Tex Murphy - Tesla Effect

Σε όλα τα μέσα ψυχαγωγίας υπάρχουν ήρωες που παρότι δεν είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό, έχουν καταφέρει να αποκτήσουν φανατικούς φίλους (καμιά φορά και εχθρούς) με τη μοναδικότητά τους. Ένας τέτοιος είναι και ο Tex Murphy∙ ένας ντετέκτιβ από το μέλλον -κολλημένος, όμως, με το παρελθόν- ο οποίος μεσουράνησε τη δεκαετία του ’90 στα FMV adventures και άφησε τους φίλους του ξεκρέμαστους να αναρωτιούνται τι απέγινε μετά το περίφημο cliffhanger του Overseer δεκαέξι χρόνια πριν.

Πολύ πιθανόν να μην μαθαίναμε ποτέ την τύχη του ήρωα αν δεν ξεκινούσε η "μόδα" των kickstarter. Η καμπάνια έγινε, το ποσό μαζεύτηκε (περίπου 600.000 ευρώ), ο καιρός πέρασε με μεγάλη ανυπομονησία, και επιτέλους η στιγμή έφτασε. Κυρίες και κύριοι, TEX IS BACK!

Murphy... Tex Murphy. Nice to meet you... again.

Με ένα βίντεο που θυμίζει έντονα την εισαγωγή του Under a Killing Moon, ο Tex μάς ξανασυστήνεται. Αν και το Νέο San Francisco παραμένει ραδιενεργό όπως το ξέραμε, ο ήρωάς μας έχει αλλάξει. Δεν ασκεί πλέον το αγαπημένο του επάγγελμα και έχει γίνει ένας άνθρωπος που για το ανάλογο ποσό... είναι ικανός για τα πάντα. Η ιστορία ξεκινά ένα βράδυ όταν, επιστρέφοντας στο διαμέρισμα-γραφείο του πάνω από το υποβαθμισμένο πλέον ξενοδοχείο Ritz, ο Tex δέχεται επίθεση από αγνώστους που τον αφήνουν αναίσθητο. Όταν συνέρχεται, όλα φαίνονται (και είναι) διαφορετικά με πρώτο και καλύτερο το διαμέρισμα του που ναι μεν δεν έχει χάσει την ξεχωριστή του αύρα, αλλά δείχνει σαφώς πιο πλούσιο.

Μια βόλτα στην Chandler Av. θα του επιφυλάξει ακόμα μεγαλύτερες εκπλήξεις. Άτομα που θεωρούσε φίλους τον κοιτούν με καχυποψία, ενώ άλλοι που τον χλεύαζαν τώρα μιλούν με σεβασμό ή ακόμα και φόβο γι’ αυτόν. Ακόμα και γυναίκες που ο Tex δεν θυμάται καν την ύπαρξή τους δείχνουν να τον... παραγνωρίζουν. Το τελευταίο πράγμα που θυμάται ο ήρωας μας είναι εκείνο το μοιραίο βράδυ που αυτός και η Chelsee δέχτηκαν επίθεση. Πολύ σύντομα θα διαπιστώσει ότι από τότε έχουν περάσει επτά(!) χρόνια. Στην προσπάθειά του να ξαναβάλει τα χαμένα "κομμάτια" στη θέση τους και να ανακαλύψει ποιος του προξένησε την επιλεκτική μνήμη που έχει τώρα, ο σκληροτράχηλος ντετέκτιβ θα πρέπει να διαλέξει προτεραιότητες και συμμαχίες, καθώς η ιστορία που είναι μπλεγμένος κρύβει ανίερα μυστικά που πολλοί θα ήθελαν να τα έχουν στα χέρια τους.

("You have a fax"... όποιος παλιός φίλος το άκουσε και δεν ανατρίχιασε, λέει ψέματα.)

Το σενάριο του Tesla Effect (ΤΕ) είναι ένα αμάλγαμα επιστημονικής φαντασίας, υπερφυσικού και περιπέτειας, δοσμένα μέσα από το ιδιαίτερο b-movie νουάρ και ταυτόχρονα κωμικό πρίσμα που μας είχε συνηθίσει η σειρά. Ο Conners έχει κάποιες πολύ καλές ιδέες, δημιουργεί αξιομνημόνευτους χαρακτήρες (τη Saphyrre απλά δεν την ξεχνάς ποτέ) και δεν φοβάται να το παρακάνει (για ακόμα μια φορά) προκειμένου να μας κρατήσει καθηλωμένους στις καρέκλες μας. Ετοιμαστείτε για αποκαλύψεις που δύσκολα μπορείτε να φανταστείτε.

Επιπλέον, στο TΕ επιστρέφει αυτό που αν και χρησιμοποιήθηκε μία μόνο φορά, έχει γίνει σήμα κατατεθέν της σειράς: μέσα από τους διαλόγους, μπορούμε να καθορίσουμε τη συμπεριφορά μας και ταυτόχρονα να χαράξουμε το δικό μας "μονοπάτι" μέχρι τα πέντε διαφορετικά φινάλε. Το Tesla πάει το πράγμα λίγο παραπέρα καθώς κάθε "μονοπάτι" επικεντρώνεται περισσότερο σε κάποιους από τους στόχους του θέτοντας σε εμάς το δίλλημα τι θεωρούμε σημαντικό. Θέλετε να μάθετε τι απέγινε η Chelsee ή θα αφήσετε το παρελθόν πίσω; Θα παραμείνετε ο ψυχρός "επαγγελματίας" που ήσασταν ή θα επιστρέψετε στον παλιό, καλό εαυτό σας; Ό,τι κι αν διαλέξετε, θα δείτε άλλα βίντεο και πιθανόν να επισκεφτείτε και περιοχές που διαφορετικά δεν θα πηγαίνατε. Οι αλλαγές από "μονοπάτι" σε "μονοπάτι" είναι τέτοιες που ουσιαστικά δεν μπορούμε να μιλήσουμε για συμπρωταγωνιστή αφού κάθε χαρακτήρας αποκτά διαφορετική βαρύτητα.

Αν διαβάσατε το παραπάνω και χαμογελάσατε καλά κάνατε γιατί η ύπαρξη εναλλακτικών διαδρομών και φινάλε αυξάνει το replayability και ας μη γελιόμαστε, ήταν κάτι που όσοι έδωσαν τον οβολό τους το θεωρούσαν προαπαιτούμενο από τους δημιουργούς (αν και το γνώριζαν από πολύ νωρίς, νομίζω). Στη πράξη, όμως, το πράγμα κάπου χωλαίνει. Το TE θέλει να περιγράψει μια πολύ μεγάλη ιστορία και -το σπουδαιότερο- θέλει να περιγράψει μια ιστορία με πολλά παρακλάδια, το καθένα εξίσου σημαντικό. Επί της ουσίας, ο Conners προσπάθησε να συγχωνεύσει στο TE όλες τις ιδέες που είχε για δύο, ίσως και τρία, adventures μετά το Overseer. Με τον τρόπο που έχει δομηθεί το παιχνίδι, λοιπόν, δημιουργούνται αναγκαστικά προς το τέλος αναπάντητα ερωτήματα όσον αφορά γεγονότα που αφήσαμε πίσω μας στην αρχή. Γίνεται μια προσπάθεια να απαντηθούν, αλλά περισσότερο μπερδεύουν παρά ξεκαθαρίζουν την κατάσταση, καθώς το να μου λέει κάποιος σε μια πρόταση τι έχει συμβεί δεν βοηθά το μυαλό να συγκρατήσει την πληροφορία σε ένα σενάριο που έτσι και αλλιώς πλατειάζει επικίνδυνα.

(Οι τοποθεσίες που θα επισκεφτείτε ποικίλουν, από μυστικές σέχτες...)

Προσωπικά δεν με πείραξε πολύ, αλλά σε συζητήσεις που είχα διαπίστωσα ότι αυτό μάλλον συνέβη λόγω του ότι γνωρίζω το παρελθόν του ήρωα αρκετά καλά. Όπως και να έχει, όμως, όταν το τερμάτισα πρώτη φορά ένιωσα ότι, παρόλη τη μεγάλη του διάρκεια, μπορούσα να πάρω περισσότερα από την ιστορία. Ήξερα ότι υπήρχαν κρυμμένα πολλά περισσότερα πράγματα, κάπου μέσα στα 15GB του TE, αλλά ρε γαμώτο... ποτέ δεν παίζω πάλι κάποιο παιχνίδι αμέσως μόλις το τερματίσω, όσο τέλειο και να είναι.

Lights, camera... action!

Στο νευραλγικό τομέα των ηθοποιών το ΤΕ, προς μεγάλη μου έκπληξη, τα καταφέρνει περίφημα. Αν και δεν υπάρχει το μεγάλο όνομα στο cast, άντε να ξεχωρίσω την June  Lockhart ως παλαίμαχο ηθοποιό γνωστών αμερικάνικων σειρών της δεκαετίας του ’60 (Lost in Space, Lassie, κ.ά.), οι ερμηνείες είναι προσγειωμένες και αρκούντως πειστικές. Θα ήταν πολύ εύκολο το TE να γίνει μια καρικατούρα ενός είδους που έτσι κι αλλιώς μας έχει δώσει ουκ ολίγα "μαργαριτάρια" τα περασμένα χρόνια. Αντίθετα, όμως, καταφέρνει με αριστοτεχνικό τρόπο να φαίνεται σύγχρονο, και αποδεικνύει ότι το FMV είναι κάτι που μπορεί να γίνει ακόμα και σήμερα. Όσο για τον Jones, βάζει ακόμα μια φορά τη fedora του και υποδύεται έναν Tex όπως τον ξέραμε. Ο καιρός έχει περάσει, αλλά το "σπορ" δεν το ξέχασε. Ο Adrian Carr σκηνοθετεί ακόμα μια φορά και πλέον έχει την τεχνολογία να κινεί την κάμερα μέσα στο γραφικό περιβάλλον δίνοντας ακόμα ποιο δυναμικά πλάνα. Α!... και για όσους ίσως αναρωτιούνται: Ναι! η σκηνή στο τέλος όπου τρέχει ο Tex, έπρεπε να γίνει έτσι. Δεν είναι ανικανότητα...

Τα γραφικά του TE θα τα περιέγραφα ως ικανοποιητικά. Κλασικά, παίζουμε σε πρώτο πρόσωπο κινούμενοι σε τρισδιάστατο περιβάλλον. Η πλειοψηφία των textures είναι χαμηλής ποιότητας σε σημείο το παιχνίδι να μοιάζει ότι βγήκε πριν από πέντε (και βάλε) χρόνια, σημάδι του σχετικά χαμηλού budget και σε μερικά σημεία παραγίνεται το κακό. Από την άλλη, όμως, έχει γίνει φιλότιμη προσπάθεια ώστε κάθε περιοχή που επισκέπτεστε να είναι όσο πιο "γεμάτη" γίνεται με αντικείμενα και λεπτομέρειες. Στα έντεκα κεφάλαια/μέρες που διαρκεί η περιπέτεια θα επισκεφτείτε μια αρκετά μεγάλη ποικιλία περιοχών: βίλες, εγκαταλελειμμένα σπίτια, μυστικές βάσεις, εργαστήρια και φυσικά... την Chandler Av. (είχα συνεχώς μια ανατριχίλα όταν ανεβοκατέβαινα τους δρόμους της). Αν και προσωπικά δεν εντυπωσιάστηκα, δεν βρήκα τα γραφικά κακά. Θα έλεγα ότι δεδομένων των συνθηκών εκπληρώνουν το στόχο τους. Η ποιότητα των βίντεο, πάντως, είναι εξαιρετική. Μην φοβηθείτε να χρησιμοποιήσετε τη μεγαλύτερη οθόνη που διαθέτετε, καθώς η 2Κ ανάλυση των βίντεο (ακόμα και με χαμηλό budget, ο Tex πρωτοπορεί γι’ ακόμα μια φορά) εγγυάται καθαρή λεπτομέρεια όποιο μόνιτορ και αν διαθέτετε.

Πολύ καλή είναι και η μουσική του παιχνιδιού. Κατά κύριο λόγο αποτελείται από κομμάτια που κυριαρχούν τα πνευστά και κρουστά, και ακολουθούν τα μοτίβα που έχουμε συνηθίσει να ακούμε σε αμερικάνικες περιπέτειες δράσεις. Το κύριο κομμάτι είναι πολύ καλό, προσδίδει έναν παραπάνω επικό τόνο και εύκολα μένει στο μυαλό. Αυτό, όμως, που μου έλειψε ήταν λίγο περισσότερη τζαζ και σαξόφωνο. Ας είναι. Τα ηχητικά εφέ, αν και λίγα, είναι εύστοχα και (φυσικά) πεντακάθαρα. Τέλος, η ιδέα του "Smart Alex", του εξυπνάκια βοηθού-pad, μου φάνηκε λίγο παράταιρη, αλλά ευτυχώς είναι διακριτική και δεν κουράζει.

Gun? Who needs a gun!

Επιτέλους(!) με την καθιέρωση του συνδυασμού WASD-mouse ο χειρισμός σε ένα adventure του Tex Murphy γίνεται όπως έπρεπε να είναι. Κινούμαστε, λοιπόν, σε πρώτο πρόσωπο και κάθε φορά που κοιτάμε κάποιο hotspot, ο "σταυρός" αλλάζει ανάλογα με την ενέργεια που μπορούμε να κάνουμε (ματάκι-look, χεράκι-pick up, κ.λπ.). Πατώντας το δεξί πλήκτρο εμφανίζεται το "Smart Alex" και μέσα από ένα κυκλικό μενού παρέχονται όλες οι δυνατές ενέργειες. Εκτός από τα κλασικά "look" και "use", υπάρχει ο χάρτης με τον οποίο μπορούμε αυτομάτως να πάμε στις διαθέσιμες τοποθεσίες, καθώς και ένας φακός για να βλέπουμε και στα πιο σκοτεινά σημεία. Βεβαίως, κάθε ενέργεια έχει και τη συντόμευσή της στο πληκτρολόγιο. Το inventory είναι επίσης κυκλικό: εξωτερικά του κύκλου τοποθετούνται τα αντικείμενα που μαζεύουμε και όταν διαλέξουμε ένα από αυτά εμφανίζεται στο κέντρο μια 3D απεικόνισή του και οι επιλογές να το εξετάσουμε ή/και να το επεξεργαστούμε περαιτέρω. Στο κάτω μέρος υπάρχει ένας χώρος όπου μπορούμε να συνδυάζουμε δυο αντικείμενα, ώστε να προκύψει κάτι νέο. Σε γενικές γραμμές, ο χειρισμός είναι πολύ εύχρηστος και δεν θα σας δυσκολέψει καθόλου. Μακάρι και το Pandora να είχε τέτοιο.

(...μέχρι εγκαταλελειμμένες βάσεις)

Το παιχνίδι μπορούμε να το παίξουμε σε δυο επίπεδα δυσκολίας: το Casual και το Gamer. Στο πρώτο παρέχονται hints, μπορούμε να προσπεράσουμε τα puzzles, ενώ κάθε φορά που ο φακός μας περνάει από ένα hotspot αυτό "φωτίζεται" έτσι ώστε να αναγνωρίζεται εύκολα. Στο Gamer αυτά δεν υπάρχουν, αλλά τι στο καλό "gamer" θα ήσασταν αν τα χρειαζόσασταν... Όσον αφορά το pixel hunting υπήρχαν αρκετά παράπονα ότι κάποια από τα αντικείμενα είναι δύσκολο να βρεθούν. Ναι, προς το τέλος υπάρχει μια σχετική δυσκολία που αντανακλά στο συνολικό επίπεδο του παιχνιδιού, αλλά δεν μπορώ να πω ότι παρατήρησα ακραία φαινόμενα. Και εγώ έμεινα να ψάχνω ορισμένες φορές, αλλά ήμουν προετοιμασμένος ότι θα συναντήσω τέτοιες καταστάσεις ως μέρος της δράσης. Ειδικά εφόσον μιλάμε για ένα τρισδιάστατο adventure.

Επίσης, το ΤΕ προσφέρει ένα ιδιότυπο σύστημα πόντων... χωρίς νούμερα. Κάθε φορά που κάνουμε κάποια ενέργεια, πληροφορούμαστε ότι "points added" χωρίς να ξέρουμε πόσοι. Ενώ αν πεθάνουμε (μην τρομάζετε επιστρέφετε επί τόπου στο τελευταίο σημείο και το παιχνίδι σώζει μόνο του κάθε τρεις και λίγο), αφαιρούνται. Πόντοι αφαιρούνται, επίσης, και κάθε φορά που συμβουλεύεστε τα hints. Στο μενού υπάρχουν πέντε λαμπάκια που ανάβουν ανάλογα με τους πόντους που έχουμε μαζέψει, και στο τέλος πληροφορούμαστε πόσο μάγκες ήμασταν. Το να ανάψετε, πάντως, και τα πέντε λαμπάκια δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Αν σας αρέσει να επεξεργάζεστε εξονυχιστικά τους χώρους και να παίζετε στο gamer mode όπου δεν χρησιμοποιούνται hints, θα φτάσετε σχετικά άνετα στο μέγιστο.

Για το τέλος άφησα τους γρίφους και το εν γένει gameplay. Όσοι έχετε παίξει τα παλιότερα παιχνίδια θα νιώσετε πολύ οικεία. Σε όλη την περιπέτεια θα επιδοθούμε σε γερές δόσεις εξερεύνησης, ανακρίσεων/ερωτήσεων, επίλυση γρίφων και puzzles. Οι Jones και Conners ξέρουν πολύ καλά να δίνουν ρυθμό σε ένα παιχνίδι και για ακόμα μια φορά παίρνουν άριστα. Το Tesla έχει αυτό το "μαγικό" που σε κάνει να σταματάς να παίζεις μόνο επειδή κουράστηκες. Το παράπονό μου έχει να κάνει με τους γρίφους και τα puzzles. Ειδικά τα δεύτερα στερούνται πρωτοτυπίας. Είναι puzzles που λίγα adventures να έχεις παίξει θα τα έχεις ξαναδεί (μερικά πολλές φορές), οπότε η αίσθηση που σου δίνουν όταν τα συναντάς δεν είναι η καλύτερη. Ακόμα οι γρίφοι μένουν για μεγάλο μέρος του παιχνιδιού σε χαμηλά επίπεδα και δεν τολμούν να γίνουν πιο δύσκολοι, παρά μόνο προς το τέλος του παιχνιδιού. Γρίφος δεν είναι μόνο μια κλειδωμένη πόρτα. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες στιγμές ούτε ότι απαραίτητα θα βαρεθείτε. Όσο να ‘ναι, όμως, η όλη κατάσταση αφαιρεί πόντους από τη συνολική εμπειρία του παιχνιδιού. Πάντως εγώ τις κράτησα τις σημειώσεις μου. Περισσότερο από προσωπικό μεράκι, αλλά σε ένα σημείο νομίζω ότι επιβάλλεται να το κάνετε. Στον τελευταίο γρίφο δεν πρέπει να κινηθείτε γρήγορα, καθώς ο χρόνος που δίνεται είναι αρκετά περιορισμένος και θα χρειαστεί να οπλιστείτε με υπομονή. Από τη διάρκεια, πάντως, δεν μπορούμε να έχουμε παράπονο καθώς κατά μέσο όρο πρέπει να κυμαίνεται στις 15-16 μέχρι να δείτε τους τίτλους τέλους.

A bottle of bourbon and a package of Lucky Strike.

Άξιζε, λοιπόν, η προσμονή ή ήταν καλύτερα να μείνει ο ήρωας μια μισοτελειωμένη ανάμνηση των εφηβικών μας χρόνων; Νομίζω ότι έτσι όπως τελικά εξελίχθηκαν τα πράγματα, το Tesla Effect είναι ένας άξιος διάδοχος των περιπετειών του Tex Murphy και ένα από τα καλύτερα adventures της χρονιάς. Αν είχε πιο ενδιαφέροντες γρίφους και αν είχαν ζυγίσει καλύτερα το θέμα με τα διαφορετικά "μονοπάτια" (αλήθεια δεν ξέρω πώς), θα μιλάγαμε για ένα άριστο τέκνο της σειράς. Όπως είναι τώρα, πάντως, το θεωρώ καλύτερο του Overseer αν θέλετε να το συγκρίνω. Αν αυτή μέλει να είναι η τελευταία περιπέτεια του Tex Murphy, τότε ήταν μια καλή περιπέτεια. Ως την επόμενη... λέω να χαλαρώσω με ένα μπουκάλι από το καλό bourbon.