Fract OSC

"Δεν θα μπορούσα ποτέ να έχω ολοκληρωμένη άποψη για το FRACT OSC χωρίς την πολύτιμη βοήθεια του πολύ καλού μου φίλου 'Chris auto' τον οποίο θα δείτε να αναφέρεται ως 'οι ειδικοί'. :) Ο δίσκος που θα βρείτε εδώ συνοδεύει υπέροχα την ανάγνωση του παρακάτω review".

Τα τελευταία χρόνια, με τη γενικότερη ανάκαμψη των adventure games, άρχισαν δειλά-δειλά να επανεμφανίζονται τίτλοι ενός είδους που λατρεύτηκε -αλλά και κατακρίθηκε- όσο λίγα: μιλάμε για τα adventures πρώτου προσώπου με έντονα puzzle στοιχεία, ή τα Myst-clones αν προτιμάτε. Το FRACT OSC ανήκει σε αυτή την κατηγορία παιχνιδιών και μάλιστα χαρακτηρίζεται από τους δημιουργούς του ως "μουσικό παιχνίδι εξερεύνησης"… αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… ή μάλλον από το τέλος.

Σε ένα σύμπαν πολύ, πολύ μακριά…

Στο FRACT OSC (για συντομία απλά FRACT) όλα περιστρέφονται γύρω από μια μηχανή (πρόγραμμα) που παράγει ηλεκτρονική μουσική. Ο απρόσωπος, απροσδιορίστου φύλλου και παρελθόντος, ήρωας καταφθάνει σε έναν επίσης αγνώστου χρόνου, τόπου και ζωής κόσμο (μια τεράστια σπηλιά επί της ουσίας) με σκοπό να ταξιδέψει στα σπλάχνα του και να επαναφέρει στη ζωή το μηχάνημα που έχει σιγήσει. Όταν τα καταφέρετε, όλα τα εργαλεία θα είναι πλέον στη διάθεσή σας να συνθέσετε τη δικιά σας μουσική και να τη μοιραστείτε με την υφήλιο μέσω του YouTube. Όπως μάλλον εύκολα διαπιστώσατε, στο FRACT το σενάριο λάμπει δια της απουσίας του και απώτερος στόχος είναι, μέσω των puzzles, να καταλάβουμε και να ρυθμίζουμε αυτό το τεράστιο κατασκεύασμα. Πριν λοιπόν περιγράψουμε το "ζουμί" ας δούμε αυτήν την περιβόητη μηχανή καθώς η λειτουργία της συνδέεται άμεσα με το adventure.

(ο κόσμος του FRACT OSC είναι ένα μοναδικό εικαστικό επίτευγμα)

Όταν, λοιπόν, τερματίσουμε το παιχνίδι αυτό μας προσφέρει ένα πρόγραμμα να προγραμματίσουμε ηλεκτρονική μουσική χωρίς να είμαστε απαραίτητα μουσικοί. Η μηχανή χωρίζεται σε τρία μέρη που το καθένα ελέγχει ένα από τα τρία "στρώματα" που μπορεί να περιέχει το κομμάτι. Στο Lead τμήμα ελέγχουμε τις λειτουργίες της κύριας μελωδίας που θα φτιάξουμε, στο Bass του μπάσου, και στο Pad τους ambient electro ήχους που παίζουν "πίσω" από το κομμάτι. Κάθε τμήμα απεικονίζεται με ένα χαρακτηριστικό χρώμα. Εγώ θα σας έγραφα κόκκινο, γαλάζιο και πράσινο, αλλά η γυναίκα μου επιμένει ότι είναι φούξια (Lead), τιρκουάζ (Bass) και λαχανί (Pad) και σε τέτοια πράγματα δεν πας κόντρα. Το πρόγραμμα προσπαθεί να είναι όσο το δυνατόν φιλικότερο. Υπάρχουν πολλές επιλογές για να πειραματιστείτε, η δυνατότητα -μέσω ενός πλέγματος- να φτιάξουμε τη δικιά μας μελωδία, ενώ μας παρέχονται δυο είδη μενού, ένα απλό και ένα προχωρημένο με περισσότερες παραμετροποιήσεις. Οι "ειδικοί" στην ηλεκτρονική μουσική δεν εντυπωσιάστηκαν ιδιαίτερα με τις δυνατότητες και το χειρισμό και μου θύμισαν ότι πολύ παλαιότερα παιχνίδια-προγράμματα είχαν περισσότερες δυνατότητες από το FRACT. Δύσκολα λοιπόν θα το είχαν ως πρώτη επιλογή, εμείς δυο-τρεις ώρες που χαζολογήσαμε/πειραματιστίκαμε καταλήξαμε με αυτό. 

Είναι αυτό adventure site ή όχι;

Το FRACT είναι μια τεράστια φουτουριστική σπηλιά. Μεγάλα πολύγονα σχηματίζουν βράχια, κοιλώματα και κτήρια με τέτοιο τρόπο που να μοιάζουν με ένα ενιαίο γλυπτό, ενώ έντονα φώτα φωτίζουν το σκοτεινό βράχο. Είναι ένας τόπος που φέρνει στο νου την αισθητική των '80s, τότε που κυκλοφορούσαν ταινίες σαν το TRON, υπήρχαν οι ντισκοτέκ και στα arcade οι πιτσιρικάδες περίμεναν τη σειρά τους να παίξουν Q*bert. Ταυτόχρονα, όμως, διακατέχεται από ένα μυστήριο που μοιάζει με το ταξίδι ενός μοναχικού δύτη στα βάθη των ωκεανών. Οι εικόνες που συνοδεύουν το review (και αυτές της gallery) είναι χαρακτηριστικές του κλίματος που θα βρεθείτε, εξάλλου αξίζουν όσο χίλιες λέξεις.

Η "καρδιά" του FRACT χωρίζεται σε τρεις βασικές περιοχές. Σε κάθε περιοχή κυριαρχεί ένα από τα τρία χρώματα της μηχανής και ξεκλειδώνει αντίστοιχα μέρη της. Αρχικά, και οι τρεις είναι ανοιχτές και επαφίεται στη διάθεσή σας ποια θα επισκεφτείτε πρώτη. Δυνατότητα για save δεν μας δίνεται, αλλά σε στρατηγικά σημεία συναντάμε κάποιες "βάσεις" που άπαξ και πατήσετε πάνω τους ενεργοποιούνται και λειτουργούν σαν checkpoints. Την επόμενη φορά που θα παίξετε θα ξεκινήσετε από το τελευταίο checkpoint. Οι βάσεις αυτές συνδέονται επίσης με ένα πρωτότυπο σύστημα εναέριας μεταφοράς που μας ταξιδεύει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα σε όποια άλλη βάση θέλουμε, αρκεί βέβαια να την έχουμε ξεκλειδώσει. Αν και η έλλειψη save αρχικά δεν μου άρεσε, τελικά δεν αποτελεί μειονέκτημα καθώς τα checkpoint είναι σε καλές θέσεις ενώ κάθε βόλτα με το ιδιόμορφο "τελεφερίκ" είναι μια ευχάριστη εμπειρία που μας προσφέρει εντυπωσιακές εικόνες του κόσμου.

(αυτό το κατασκεύασμα λειτουργεί σαν checkpoint και σταθμό)

Το FRACT είναι ένα adventure που επικεντρώνεται έντονα στο στοιχείο της εξερεύνησης και παρατήρησης και αποφεύγει να μας πάρει από το χεράκι. Αυτό θα το καταλάβατε αμέσως μόλις τρέξετε πρώτη φορά το παιχνίδι καθώς θα βρεθείτε απ’ ευθείας σε ένα σκοτεινό χώρο χωρίς το παραμικρό στοιχείο. Ο σκοπός και η λύση κάθε puzzle θα έρθει μέσα από την παρατήρηση του ίδιου του μηχανισμού και της γύρω περιοχής που σημαίνει: αν δεν δοκιμάσεις, δεν θα μάθεις. Οπότε ξεχάστε inventory και μεταφορά αντικειμένων. Σε γενικές γραμμές, τα puzzles είναι καλοσχεδιασμένα, απαιτούν σκέψη, καλή αίσθηση του χώρου και θα σας πρότεινα να έχετε από δίπλα ένα σημειωματάριο να γλυτώσετε τα πήγαινε-έλα. Δυστυχώς, όμως, δεν μπορώ να πω το ίδιο για την ποικιλία και την ποσότητα. 

Αν και σχετικά μεγάλος, ο κόσμος του FRACT δεν διαθέτει και πολλά πράγματα να κάνετε πέραν του να λύσετε τα puzzles που επαναλειτουργούν τη μηχανή. Εκτός από δυο-τρία σημεία που έχουν διακοσμητικό ρόλο και ένα, ας πούμε, puzzle με πλατφόρμες, η υπόλοιπη σπηλιά στερείται οποιασδήποτε διαδραστικότητας. Θα μπορούσαν οι συντελεστές της Phosfiend να είχαν εκμεταλλευτεί καλύτερα το χώρο και να μας είχαν βάλει περισσότερες προκλήσεις στην περιήγησή μας. Επίσης σε κάθε μια από τις τρεις κύριες περιοχές θα συναντήσουμε puzzles ίδιας λογικής, αλλά κλιμακωτής δυσκολίας. Παρότι υπάρχει λογική πίσω από την επανάληψη, σε επίπεδο gameplay δεν είναι ό,τι καλύτερο να συναντάς τους ίδιους γρίφους καθώς από ένα σημείο και μετά κουράζουν.

Όσον αφορά ακόμα τα puzzles, θα ήθελα να παρατηρήσω το εξής: οι δημιουργοί λανσάρουν το FRACT σαν ένα adventure με μουσικούς γρίφους. Σίγουρα η μουσική είναι βασικό στοιχείο του παιχνιδιού και η παρατήρηση στις αλλαγές των ήχων βοηθά σε ορισμένα puzzles. Παρόλα αυτά ΔΕΝ είναι μουσικά puzzles όπως τα ξέρουμε καθώς κάθε πληροφορία παριστάνετε και γραφικά στο περιβάλλον. Απλά αυτό που συμβαίνει είναι ότι κάθε φορά που ξεκινάμε ένα puzzle κυριαρχεί μια δυσαρμονία που μετατρέπεται σε μουσική όταν καταφέρουμε να το επιλύσουμε.

R…O…B…O…T…   T…R…A…N…C…E…

Για τα γραφικά του FRACT δεν μπορώ να πω και πολλά πράγματα καθώς το καλλιτεχνικό στυλ που έχουν επιλέξει στην Phosfiend με τα έντονα γεωμετρικά σχήματα επιτρέπει τη χρήση μιας απλής μηχανής γραφικών. Είτε λοιπόν σε ελκύει αυτό που βλέπεις, είτε όχι. Όλα κύλησαν ομαλά, εκτός από ορισμένα σημεία όπου η μετακίνηση μεγάλων πλατφορμών έριχνε τα frames σε απελπιστικά σημεία, γεγονός σίγουρα αδικαιολόγητο για το "βάρος" του παιχνιδιού. Αρχιτεκτονικά, πάντως, ο κόσμος του FRACT μοιάζει εντυπωσιακός. Είναι ένα ενιαίο μοντέλο, που αν και ψυχρό, είναι αριστοτεχνικά δομημένο με μεγάλη προσοχή δείχνοντας έτσι μια αληθοφάνεια στον παίχτη.

(το σήμα στάλθηκε, ακόμα ένα μέρος της μηχανής ενεργοποιήθηκε)

Η μουσική και τα εφέ του παιχνιδιού είναι φυσικά φτιαγμένα με τα ίδια εργαλεία που έχουμε και εμείς στη διάθεσή μας. Πρόκειται για electo μουσική που σύμφωνα πάντα με τη γνώμη των 'ειδικών', δεν πετάμε και τη σκούφια μας. Οι μη ειδικοί (εγώ δηλαδή) δεν εντυπωσιάστηκαν επίσης. Οφείλω, όμως, να ομολογήσω ότι συντελεί τα μέγιστα στην εμβάθυνση του κόσμου του FRACT και εντείνει το μοναδικό του χαρακτήρα.

Ο χειρισμός είναι κατά βάση απλός. Η κίνηση γίνεται με τον κλασικό συνδυασμό WASD και mouse. Όταν πατήσουμε το δεξί πλήκτρο, μπαίνουμε σε mode εξερεύνησης. Η οθόνη αποκτά ένα εφέ που θυμίζει αναλογική τηλεόραση και ο κέρσορας ελευθερώνεται. Το mode αυτό έχει την σημασία του, καθώς στις περιοχές όπου βρίσκονται τα puzzles εμφανίζονται αντικείμενα που μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε και δεν φαίνονται όταν απλά κινούμαστε. Οπότε απαιτείται να μπαίνουμε στο mode αυτό αρκετά συχνά για να βλέπουμε πού υπάρχουν σημεία αλληλεπίδρασης. Κρατώντας πατημένο το αριστερό πλήκτρο και μετακινώντας το ποντίκι πάνω-κάτω ή δεξιά-αριστερά (ανάλογα με την περίσταση), μπορούμε να αλληλεπιδράμε με τα διάφορα αντικείμενα ή "κουμπάκια", ενώ κρατώντας το δεξί μπορούμε να περιστρέφουμε την οθόνη μέσα σε αυτό το mode.

Ποιος πήρε το τυρί μου;!

Για το FRACT έχω ανάμικτα συναισθήματα. Το βασικό μου παράπονο είναι ότι το παιχνίδι δεν έχει δυνατό κίνητρο να ασχοληθείς μαζί του. Σενάριο δεν έχει (εκτός αν το ότι μετατρέψαμε το χώρο σε ντισκοτέκ θεωρείται φινάλε), το πρόγραμμα στο τέλος δεν απευθύνεται σε όλους (και σε όσους απευθύνεται δεν ξέρω κατά πόσο θα βρουν βάθος επιλογών), και γενικά κάθε φορά που κοίταζα το εικονίδιο στο desktop, το σκεφτόμουν να το συνεχίσω. Όταν όμως ξεκίναγα, η ώρα κυλούσε ευχάριστα τόσο με το επίπεδο πρόκλησης που μου έθετε, όσο και με το μοναδικό περιβάλλον. Αν το σενάριο είναι βασική προϋπόθεση για να ασχοληθείτε με ένα adventure, σκεφτείτε το καλά πριν προχωρήσετε στην αγορά του. Διαφορετικά, με μια καλή έκπτωση, αξίζει της προσοχή σας.