Ni-Βi-Ru: Age of Secrets (2)

Ο Μάρτιν Χόλαν, φοιτητής γλωσσολογίας και αρχαιολογίας καλείται από τον θείο του να εξετάσει ένα μυστηριώδες πρόγραμμα το οποίο εξελίχθηκε μυστικά κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, σε κάποιο υπόγειο συγκρότημα, το οποίο πρόσφατα ανακαλύφθηκε κατά την κατασκευή ενός νέου αυτοκινητόδρομου, στην Βοημία. Το μυστήριο βαθαίνει όταν ο Μάρτιν επιχειρεί να συναντήσει την «σύνδεσμο» του στην Πράγα, και τη βρίσκει νεκρή στο διαμέρισμα της. Ό,τι ξεκινά τόσο απλά, δίχως ιδιαίτερες φανφάρες και τυμπανοκρουσίες, καταλήγει σε ένα συναρπαστικό (έχει τις στιγμές του, όντως) και εξωτικό μυστήριο. Η must παρουσία (για κάθε αξιοπρεπές adventure) του πολιτισμού των Maya, ο εξωγήινος δάκτυλος, και οι Nazi (άρα δεν ήμουν ο μόνος που τους έμπλεξε σε ερασιτεχνική ιστορία! Ουφ, ησύχασα τώρα ;-)) και πολλά άλλα το καθιστούν ένα από τα αξιόλογα adventures της περιόδου αν και πιθανότατα να μην ανήκει στην κατηγορία των αξιομνημόνευτων.
 
Ας αναφέρω τώρα τα λίγα [ή πολλά] παράπονα μου, και να τα βγάλω από μέσα μου! Όχι που δεν θα ‘χα δηλαδή! Για να δούμε αν θα αραιώσω το πλήθος των ενδιαφερομένων καθόλου ώστε όσοι το επιχειρήσουν κατόπιν να αναλάβουν και το βάρος των ευθυνών τους.
 
Λοιπόν πρώτο και μεγαλύτερο, κατ’ εμέ, πρόβλημα αποτελεί το γεγονός πως όταν παρατηρούμε τον οποιοδήποτε διάλογο στο παιχνίδι, ακούμε τον χαρακτήρα να ολοκληρώνει την ομιλία του τη στιγμή που τα στόματα των μοντέλων επιμένουν να συνεχίζουν να ανοιγοκλείνουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Δεν γνωρίζω αν αυτό όντως μπορεί να θεωρηθεί πρόβλημα, αλλά ωστόσο με αποσυντόνιζε αρκετά [δοκιμάστε να δείτε ταινία με αποχρονισμένους υπότιτλους και θα καταλάβετε το πρόβλημα μου] σε σημείο να μην χαίρομαι την όση ιστορία ξεδιπλωνόταν με αργό-αργό μα πάρα πολύ αργό τρόπο..
 
Ένα ακόμη σημείο, που ίσως δεν το υπολόγισαν καλά, αλλά που ωστόσο σε ξενίζει όταν παίζεις το παιχνίδι, είναι το γεγονός της υπερβολικής παράτασης [τεντωμένο όσο δεν πήγαινε] των σκηνών αγωνίας σε σημείο που να εκνευρίζουν τον (πιο ανυπόμονο) παίκτη. Τα πέρα δώθε πάρε-φέρε-δώσε-βρες είναι αρκετά, αν και σε κάποιο σημείο τα ένοιωσα σαν γεμίσματα και όχι σαν να είχαν κάτι ιδιαίτερο να προσθέσουν στην ιστορία. Και τέλος (όπως λέμε “Last but not least! ;-)) το όλο παιχνίδι μοιάζει σε πολλά σημείο να αποτελεί συμπλήρωμα για τα puzzles, αντί αυτά να αποτελούν σημεία σκέψης και προβληματισμού που θα προωθήσουν την ιστορία στο επόμενο επίπεδο. Άρα από έξυπνους γρίφους πάσχουμε κάπως…
 
Σημείωση: Σε κάποια σημεία ενδέχεται να δημιουργηθούν «αδιέξοδα» αν δεν αλληλεπιδράσετε με ορισμένους από τους χαρακτήρες πριν πραγματοποιήσετε μια συγκεκριμένη ενέργεια (από αναφορά στο Internet.) Πιθανή λύση; Save, save and o­ne more save for good measure just to be o­n the safe side!
 
Ουφ! Ξελάφρωσα λίγο. Πάμε στα καλά (υπερβολικά καλά!) τώρα [αν δεν τα ‘χε κι  αυτά δεν θα υπήρχε όλη αυτή πολυλογία για review εδώ πέρα]! Γραφικά! Τα παιδιά έχουν ταλέντο, τα backgrounds είναι εξαιρετικά καλοσχεδιασμένα και λεπτομερή σε σημείο που να συνορεύουν με την χώρα της τελειομανίας! Οι αποχρώσεις σωστά επιλεγμένες ώστε να δίνουν μια καλή αίσθηση της κάθε τοποθεσίας και του «χρώματος» που αποπνέει. Γενικά κάθε σκηνικό είναι τόσο ολοκληρωμένο και τόσο «ρεαλιστικό» που κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την μαγευτική έλξη του. Τα νυχτερινά ερημικά τοπία κυριολεκτικά τα αγάπησα! Είναι ότι πρέπει για κάθε νυχτοπούλι!
 
Από ηχητικής άποψης τώρα, δεν θα έλεγα πως πρόκειται και για το soundtrack του Lord Of the rings, αλλά ότι απλά λειτουργεί, προσφέροντας τα μέγιστα στην αληθοφάνεια της ατμόσφαιρας και των διαφόρων σκηνικών. Αντηχήσεις στις σήραγγες, τιτιβίσματα πουλιών, κραυγές ζώων, ήχοι της πόλης όλα είναι επαρκεί και εφαρμόζουν όπως πρέπει, για να μην σας κάνουν έξωση από την παρακολούθηση της ιστορίας. Αν πάντως είστε φίλοι του μοναδικού soundtrack προτιμήστε ένα Syberia, ή κάτι άλλο.
 
Οι διάλογοι, τουλάχιστον στην Αγγλική εκδοχή είναι αποδεκτοί (συζητήσιμο αυτό το αποδεκτοί), αλλά βέβαια χωρίς να έχουν και την μοναδική δραματική ερμηνεία. Η υποκριτική ενός θυμωμένου βουλευτή μας είναι πολύ καλύτερη από αυτήν ενός θυμωμένου χαρακτήρα του παιχνιδιού. Και αυτή η Αγγλογερμανική προφορά κάποιου από αυτούς όντως σκότωνε!!! Από τη στιγμή που ωστόσο θα τους συνηθίσετε [αν συμβεί αυτό] να ταυτίζονται με τα μοντέλα απλά θα τους ακούτε δίχως διαφωνίες [όχι πολλές τουλάχιστον], και φυσικά στο τέλος θα τους ξεχάσετε! Και ενδεχομένως να ξεχάσετε και το παιχνίδι όπως μερικοί μερικοί! Ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε!
 
ΕΠΙΣΗΣ! Τα τρωκτικά δεν τα χρησιμοποιούμε για να ανατινάζουμε δυσπρόσιτα μέρη και να ανοίγουμε διεξόδους επειδή κάποιος δημιουργός έχει ψυχολογικό πρόβλημα μαζί τους. Προσωπικά [δεν είμαι και ο μεγαλύτερος φιλόζωος του πλανήτη αλλά ούτε φτάνω όμως στο άλλο άκρο] ωστόσο θεώρησα το συγκεκριμένο puzzle ως κάτι κακόγουστο το οποίο μου επιτρέπει να θυμάμαι γιατί το θεώρησα μέτριο παιχνίδι και γιατί δεν μπορώ να πω ότι έστω και κάτι ξεχώρισε από εκείνο. Ελπίζω να μην υπάρχει άλλος developer που θα το χρησιμοποιήσει ως «έξυπνη» ιδέα για γρίφο!
 
Ας το σφυρίξουμε όμως εδώ γιατί όσο προχωράω μάλλον λόγους για να μην το παίξετε θα βρίσκω.
 
Εν κατακλείδι:
 
Ουσιαστικά τεχνικά προβλήματα, τα οποία να με εμποδίσουν να τελειώσω το παιχνίδι, δεν συνάντησα ιδιαίτερα, άρα πιθανόν να μην συναντήσετε κι εσείς.. Ο βαθμός δυσκολίας των γρίφων (με εξαίρεση έναν αρκετά ιδιόρρυθμο και κάπως σύνθετο στη σύλληψη, για μένα τουλάχιστον, ο οποίος θα μπορούσε χαλαρά να συσχετισθεί με τον puzzle-cube του Rubik), ήταν κυμαινόμενος από μέτριο προς δυσκολούτσικο, αλλά όχι και στο επίπεδο του «τα παρατάω εδώ και τώρα».
 
Λίγο το pathfinding με παραξένεψε, αλλά τι να κάνεις όταν έχεις 3D μοντέλα σε 2D περιβάλλον, με προσχεδιασμένες διαδρομές στις οποίες υποχρεώνονται να κινούνται, μη γινόμαστε και παράλογοι. Τελική κρίση; Χμ… δύσκολα τα πράγματα… Περισσότερα θα έλεγα πως αν έχετε κάποιο καλύτερο παιχνίδι παίξτε το, αλλιώς… Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα. Φυσικά δεν τα έχω παίξει [μια εν μέρει λειτουργική 6η αίσθηση με προστατεύει από αυτά ορισμένες στιγμές]
 
Προειδοποίηση: το παιχνίδι αρνείται κατηγορηματικά τα Alt-Tab και λοιπά, και παίζει μόνιμα στο foreground. Οπότε αν θέλετε «βοήθεια» κατά τη διάρκεια του απλά τυπώστε την, ή αν έχετε καλή μνήμη διαβάστε όλα όσα θέλετε, παίξτε, σώστε, βγείτε έξω, και τα γνωστά!