Submerged

Δευτέρα, 02 Νοεμβρίου 2015, Συντάκτης: Akarasimos

  • Κυκλοφορία: 2015
  • Ανάπτυξη: Uppercut Games Pty Ltd
  • Πλατφόρμα: PC, PS4, Xbox One

Σα βυθισμένες άγκυρες...

Από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε το trailer του Submerged ήσουν σίγουρος για δύο πράγματα: (α) η κυριαρχία του νερού και των μισοβυθισμένων κτιρίων θα κυριαρχεί μονότονα σε όλο το παιχνίδι και (β) είναι μια απλή και λυτή περιπέτεια περιήγησης που διαφέρει και ξεχωρίζει θεματικά από τις υπόλοιπές. Και φυσικά μια περίεργη μελαγχολία και νοσταλγία καθώς αφήνεσαι στην μουσική και στις εικόνες της πλημμυρισμένης πόλης…

Διαβάζοντας το βιογραφικό της δυναμικής τριάδας που κρύβεται πίσω από την Uppercut Games, σου λύνεται αμέσως η απορία πως μια τόσο μικρή εταιρεία αποπειράται να δημιουργήσει πάνω στην εντυπωσιακή Unreal Engine 4 δημιουργώντας μάλιστα ένα open-world περιβάλλον περιπλάνησης. Έχοντας ακονίσει τα δόντια τους (όπως λένε) σε μεγάλες παραγωγές όπως Bioshock, Bioshock 2 και X-COM μεταξύ άλλων το γύρισαν σε ένα είδος που τώρα χαράζει τα βασικά βήματα και φαίνεται πως έχουν πολύ δρόμο ακόμα μπροστά τους σε ένα είδος που δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικό.

Τα λίγα λόγια είναι φτώχεια

Η ιστορία ξεκινάει απλά και βουβά… Ήδη το εισαγωγικό βίντεο μαρτυράει πολλά. Μια βάρκα με ένα πληγωμένο αγόρι και ένα θαρραλέο κορίτσι περιπλανιέται στον απέραντο ωκεανό καταφτάνοντας στην μισοβυθισμένη πόλη του Submerged στην οποία ψάχνει ένα προσωρινό καταφύγιο. Όλα φαίνονται ήρεμα. Νεκρική ησυχία παντού. Μπαίνοντας στην πόλη το κορίτσι εντόπισε προμήθειες που έπεσαν με αλεξίπτωτο στην πόλη. Τριγύρω του ψηλές πολυκατοικίες και ουρανοξύστες μισοκατεστραμμένοι, χορταριασμένοι με τον κισσό να κυριαρχεί, φοίνικες να ξεπροβάλλουν ανάμεσα στα χαλάσματα και εντυπωσιακά landmarks να προσδίδουν μια νότα μελαγχολίας μιας παλιάς και ένδοξης σύγχρονης πόλης. Πως φτάσαμε όμως σε μια τέτοια κατακλυσμική εικόνα; Που πήγαν οι άνθρωποι; Τι απόγιναν οι υπόλοιποι και η οικογένεια τους; Λιγοστά τα ερωτήματα και ακόμα πιο λιγοστές οι απαντήσεις που θα πάρουμε...

Μετά την εύρεση ενός πρόχειρου καταφυγίου για το τραυματισμένο και αδύναμο αγόρι, η νεαρή πρωταγωνίστρια είναι έτοιμη να εξερευνήσει την πλημμυρισμένη μητρόπολη για να βρει διάφορες προμήθειες που χρειάζεται για τον αδερφό της, όπως νερό, τροφή, γάζες, φάρμακα, ενώ ταυτόχρονα αρχίζει και ανακαλύπτει σταδιακά διάφορα κομμάτια της ιστορίας μέσω διάσπαρτων εικόνων (σαν ζωγραφιές επτάχρονων παιδιών), τα οποία ξεδιπλώνουν τις ελάχιστες πτυχές της αφήγησης χωρίς κάποια έκπληξη ή κορύφωση. Απελευθερωμένο το παιχνίδι από το να αφηγηθεί μια ιστορία, σου παρέχει μια μικρή αναζήτηση για την συλλογή προμηθειών, μικρών εικόνων ιστορίας, εξαρτημάτων βάρκας και εξερεύνηση ενός κρυμμένου χάρτη. Η ιστορία κυλάει αργά και επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Σύντομα συνειδητοποιείς, όμως, ότι δεν είσαι μόνος στον κόσμο και ότι η κάθαρση έρχεται απρόσμενα στο τέλος…

Φαίνεται να γίνεται τακτική συνήθεια να δημιουργούν ιστορίες περιήγησης με ελάχιστη ιστορία και με λυτή ή εναλλακτική (κάθε φορά που βρίσκεται ένα βασικό πακέτο προμήθειας σας ξεδιπλώνει τέσσερις εικόνες για την ιστορία που προηγείται) αφήγηση. Είναι στιγμές που αισθάνεσαι ότι υπάρχουν πολλά FPS που έχουν περισσότερη ιστορία από αυτά τα παιχνίδια και το θεωρώ πραγματικά ντροπή για τέτοιες προσπάθειες που επιζητούν να ενταχθούν κάτω από τον όρο adventure. Από την άλλη η ελευθερία της κίνησης και της εξερεύνησης χωρίς καμία πίεση χρόνου ή φόβου για κάποιον ξαφνικό θάνατο, σου επιτρέπει να περιηγηθείς αμέριμνα και να πλάσεις με την δική σου φαντασία την ιστορία που κρύβεται πίσω από τις εικόνες.

Η άγρια «γραφική» ομορφιά της αναρρίχησης

Όπως ανέφερα στην εισαγωγή το παιχνίδι προσπαθεί να αξιοποιήσει τις μεγάλες δυνατότητες της Unreal Engine 4. Σίγουρα δεν φτάνει στα επίπεδα του Kholat, αλλά δημιουργήθηκε ένας εντυπωσιακός μισοβυθισμένος κόσμος μιας παρηκμασμένης μητρόπολης όπου κυριαρχεί ο ωκεανός, ο κισσός και οι μαγευτικοί φοίνικες που αναπτύσσονται σε στέγες ρετιρέ διαμερισμάτων και στις κορυφές κτιρίων. Η επιλογή των χρωματισμών είναι εξαιρετική και καλύπτει έντονα και ζωηρά χρώματα της παλέτας. Όμορφη και υπέροχη η εναλλαγή του φωτός ειδικά κατά το ηλιοβασίλεμα χωρίς να λείπουν κάποια προβλήματα στο animation τόσο της κίνησης (ειδικά με τις απότομες αλλαγές κατεύθυνσης της βάρκας) όσο και του γενικότερου περιβάλλοντος χώρου. Επίσης η λογική της σταδιακής αποκάλυψης μέσω των ζωγραφισμένων εικόνων αδικεί την συνολική εικαστική προσπάθεια μιας και οι ζωγραφιές παραπέμπουν σε απόπειρες μικρών παιδιών. Σίγουρα δικαιολογείται στην προσπάθεια συσχέτισης με την ηλικία των πρωταγωνιστών, αλλά θεωρώ ότι είναι μια φτηνή δικαιολογία για να κρύψει τις εμφανείς αδυναμίες στην ιστορία και στη σχεδίαση του παιχνιδιού.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η μουσική επένδυση του Submerged. Το πιάνο πραγματικά δένει υπέροχα με τους ήχους του νερού που σκάνε στα ήρεμα και ερειπωμένα κτίρια ή με τον λυτρωτικό ήχο της βροχής καθώς κοντοστέκεσαι για χαζεύεις στην πόλη. Το voice acting από την άλλη είναι σχεδόν ανύπαρκτο μιας και η μόνη φωνή που θα ακούσετε είναι της πρωταγωνίστριας. Φυσικά και δεν είναι λαλίστατη… Αντιθέτως μετά την ολοκλήρωση κάθε task, δηλαδή την εύρεση κάποιας συγκεκριμένης προμήθειας, αναφέρει σε μια(!) πρόταση ποια είναι η επόμενη της αποστολή σχετικά με την σωτηρία του αδερφού της.

Ανέβα. Κατέβα. Επανέλαβε.

Ο χειρισμός του παιχνιδιού αποκαλύπτεται από το πρώτο πεντάλεπτο και συνεχίζει αμείωτος χωρίς καμία, μα καμία αλλαγή μέχρι το τέλος. Οδηγώντας το σκάφος είναι μία λιγοστά συναρπαστική εμπειρία καθώς τριγυρνάς ανάμεσα στην πόλη για να πας από το ένα κτίριο στο άλλο και να ανακαλύψεις τα μυστικά ή αυτά που αναζητάς για την γιατρειά του αδερφού σου. Ένα κουμπί ώθηση δίνει μια λίγη έξτρα ταχύτητα, της οποία η διάρκεια εξαρτάται από πόσα εξαρτήματα αναποδογυρισμένων βαρκών έχουμε συλλέξει. Ευτυχώς εδώ ο χάρτης λειτουργεί υποδειγματικά σημειώνοντας με ένα βέλος το σημείο που βρισκόμαστε, αλλά και τα landmarks που εντοπίσαμε ή τα σημεία που συλλέξαμε κάποιο εξάρτημα ή κάποια σημαντική προμήθεια. Ο χάρτης σιγά σιγά αποκαλύπτεται, ενώ φτάνοντας στις άκρες ένα αόρατο τείχος σας εμποδίσει να συνεχίσεις.

Το βασικό κομμάτι του παιχνιδιού περιλαμβάνει αναρρίχηση. Ατελείωτη αναρρίχηση. Χωρίς εκπλήξεις, χωρίς ιδιαίτερες εναλλαγές, χωρίς καν ένα άλμα! Σκαρφαλώνοντας τα κτίρια είναι η άλλη κύρια δραστηριότητα σε μια βυθισμένη πόλη που δεν θα μπορούσε να είναι πιο βαρετή! Κοντινά πλάνα σε τσιμεντένιους τοίχους με κισσούς, εξοχές, σκάλες και σωλήνες πάνω στις οποίες σκαρφαλώνει με μοναδική επιδεξιότητα ένα κοκκαλιάρικο κορίτσι που λες και ξύπνησε μέσα της ο πρίγκηπας της Περσίας ή κάποιος avatar από την Λίγκα των Ασσασσίνων. Το σκαρφάλωμα συνεχίζεται απτόητο και σε άλλα κτίρια που απλώς κρύβουν εικόνες για την ιστορία της περιοχής. Ευτυχώς που δεν χρειάζεται να επαναλάβεις την καταρρίχηση στα βασικά κτίρια που συλλέγεις τις προμήθειες. Δυστυχώς αυτή η μονοτονία είναι και η μεγαλύτερη αδυναμία του παιχνιδιού αφού δεν φρόντισαν να εντάξουν έστω κάποιους γρίφους μετατρέποντας την ανιαρή αυτή διαδικασία σε κάτι με μεγαλύτερη πρόκληση.

Βυθισμένος στην ελπίδα και τη μονοτονία

Το Submerged είναι ακριβώς που δίνει από το πρώτο λεπτό. Μέσα σε λιγότερο από δέκα λεπτά θα έχεις βιώσει όλο το παιχνίδι και αυτά που έχει να σου προσφέρει, δηλαδή μια βαρετή περιήγηση με βάρκα, μια εξίσου βαρετή αναρρίχηση κτιρίων και να ξεπετάγεται και παιδικές εικόνες για την εξέλιξη της ιστορίας. Μάλιστα η ιστορία δεν σου δίνει κανένα κίνητρο για να ανακαλύψεις όλες τις εικόνες μήπως και μάθεις κάτι παραπάνω για τα όσα συνέβησαν. Δεν υπάρχει αποτυχημένη προσπάθεια, καμία επείγουσα ανάγκη, ευτυχώς καμία μάχη ή κάποιος ξαφνικός θάνατος.  Θα κλείσω κλέβοντας την ατάκα ενός reviewer: "είναι καλύτερα να εξοικονομήσεις τα χρήματα σου για κάποιο άλλο παιχνίδι από το να τα βυθίσεις στην αποτυχημένη προσπάθεια του Submerged".

Σχόλια

Πρέπει να συνδεθείς για να σχολιάσεις
  • Δεν βρέθηκαν σχόλια

Αγαπημένα

  • Δεν βρέθηκαν σχόλια