Loom
- Κυκλοφορία: 1990
- Ανάπτυξη: LucasArts
- Πλατφόρμα: PC
Υφαίνοντας το μέλλον των adventures
Σενάριο
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προτού φορτώσετε το παιχνίδι, θα σας πρότεινα να ακούσετε το ατμοσφαιρικό ραδιοθέατρο συνολικής διάρκειας 30 λεπτών περίπου (6ΜΒ), ώστε να αντιληφθείτε καλύτερα το υπόβαθρο του μύθου αλλά και να προϊδεάσετε τις αισθήσεις σας για την επερχόμενη κατάδυση στο σαγηνευτικό σύμπαν του Loom. Πιθανότατα να υπάρχει και αλλού, ωστόσο εγώ το κατέβασα από το γνωστό κρησφύγετο των LucasArts fans, mixnmojo.
Το Long Tapestry, στις ίνες του οποίου μπορεί κανείς να διαβάσει τα γεγονότα του παρελθόντος και του μέλλοντος, μιλάει για την έλευση της Τρίτης Σκιάς στον κόσμο.
Ενός κόσμου όπου η κοινωνική διαφοροποίηση προσδιορίζεται μέσω της ομαδοποίησης των ανθρώπων σε Guilds, καθένα από τα οποία είναι επιφορτισμένο με την παροχή της κοινωνικής υπηρεσίας που υποδηλώνεται από το όνομα του (Guild of Shepherds, Blacksmiths, Wizards κ.λ.π.).
Μιλάει ακόμα για ένα νεαρό αγόρι, η σχέση του οποίου με τα κοσμογονικά γεγονότα που θα ακολουθήσουν, μοιάζει καταλυτική μα και ασαφής.
Εσύ, ο 17χρονος εκ γενετής ορφανός Bobbin Threadbare, ένας μυστικιστής Weaver (Υφαντής κατά λέξη), δέχεσαι ένα βράδυ την αιφνίδια επίσκεψη μιας εκθαμβωτικής νύμφης, ανυποψίαστος για τη μοίρα που σου επιφυλάσσει η καταγωγή σου. Η αγγελιοφόρος νύμφη που τάραξε τον ύπνο σου, σε οδηγεί στο χωριό, όπου γίνεσαι μάρτυρας ενός συμβουλίου των Elders οι οποίοι συζητάνε ανήσυχοι τα δυσοίωνα μηνύματα που τους στέλνει το Loom (κάτι σαν γιγαντιαίος αργαλειός-χάρτης του σύμπαντος) μέσω της γενικότερης αστάθειάς του. Καθώς η έλευση της Τρίτης Σκιάς κοντοζυγώνει και οι ομότεχνοί σου αναγκάζονται να αποδράσουν από τον υλικό κόσμο, μόνο η αφοσιωμένη μέντοράς σου, Hetchel, μένει πίσω ώστε να καθοδηγήσει τον Bobbin στα βήματα μιας μοίρας για την οποία δεν αισθάνεται ακόμα έτοιμος. Το Loom, της άρτι μετονομασθείσας Lucas Arts (από Lucas Films), είναι ένα μικρό έπος που πραγματεύεται την αιώνια μάχη του Χάους και της Τάξης, αφήνοντας τελικά να θριαμβεύσει η δύναμη της αφήγησης στην πιο αρχετυπική μορφή της.
Δράση - Χειρισμός
Μετά και το δεύτερο κομμάτι της εισαγωγής, στην κατοχή του Bobbin περιέρχεται ένα distaff, μια ξύλινη μαγική ράβδος απαραίτητη για την εξάσκηση των δυνατοτήτων τις οποίες σιγά σιγά αποκτάει ο ήρωας, ράβδος που θα σας συνοδεύει σε ολόκληρο, σχεδόν, το ταξίδι προς την τελική λύτρωση. Στο Loom δεν υπάρχει inventory και δεν θα χρειαστεί να μαζέψετε κανένα αντικείμενο στη διαδρομή την οποία, παρεμπιπτόντως, διανύετε με απλά αριστερά clicks του ποντικιού στην οθόνη. Αντίθετα, όλες τις (πνευματικές) προκλήσεις θα τις αντιμετωπίσετε με τη βοήθεια του μαγικού distaff που είναι χωρισμένο σε μουσικά όγδοα (c, d, e, f, g, a, b, c’). Με αυτές τις νότες θα σχηματίζετε ακολουθίες των τεσσάρων ογδόων που αντιστοιχούν σε κάποιο ξόρκι. Ξεκινώντας, διαθέτετε περιορισμένες δυνατότητες και μόνο τέσσερα αξιοποιήσιμα όγδοα πάνω στο distraff, καθώς και ελάχιστα drafts (οι ωφέλιμες ακολουθίες ογδόων που προανέφερα – κάτι σαν spells). Κάνοντας click με το ποντίκι σε κάποιο αντικείμενο της οθόνης που αναγνωρίζει ο κέρσορας, αυτό εμφανίζεται μεγεθυσμένο στο κάτω δεξιό μέρος της. Έχοντάς το επιλεγμένο, μπορείτε να κάνετε ακόμα ένα δεξί click πάνω του ώστε να ενεργοποιήσετε μια πιθανή ενέργεια (όπως την αποκάλυψη ενός draft που το εν λόγω αντικείμενο κρύβει) ή να σχηματίσετε μια ακολουθία, δοκιμάζοντας σε αυτό ένα ξόρκι που ήδη γνωρίζετε. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, το ίδιο συμβαίνει και με τις ικανότητες του Bobbin, ο οποίος σταδιακά αποκτάει πρόσβαση σε ολοένα και περισσότερα μουσικά όγδοα, τα οποία συνακολούθως του επιτρέπουν να αξιοποιήσει μεγαλύτερη γκάμα από ξόρκια. Η συντριπτική πλειονότητα των γρίφων που θα βρεθούν στο διάβα σας, απαιτεί τη χρήση του σωστού draft πάνω σε κάποιο από τα λιγοστά αλληλεπιδράσιμα αντικείμενα της εκάστοτε οθόνης, ενώ απουσιάζουν πλήρως οι μηχανικοί γρίφοι και τα λεγόμενα conversational puzzles, εφόσον η επικοινωνία με τα νοήμονα όντα του παιχνιδιού είναι πλήρως αυτοματοποιημένη και, ουσιαστικά, δεν κατευθύνεται από τον παίκτη.
Η ιδέα της αποκλειστικής χρήσης drafts, τα οποία αποτελούν την μυστικιστική έκφραση της μαγείας που οι Weavers αντλούν από το Loom, αντί ενός συμβατικού inventory-based συστήματος, αποδεικνύεται ευφυέστατη και εξαιρετικά αποτελεσματική στη δημιουργία μιας επικής, μαγευτικής ατμόσφαιρας όπου τον πρώτο λόγο έχει το διαρκές στροβίλισμα κοσμικών δυνάμεων και η προσπάθεια των ανθρώπων να τις εξουσιάσουν προς όφελός τους.
Γραφικά - Ήχος
Το Loom κυκλοφόρησε, κατά πως φαίνεται, σε αρκετές εκδόσεις από τις οποίες ξεχωρίζουν κυρίως δύο: η «αυθεντική» EGA των 16 χρωμάτων εκεί στο 1989-90 και η ανανεωμένη CD-ROM version των 256 χρωμάτων (1992) με την επιπλέον προσθήκη ηχογραφημένων ομιλιών (τη δεύτερη μπορείτε να την βρείτε στο Steam στα 3.99 ευρώ). Προσωπικά, έχω ασχοληθεί αποκλειστικά και μόνο με αυτή του 1989-90, πράγμα που εν μέρει έτυχε, εν μέρει προέκυψε συνειδητά. Ακόμα και στη φτωχή χρωματική παλέτα των 16 χρωμάτων, οι δημιουργοί του Loom κατόρθωσαν να αποκρυσταλλώσουν οπτικά μια μυστικιστική ατμόσφαιρα μοιρολατρίας που ακόμα και σήμερα γοητεύει με την απλότητα αλλά και την εκφραστικότητα των στοιχειωδών φωτοσκιάσεών της. Επιχειρώντας να εξετάσω την πολύχρωμη εκδοχή του παιχνιδιού, απογοητεύτηκα γρήγορα και συνειδητά επέλεξα, προς το παρόν τουλάχιστον, να την αγνοήσω, διαφυλάττοντας τη νοσταλγική ανάμνηση του αυθεντικού. Ίσως να είμαι απλά ένας ξεμωραμένος ρομαντικός adventurer, αλλά ένοιωσα σα να βλέπω τη Casablanca σε technicolor, ή μια βωβή ταινία του Charlie Chaplin με τη συνοδεία ομιλιών, ελπίζοντας μάταια στην ψευδαίσθηση μιας τελειότητας που, όμως, ήδη μου μετέφερε η αυθεντική εκδοχή και έθετε σε κίνδυνο η μεταγενέστερη, «εμπλουτισμένη» έκδοση. Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες (μια και δεν προχώρησα πολύ), οι άνθρωποι που ανέλαβαν την εν λόγω έκδοση προχώρησαν και σε ορισμένες –εγκληματικές, για μένα- αλλαγές στη σκηνοθεσία των διαλόγων και το εν γένει περιεχόμενό τους, αποδυναμώνοντας κατά πολύ την συνολική αίσθηση του κόσμου του.
Η ηχητική επένδυση του παιχνιδιού, που στη μεγαλύτερη διάρκειά της αποτελείται από επεξεργασμένες και επανεκτελεσμένες μελωδίες του Piotr Tchaikovsky, αναδεικνύει ιδανικά το λυρισμό και το δυναμισμό της ιστορίας. Την εποχή που πρωτοκυκλοφόρησε το Loom, μάλιστα, αποτελούσε τη πλέον άμεσα αναγνωρίσιμη αρετή του, αλλά διατηρεί τη διακριτική της γοητεία ως σήμερα.
Αποτίμηση
Το Loom είναι ένα adventure που περισσότερο το ζεις, παρά το καθορίζεις. Μια μυσταγωγία λιτού, κι όμως ακαταμάχητα γοητευτικού storytelling, απογυμνωμένου από περιττές φιλοδοξίες εμβάθυνσης που τελικά πετυχαίνει το μέγιστο βαθμό αλληλεπίδρασης με τον παίκτη παρά την μηδαμινή παρεμβολή του τελευταίου: τη μέθεξη.
Στις τρεισήμισι περίπου ώρες που θα σας χρειαστούν για να το ολοκληρώσετε (υπάρχει η δυνατότητα να επιμηκύνετε ελαφρώς αυτή τη διάρκεια, επιλέγοντας Expert στην εισαγωγική οθόνη αλλά, κατά τη γνώμη μου, θα ταλαιπωρηθείτε άδικα), το Loom θα σας ταξιδέψει στον απαλλαγμένο από εντυπωσιασμούς αλλά πλούσιο σε συναισθήματα κόσμο που τόσο αριστοτεχνικά έχει υφάνει ο Brian Moriarty.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το βαθμολογώ με τέσσερα αστέρια, διότι, για μένα, αυτό είναι το ζενίθ που οι δημιουργοί του προσπάθησαν να αγγίξουν. Μας προσέφεραν μερικές ώρες μαγευτικής αφήγησης και απολαυστικής επίλυσης στοιχειωδών puzzles γιατί σκοπός τους δεν ήταν, κατά τη γνώμη μου, η δημιουργία ενός πλήρους adventure game, αλλά ενός χορταστικού interactive παραμυθιού που πυροδοτεί έντονα συναισθήματα και αγαλλίαση των αισθήσεων. Απέρριψα την ιδέα του απόλυτου άριστα, ασπαζόμενος αυτήν του σχετικού, διότι αναλογίστηκα πόσο άδικο φαντάζει ένα δημιούργημα σαν το Loom να λαμβάνει την ίδια βαθμολογία με ένα μεγαλόπρεπο και εξίσου άψογο adventure, όπως για παράδειγμα το Grim Fangango (για μένα η πιο πλήρης δημιουργία της Lucas Arts). Όχι, θα ήταν σα να εξισώνω ένα εξαιρετικό, μα απλοϊκό έργο, όπως «Ο Μικρός Πρίγκιπας», με ένα μεγαλόπνοο αριστούργημα όπως π.χ. το «Όνομα του Ρόδου». Η τελειότητα τους δεν βρίσκεται στην ίδια κλίμακα, σύμφωνα με τη δική μου αντίληψη.
Συνεπώς, έχετε υπόψη ότι βαθμολογώ το Loom με 4/4 αστέρια, κι όχι με 4/5. Όπως είπα στην αρχή του review, πρόκειται για ένα μικρό έπος και η βαθμολογία του εκφράζει, ελπίζω, το φαινομενικό ασυμβίβαστο των δύο αυτών λέξεων.