Secret Files 2 : Puritas Cordis

Το puritas cordis χρονολογικά εξελίσσεται μετά τον πρώτο τίτλο της εταιρίας, το Tunguska και συγκεκριμένα μετά τον χωρισμό μιας, απ’ ότι καταλαβαίνουμε, έντονης σχέσης των δυο πρωταγωνιστών, Nina Kalenkov και Max Gruber, οι οποίοι κατά τ’άλλα είναι και ο μοναδικός συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους δυο τίτλους.

Εν έτει 2008 μια θρησκευτική σέκτα με το βαρύγδουπο όνομα Puritas Cordis (αγνότητα καρδιάς) έχει βαλθεί να πραγματοποιήσει τις καταστροφολογικές προφητείες ενός ‘προφήτη’ του 17ου αιώνα με το όνομα Zandona. Ενώ η Νίνα βρίσκεται σε κρουαζιερόπλοιο εν μέσω διακοπών και ο Μax καλύπτει δημοσιογραφικά μια ανασκαφή στη ζούγκλα της Ινδονησίας, η δράση της Puritas Cordis καθώς και άλλα όχι και τόσο τυχαία τελικά γεγονότα θα τους φέρουν ξανά κοντά και θα τους ενώσουν σε μια προσπάθειά να σώσουν τον κόσμο από βέβαιη καταστροφή.

Εκτός από τους δυο προαναφερθέντες ήρωες, στον παρόντα τίτλο ενσαρκώνουμε επίσης, τον αρχιεπίσκοπο Parrey, χαρακτήρα που χειριζόμαστε ελάχιστα στην αρχή του παιχνιδιού, αλλά και τη Sam, μια αρχαιολόγο που γνωρίζει ο Max κατά τη διάρκεια ανασκαφών ενός αρχαίου ναού στη ζούγκλα της Ινδονησίας. Η προσθήκη των δυο νέων χαρακτήρων αποδεικνύεται εντελώς περιττή, από την άποψη ότι δεν προωθούν ουσιαστικά τη δράση, απλά αποτελούν αφορμή και δίνουν λόγο ύπαρξης σε τρεις- τέσσερις το πολύ γρίφους. Φυσικά να διευκρινιστεί ότι φάνηκε περιττή η ύπαρξή τους ως χαρακτήρες που χειριζόμαστε εμείς και όχι ως χαρακτήρες γενικά.

Χωρικά η δράση του παιχνιδιού εκτυλίσσεται σε ένα σωρό μέρη, ξεκινώντας από την Αγγλία, έπειτα σε ένα κρουαζιερόπλοιο στη βόρεια θάλασσα, στη ζούγκλα της Ινδονησίας, στη Γαλλική Gatineau, σε ένα ζωολογικό κήπο, σε μια στάση του μετρό, σε γαλλικές φυλακές κ.α.… Από τη μία πραγματικά εντυπωσιακό το πλήθος των τόπων που σχεδιάστηκαν, από την άλλη δυστυχώς η προσέγγιση στα περισσότερα μέρη από αυτά είναι αρκετά επιφανειακή και αναλώνεται μάξιμουμ σε τέσσερα-πέντε hot spots. Μπορεί δηλαδή να πάτε σε ένα μέρος για να πάρετε ένα μόνο αντικείμενο και να φύγετε. ‘Μάζεψε οτιδήποτε μαζεύεται χωρίς να ρωτάς πολλά’ είναι η λογική στην οποία σε βάζει το ίδιο το παιχνίδι καθώς είναι ελάχιστα, από ένα έως κανένα, τα hotspots σε κάθε οθόνη που απλά μπορείς να τα δεις και όχι να τα συλλέξεις. Όλα τα άλλα, ακόμα και αντικείμενα χωρίς κανένα νόημα στη δεδομένη στιγμή, μαζεύονται και αποθηκεύονται στο inventory για μελλοντική χρήση. Αν σας αρέσει η εξερεύνηση χώρων ως διαδικασία σε ένα adventure, στο Puritas Cordis καλό θα ήταν να κρατήσετε μικρό καλάθι.

Όσον αφορά το inventory, που χωράει τα πάντα, και όταν λέμε τα πάντα εννοούμε οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε, ακόμα και την ίδια τη Nina μέσα σε σακί, εμφανίζεται στο κάτω μέρος της οθόνης, μόλις μετακινήσετε τον κέρσορα προς τα εκεί. Όποιο αντικείμενο έχετε, καλό είναι να το κάνετε look και εντός του inventory επειδή κάποιες φορές μπορεί να αποσυναρμολογείται ή να δίνει κάποιο στοιχείο. Τα αντικείμενα που συνδυάζονται μεταξύ τους εμφανίζουν ένα τρανό χεράκι-σύμβολο, οπότε ακόμα και αν δεν πάει το μυαλό σας ότι κάποια αντικείμενα μπορεί στον αιώνα τον άπαντα να συνδυάζονται, το χεράκι θα σας προσγειώσει απότομα, μερικές φορές, στην πραγματικότητα του παιχνιδιού. Στα δεξιά του inventory υπάρχει το hot spot button το οποίο αποκαλύπτει όλα τα σημεία που υπάρχει αλληλεπίδραση, είτε πρόκειται για αντικείμενο είτε για άνθρωπο. Ακριβώς δίπλα βρίσκεται το ημερολόγιο της Nina στις τελευταίες σελίδες του οποίου φιλοξενείται το hint system, feature μάλλον αχρείαστο καθώς είτε ο συνδυασμός των αντικειμένων του inventory είτε το hot spot button, όλο και κάποια διέξοδο θα σας προσφέρουν. Το interface του παιχνιδιού είναι πολύ εύχρηστο και αξίζει ιδιαίτερης μνείας.

Οι γρίφοι είναι στην πλειοψηφία τους inventory based με ελάχιστες εξαιρέσεις και συνήθως προαπαιτούν κάποιο συνδυασμό αντικειμένων. Παράλληλα προαπαιτείται και φαντασία που να οργιάζει τόσο στον συνδυασμό των αντικειμένων όσο και στην κατανόηση των ίδιων των γρίφων που απαιτούν τέτοιους συνδυασμούς. Υπάρχει το ενδεχόμενο να θεωρηθεί και πρωτοτυπία, εμένα προσωπικά, δεν με εντυπωσίασε. Από την άλλη πλευρά οι εξαιρέσεις, γρίφοι δηλαδή που δεν ήταν inventory based, όπως κάποιοι μηχανικοί, ανεύρεση κωδικών κτλ, δεν πρόσθεσαν καμία καινοτομία στο παιχνίδι. Ήταν εύκολοι και κυρίως τους έχουμε όλους ξαναδεί. Στους γρίφους, υπό την ευρύτερη έννοια, εντάσσουμε και τις περιπτώσεις που απαιτείται συνεργασία μεταξύ των δυο χαρακτήρων μεταφέροντας αντικείμενα ο ένας στον άλλο, προκειμένου να εξελιχθεί η υπόθεση. Οι συγκεκριμένες περιπτώσεις ήταν πολύ καλά στημένες και απαιτούσαν σκέψη και μεθοδικότητα για την διεκπεραίωσή τους. Επίσης λίγα λεπτά πριν το τέλος του παιχνιδιού υπάρχει μια ‘διαδικασία-γρίφος’ λίγο χρονισμένη, λίγο τύπου maze, εύκολη πάλι, ωστόσο ενδιαφέρουσα.

Η οπτική απόδοση του παιχνιδιού είναι ο τομέας που υπερέχει όλων των άλλων. Αν πούμε ότι δεν το αναμέναμε θα πούμε ψέματα καθώς είχαμε εξαιρετικά δείγματα ήδη από το πρώτο τίτλο της σειράς. Τα δυσδιάστατα backgrounds καλοσχεδιασμένα, λεπτομερή και πολύχρωμα δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο. Οι χαρακτήρες, επίσης καλοσχεδιασμένοι στην πλειοψηφία τους, με εμφανώς μεγαλύτερη επιμέλεια στην εμφάνιση της πρωταγωνίστριας η οποία εν μέσω παιχνιδιού αλλάζει και outfit. Το μόνο ατυχές δείγμα όσον αφορά την απεικόνιση των χαρακτήρων είναι η περίπτωση της αστυνομικού στις γαλλικές φυλακές. Μου ήταν δύσκολο να παραβλέψω το πόσο εξαιρετικά χοντροκομμένη ήταν, ειδικά δε όταν σηκώθηκε να περπατήσει πραγματικά απόρησα. Ευτυχώς, με εξαίρεση τη συγκεκριμένη περίπτωση, η κινησιολογία των υπόλοιπων ηρώων ήταν αληθοφανής και φυσική.

Από την πλευρά του ήχου το παιχνίδι γενικά δεν διεκδικεί τη προσοχή μας. Υπάρχει ένα βασικό θέμα εμβατηριακού ύφους που το συναντάμε στην οθόνη του κυρίως μενού, αλλά από εκεί και πέρα δεν υπάρχει κάποιο άλλο αξιοπρόσεχτο μουσικό θέμα ή μοτίβο που να πλαισιώνει το παιχνίδι. Υπάρχουν επίσης ό,τι θα λέγαμε ήχοι του περιβάλλοντος, βήματα, πουλάκια, νεράκι, αέρας κτλ…Οι φωνές των ηρώων σε γενικές γραμμές σωστές και ενδιαφέρουσες, προσωπικά δεν μου άρεσε η φωνή της Sam (γούστα είναι αυτά) και επιπλέον παρατήρησα κάποια μικρά σκαμπανεβάσματα στην ένταση του ήχου όσον αφορά στην ηχογράφηση της ομιλίας.

Κλείνοντας το παρόν review, και έχοντας ασχοληθεί και με τον πρώτο τίτλο της σειράς Secret Files, διαπιστώνω ότι τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα. Κάποιοι από εσάς, όπως κι εγώ, θα σκεφτείτε ότι το έχουμε ξαναδεί το έργο. Κι όμως το κλισέ του σεναρίου πραγματικά δεν τόσο ενοχλητικό, όσο ο επιδερμικός και αφελής τρόπος που αντιμετωπίζονται οι καταστάσεις. Τι και αν καταστρέφονται τα πάντα στο διάβα μας, τι και αν συμβαίνουν οικολογικές καταστροφές, ναυάγια πλοίων και δολοφονίες, τίποτα δεν φαίνεται να ταρακουνάει την ψυχολογία και την πορεία των πρωταγωνιστών και των υπόλοιπων ηρώων. Μέσα σε αυτό το επιφανειακό πλαίσιο εντάσσονται και ένα σωρό πράγματα που θα πρέπει να κάνετε προκειμένου να εξελιχθεί η υπόθεση καθώς θα σας φέρουν στην άβολη θέση του να μη ξέρετε γιατί κάνετε ό,τι κάνετε κι απλώς να διεκπεραιώνετε. Από την άλλη τα περιβάλλοντα, τα γραφικά αλλά και το γενικότερο interface εξακολουθούν να είναι τα δυνατά χαρτιά της ομάδας.

Δεν θα περάσετε άσχημα αν ασχοληθείτε μαζί του, απλώς υπάρχει το ενδεχόμενο κάποιοι, που δεν αρέσκεστε σε ό,τι γυαλίζει, να χάνετε κατά καιρούς το ενδιαφέρον σας.