Lilly Looking Through
- Κυκλοφορία: 2013
- Ανάπτυξη: Geeta Games
- Πλατφόρμα: PC
Δεν είμαι συνηθισμένη σε παιχνίδια που απλά αμέσως ξεκινάνε χωρίς κανέναν πρόλογο, καμία cutscene, τίποτα απολύτως. Αλλά αφού έτσι ξεκινάει το παιχνίδι, έτσι θα ξεκινήσω κι εγώ τη παρουσίασή του. :-) Πρόκειται για το Lilly Looking Through, της Geeta Games, ένα από τα παιχνίδια που πραγματοποιήθηκαν και κυκλοφόρησαν μετά την επιτυχημένη χρηματοδότηση της καμπάνιας τους στο Kickstarter.
Ξαφνικά βρίσκομαι να χειρίζομαι ένα συμπαθητικό κοριτσάκι, που δεν ξέρω ποιο είναι, τι θέλει από μένα και γενικότερα τι συμβαίνει. Παράλληλα βλέπω και ένα μικρό αγόρι, χωρίς καμία περαιτέρω πληροφορία, ο οποίος φορώντας το κασκόλ του αρχίζει να παρασύρεται από τον αέρα, να πετάει, έως ότου χάνεται από τον ορίζοντα. Η Lilly δείχνει να ταράζεται, οπότε καταλαβαίνω ότι θα πρέπει να πάω να τον αναζητήσω και αυτό σχεδόν συνοψίζει όλα όσα μπορεί να αντιληφθεί κανείς σχετικά με το τι-πως-που και γιατί της υπόθεσης. Δεν ξέρω… Ίσως και όλες αυτές οι πληροφορίες και τα στοιχεία που ζητούσα να μην παίζουν ιδιαίτερο ρόλο όταν έχουμε να κάνουμε με ένα παραμύθι. Δύσκολα πάντως κάποιος να μη σαστίσει στα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού.
Η Lilly σαν παιδί 8 ετών, (πληροφορία που την ξέρουμε από το about του παιχνιδιού, φαίνεται, κατά τη γνώμη μου, πολύ μικρότερη σωματικά) αντιμετωπίζει όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά αυτής της ηλικίας σχετικά με το περιβάλλον. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί πολλά πράγματα να μην τα φτάνει, κάποια άλλα να μην μπορεί να τα διαχειριστεί λόγω έλλειψης μυϊκής δύναμης, να μην μπορεί να ανταπεξέλθει σε κάποια εμπόδια λόγω σωματικής διάπλασης. Όμως υπάρχουν και τα θετικά της ηλικίας, όπως ότι μπορεί να τρέξει πιο γρήγορα, να τρυπώσει σε μικρά μέρη, να κάνει ισορροπία, είναι πιο ευέλικτη, πιο ευκίνητη κτλ. Όλα αυτά τα στοιχεία σε συνδυασμό με την φυσιολογία των περιβαλλόντων είναι οι αφορμές για τους γρίφους του παιχνιδιού. Το παιχνίδι είναι χωρισμένο σε επίπεδα, με κάθε επίπεδο να είναι στην ουσία ένας γρίφος ή μια σειρά από μικρής έκτασης γρίφους, προκειμένου να μας ανοίξει ο δρόμος, ο οποίος μπλοκάρεται από κάθε τύπου φυσικά ή και τεχνητά εμπόδια ακολουθώντας τα ίχνη του αδερφού μας. Συνήθως πρόκειται για μηχανικούς γρίφους και ακόμα και τους πιο πολύπλοκους με λίγο trial and error, μπορεί κανείς αρκετά εύκολα να κατανοήσει τη λογική τους και με λίγα κλικς να οδηγηθεί στη λύση τους και στο επόμενο επίπεδο. Μη διαβάζετε ‘επίπεδα’ και αγχώνεστε, πρόκειται για πολύ μικρής έκτασης ‘χώρους’ οι οποίοι ολοκληρώνονται σχετικά εύκολα και γρήγορα.
Σε κάποιο από αυτά τα επίπεδα, η Lilly βρίσκει πεσμένα κάτω τα γυαλιά του αδερφού της. Τα φοράει…και τότε είναι που μας περιμένει μια έκπληξη. Τα γυαλιά έχουν την ιδιότητα να μας μεταφέρουν στον χρόνο, σε έναν απροσδιόριστο χρόνο. Ο κόσμος ωστόσο παραμένει ο ίδιος με αυτόν που βρισκόμασταν ήδη, αλλά τόσο διαφορετικός έχοντας εμφανή τα σημάδια του χρόνου (same but different, Karate kid nerd quote) που πέρασε ή που θα’ρθει και γενικά είναι απροσδιόριστο αν ο εναλλακτικός κόσμος είναι στο παρελθόν ή στο μέλλον. Η Lilly μπορεί συνεχώς να ‘βαζειβγάζει’ τα γυαλιά και ανάλογα να αλλάζει η οπτική της. Ταυτόχρονα με την οπτική της όμως αλλάζουν και οι δυναμικότητες των κόσμων καθώς οτιδήποτε κάνεις στον έναν επηρεάζει τον άλλο ή και μπορεί ο ένας να λειτουργεί συμπληρωματικά του άλλου π.χ αν μια πόρτα είναι κλειστή στον έναν κόσμο, στον άλλο μπορεί να μην υπάρχει καν οπότε περνάμε ελεύθερα στον δεύτερο, εναλλάσσουμε τους κόσμους και ώ! δια της μαγείας έχουμε περάσει τη κλειστή πόρτα.
Ο χειρισμός του παιχνιδιού είναι point and click. Είναι όμως και drag and drop, είναι και zoom in και zoom out. Μας αρέσανε αυτές οι επιλογές, μόνο που όλες οι κινήσεις μας ωστόσο είναι αυστηρά προδιαγεγραμμένες στις απολύτως απαραίτητες πράγμα που σημαίνει δεν μπορούμε να εξερευνήσουμε το χώρο, δεν μπορούμε να πάμε παρά μόνο από εκεί που πρέπει να πάμε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα παρά μόνο αυτά που πρέπει να κάνουμε. Save δεν υπάρχει καθώς κάθε νέος χώρος είναι ουσιαστικά ένα νέο επίπεδο που για να το ‘κατακτήσουμε’ θα πρέπει να το ολοκληρώσουμε επιτυχώς. Αν τύχει και πρέπει να εγκαταλείψουμε, την επόμενη φορά που θα επανέλθουμε θα πρέπει να ξεκινήσουμε το επίπεδο από την αρχή. Καθώς τα επίπεδα είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους και σχετικά αυτοτελή καταργείται και η αναγκαιότητα του inventory.
Το πιο δυνατό σημείο του τίτλου αναμφισβήτητα είναι το εικαστικό. Το παιχνίδι είναι μια ζαχαρωτή ομορφιά, ένα πολύχρωμο και καλοσχεδιασμένο hand drawn παραμύθι. Δύσκολο να αποδώσει κανείς με λέξεις την εικαστική μαγεία του τίτλου, μια πανδαισία χρωμάτων, animated σχεδίων και αστερόσκονης με ιδιαίτερη έμφαση στην λεπτομέρεια και στην κινησιολογία της Lilly. Speech με την έννοια που το ξέρουμε δεν υπάρχει. Δεν χρειάζεται κιόλας να υπάρχει καθώς η Lilly περιπλανιέται μόνη της στον χώρο ούσα αντιμέτωπη με το φυσικό περιβάλλον. Με ποιον να μιλήσει και τι να πει; Έχει ωστόσο κάποια επιφωνήματα και ηχογραφημένες προτάσεις, δυο-τρεις στο σύνολο, που κυρίως περιορίζονται στις συναντήσεις με τον αδερφό της. Έχει ωραία ηχητικά εφέ, κάτι φταρνίσματα υπέροχα γλυκούλικα, κάτι φωνούλες κούρασης ή όταν κάνει αλματάκια, μούρλια. Επίσης υπέροχα ρομαντικό και αγαπησιάρικο είναι και το ost του τίτλου το οποίο μας συνοδεύει ευχάριστα και ταιριαστά όσο εμείς προσπαθούμε να λύσουμε τους γρίφους.
Για τελευταίο άφησα να αναφέρω το ακαταλαβίστικο ending του παιχνιδιού. Θα είμαι ειλικρινής λέγοντάς σας, ότι δεν κατάλαβα τίποτα, παρά μόνον ότι σαν να πρόκειται για cliffhanger και ότι μάλλον θα πρέπει να αναμένουμε και δεύτερο μέρος. Το συγκεκριμένο το αναφέρω απλά ως σημείο προς σκέψη, γιατί είναι θέμα που επαφίεται στο γούστο και στην νόηση του καθενός. Κατά τ’άλλα εφόσον πρόκειται για έναν τίτλο ο οποίος εκτός από το πανέμορφο εικαστικό του στηρίζεται στην ουσία του στους γρίφους, θα έπρεπε οι γρίφοι αυτοί να είναι δυσκολότεροι ή/και περισσότερο σύνθετοι. Δεν είναι. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το παιχνίδι είναι πολύ μικρό σε διάρκεια, έχει μόλις δέκα επίπεδα τα οποία μπορεί κανείς να ολοκληρώσει μέσα σε ένα τρίωρο (μπορεί και λιγότερο) δημιουργούν ένα ‘αίσθημα λειψό’. Τώρα ως έχει, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί έναν τίτλο σφηνάκι για να ασχοληθείτε όταν θέλετε κάτι σύντομο σε απαιτήσεις και χρόνο ή κατάλληλο για να ασχοληθείτε παρέα με μικρούς φίλους, τέκνα, ανήψια που μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι θα τα ενθουσιάσει. (και εσάς looking through them ακόμα περισσότερο)