Sanitarium

To Sanitarium κυκλοφόρησε το 1998 ενώ είναι δημιούργημα της Dreamforge Entairtainment, μια εταιρεία που είχε στο ενεργητικό της αρκετά γνωστά και αγαπημένα RPGs (όπως τα Ravenloft και Anvil of Dawn) αλλά ουδέποτε είχε ασχοληθεί - και ούτε ασχολήθηκε ξανά - με adventure games. Σχεδόν ντρέπομαι που το λέω αλλά το παιχνίδι την εποχή που είχε κυκλοφορήσει με είχε αφήσει σχεδόν αδιάφορο, για κάποιον λόγο που δεν μπορώ να εξηγήσω δεν μου είχε δημιουργήσει την επιθυμία να ασχοληθώ μαζί του. Έτσι λοιπόν, και με την παρότρυνση της Fallen Angel που έπινε νερό στο όνομα του, κάποια στιγμή το εγκατέστησα στον υπολογιστή μου για να δω περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Και βούτηξα κατευθείαν στην κόλαση...
 
Πολλές φορές το μυαλό του ανθρώπου δουλεύει με περίεργους τρόπους, τρόπους που η επιστήμη, παρά τους αιώνες εξέλιξης της ακόμα δεν έχει καταφέρει να αποκωδικοποιήσει, πόσο μάλλον να κατανοήσει. Πάνω-κάτω σε αυτό το concept κινείται το Sanitarium, στο οποίο παίρνουμε τον ρόλο ενός ανθρώπου ο οποίος φεύγοντας από την δουλειά του πέφτει θύμα ενός τροχαίου ατυχήματος. Όταν ο ήρωας μας συνέρχεται, ανακαλύπτει ότι βρίσκεται σε ένα ψυχιατρικό άσυλο έχοντας απολέσει σχεδόν ολοκληρωτικά την μνήμη του. Και το χειρότερο; Είναι ένας από τους τροφίμους. Πιστέψτε με, τόσα μόνο μπορώ να αποκαλύψω χωρίς να σας χαλάσω την εξέλιξη του σεναρίου, και για αυτόν ακριβώς τον λόγο αρκούμαι απλά στο να περιγράψω την εισαγωγή του παιχνιδιού. Το ταξίδι στην κόλαση ξεκινά και τίποτα δεν μπορεί να σας προετοιμάσει γι’ αυτό που ακολουθεί.

 
Τα γραφικά του παιχνιδιού, παρ’ όλη την ηλικία τους, καταφέρνουν να γοητεύσουν τόσο με την ποικιλία όσο και με την νοσηρότητα που καταφέρνουν να αποπνεύσουν. Είναι ισομετρικά 3D, ο παίκτης βλέπει τον χώρο από μια κάμερα που βρίσκεται σχεδόν πάνω από τον ήρωα. Στους παλαιότερους θα θυμίσει την 3D οπτική του κλασσικού Head Over Heels. Για τους νεότερους, να πω ότι η οπτική θυμίζει (πολύ χονδρικά) αυτή των Sims ή του Inspector Parker. Τα ηχητικά εφφέ θα σας εντυπωσιάσουν με τον ρεαλισμό και την καθαρότητα τους ενώ οι ομιλίες των χαρακτήρων είναι άκρως επαγγελματικές και υπέροχα εκφραστικές. Η μουσική επένδυση, από την άλλη, παίζει τον λειτουργικό της ρόλο χωρίς να είναι κάτι το τρομερά ξεχωριστό.
 
Στον χειρισμό του παιχνιδιού θα αντιμετωπίσετε κάποια προβληματάκια με τον περίεργο τρόπο με τον οποίο κινείτε τον χαρακτήρα, θα προσαρμοστείτε όμως γρήγορα. Οι γρίφοι είναι κυρίως inventory based με μερικές εξαιρέσεις που έχουν να κάνουν με κάποια puzzles που μοιάζουν με Myst (προσοχή: μοιάζουν, δεν είναι), όπως για παράδειγμα υπάρχει ένα slider – το οποίο ευτυχώς για τον γράφοντα ήταν ιδιαίτερα εύκολο και δεν θα χρειαστεί να ταλαιπωρηθεί ιδιαίτερα το νευρικό σας σύστημα. Γενικά, το παιχνίδι δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο ενώ υπάρχουν και δυο-τρία action sequences, τα οποία πέρα από το ότι είναι σχετικά εύκολα προσφέρουν και την απαραίτητη έκκριση αδρεναλίνης, κάτι το οποίο όμως είναι δομικό στοιχείο της ατμόσφαιρας του παιχνιδιού.
 

Φτάνουμε τώρα, στον κολοσσιαίο ατού του Sanitarium που δεν είναι άλλο από την “Πέφτουμε Όλοι Στα Γόνατα Και Προσκυνάμε” ατμόσφαιρα του. Το παιχνίδι είναι χωρισμένο σε εννιά Κεφάλαιο τα οποία - σχεδόν όλα - εξελίσσονται στο μυαλό του πρωταγωνιστή. Τι σημαίνει αυτό; Απλά, ότι ο ήρωας μας προσπαθώντας να αναδομήσει τα γεγονότα του παρελθόντος και να ξαναβρεί την μνήμη του, βουτάει στα άδυτα του μυαλού του και χρησιμοποιώντας υπολανθάνουσες μνήμες και τις συνδέει μεταξύ τους με τρόπους οι οποίοι τον εξυπηρετούν προκειμένου να οδηγηθεί στην έξοδο του λαβυρίνθου στον οποίο είναι εγκλωβισμένος – νοητά βέβαια. Δηλαδή, για παράδειγμα, ενώνει μεταξύ τους διάφορα κομμάτια της παιδικής του ηλικίας για να “δημιουργήσει” γεγονότα που έχουν να κάνουν με το παρόν. Σε μια άλλη περίπτωση, δημιουργεί φανταστικούς κόσμους και προβάλει επάνω τους τα πραγματικά γεγονότα τα οποία και τον οδήγησαν στην παρούσα κατάσταση που έχει να αντιμετωπίσει. Όλα αυτά  κάποια στιγμή τον οδηγούν στο να συνειδητοποιήσει την ύπαρξη μιας σκοτεινής συνωμοσίας που έχει να κάνει με την πραγματική του ταυτότητα και τον δικό του ρόλο στα γεγονότα.

 
Για να καταλάβετε πως περίπου έχουν τα πράγματα αναλογιστείτε πως έχουμε σαν 'σταθερό' περιβάλλον το ψυχιατρείο στο οποίο διαμένει και κινείται ο ήρωας, το οποίο όμως είναι το ορμητήριο μας για την κατάδυση του στους εφιαλτικούς κόσμους του μυαλού του με τον κάθε έναν από αυτούς να αποτελούν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην αφήγηση. Αυτοί οι κόσμοι είναι στο σύνολο τους τόσο μοναδικά  σχεδιασμένοι που καταφέρνουν να απορροφήσουν τον παίχτη στον απόλυτο βαθμό. Παραδείγματα δεν μπορώ να δώσω γιατί όλοι οι κόσμοι – εφιάλτες είναι απλά εκπληκτικοί Προσωπικά αυτός που μου άρεσε περισσότερο είναι αυτός με το τσίρκο και τα παιδάκια, ο σχεδιασμός και η ιστορία του είναι πραγματικά ασύλληπτη, πρέπει να το ζήσετε για να το πιστέψετε – τα λόγια είναι όντως φτωχά και δεν μπορούν να αποτυπώσουν την εμπειρία που βίωσα Ο τρόπος αυτός ανάδειξης της πλοκής, πέρα από το ότι είναι εκπληκτικά πρωτότυπος, καταφέρνει να προσδώσει στο παιχνίδι μια αλλόκοτη ταυτότητα όπου ο παίκτης πολλές φορές δεν μπορεί να προσδιορίσει επακριβώς τα όρια μεταξύ της πραγματικότητας και της καλπάζουσας φαντασίας του ήρωα μας.. Είναι τέτοια η εσωτερική δύναμη του παιχνιδιού που ίσως αργήσετε λίγο να μπείτε στο κλίμα του παιχνιδιού με την έννοια πως η δομή της αφήγησης του δεν είναι γραμμική αλλά δαιδαλώδης. Μην ανησυχείτε όμως. Στο φινάλε όλα ξεκαθαρίζουν και τότε μόνο θα μπορείτε να αντιληφθείτε ολοκληρωτικά το υπέροχο μωσαϊκό που δημιούργησαν οι άνθρωποι της Dreamforge Intertainment. Πραγματικά οι άνθρωποι που εργάσθηκαν στο σενάριο του παιχνιδιού αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Η δουλειά τους είναι τόσο ολοκληρωμένη και τόσο μαγευτική που αποτελεί έργο τέχνης.
 
Συνολικά, έχουμε έναν τίτλο, που αν εξαιρέσουμε μία ελάσσονα ιδιοτροπία στον χειρισμό του ήρωα και την κάποια σχετική ευκολία (ή καλύτερα μη δυσκολία) του, θα σας ισοπεδώσει κυριολεκτικά με την απίστευτη ατμόσφαιρα και την ασύλληπτα ιδιόμορφη πλοκή του. Προσωπικά το παιχνίδι μου δημιούργησε πολύ έντονα συναισθήματα και θα το παρομοίαζα με μία επίσκεψη στην κόλαση του ανθρώπινου μυαλού, την οποία όμως ακολουθεί ο εξαγνισμός του καθαρτηρίου και η επιστροφή στην λυτρωτική πραγματικότητα. Κρίμα που η εταιρεία που το δημιούργησε, δεν ασχολήθηκε ξανά με  τα adventure games και δεν μας έδωσε και άλλους τίτλους. Δεν πειράζει όμως. Η ανάμνηση του Sanitarium θα στοιχειώνει για πάντα την σκέψη και τα όνειρα μας.