Όσοι τη γνώριζαν, όμως, πιστεύουν πως δε θα έφευγε χωρίς να τους αποχαιρετίσει και κόλλησαν αφίσες με το πρόσωπό της σε κάθε γωνιά του πανεπιστημίου όπου φοιτούσε και της όμορφης κωμόπολης. Φοβούνται τα χειρότερα, αλλά ελπίζουν να τη βρουν σώα και αβλαβή.

(η χρωματική παλέτα δημιουργεί την αίσθηση αναμνήσεων στον παίχτη)

Δράμα χαρακτήρων: Η Max είναι ένα συνεσταλμένο κορίτσι με βαθιά αγάπη για τη φωτογραφία, τις selfies και τις ρετρό φωτογραφικές μηχανές. Πρόσφατα επέστρεψε στη γενέτειρά της για να φοιτήσει στο τμήμα φωτογραφίας της τοπικής ακαδημίας όπου διδάσκει ένας διάσημος φωτογράφος. Η παιδική της κολλητή-φιλενάδα, η Chloe, είναι πλέον ένας άλλος άνθρωπος: έβαψε τα μαλλιά της μπλε και γέμισε το σώμα της με πολύχρωμα τατουάζ για να τραβάει τα επικριτικά βλέμματα επάνω της, παράτησε τις σπουδές της και έμπλεξε με «λάθος παρέες». Η φιλία των δύο κοριτσιών αναθερμαίνεται και δοκιμάζεται στην άλλοτε οικεία κι άλλοτε παράξενη φάση της ενηλικίωσης, με όσα αυτή συνεπάγεται. Ανασφάλειες και εγκάρδιες εξομολογήσεις, αγάπη και προδοσία, μοναξιά και κοινωνικότητα, θλίψη και οργή, πάθος και απερισκεψία, αυτοθυσία και ηρωικότητα, όλα δίνουν το παρόν και μετασχηματίζουν όσους αρχικά βλέπουμε ως καρικατούρες σε φίλους με ατέλειες και εχθρούς με προσωπικούς δαίμονες.

Το Life Is Strange συνυφαίνει διαφορετικές ιστορίες και δημιουργεί μια πολύπλοκη και πολυεπίπεδη κοσμογονία γεμάτη επιστημονική φαντασία και μυστήριο, που όμως στη βάση της είναι απόλυτα ανθρώπινη και συναισθηματική. Δυστυχώς, όμως, αυτή ακριβώς η πολυπλοκότητα του παιχνιδιού είναι που σε ορισμένα σημεία βάζει τρικλοποδιά στον εαυτό της και μας αναγκάζει να σηκώσουμε το φρύδι απορημένοι μπροστά σε οξύμωρες καταστάσεις και αλλόκοτες αντιδράσεις. Ωστόσο, η συνολική αίσθηση του παιχνιδιού υπερνικά αυτά τα λαθάκια στην αφήγηση και μας αποζημιώνει με το παραπάνω έως το τέλος που προσφέρει την πολυπόθητη κορύφωση σε ένα δίλημμα που είναι μάλλον αδύνατον να πάρεις μια απόφαση δίχως μετά να σε στοιχειώνουν οι Ερινύες.

Gameplay

Υποδυόμενοι μια έφηβη, βυθιζόμαστε στην καθημερινότητά της κι ως εκ τούτου αντιμετωπίζουμε πλήθος από εφηβικά προβλήματα: τραμπούκους εντός και εκτός σχολείου, καταπιεστικούς ή απόντες γονείς, κλίκες και κοινωνική αποδοχή, καθηγητές με πάθος ή με παρωπίδες, σειρήνες με ναρκωτικά, φιλοδοξίες και ματαιοδοξίες, αναζήτηση τόσο προσωπικών πιστεύω όσο και του ίδιου μας του εαυτού. Η Max πρέπει να αποφασίζει σε κάθε βήμα που κάνει ποια είναι και πώς θα κινηθεί. Θα βοηθήσει μια ανήμπορη συμφοιτήτριά της όταν της ασκούν ψυχολογική βία; Θα πάρει πάνω της το φταίξιμο για να σώσει το τομάρι της κολλητής της; Θα εκμεταλλευτεί την ευκαιρία να γελάσει εις βάρος της ντίβας του σχολείου όταν πατάει τη μπανανόφλουδα; Θα τα βάλει με τους πλουσίους που κινούν τα νήματα στην τοπική κοινωνία; Ή θα κάνει τα στραβά μάτια και θα παραμείνει θεατής των εξελίξεων;

 
(οι γρίφοι -παρότι πολύ απλοί- έχουν ενσωματωθεί τέλεια στην ιστορία)

Ευτυχώς για τη Max, όχι μόνο έχει εμάς να τη βοηθάμε, αλλά και τη μοναδική της ικανότητα να χειραγωγεί το χρόνο. Έτσι, λοιπόν, κάθε της λάθος απόφαση μπορεί να ανακληθεί. Βέβαια, αν μία απόφαση είναι πραγματικά σωστή σε βάθος χρόνου για όλους τους συμβαλλόμενους, δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε εκ των προτέρων. Υπάρχουν, βλέπετε, κι ορισμένοι περιορισμοί στη δύναμή της: αν αποχωρήσει από ένα σκηνικό, η απόφαση οριστικοποιείται και δεν μπορεί να μεταβληθεί εκ των υστέρων. Αυτό διασφαλίζει πως όχι μόνο θα είμαστε πράγματι υπόλογοι των πράξεων μας στο μέλλον που εμείς επιλέξαμε να σχηματίσουμε (στο παιχνίδι τίποτα δεν «θα συμβεί οπωσδήποτε» κι όλα εξαρτώνται από εμάς), αλλά κυρίως πως δε θα ξεχάσουμε ότι είναι λίγες οι άσπρες ή οι μαύρες αποφάσεις και οι περισσότερες βρίσκονται στην γκρίζα ζώνη. Εξαιτίας αυτού, άλλωστε, ο δείκτης «Μόλις πήρες μια σημαντική απόφαση» μας αναγκάζει πολλές φορές να γυρίσουμε πίσω και να δούμε ποια είναι η εναλλακτική, ώστε να κρίνουμε (με όσα δεδομένα έχουμε εκείνη τη στιγμή) ποια έκβαση φαντάζει καλύτερη.

Εκτός από τις αποφάσεις που πρέπει να παίρνουμε συνέχεια για την έκβαση των γεγονότων, συναντάμε και διάφορους (αρκετά έως πάρα πολύ) εύκολους γρίφους στο Life Is Strange. Οι ωραιότεροι εξ αυτών αξιοποιούν τη δύναμη της Max να γυρνά το χρόνο πίσω, κάποιοι άλλοι απαιτούν την εύρεση και συλλογή αντικειμένων, ενώ άλλοι ζητούν να εντοπίσουμε το σωστό path σε ένα dialogue tree, ώστε να καταλήξουμε εκεί που θέλουμε. Λίγο πριν την κορύφωση της ιστορίας, όλοι οι τύποι των γρίφων συνδυάζονται και ενώνονται στο πιο δύσκολο σημείο του παιχνιδιού που περιέχει maze και stealth, ενώ ταυτόχρονα απαιτείται να χειραγωγούμε το χρόνο ακόμη και για λίγα δευτερόλεπτα. Στο σύνολο της περιπέτειας, οι περισσότεροι γρίφοι είναι προαιρετικοί, αλλά αξίζουν το χρόνο μας καθώς όχι μόνο σπάνε τη μονοτονία του interactive movie πυρήνα του παιχνιδιού, αλλά μας δίνουν και τη δυνατότητα να γνωρίσουμε καλύτερα τόσο τη Max όσο και τους χαρακτήρες-δορυφόρους γύρω της.

 
(οι φιλίες της εφηβείας είναι τόσο δυνατές που ξυπνούν συναισθήματα όσα χρόνια κι αν περάσουν)

Γραφικά / Διάλογοι-Ήχος

Το Life is Strange είναι από τα παιχνίδια που η κάθε μεμονωμένη εικόνα -όσο υπέροχη κι αν φαντάζει- αδικεί τον εαυτό της. Κι αυτό επειδή στην κάθε εικόνα βλέπεις τα πανέμορφα γραφικά, τα καλοσχεδιασμένα μοντέλα, τους προσεγμένους φωτισμούς και τη λεπτομέρεια που γεμίζει την κάθε οθόνη. Δε βλέπεις, όμως, την ατμόσφαιρα που δημιουργεί και την αίσθηση αναδυμένων αναμνήσεων που σου γεννά. Δε βλέπεις ότι ένας πολύ όμορφος αισθητικά κόσμος που ξεκίνησε ως απόλυτα ρεαλιστικός κατέληξε στο τελευταίο κεφάλαιο να σε ταξιδεύει αβίαστα στο σουρεαλισμό και να θυμίζει Lynch με αναπάντεχο τρόπο. Ομοίως, πολλά μπορούν να ειπωθούν και για τις εξαιρετικές ερμηνείες και την εύστοχη πάντα επιλογή τραγουδιών γνωστών καλλιτεχνών και συγκροτημάτων που έγινε από την Dontnod. Δεν μπορούν, όμως, να μεταφερθούν επαρκώς οι μεταβολές στη διάθεση και τα συναισθήματά μας που χορεύουν ασταμάτητα στο ρυθμό του παιχνιδιού όσο παίζουμε.

Συμπεράσματα

Πολύ σπάνια βλέπουμε παιχνίδια να καταπιάνονται με την αγάπη που μπορεί να κρύβει μια αληθινή φιλία, ειδικά σε νεαρή ηλικία όπου όλα είναι πιο έντονα και δραματικά, οπότε και πιο δύσκολα συναισθηματικά. Όταν αυτός ο αφηγηματικός πυρήνας περιτυλίγεται με μια ευφάνταστη ιστορία επιστημονικής φαντασίας, αποκτά γαρνιτούρα ιστορίας μυστηρίου, παρουσιάζεται με εντυπωσιακά όμορφα γραφικά, ενορχηστρώνεται με εξαίρετες ερμηνείες και επιλογή μουσικής υπόκρουσης, τότε όλα τα δευτερεύοντα προβλήματα (που ομολογουμένως υπάρχουν) σε αφήνουν μάλλον αδιάφορο. Το Life is Strange προσφέρει τελικά περισσότερες από 15 ώρες μιας ανθρώπινης ιστορίας που μας αγγίζει γιατί είναι αληθινή με ένα δικό της, οικείο μα και ολόφρεσκο, τρόπο.