Demetrios: the Big Cynical Adventure

To «Demetrios: The big cynical adventure» είναι η παρθενική δημιουργία της ανεξάρτητης CowCat, της οποίας «πατέρας» είναι ο Γάλλος Fabrice Breton. Χρησιμοποιώντας το Game Maker Studio, ο Fabrice «έχτισε» ένα «point-and-click adventure γεμάτο κυνικό χιούμορ, επηρεασμένο από κλασσικές δημιουργίες όπως το Broken sword αλλά και με στοιχεία από παιχνίδια όπως το Discworld, το Gabriel Knight και το Phoenix Wright», σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στο press kit του παιχνιδιού. Πόσο κοντά στην αλήθεια είναι αυτοί οι ισχυρισμοί του;...

Σενάριο

Πρωταγωνιστής του «Demetrios» είναι ο νεαρός Bjorn Thonen, ένας όχι ιδιαίτερα έξυπνος νεαρός έμπορος αντικών ο οποίος ζει στο Παρίσι. Ένα βράδυ ο Bjorn επιστρέφει μεθυσμένος στο σπίτι του και πέφτει θύμα ληστείας κατά τη διάρκεια της νύχτας. Όταν, το επόμενο πρωί, ανακτά τις αισθήσεις του, διαπιστώνει πως από το σπίτι του λείπει μια αρχαία πέτρινη πλάκα, τμήμα ενός αγάλματος το οποίο ο ίδιος είχε προμηθευτεί πρόσφατα. Ο ήρωάς μας θα απευθυνθεί, αρχικά, στις αστυνομικές αρχές. Στην πορεία, όμως, θα ανακαλύψει την πραγματική αξία της πλάκας που εκλάπη και θα εμπλακεί σε μια πολύ πιο δύσκολη και σύνθετη αναζήτηση, ιδιαίτερα επικίνδυνη αλλά και πολλά υποσχόμενη! Στο πλευρό του ο Bjorn θα έχει την νεαρή, ελκυστική γειτόνισσά του, τη Sandra αλλά και την άκρως εκνευριστική κορούλα της, την Caroline – χωρίς αυτό να σημαίνει πάντως πως η βοήθειά τους θα είναι πάντοτε αυτή που ο ήρωάς μας θα ήθελε...

Γραφικά / Ήχος / Χειρισμός

Τα γραφικά του παιχνιδιού ήταν, να πω την αλήθεια, ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους αποφάσισα να του αφιερώσω τον ελεύθερό μου χρόνο. Όσοι αρέσκονται, λοιπόν, σε εικόνες που θυμίζουν κινούμενα σχέδια, δε θα απογοητευτούν από την αισθητική του παιχνιδιού. Όμορφα σκίτσα, πολύχρωμα backgrounds και πορτραίτα «ντύνουν» τις περιπέτειες του Bjorn με ένα ανάλαφρο, διασκεδαστικό πέπλο, ταιριαστό με το πνεύμα του παιχνιδιού. Γενικότερα, το όλο παιχνίδι παραπέμπει περισσότερο σε κόμικ – και όχι μόνο λόγω των γραφικών: οι cutscenes συντίθενται από καρέ εικόνων, στοιχισμένα σε σελίδες όπως αυτές των κόμικ, τεχνική που συναντάται σε διάφορα παιχνίδια κατά καιρούς.

O χειρισμός του παιχνιδιού αποτέλεσε έκπληξη για τον γράφοντα. Έχοντας δει κάποια λίγα screenshots και διαβάσει την επιρροή του δημιουργού του από 3rd person point-and-click adventures, περίμενα κάτι ανάλογο. Δυστυχώς – για μένα - επλανήθην πλάνην οικτράν. Το «Demetrios» είναι ένα παιχνίδι προοπτικής πρώτου προσώπου, εξελισσόμενο σε στατικές οθόνες μεταξύ των οποίων ο ήρωάς μας κινείται χάρη στις «εξόδους» της κάθε μίας αλλά και ενός χάρτη του Παρισιού. Να είμαι ειλικρινής, δεν έχω συναντήσει ξανά γραφικά αισθητικής παρόμοιας μ’ αυτά του «Demetrios» σε 1st person adventure games (εκτός αν κάτι μου διαφεύγει), παρά μόνο στους «ανεπιθύμητους συγγενείς» των adventure games – κατά κόσμον «Hidden Object Games».

Η μουσική επένδυση της αναζήτησης του Bjorn δεν αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο, χωρίς αυτό πάντως να σημαίνει πως είναι άσχημη ενώ το speech απουσιάζει εντελώς (μπορεί και για καλό, όπως θα διαβάσετε στη συνέχεια). Τα ηχητικά εφέ έχουν ως προφανή σκοπό τους να σηκώσουν στους ώμους τους, ελλείψει ουσιαστικού animation,  το βάρος της παραστατικότητας των διαφόρων ενεργειών των πρωταγωνιστών ή και των σκηνών δράσης – και είναι γεγονός ότι κάποιες φορές είναι πολύ πιο... παραστατικά από ό,τι χρειάζεται, λ.χ. όταν ο ήρωάς μας θέλει, ντε και καλά, να γνωστοποιήσει στους γύρω του τις εντερικές του διαταραχές με όχι και τόσο κοινωνικά αποδεκτές μεθόδους...

Gameplay

Μπορεί ο δημιουργός του παιχνιδιού να ισχυρίζεται πως οι περιπέτειες του Bjorn «θυμίζουν» αυτές του George Stobbart – θα μου επιτρέψετε, όμως, να πω πως το ύφος του «Demetrios» μου έφερε στο μυαλό τον... Larry Laffer. Ναι, καλά διαβάζετε. Και μη φανταστείτε ότι ο Bjorn αναζητά τον έρωτα της ζωής του στο «Demetrios» - καμία σχέση. Απλώς ο Fabrice Breton θέλησε να επενδύσει την αναζήτηση του ήρωά του με κυνικότητα και χιούμορ που σίγουρα δεν απευθύνεται σε μικρούς – ηλικιακά – φίλους των adventures ή του gaming γενικότερα...

...μόνο που το χιούμορ του «Demetrios» ξεφεύγει πολύ πιο πέρα από τα όποια (τραβηγμένα, για κάποιους) όρια των «Leisure Suit Larry» ‘s. Τόσο, που δεν αποκλείεται να αποτελέσει για ορισμένους λόγο να διακόψουν το παιχνίδι στα μισά – ή και νωρίτερα. Ναι, ΤΟΣΟ. Δεν ξέρω αν φταίει η ηλικία μου, η άποψη που έχω για το χιούμορ, η όποια τυχόν διακριτικότητα ή σοβαρότητα με διακρίνει, τα γούστα μου... Να μην είμαι άδικος – υπήρξαν και στιγμές που γέλασα με την αδεξιότητα, την απροσεξία ή την έλλειψη καλών τρόπων του Bjorn...

Αλλά δεν βλέπω γιατί πρέπει να διασκεδάσω με την τάση του ήρωα να τρώει σχεδόν ό,τι βρώσιμο βρίσκει κάτω (κυριολεκτικά) και κατόπιν να κάνει εμετό,  να απαλλάσσεται από τα όποια περιττά αέρια του εντερικού του σωλήνα δημοσίως ή να αδειάζει την κύστη του σε γλάστρες αστυνομικών τμημάτων – ή ακόμα και πάνω του (χρησιμοποιώντας, μάλιστα, την εν λόγω πράξη προκειμένου να ξεμπλέξει από μια δύσκολη κατάσταση!). Και όλα τα προηγούμενα, φανταστείτε τα «ντυμένα» με τα απαραίτητα, άκρως παραστατικά ηχητικά εφέ, ώστε ο παίκτης να μην έχει την παραμικρή αμφιβολία για την δραστηριότητα στην οποία επιδίδεται ο Bjorn... Ελλείψει αυτών των στοιχείων, η βαθμολογία που θα έδινα στο παιχνίδι θα ήταν σίγουρα αυξημένη κατά μισό βαθμό. Λυπάμαι αν η ανάγνωση αυτής της τελευταίας παραγράφου δεν ήταν και η πιο ευχάριστη – αλλά ίσως είναι προτιμότερη από το να επενδύσετε σε ένα παιχνίδι που θα κάνει κάποιους από εσάς να παίζετε με κλειστά ηχεία ή/και άδειο στομάχι.

Ένα παράπονο που έχω από adventure games που κυκλοφόρησαν πρόσφατα είναι ο μικρός αριθμός των hotspots, παρά τα πλούσια backgrounds τους. Στο “Demetrios” συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Πολλά, πάρα πολλά hotspots σε κάθε room – και με δύο, μάλιστα, εναλλακτικούς σχολιασμούς εκ μέρους του Bjorn για το καθένα! Δυστυχώς όμως η συντριπτική τους πλειοψηφία έχει καθαρά αισθητικό χαρακτήρα ενώ τα σχετικά σχόλια του Bjorn είναι, τις περισσότερες φορές, αχρείαστα λογύδρια που δεν έχουν να προσφέρουν κάτι στη δράση του παιχνιδιού. Η πολυλογία του Bjorn – αλλά και των υπόλοιπων χαρακτήρων του παιχνιδιού – είναι έκδηλη και στους διαλόγους του παιχνιδιού, καθιστώντας τους κάποιες φορές ανούσιους και βαρετούς. Ευτυχώς το αριστερό click του mouse παρακάμπτει, κατά τη βούληση του παίκτη, τις συζητήσεις των πρωταγωνιστών «σώζοντας» κάπως την κατάσταση.

Στα hotspots, εκτός των «καλλωπιστικών» αντικειμένων αλλά και αυτών που θα χρειαστεί να προσθέσετε στο inventory σας, περιλαμβάνονται και κάποια... μπισκότα. Τρία, συγκεκριμένα, σε κάθε room και κρυμμένα στα πιο απίθανα μέρη: σε λεκάνες τουαλέτας, σφηνωμένα στις σωληνώσεις των καλοριφέρ, σε περβάζια παραθύρων... Ο εντοπισμός τους απαιτεί pixel-hunting και η προσθήκη τους στο inventory σας σας εξασφαλίζει hints – ένα hint για κάθε μπισκότο – τα οποία μπορείτε να αποκαλύψετε τρώγοντας τα μπισκότα. Τι εννοείτε «σιχαίνεστε»; - νόμιζα ότι τον ξεπεράσαμε ήδη αυτό τον σκόπελο...

Μη φανταστείτε, πάντως, πως το εν λόγω hint system θα σας φανεί απαραίτητο. Οι γρίφοι του παιχνιδιού δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολοι, χωρίς όμως αυτό να συνεπάγεται ότι δεν έχουν ενδιαφέρον. Οι περισσότεροι λύνονται με χρήση των αντικειμένων του inventory σας. Η δυνατότητα επίσκεψης διαφόρων τοποθεσιών σε κάθε κεφάλαιο αναμφίβολα αυξάνει το ενδιαφέρον του παιχνιδιού, κάτι που επιτυγχάνεται και με το χειρισμό της Sandra – για ένα μικρό, δυστυχώς, κομμάτι του παιχνιδιού. Αν, πάντως, ασχοληθείτε με το παιχνίδι και τα πρώτα σας βήματα σας φανούν βαρετά, κάντε υπομονή: το δεύτερο μισό του παιχνιδιού χαρακτηρίζεται από πιο ικανοποιητικούς, σε σύλληψη, γρίφους αλλά και ενδιαφέρουσα τροπή στο σενάριο της ιστορίας!

Αυτό που είχα καιρό να «ζήσω» σε νέο adventure και το έζησα στο «Demetrios» ήταν το... «Game Over».  Ναι, στο «Demetrios» υπάρχει αρκετά σοβαρή πιθανότητα να «χάσετε» - κάτι που προκαλείται, τις περισσότερες φορές, από το θάνατο του ήρωα ή – πιο σπάνια – τη σύλληψή και φυλάκισή του από τις αστυνομικές αρχές. Μη σας ανησυχεί αυτό όμως: σε μια τέτοια περίπτωση, η δράση συνεχίζεται από τη στιγμή που προηγήθηκε του «μοιραίου» σας λάθους. Για όλους εσάς τους τελειομανείς, το παιχνίδι καταγράφει όλους τους «θανάτους» του Bjorn, προ(σ)καλώντας σας να ανακαλύψετε όλους τους τρόπους που οδηγούν στο «Game Over», θέλοντας προφανώς να σας κάνει να ασχοληθείτε μαζί του παραπάνω από μια φορά. Αν πάντως θέλετε να το επιχειρήσετε, να είστε προετοιμασμένοι για πολλές ώρες gaming: χρειάστηκα περίπου οκτώ με εννέα ώρες για να φτάσω στο φινάλε του παιχνιδιού, δίχως κάποιος γρίφος να με κάνει να περιφέρομαι άσκοπα στα διάφορα «δωμάτια», στοιχείο ιδιαίτερα ευχάριστο (δεδομένου του ότι δεν ένιωσα ποτέ να βαριέμαι) που προφανώς συμπεριλαμβάνεται στα ατού του «Demetrios».

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως στο παιχνίδι θα συναντήσετε κάποια mini-games, τα οποία αρχικά με έκαναν να κοιτάξω την οθόνη μου με βλέμμα «Αλήθεια τώρα;» ξεφυσώντας βαριεστημένα. Τελικά, όμως, διαπίστωσα πως μπορούν να αποτελέσουν (χάρη και στην ευκολία τους) ένα ευχάριστο διάλειμμα από το «Φύγε-Έλα-Δοκίμασε αυτό εκεί-ξαναφύγε-ξαναέλα». Κάποια εξ αυτών, μάλιστα, σας επιβραβεύουν (πέραν των αντίστοιχων «Αchievements» του Steam) με αντικείμενα τα οποία σας είναι απαραίτητα για την επίλυση inventory-based γρίφων.

Συμπεράσματα

Τελικά, αξίζει να ασχοληθείτε με το «Demetrios»; Ομολογώ πως εξαιτίας του ανώριμου, σε αρκετές περιπτώσεις, χιούμορ του, αλλά και της προοπτικής πρώτου προσώπου που χρησιμοποιεί (καθαρά προσωπικό γούστο αυτό, προφανώς) το παιχνίδι χρειάστηκε να «προσπαθήσει αρκετά» ώστε να με κρατήσει κοντά του, ειδικά στο πρώτο του μισό. Γεγονός είναι, όμως, ότι τα κατάφερε. Προφανώς δεν πρόκειται για «πνευματικό παιδί» του Broken Sword αλλά για ένα απλά ευχάριστο παιχνίδι – εφόσον, φυσικά, αποφασίσετε πως θα ανεχτείτε το ιδιόμορφο χιούμορ και την πολυλογία των πρωταγωνιστών. Αν όχι, μπορείτε μεν να το δοκιμάσετε – απλά αποφύγετε τα επίμονα clicks σε ανθισμένες γλάστρες, ξεχασμένα κουτιά πίτσας ή σακουλάκια από γαριδάκια. Ο Bjorn δε συγχωρεί...

UPDATE (20/09/2016)
Στο παιχνίδι προστέθηκε η επιλογή της μερικής ή ολικής παράλειψης των "βρώμικων αστείων" (σ.σ. ο δημιουργός του τα χαρακτηρίζει "toilet jokes") για όσους το επιθυμούν. Πρόκειται για μια επιλογή την οποία ομολογουμένως σπάνια βλέπουμε σε παιχνίδια του είδους και η οποία παρέχεται στον παίκτη κατά την έναρξη του παιχνιδιού.