Lost Horizon

Το Lost Horizon είναι το προτελευταίο παιχνίδι της Animation Arts, της εταιρείας που έχει επίσης δημιουργήσει την τριλογία των Secret Files, Tunguska, Puritas Cordis και Secret Files 3 αντίστοιχα. Το συγκεκριμένο παιχνίδι διαδραματίζεται περίπου στο 1936 κι εμπλέκει Ναζί στρατιώτες ενώ αναζητούν ένα σημαντικότατο για την ανθρωπότητα αντικείμενο, η πορεία των οποίων διασταυρώνεται με αυτή ενός απόστρατου αξιωματικού του Βρετανικού στρατού. Μακρινοί ορίζοντες λοιπόν, μπελάδες και περιπέτεια. 

Ένα ‘ζωντανό’ κεντρικό μενού είναι η πρώτη μας επαφή με το παιχνίδι μόλις το εγκαταστήσουμε. Βρισκόμαστε έξω από έναν κινηματογράφο του οποίου οι ρεκλάμες με τα προσεχώς των ταινιών απεικονίζουν το μενού του παιχνιδιού (load, credits, options) ενώ η κεντρική είσοδος μας οδηγεί στην αίθουσα του κινηματογράφου όπου ‘προβάλλεται’ το παιχνίδι. Αυτοκίνητα και περαστικοί διασχίζουν τον δρόμο εμπρός μας, προχωρούμε και μπαίνουμε στον κινηματογράφο για να ξεκινήσει η προβολή.

Χονγκ Κονγκ, 1936. O Βρετανός Fenton Paddock (φέρνει σε Ρίτζ της Τόλμης&Γοητείας στο ξανθό) πρώην στρατιωτικός του Βρετανικού Στρατού βγάζει πλέον τα προς το ζην αναλαμβάνοντας διάφορες ‘δουλειές’. Μια μέρα, τον καλεί στο γραφείο του ο σημαντικός λόρδος Weston προκειμένου να του αναθέσει να βρει τον γιο του, ο οποίος εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια μιας αποστολής εξερεύνησης στο Θιβέτ. Ο Fenton συνδέεται με παλιά φιλία με τον εξαφανισμένο γιο Richard, επιπλέον επείγεται να εγκαταλείψει το Χονγκ Κονγκ γιατί μια δουλειά του στράβωσε και άρχισαν οι ‘πιέσεις’, οπότε και δέχεται. Ξεκινώντας το ταξίδι του, οι Ναζί, η απειλή του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και οι διαφόρων ειδών μπελάδες είναι δεδομένα, οι αχαρτογράφητες περιοχές προσφέρουν αναμφισβήτητη γοητεία και κάπως έτσι με πολλούς συνειρμούς αλά Indiana Jones ξεκινάει η περιπέτεια.

Με σχετικά συνοπτικές διαδικασίες συνοδός στο ταξίδι του επιστρατεύεται η Κινεζούλα Kim, κόρη πρώην συνεργάτη του και κρυφός του έρωτας! Την Kim θα κληθούμε να χειριστούμε και ως χαρακτήρα, όπως επίσης και τον αγνοούμενο γιο Richard όταν με το καλό τον εντοπίσουμε. Ο χειρισμός των δυο αυτών χαρακτήρων, επιπλέον του Fenton, βοηθά στην επίλυση κάποιων καταστάσεων-γρίφων καθώς ό,τι δεν μπορούμε να κάνουμε με τον έναν, μπορούμε με τον άλλο ή και με τους δυο ταυτόχρονα εναλλάσσοντας συνεχώς χαρακτήρες ώστε να μεταφέρουμε αντικείμενα από τον έναν στον άλλο. Με αυτό τον τρόπο ο χειρισμός τους εξελίσσει σημαντικά την δράση. Ειδικά, στο τελευταίο κεφάλαιο η εναλλαγή μεταξύ Fenton και Richard, δεδομένων των ιδιαίτερων συνθηκών που τους περιβάλλουν είναι ουσιαστική με τον Richard να γίνεται εξίσου πρωταγωνιστής και όχι απλώς ένας ρόλος που δίνει ένα χεράκι βοηθείας. Παρόμοια είναι και η περίπτωση της Kim η οποία με τις γνώσεις της στις πολεμικές τέχνες θα βοηθήσει στην έκβαση του παιχνιδιού.

Ο χειρισμός του παιχνιδιού είναι εύχρηστος και λειτουργικός. Ο κέρσορας υπό μορφή ποντικιού απλοποιεί τη διαδικασία δείχνοντας τι πρέπει να πατήσεις (τα γνωστά : χεράκι για ενέργεια, ματάκι για σχολιασμό) για να αλληλεπιδράσεις με το περιβάλλον. Στο κάτω μέρος της οθόνης είναι ο αποθηκευτικός χώρος μέσα στον οποίο συνδυάζουμε, αποσυναρμολογούμε αντικείμενα κτλ. Απλά και μόνο σύροντας ένα αντικείμενο πάνω στο άλλο καθίσταται αντιληπτό εάν συνδυάζονται καθώς εμφανίζεται ένα ‘μαρτυριάρικο’ χεράκι. Στα δεξιά του inventory υπάρχει ένα μενού εντολών, μια εκ των οποίων ονομάζεται tasks : Ένας αφηγητής περιγράφει περιληπτικά τι συμβαίνει τη δεδομένη στιγμή και εμμέσως σου λέει τι πρέπει να κάνεις ώστε να προχωρήσεις. Ιδέα εναλλακτική του τετριμμένου ημερολογίου όπου καταγράφονται οι κινήσεις μας βήμα προς βήμα, ενίοτε όμως η προσφερόμενη αυτή βοήθεια ήταν παραπάνω έμμεση από όσο έπρεπε ώστε σε πρακτικό επίπεδο δεν βοηθούσε καθόλου.

Τα hot spots είναι δυστυχώς μετρημένα σε κάθε περιβάλλον με τη πλειοψηφία τους να διεκδικεί μια θέση στο inventory. Κοινώς, ό,τι βλέπεις το παίρνεις. Ευτυχώς, σε κάθε κεφάλαιο (επτά στο σύνολο) ξεκινάμε με κενό inventory οπότε ποτέ δεν κουβαλάμε μυριάδες πράγματα. Από την άλλη, ελάχιστα (ελάχιστα κυριολεκτικά) hot spots προσφέρονται για περαιτέρω αλληλεπίδραση του παίκτη με το περιβάλλον με αποτέλεσμα αρκετές φορές να δημιουργείται μια ‘ψυχρή απόσταση’ μεταξύ των δύο (παίκτη και περιβάλλοντος).

Απόσταση που διατηρείται, δυστυχώς, από τον τρόπο και τη λογική που είναι διαρθρωμένοι και ενταγμένοι στο παιχνίδι και κάποιοι γρίφοι. Σε περίπτωση που έχετε ασχοληθεί και με τα υπόλοιπα της εταιρείας, το στυλ των γρίφων στον παρόντα τίτλο ομοιάζει με αυτό των προηγούμενων. Πώς μεταφράζεται αυτό; Ότι θα χρειαστεί να συνδυάσετε…τα ασυνδύαστα! Κυριολεκτικά. Ο Fenton αλά MacGyver διαρκώς κάνει πατέντες τις οποίες εμείς φυσικά ούτε καν διανοούμαστε. Εντάξει, όμως, όσο κι αν υπάρχει καλή διάθεση από την πλευρά μας, μερικά πράγματα απλώς δεν συνδυάζονται, πώς να το κάνουμε τώρα; Adventurική αδεία ακούω κάποιοι να μου λέτε. Για να δικαιολογηθεί όμως ως τέτοια πρέπει να υπάρχει και μια συγκεκριμένη σεναριακή φιλοσοφία για να την υποστηρίξει. Δεν μπορεί ο αντικειμενικός σκοπός της να είναι απλώς να οδηγήσει τον παίκτη στο να δοκιμάζει τα πάντα με τα πάντα, χωρίς προφανή λόγο, με το που θα καταπιαστεί με έναν γρίφο. Πράγμα το οποίο συμβαίνει συχνά στο Lost Horizon. Φυσικά, ως απόρροια αυτής της τακτικής, θα τύχει να δημιουργήσετε και ‘πράγματα’ χωρίς να έχει προκύψει ακόμα η ανάγκη για αυτά. Βέβαια, όσο εξελίσσεται το παιχνίδι, άπαξ και ο παίκτης αντιληφθεί αυτήν την λογική, δεν θα δυσκολευτεί σε πρακτικό επίπεδο στην επίλυση των γρίφων. Το αν θα το ευχαριστηθεί βέβαια, αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Όσον αφορά το είδος των γρίφων, η πλειοψηφία αυτών είναι inventory based. Οι μη inventory based γρίφοι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού ενώ σε κάποιους προστέθηκε ένα νέο feature, αυτό της επιλογής επιπέδου δυσκολίας. Εγώ πορεύθηκα με την ‘Yes, I like the challenge!’ επιλογή, την οποία τελικά σας προτείνω καθώς η πρόκληση κινήθηκε στα επίπεδα του βατού.

Τα γραφικά διαφημίστηκαν ως το highlight του παιχνιδιού και πράγματι είναι ο τομέας, ακολουθώντας και την παράδοση των Secret Files, που σαφώς υπερέχει. Ο Fenton ταξιδεύει πολύ, οπότε το παιχνίδι αναμενόμενα είναι πλούσιο σε αριθμό και ποικιλία από τοποθεσίες και θεάματα. Έχει δοθεί έμφαση στη λεπτομέρεια, στους χρωματισμούς, ιδιαίτερα στις σκιές και στο φως και σε οτιδήποτε έμψυχο ή άψυχο έχει εμπλουτίσει αυτού τους χώρους, προσφέροντας ένα ρεαλιστικό αλλά και πολύ ευχάριστο αποτέλεσμα. Τα δυσδιάστατα περιβάλλοντα γλυτώνουν την όποια στατικότητα καθώς πάντα κάποιο όμορφο animation σπάει την ακινησία. Έντονη παρουσία έχουν και οι cutscenes οι οποίες είναι θεαματικές, εξελίσσουν τη δράση ενώ η σκηνοθεσία τους είναι κινηματογραφική και προσωπικά τις παρακολουθούσα με αρκετό ενδιαφέρον.

Στο προσεγμένο περιβάλλον ενσωματώνονται όμορφα οι τρισδιάστατοι χαρακτήρες οι οποίοι είναι επίσης πολλοί και πολλών εθνικοτήτων. Αν και η εμφάνιση τους δεν αποκλίνει από τη στερεοτυπική απόδοση, η κίνησή τους ξεχωρίζει καθώς τόσο για αυτή όσο και για τις σκηνές των μαχών, όπου γίνεται χρήση πολεμικών τεχνών, χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος του motion capturing. Η Berlin Wushu Team, η οποία εξειδικεύεται στις πολεμικές τέχνες, επιστρατεύθηκε για αυτό το σκοπό, οι κινήσεις των μελών της οποίας πέρασαν στους χαρακτήρες του παιχνιδιού, έτσι ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο φυσικό το αποτέλεσμα. Να πω την αμαρτία μου, φχαριστήθηκα να τις βλέπω, καθώς δεν έχουμε συνηθίσει σε τέτοιες σκηνές στα adventures. :-)

Στον τομέα του ήχου, έχει γίνει επίσης πολύ καλή δουλειά. Το βασικό μουσικό θέμα που θυμίζει εμβατήριο (το ακούμε κυρίως στο εναρκτήριο μενού) ταιριάζει στο στυλ του παιχνιδιού, είναι υποβλητικό και δημιουργεί μια διάθεση για περιπέτεια. Το παιχνίδι επίσης, έχει όμορφα επενδυθεί με μουσικά θέματα ανάλογου ύφους και έντασης με τον τόπο δράσης. Σας υπενθυμίζουμε ότι θα ταξιδέψουμε σε μέρη από τρεις Ηπείρους, οπότε γίνεται αντιληπτή η ποικιλία των μουσικών θεμάτων. Επιπλέον, σε οποιοδήποτε μέρος και αν βρισκόμαστε, πάντα υπάρχει κάποιο ηχητικό εφέ να εμπλουτίζει τη σκηνή, ακόμα και αν είναι τόσο απλό όσο ένα κερί που τρεμοπαίζει. Στο ίδιο πλαίσιο κινούνται και οι φωνές των πρωταγωνιστών στις οποίες δόθηκε το σωστό βάρος δημιουργώντας ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Και εδώ υπάρχει η παράμετρος των τριών Ηπείρων και των πολλών εθνικοτήτων και πράγματι οι ηθοποιοί που ενσάρκωσαν τους ρόλους κινήθηκαν στα σωστά επίπεδα σε χροιά και προφορά!

Καλά ως εδώ…Τα σενάρια όμως των παιχνιδιών της συγκεκριμένης εταιρίας είναι πάντα το σημείο που προσωπικά με στενοχωρεί. Ενώ υπάρχει πάντα μια καλή κεντρική και πολλά υποσχόμενη adventurική ιδέα, κάπως χωλαίνει στη πορεία, δεν αναπτύσσεται σωστά και δεν βοηθάει το παιχνίδι να ‘πάρει τα πάνω του’. Στη περίπτωση του Lost Horizon, το σενάριο του παιχνιδιού, σε αντίθεση με τα προηγούμενα, ανήκει σε επαγγελματία σεναριογράφο και πράγματι η διαφορά είναι εμφανής και καλοδεχούμενη. Τα στοιχεία κλισέ δεν απουσιάζουν, η υπόθεση είναι γραμμική, η ιδέα δεν δρέπει δάφνες πρωτοτυπίας, είναι φανερή ωστόσο η προσπάθεια να διατηρηθεί το ενδιαφέρον του παίκτη μέσα από τη μίξη ιστορικών γεγονότων και μυθοπλαστικών συμβάντων, από τις κατά τόπους ανατροπές και κυρίως από την ‘κινηματογραφική’ κορύφωση στο τελευταίο κεφάλαιο. Οι διάλογοι είναι περιστασιακά σπιρτόζοι ενώ οι δυο κεντρικοί ήρωες γίνονται συμπαθείς, με απρόσμενα ξεσπάσματα χιούμορ και συναισθημάτων.

Αφού τελειώσει το παιχνίδι, ξεκλειδώνεται στο κεντρικό μενού μια σειρά από bonus δωράκια. Ένα από αυτά είναι η δυνατότητα να επαναλάβει ο παίκτης μια ‘combat’ σκηνή του παιχνιδιού, επιλέγοντας αυτή τη φορά κάποια άλλη ακολουθία κινήσεων για τους ήρωες. Σας προτρέπουμε να συνδυάσετε όλες τις πιθανές ακολουθίες. Αυτό που δεν περιμέναμε στα bonus ήταν μια πρώτη έκδοση του παιχνιδιού στα γερμανικά με αγγλικούς υποτίτλους η οποία δεν είναι άλλη από το δείγμα που έδειξαν οι δημιουργοί στον εκδότη τους προκειμένου να ‘αναλάβει’ το παιχνίδι. Πολύ ωραία έκπληξη!

Εάν ασχοληθείτε με το Lost Horizon θα διακρίνετε τα ‘καλά υλικά’ που χρησιμοποιήθηκαν αλλά και τις καλές προθέσεις των δημιουργών. Αρκούν όμως αλήθεια αυτά; Παίζοντας το μου ήρθε μια εικόνα στο μυαλό. Μιας βιτρίνας ζαχαροπλαστείου με χίλιες δυο λιχουδιές που σε προκαλούν να βουτήξεις με τα μούτρα. Αλίμονο όμως λίγο παραδίπλα υπάρχει μια ταμπέλα, μην αγγίζετε. Εντελώς αντίστοιχα και το Lost Horizon θα το παρακολουθήσετε με ενδιαφέρον μεν, εξ’αποστάσεως δε και ακόμα λιγότερο θα απορροφηθείτε από αυτό. Πάντως αν το δοκιμάσετε, είναι σίγουρο ότι για όσο διαρκεί, δεν θα λυπηθείτε ούτε για τα λεφτά σας ούτε και για το χρόνο σας.