Stupid Invaders

To Stupid Invaders κυκλοφόρησε στα τέλη του 2000 σε PC και στην αδικοχαμένη κονσόλα της Sega, Dreamcast από την γνωστή εταιρεία Ubi Soft ενώ είχε αναπτυχθεί από την Xilam, μια γαλλική εταιρεία που ασχολείται κυρίως με animation φιλμάκια για την τηλεόραση. Από όσα κατάφεραν να βρω για την εν λόγω εταιρεία, μάλλον δεν ασχολήθηκε ξανά με την δημιουργία κάποιου video game αφού όπως θα διαβάσετε και παρακάτω, όποια σχέδια υπήρχαν για το Stupid Invaders 2 εγκαταλείφθηκαν.
 
Η εισαγωγή του παιχνιδιού είναι πραγματικά πολύ όμορφη και θυμίζει έντονα τηλεοπτική παραγωγή - κάτι που είναι απόλυτα λογικά αν αναλογιστούμε το ποιόν της Xilam. Επιστρέφοντας λοιπόν από μία εκδρομούλα αναψυχής στα περίχωρα του διαστήματος, πέντε εξωγηίνοι προσεδαφίζονται κατά λάθος στην Γή μετά απο βλάβη του διαστημοπλοίου τους. Το να διορθώσουν την βλάβη, τους παίρνει κάποια χρόνια παραπάνω απο τα λεπτά πού είχαν υπολογίσει (ούτε η ελληνική γραφειοκρατία δεν είναι τόσο αργή) και έτσι ξεμένουν στον πλανήτη μας, μένοντας προσωρινά σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στην εξοχή. Κατά κακή τους τύχη όμως, μπαίνουν στο μάτι ενός μοχθηρού επιστήμονα, του δρ. Sakarin, ο οποίος θέλει να τους χρησιμοποίσει σαν πειραματόζωα στις έρευνες του. Εξαπολύει λοιπόν εναντίον τους έναν Bounty-Hunter, τον Bolok, προκειμένου να τους συλλάβει και να τους του παραδώσει ζωντανούς. Σε αυτό το σημείο αναλαμβάνετε και εσείς τον έλεγχο και ώς Bud (ένας απο την πεντάδα), έχοντας ξεφύγει προσωρινα, προσπαθείτε να σώσετε τους υπόλοιπους. Σημειωτέων, πως κατά διάρκεια του παιχνιδιού θα αναλάβετε σταδιακά τον ρόλο και των πέντε εξωγήινων κάτι που προσφέρει ποικιλία στον τίτλο αφού κάθε χαρακτήρας έχει του ιδιομορφίες.

 
Γενικά, υπάρχει μια αρκετά μεγάλη ποικιλία τοποθεσιών, αφου θα χρειαστεί να ταξιδέψετε σε αρκετά και περίεργα μέρη. Κάθε εξωγηίνος έχει τον δικό του χαρακτήρα (απο τον εγκεφαλικά νεκρό Bud μέχρι την παγιδευμένη σε αντρικό σώμα Candy!), γεγονός που προσθέτει μια αρκετά ευχάριστη διαφορετικότητα. Αν μη τι άλλο πέντε χαρακτήρες δεν είναι και λίγοι αν και θα προτιμούσα αυτοί να διέθεταν περισσότερο βάθος και λιγότερη επιδερμικότητα.
 
Τα γραφικά του είναι καρτουνίστικα, σε προοπτική τρίτου προσώπου, και ντυμένα με υπέροχους χρωματικούς συνδιασμούς ενώ πολύ θετικά λειτουργούν και τα υπέροχα cinematic sequences τα οποία είναι πέρα απο πολλά σε αριθμό είναι και πολύ μεγάλα σε διάρκεια (περισσότερα για αυτό παρακάτω). Γενικά, οπτικά το παιχνίδι είναι χάρμα οφθαλμών ενώ υπάρχει μία πολυμορφία στις καταστάσεις που θα αντιμετωπίσετε που ενισχύει τον τίτλο με συνεχόμενα κινηματογραφικου χαρακτήρα συμβάντα. Η μουσική του παιχνιδιού είναι εξαίσια, με ποικιλία backround κομματιών, ενώ το speech είναι πραγματικά κορυφαίο με τον κάθε χαρακτήρα να έχει μία μοναδική ομιλία τόσο σε χιούμορ όσο και σε χροιά.
 
Ο χειρισμός του Stupid Invaders είναι ένα υπερ-απλουστευμένο point 'n' click interface. Έτσι, όταν περάσετε τον κέρσορα πάνω από ένα αντικείμενο που μπορεί να "λειτουργήσει" αυτός θα αλλάξει π.χ σε look icon. Προσέξτε μόνο μιας και πολλές φορές ένα αντικείμενο επιτελεί παραπάνω απο μία λειτουργίες.Πρέπει δηλαδή, ενώ είστε πάνω στο αντικείμενο να πατήσετε το δεξί πλήκτρο του mouse για να εμφανιστούν διαδοχικά και τα υπόλοιπα icons. Απλός χειρισμός, χωρίς ανούσεις δυσκολίες.

 
Το βασικό μειονέκτημα του παιχνιδού είναι ότι είναι σχετικά μικρό σε δράση, έαν αναλογιστεί κανείς μάλιστα τα 2,8 GB της full εγκατάστασης. Τι συμβαίνει λοιπόν; Απλά στην προσπάθεια τους οι δημιουργοί να "γεμίσουν" τον χώρο των 4 cd, το έχουν παρακάνει με τα πολυάριθμα και υπερβολικά μεγάλα σε διάρκεια cut-scenes. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να κουράζεται σταδιακά ο χρήστης αφου σχεδόν κάθε action επιφέρει ένα κουραστικό cut-scene. Μερικά δε απο αυτά, είναι τόσο μεγάλα σε διάρκεια και τόσο ανούσια  που θα εξαντλήσουν την υπομονή σας στο έπακρο.
 
Συν τοις άλλοις, μερικοί χώροι που κινείστε είναι τόσο μεγάλοι που θα φάτε απίστευτο χρόνο προκειμένου απλώς να μετακινηθείτε απο το ένα μέρος της οθόνης στο άλλο. Επίσης, πολλές φορές θα πεθάνετε και θα αναγκαστείτε να κάνετε restore. Το πρόβλημα είναι ότι ο θάνατος έρχεται εντελώς απο το πουθενά, οπότε κινείστε πάντα με την μέθοδο "Πεθαίνετε (στο άσχετο) - κάνετε Load - αναρωτιέστε τι έφταιξε - αρχίζετε τις δοκιμές προκειμένου να βρείτε τον σωστό τρόπο να προχωρήσετε.". Πολλά puzzle επίσης είναι της λογικής να πάτε κάπου (συνήθως απίστευτα μακριά απο εκεί που είστε), να πάρετε το απαραίτητο αντικείμενο και μετά πάλι πίσω. Συγγνώμη, αλλά νομίζω ότι ακόμα και στις ταινίες του Αγγελοπουλου περπατάνε λιγότερο...Α, να μην ξεχάσω ότι στο παιχνίδι υπάρχει και ο μακραν χειρότερος maze όλων των εποχών που έχω δει σε adventure game. Δείτε τον και θα με θυμηθείτε. Μοναδική ηθική αποζημίωση για τον χρήστη το έξυπνο χιουμοριστικό βιντεάκι που ακολουθεί όταν καταφέρετε να βγείτε από αυτόν.
 
Εδώ θα ήθελα να σταθώ λίγο σε ένα σημείο που μου προξένησε αρκετή εντύπωση: Πολλοί είναι αυτοί που στάθηκαν στο χιούμορ του παιχνιδιού, εξυμνώντας το. Εμένα πάλι δεν μου φάνηκε και τίποτα το τρομερό εκτός και αν η αγαπημένες σας ταινία είναι ο "Ηλίθιος και ο Πανηλίθιος" ενώ γελάτε με διαλόγους του στυλ "-Έφαγα φασόλια σήμερα, - Το μυρίσαμε". Σκατολογικό χιούμορ στην καλύτερη, που οφείλω να ομολογήσω ότι πολλές φορές το βρήκα τουλάχιστον απωθητικό αλλά σε καμία περίπτωση δεν με έκανε έστω να χαμογελάσω. Μπορεί η αντίληψη του χιούμορ εν γένει να είναι κάτι το εντελώς αντικειμενικό αλλά έχω την εντύπωση πως υπάρχουν ορισμένες σταθερές σχετικά με το τι είναι αστείο και τι όχι.

 
Συνολικά έχουμε έναν τίτλο, που ενώ έχει πολύ όμορφα γραφικά και ήχο, χανεί αρκετά στον τομέα του gameplay και κουράζει με τα υπερβολικά cut-scenes, την υπέρμετρη φλυαρία του αλλά και αφήνει μια πικρή γεύση με την μικρή του διάρκεια. Σημειώστε επίσης, πως πέρσι η Xilam είχε ανακοινώσει και το Stupid Invaders 2, project που τελικά ακυρώθηκε. Η εταιρεία εξακολουθεί να υφίσταται αλλά ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με animation παραγωγές για την τηλεόραση ενώ υπάρχουν και κάποια projects τους για τον κινηματογράφο. Ίσως γι αυτό το παιχνίδι ενώ διαθέτει πολύ όμορφα γραφικά και ήχο χάνει το στοίχημα από το πεζό και λίγο άνοστο gameplay του, γιατί δημιουργήθηκε από μία εταιρεία που ενώ έχει εμπειρία σε ότι αφορά τα τεχνικά θέματα δεν είχε ποτέ ασχοληθεί με την παραγωγή ενός adventure παιχνιδιού, ένα είδος δηλαδή το οποίο έχει ιδιαίτερες "απαιτήσεις" σε ότι αφορά την δομή αλλά και το περιεχόμενο του.