Indiana Jones and the Fate of Atlantis

Το 1992 η τότε LucasFilm Games (σημερινή LucasArts) είχε ήδη εδραιώσει την θέση της στην αγορά των adventures με κορυφαίους τίτλους όπως Maniac Mansion, Zak McKraken, τα Monkey Island, Indiana Jones & The Last Crusade, το ανεπανάληπτο Loom διατηρώντας το σκεπτικό «λίγα παιχνίδια αλλά καλά», σε αντίθεση με την άλλη κραταιά δύναμη του χώρου Sierra η οποία μας βομβάρδιζε συνεχώς με τίτλους πολλοί εκ των οποίων ήταν αμφίβολης ποιότητας αλλά και υπέφεραν από αρκετά bugs, ένδειξη ότι η προαναφερθείσα εταιρία ενδιαφερόταν περισσότερο για την ποσότητα παρά για την ποιότητα των παιχνιδιών της.
 
Tο επόμενο χτύπημα της (χαϊδευτικά) Lucas όμως δεν το περίμενε κανείς, αφού το νέο της adventure όχι μόνο χρησιμοποίησε ένα προσφιλές license της εταιρίας αλλά δεν βασιζόταν σε κάποιο ήδη έτοιμο σενάριο της δημοφιλούς κινηματογραφικής σειράς αλλά προσέφερε μια εντελώς νέα, πρωτότυπη περιπέτεια που έφερνε τον Indy στην Χαμένη Ατλαντίδα, αντιμέτωπος με τους κλασσικούς ναζί οι οποίοι προσπαθούσαν να καπηλεύσουν τα μυστικά της για να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Το σενάριο του παιχνιδιού είναι απλά κορυφαίο και απορώ γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε από την μητρική εταιρεία για την επόμενη ταινία του συμπαθούς χαρακτήρα.

 
Στα του παιχνιδιού τώρα, για μια ακόμα φορά στεκόμαστε με το στόμα ανοιχτό μπροστά στο δημιούργημα των Hal Barwood και Noah Falstein. Oι άνθρωποι αυτού κατάφεραν να δημιουργήσει ένα adventure που όλα τα στοιχεία του συμβάλουν για να χαρακτηριστεί ως ανεπανάληπτη gaming εμπειρία. Η σεναριακή του εξέλιξη είναι καταιγιστική και ταυτόχρονα υπέροχα ομαλή με αποτέλεσμα τίποτα να μη μένει ξεκρέμαστο και να δίνει μια αίσθηση πληρότητας στον χρήστη. Οι γρίφοι του, νευραλγικός τομέας κάθε adventure game που σέβεται τουλάχιστον τον εαυτό του, είναι απόλυτα λογικοί και κατανοήσιμοι κάνοντας τον παίχτη πολλές φορές να σκέφτεται όπως θα σκεφτόταν ο Indy στην προκειμένη περίπτωση. Σε αυτό βέβαια συμβάλλει και το σενάριο του παιχνιδιού που πραγματικά τα έχει όλα: Αναζήτηση στοιχείων για την χαμένη και μυθική πόλη της Ατλαντίδα, επίσκεψη σε πολλά εξωτικά μέρη για την συλλογή αυτών των στοιχείων (μέσα στα οποία είναι και η Κρήτη), και τέλος επαφή με την ίδια την Ατλαντίδα όπου παρουσιάζονται πολλά ενδιαφέροντα δεδομένα που αφορούν τον μυστηριώδη αυτό πολιτισμό όπως η χαμένη τεχνολογία, η αναπτυξιακή διάρθρωση της και γενικά μια σφαιρική άποψη της δομικής της λειτουργίας μιας κοινωνίας που ακόμα απασχολεί τους μελετητές. Όλα τα στοιχεία που παρουσιάζονται από το παιχνίδι είναι φυσικά στο μεγαλύτερο μέρος τους φανταστικά αλλά αυτό δεν αφαιρεί στο ελάχιστο την γοητεία που αποπνέει ο τίτλος.
 
Η δομή του παιχνιδιού είναι απλά εκπληκτική. Χειρίζεσαι φυσικά τον ίδιο τον Indy του οποίου του δίνεται η κλασσική αποστολή να εντοπίσει ένα αρχαίο άγαλμα. Σύντομα όμως αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα είναι περισσότερο πολύπλοκα από όσο φαίνονται. Το ταξίδι του μυστηρίου λοιπόν ξεκινάει, έχοντας πολύτιμο βοηθό την Sophia Hapgood, μία μέντιουμ - αρχαιολόγο (!). Η τελευταία είναι ίσως η αγαπημένη μου συνεργάτιδα - ερωμένη του Indiana, ακόμα περισσότερο και από τις διάφορες γυναικείες περσόνες που έχουν εμφανιστεί στις ταινίες με τον συγκεκριμένο ήρωα. Ο χαρακτήρας, η εξυπνάδα αλλά και το χιούμορ της είναι απλά μοναδικά ενώ και η χημεία της με τον ήρωα μας σχεδόν απόλυτη. Πραγματικά απόλαυσα κάθε ατάκα και σχόλιο της στον έπακρο βαθμό. Είναι πραγματικά κρίμα που δεν είδαμε ποτέ άλλωτε την Sophia σαν χαρακτήρε, είτε σε παιχνίδι είτε σε κινηματογραφική ταινία. Είμαι πολύ περίεργος ποια γυναίκα ηθοποιός θα επιλεγόταν για να την ενσαρκώσει.

Φυσικά Indiana Jones χωρίς ταξίδια σε εξωτικά μέρη δεν νοείται. Έτσι και στο 'Fate of Atlantis, θα ταξιδέψουμε σε αρκετά μέρη του κόσμου - όπως την Ισλανδία, τις Αζόρες, τα ερείπια αρχαίων ναών των Mayas, την αρχαία Κνωσσό, την Αλγερία και φυσικά την ίδια την Ατλαντίδα. Αυτή η ποικιλία σε τοποθεσίες όχι μόνο δεν κουράζει του παίκτη αλλά είναι τόσο όμορφα και ουσιαστικά που δίνει έναν υπέροχο αέρα αλλαγής και ποικιλίας στον τίτλο. Φυσικά σε κάθε τοποθεσία θα λύσετε πολλούς και άκρα ενδιαφέροντες γρίφους ενώ έχετε υπόψιν σας ότι πολλοί από αυτούς λύνονται σε άμεση συνεργασία με την Sophia. 
 
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι τόσο όμορφα σχεδιασμένα που καταφέρνουν να μας αφήσουν μας εντυπωσιάσουν ακόμα και σήμερα. Πανέμορφα χρώματα και εκπληκτικά σχεδιασμένες τοποθεσίες, υπέροχοι χαρακτήρες και φανταστικά τοπία των οποίων ακόμα και η ιστορική ακρίβεια είναι μνημειώδης. Η μουσική του παιχνιδιού είναι όμορφη αλλά μην φανταστείτε τίποτα συμφωνικές ορχήστρες και αναρίθμητα μουσικά όργανα. Εκείνη την εποχή στα περισσότερα παιχνίδια υπήρχε μία απλή μουσικούλα - θέμα που απλά έπαιζε στο background. Ο χειρισμός του 'Fate of Atlantis' για μένα προσωπικά αποτελεί την ίδια την τελειότητα ενώ η αναβαθμισμένη για ακόμα μια φορά, μην ξεχνάτε πως σε κάθε νέο παιχνίδι της εταιρείας η μηχανή αυτή αναβαθμιζόταν, SCUMM engine έχει φτάσει πια σε δυσθεώρητα επίπεδα τέλειας λειτουργικότητας. Ο χειρισμός όχι μόνο δεν θα σας δημιουργήσει κανένα απολύτως πρόβλημα, αλλά ειδικά τους νεότερους από εσάς, θα σας κάνει να αναρωτηθείτε κατά πόσο ο χειρισμός των νεότερων adventures είναι ή όχι περισσότερο λειτουργικός.

 
Κάτι που επίσης πρέπει να επισημανθεί είναι ότι η LucasFilm για ακόμα μία φορά καινοτόμησε χρησιμοποιώντας τρία εναλλακτικά paths που ξεκινούν από το σημείο που βρίσκεις το Lost Dialogue of Plato και ενώνονται πάλι κατά την είσοδο σου στην μυθική Ατλαντίδα. Το Team Path όπου συνεργάζεσαι με την όμορφη Sophia, το Wits path όπου είσαι μόνος αλλά προχωράς λύνοντας γρίφους και τέλος, το Fists Path όπου οι γροθιές χορεύουν σάμπα, μιας και o Indy επιλύει τις διάφορές του με τις γροθιές του παρά με το μυαλό του. Τα paths έχουν πολύ μεγάλες διαφορές μεταξύ τους και στην ουσία είναι σαν να παίζεις τρία, διαφορετικά παιχνίδια! Τέλος, σημειώστε πως υπάρχουν και αρκετά εναλλακτικά φινάλε ανάλογα με τις πράξεις σας στο τελευταίο sequence. Γνώμη μου είναι να τα δείτε όλα γιατί οι διαφορές τους είναι σημαντικές και δεν περιορίζονται μόνο σε λεπτομέρειες.
 
Συνολικά, το Indiana Jones & the Fate of Atlantis είναι ένα adventure που συνεχίζει στο έπακρο την κληρονομιάς της LucasFilm και αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι η συγκεκριμένη εταιρία κρατούσε τα σκήπτρα στον συγκεκριμένο τομέα, άσχετα εάν τώρα μας πικραίνει όλους με τις επιλογές της. Η μαγεία του συγκεκριμένου παιχνιδιού παραμένει αναλλοίωτη στον χρόνο αφού πριν από λίγες μέρες ασχολήθηκα ξανά με αυτό και ευχαριστήθηκα κάθε λεπτό ενασχόλησης μου μαζί του μέχρι να το τελειώσω. Είναι πραγματικά κρίμα να μην το έχετε παίξει ενώ η δύναμη και η γοητεία του είναι τόσο μεγάλες που θα καταφέρει να σας συγκινήσει ακόμα και σήμερα. Τέτοια παιχνίδια παραμένουν αναλλοίωτα από το πέρασμα του χρόνου και δεν χάνουν ποτέ την λάμψη και το μεγαλείο τους.