Oz Orwell and the Exorcist

Σαλάτα Τρόμου

Η Midian Design είναι μια μικρή εταιρεία από τη γειτονική μας Ιταλία που την τελευταία δεκαετία περίπου κυκλοφορεί indie adventures που η αλήθεια είναι δεν είναι και πολύ γνωστά ακόμα και ανάμεσα στους φίλους του είδους. Η πρώτη μου και μοναδική εμπειρία με τα παιχνίδια της δεν ήταν και η καλύτερη, οπότε και ένιωσα εξαπατημένος όταν μια ψυχή με “παρακάλεσε” (φαντάζεστε...) να αναλάβω το Oz Orwell and the Exorcist... τέλος πάντων, είναι μια βρώμικη δουλειά αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει.

Ο Dylan Dog ταξιδεύει στο Blair Witch Project, ονειρεύεται το Twin Peaks και διαβάζει Necronomicon

Ο Oz Orwell διατηρεί το website Ghosts and Mansions και παίζει τον ερευνητή του παραφυσικού. Μοναδική του πραγματική εμπειρία ήταν πριν από τρία χρόνια όταν και μπλέχτηκε στα γεγονότα της Angst Mansion, της πρώτης περιπέτειας του Oz, αλλά εκεί δεν είχε καταφέρει να καταγράψει τίποτα. Τώρα γυρνάει από παράγκα σε παράγκα, τραβά διάφορα βίντεο, τα “πειράζει” και κοροϊδεύει τους συνδρομητές του ότι είναι βίντεο με φαντάσματα και λοιπά περίεργα. Πόσο όμως να αντέξει; Τον τελευταίο καιρό το site του έχει πάρει την κατιούσα. Ο απατεωνίσκος, όχι μόνο δε νιώθει τύψεις αλλά φοβάται ότι δεν θα μπορεί να συντηρεί το site και θα πρέπει να βρει μια “κανονική” δουλειά! Είναι και free spirit τρομάρα του...

Παίζοντας το τελευταίο του χαρτί, αποφασίζει να κάνει μια συνέντευξη/ντοκιματέρ στον επονομαζόμενο Exorcist. Ο εν λόγω κύριος ζει σε ένα εγκαταλελειμμένο ψυχιατρικό άσυλο και φήμες θέλουν μαζί του να κατοικούν αληθινά φαντάσματα. Διάφορες συνεδρίες που  πήρε μέρος και εξορκισμοί έχουν στρέψει τα φώτα της δημοτικότητας πάνω του και ο Oz πιστεύει ότι ένα τέτοιο ντοκιμαντέρ θα μπορούσε να επαναφέρει την χαμένη του δημοτικότητα. Το ραντεβού κλίνεται και όντως στο πρώην ψυχιατρείο ο Oz βιώνει καταστάσεις που πολλοί θα θεωρούσαν απίθανες, τα πραγματικά του προβλήματα όμως ξεκινούν όταν καθίσουν για τη συνέντευξη.

(Στο άσυλο θα συναντήσετε διάφορους χαρακτήρες που όλο και κάτι θα σας θυμίσουν αλλά ταυτόχρονα δεν θα έχουν και κάτι να πουν)

Εντάξει, το είχαμε καταλάβει και από το Apotheosis: ο Danilo Cagliari,  δεν είναι και καμιά φοβερή πένα, αυτό που δεν είχαμε καταλάβει (γιατί πέρα του Apotheosis δεν είχα παίξει κανένα άλλο του παιχνίδι) είναι το γεγονός ότι ο αθεόφοβος ανακατεύει ό,τι έχει διαβάσει/δει χωρίς καμιά προσπάθεια να το “καμουφλάρει”. Τίποτα. Εντάξει, όλοι έχουμε πράγματα που μας εμπνέουν και πολλοί ονειρεύονται να κάνουν το επόμενο... ξέρω ‘γω... Star Wars, έτσι και αλλιώς στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση που λέει και ο Παπακαλιάτης (ε! ρε τι γράφω σήμερα!) αλλά όχι και έτσι!

Να έκανες σάτιρα να το καταλάβω. Να ήταν freeware, ακόμα περισσότερο. Τώρα πόσο σοβαρά θέλεις να σε πάρω; Άσε το νομικό κομμάτι. Ποιος χέ...ρεται; Οι άλλοι οι κακόμοιροι που κάθονται και τουλάχιστον σκαρφίζονται ένα διαφορετικό όνομα, που τέλος πάντων προσπαθούν να κάνουν κάτι διαφορετικό τι είναι; Να είχε έστω έναν συνειρμό. Πω, πω... ειλικρινά προσπαθώ να αποφύγω να το γράψω αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι διαφορετικό: το σενάριο είναι “ό,τι θυμάμαι χαίρομαι”. Συγνώμη.

Για να πω πάντως και δυο καλές κουβέντες, καταφέρνει να δημιουργήσει ένα κλίμα τρόμου. Μπορεί να είναι απλά jump scares, χωρίς κανένα άλλο λόγο ύπαρξης, μπορεί και τα μέσα να είναι φτωχά (και αυτό είναι κομπλιμέντο) αλλά τα κατάφερε να με κάνει να σφιχτώ ώρες-ώρες. Στην αρχή ειδικά, στο ψυχιατρείο, ήμουν αρκετά ικανοποιημένος, αφού περίμενα καταστάσεις του Apotheosis... μετά άρχισε το πανηγύρι.

Γραφικά-Ήχος

Το Oz Orwell and the Exorcist έχει κατασκευαστεί με την AGS και τα πάντα είναι ασπρόμαυρα. Κάθε περιοχή έχει γίνει με μια μείξη γραφικών και φωτογραφιών που έχουν επεξεργαστεί κατάλληλα. Το σύνολο είναι ικανοποιητικό. Κρύβει τις όποιες αδυναμίες και δημιουργεί μια ατμόσφαιρα. Επίσης Cagliari έχει φροντίσει να φτιάξει κάμποσα μικρά, τρομακτικά βιντεάκια που παρεμβάλλονται που και που στη δράση με μερικά από αυτά να είναι FMV. Μην περιμένετε πάντως κάτι το φοβερό. Είναι όμως μια εξέλιξη από τα προηγούμενά του adventures. Προσέξτε μόνο μην παίζεται σε πολύ φως, δεν φαίνεται τίποτα.

(Για να είμαστε και δίκαιοι, μερικές από τις τοποθεσίες είναι αρκετά ατμοσφαιρικές)

Ομιλίες δεν υπάρχουν και τα ηχητικά εφέ είναι μετρημένα στα δάχτυλα, παίζουν όμως μερικές πολύ όμορφες και “μαύρες” μελωδίες με πιάνο που μου έκαναν εντύπωση. Δυστυχώς δεν ξέρω ποιος τις έκανε να του δώσω τα εύσημα.

Χειρισμός-Γρίφοι

Το Oz Orwell and the Exorcist είναι ένα κλασικότατο point-n-click adventure οπότε και ο χειρισμός είναι ανάλογος. Αριστερό κλικ: αλληλεπίδραση, δεξί κλικ παρατήρηση. Το inventory είναι πάνω και ανοίγει αυτόματα μόλις πάει ο δείκτης και κλικάροντας επιλέγουμε το αντικείμενο για να το συνδυάσουμε με το περιβάλλον ή με άλλο αντικείμενο του inventory. Γενικά ο χειρισμός είναι απροβλημάτιστος και σχετικά βολικός και αυτό είναι επίσης εξέλιξη.

Οι γρίφοι στο σύνολό τους δεν είναι δύσκολοι. Στο πρώτο μέρος γυρίζεις ψάχνοντας μέχρι να κάνεις ό,τι είναι να κάνεις και να συναντήσεις τον Εξορκιστή. Μετά ας πούμε ότι το παιχνίδι σου δίνει κάποιους στόχους. Πολλά αντικείμενα που θα βρεις δεν θα τα χρησιμοποιήσεις και εξυπηρετούν μόνο στο να ανεβάσεις το ποσοστό σου που παίζει το ρόλο του σκορ. Σαν επιβράβευση της ταλαιπωρίας του pixel-hunting που υπέστεις αφού τα περισσότερα δεν φαίνονται και εύκολα.

(Θρίλερ χωρίς κοριτσάκι γίνεται; Δεν γίνεται)

Δεν λείπουν όμως και αυτή τη φορά τα μαργαριτάρια. Υπάρχει ένας ανεκδιήγητος γρίφος σε μια κουζίνα που είτε δίνονται στοιχεία μια και μοναδική φορά σε μια jump scare cutscene και μετά γεια σας (λέω ίσως, σιγά μην το επαλήθευα κιόλας) είτε πρέπει να κάνεις μόνο σου έναν συνειρμό των οπισθίων. Και, το κερασάκι, στο τέλος είναι πολύ πιθανό να πέσετε σε breaking game bug όπως η αφεντιά μου... Και να πεις ότι έχει κάνει τίποτα δαιδαλώδεις αλγόριθμους... από το Α στο Β πηγαίνεις.

Μόνο για φίλους

Το Oz Orwell and the Exorcist τιμάται γύρω στα 2,30 ευρώ και μέχρι που γράφονται αυτές οι γραμμές μπορείτε να το αγοράσετε μόνο από εδώ. Η τιμή είναι μικρότερη και από έναν καφέ, οπότε όσοι νομίζετε ότι θέλετε να στηρίξετε τον Ιταλό δημιουργό, πολύ καλά θα κάνετε. Θα παίξετε μια, μιάμιση ωρίτσα και θα προχωρήσετε στο επόμενο. Από εκεί και πέρα, θα το ξαναγράψω, υπάρχουν freeware που μοιάζουν υπερπαραγωγές μπροστά στα παιχνίδια του. Το συγκεκριμένο είναι αρκετά καλύτερο από τον προκάτοχό του, όχι όμως και κάτι το ιδιαίτερο. Θα του έβαζα λίγο παραπάνω αλλά με τέτοιες ιστορίες και τέτοιες, κυρίως, προχειρότητες είναι δύσκολο. Αναρωτιέμαι ειλικρινά τι παραπάνω μπορούμε να δούμε στο μέλλον.