Runaway 3: A twist of fate

Πραγματικά δεν κατάλαβα πότε πέρασαν κιόλας τρία χρόνια από την κυκλοφορία του Runaway: The Dream of the Turtle, του δεύτερου δηλαδή μέρους της τριλογίας με ήρωες την Gina και τον Brian. Αυτό όμως κατά τη γνώμη μου τελικά είναι υπέρ της κατασκευάστριας εταιρείας, της ισπανικής Pendulo Studios, διότι δείχνει αν μη τι άλλο προσοχή στην λεπτομέρεια και σεβασμό στον καταναλωτή.
 
Τέσσερα χρόνια λοιπόν μετά το Dream of the turtle, δεν βρίσκουμε τους ήρωες μας εκεί όπου τους είχαμε αφήσει. Τα γεγονότα έχουν πάρει την πορεία τους μετά το ‘To be continued’ του δεύτερου μέρους και η πρώτη επαφή μας με το παιχνίδι μας επιφυλάσσει ένα μικρό σοκ: Η Gina δέχεται μία κλήση στο κινητό της όπου και της ανακοινώνουν πως ο Brian, ο οποίος βρισκόταν έγκλειστος στην ψυχιατρική κλινική Happy Dale, είναι πλέον νεκρός, επακόλουθο ατυχήματος της απόπειρας απόδρασης του από το εν λόγω ίδρυμα. Ο δεύτερος είχε κατηγορηθεί για την δολοφονία του Συν/χη Kordsmeier και ο μόνος λόγος που οδηγήθηκε στο ψυχιατρείο αντί για την φυλακή ήταν πως δήλωσε πλήρη αμνησία αναφορικά με τις πράξεις του. Κανείς βέβαια δεν το πίστεψε οπότε ανατέθηκε στον διευθυντή του ψυχιατρείου Δρ.Bennet να “ξεκλειδώσει”, μέσα από συνεδρίες ύπνωσης, τις αναμνήσεις του Brian με σκοπό να αποσαφηνιστεί τελικά αν ήταν ένοχος ή όχι.
 
Έτσι περίπου έχουν τα δεδομένα όσον αφορά το σενάριο του Twist of Fate. Βέβαια, τα πράγματα περιπλέκονται όταν λίγο μετά την κηδεία η Gina δέχεται ένα γραπτό μήνυμα στο κινητό της από…τον ίδιο τον Brian ο οποίος την καλεί απεγνωσμένα σε βοήθεια καθώς είναι ζωντανός μέσα στο φέρετρο! Έτσι, αρχικά θα πρέπει να τον σώσουμε προκειμένου να μάθουμε τι έχει συμβεί αλλά και αν όντως είναι ένοχος για την δολοφονία ή όχι. Φυσικά, στην συνέχεια του παιχνιδιού γίνεται χαλασμός αλλά δεν προτίθεμαι να αποκαλύψω περισσότερα. Θα το διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι.

Το παιχνίδι αποτελείται από 6 κεφάλαια, στα οποία χειριζόμαστε εναλλάξ την Gina και το Brian.  Τα αρχικά κεφάλαια του Brian βέβαια αφορούν κυρίως το παρελθόν, με κορυφαίο το τέταρτο όπου μαθαίνουμε πια την συνέχεια των γεγονότων του Dream of the turtle αλλά και πως οδηγηθήκαμε στο παρόν σημείο της ιστορίας μας. Αυτό κάθε αυτό το γεγονός το θεωρώ ως ένα σημείο αρνητικό καθώς ναι μεν ξεκαθαρίστηκε τι έγινε μετά το τέλος του δεύτερου παιχνιδιού αλλά από την άλλη μεριά μου δόθηκε η εντύπωση πως έκλεισαν όπως - όπως το σενάριο προκειμένου να δημιουργήσουν μία ανεξάρτητη συνέχεια της περιπέτειας. Τα κεφάλαια όπου χειρίζεστε την Gina εξελίσσουν την ιστορία και αφορούν τις προσπάθειες της αφενός να αθωώσει τον Brian και αφετέρου να μάθει την αλήθεια σχετικά με τα γεγονότα που σχετιζόταν με την ιστορία του δεύτερου παιχνιδιού. Όσο πλησιάζουμε το φινάλε οι δρόμοι τους σμίγουν και η ιστορία μπαίνει στην τελική ευθεία.
 
Στα του παιχνιδιού τώρα, η αφηγηματική δομή της Pendulo Studios συνεχίζει να εντυπωσιάζει. Πραγματικά η δράση, και κυρίως ο τρόπος που αυτή ξεδιπλώνεται θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το λιγότερο ως υποδειγματική. Όλα υπάρχουν στις σωστές και ιδανικές δόσεις: Το χιούμορ, η ένταση, η έντονη δράση, η συγκίνηση κλπ. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ταυτιστείτε με τους ήρωες, ανάλογα με το φύλο σας φυσικά, ενώ είναι βέβαιο πως θα στενοχωρηθείτε κάπως όταν αναλογιστείτε πως αυτή θα είναι πιθανότατα και η τελευταία σας επαφή με την Gina και το Brian καθώς το ToF είναι και το τελευταίο κεφάλαιο της σειράς.

Οι γρίφοι του παιχνιδιού είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία inventory based, δηλαδή βασίζονται στην ορθή χρήση των αντικειμένων τόσο με τον περιβάλλοντα χώρο όσο και μεταξύ τους. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι από τη μία θα βρεθείτε να συλλέγετε αντικείμενα που αρχικά ούτε καν πάει ο νους σας που χρησιμοποιούνται και από την άλλη θα πρέπει συχνά να δοκιμάζετε στο inventory σας τα πάντα με τα πάντα. Ευτυχώς οι συνδυασμοί αντικειμένων κινούνται σε σχετικά λογικά πλαίσια και δεν θα χρειαστεί να καταφύγετε σε λύσεις του στυλ “συνδυάζω την μαγιονέζα με το φυσοκάλαμο για να κατασκευάσω μια βόμβα υδρογόνου”. Βέβαια, σε μερικά σημεία θα πρέπει να χρησιμοποιείτε την φαντασία περισσότερο από την λογική σας, αλλά πάντα σε πλαίσια που δεν αντιβαίνον τους θεμελιώδεις νόμους της πραγματικότητας.

 
Νομίζω πως αυτό που χαρακτηρίζει γλαφυρότερα το παιχνίδι είναι η λέξη “ποικιλία”. Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει πως η εναλλαγή των κεφαλαίων επιφέρει τόσο και αλλαγή χαρακτήρα που χειριζόμαστε όσο και αλλαγή σκηνικού. Έτσι, σχεδόν σε κανένα σημείο ο παίκτης δεν βαριέται. Βέβαια μην φανταστείτε τα εξωτικά μέρη και τις παραλίες του DotT (τι ωραίο ακρωνύμιο αλήθεια) αλλά δεν θα μείνετε και παραπονεμένοι. Αυτή οι ποικιλία επιδρά θετικά στο παιχνίδι τοποθετώντας κάθε φορά τον παίκτη σε νέες προκλήσεις και τον θέτει αντιμέτωπο με νέους χαρακτήρες, καταστάσεις και προκλήσεις.
 
Αυτή όμως η ποικιλομορφία του gameplay έχει και αρνητικά της στοιχεία. Σε μερικά κομμάτια του παιχνιδιού για παράδειγμα η δράση είναι τόσο μικρή που δεν προλαβαίνεις ορισμένες φορές να την αφομοιώσεις. Γεγονός είναι επίσης ότι οι χώροι που κινείται ο χαρακτήρας σου κάθε φορά αποτελούνται από σχετικά λίγες οθόνες, όπερ σημαίνει πως δεν έχεις και πολλά πράγματα να κάνεις ή μέρη να εξερευνήσεις. Έτσι, γρήγορα καταλήγεις να ολοκληρώνεις 3-4 γρίφους και να προχωράς στην επόμενη πράξη. Ευτυχώς αυτό δεν συμβαίνει με όλα τα μέρη του παιχνιδιού. Σημειώστε τέλος, πως η διάρκεια του παιχνιδιού είναι σχετικά μικρή ενώ είναι και τουλάχιστον μέσης δυσκολίας. Οι γρίφοι του είναι πολύ βατοί και σε κανένα σημείο δεν πρόκειται να κολλήσετε για μεγάλο χρονικό διάστημα.
 
Επιπλέον, βρήκα το σενάριο του παιχνιδιού λίγο κατώτερο του αναμενόμενου. Ουσιαστικά, η ανάπτυξη του σχεδόν εξαντλείται από την μία στο να αποδείξεις ή όχι την αθωότητα του Brian και από την άλλη στο να ανασκευάσεις τις μνήμες του ώστε να μάθεις, εκτός των άλλων, τι έγινε μετά το φινάλε του DotT. Δεν υπάρχει καμία περαιτέρω ποικιλία ή ανατροπή ενώ η εξέλιξη του είναι, κατά κάποιο τρόπο, προβλέψιμη. Επιπροσθέτως, οι υποστηρικτικοί χαρακτήρες εμφανίζουν το παράδοξο να είναι μεν ενδιαφέροντες αλλά να μην δίνεται περαιτέρω βάση στην εμβάθυνση τους ή στα κίνητρα που τους ωθούν. Τα στερεότυπα βέβαια δίνουν και παίρνουν με αποκορύφωμα τον Ernie- πόσες φορές θα αντέξετε τους χαρακτήρες – σωσίες του Elvis πια;
 
Οπτικά το παιχνίδι είναι πανέμορφο. Γραφικά ζωγραφισμένα στο χέρι, με πολύ μεράκι και εξαιρετικούς χρωματισμούς ενώ οι cut-scenes είναι για ακόμα μία φορά χάρμα οφθαλμών. Η μουσική του παιχνιδιού κινείται επίσης σε πολύ υψηλά επίπεδα με το soundtrack κυριολεκτικά να ξεσηκώνει. Αυτό που δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου ήταν η φωνή του Brian. Στο τρίτο κεφάλαιο της σειράς έχουν αλλάξει και οι δύο ηθοποιοί που δανείζουν τις φωνές τους στους κεντρικούς χαρακτήρες. Όσον αφορά την φωνή της Gina δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα αλλά η φωνή του Brian είναι σχεδόν εκτός κλίματος και δεν ταιριάζει σχεδόν καθόλου με τον χαρακτήρα του ήρωα. Ακούγεται υπερβολικά κυνική και γκρινιάρικη, καμία σχεδόν σχέση με τα δύο προηγούμενα παιχνίδια.

 
Συνολικά, θα έλεγα πως το “A twist of fate” δεν κλείνει με ιδανικό τρόπο την τριλογία. Ναι μεν είναι ένα adventure που κινείται σε υψηλά επίπεδα παραγωγής αλλά φαντάζει σχετικά άνισο με τα δύο προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Δημιουργείται με άλλα λόγια η εντύπωση στον παίκτη πως η Pendulo επιθυμούσε να ξεμπερδέψει με το project προκειμένου να πάει παρακάτω. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως το “A twist of fate” δεν είναι υπέρ του δέοντος διασκεδαστικό και χορταστικό αλλά περίμενα ίσως κάτι παραπάνω από το τέλος των περιπετειών της Gina και του Brian.