Syberia

Ένα παιχνίδι για τη ζωή...

Εισαγωγή

Έχω παίξει πολλών ειδών διαφορετικά παιχνίδια και είμαι gamer για πάνω από μια δεκαετία και pc gamer 7 χρόνια τώρα. Με το Syberia και εδώ οφείλω να ομολογήσω ότι είναι το πέμπτο καθαρόαιμο adventure που παίζω, είχα μια μοναδική εμπειρία την οποία μόνο ένα ακόμα παιχνίδι με έχει κάνει να νιώσω όλα αυτά τα gaming χρόνια μου. Για μένα το Syberia θα ήταν υποτιμητικό να το ονομάσω παιχνίδι αφού ο καταλληλότερος χαρακτηρισμός που του ταιριάζει είναι «έργο τέχνης». Λοιπόν με το Syberia είχα μια διαφορετική gaming εμπειρία η οποία ξεπέρασε τα στενά όρια του gaming με την έννοια της διασκέδασης. Το Syberia δεν ήταν ένα ακόμα κλασσικό adventure που δεν είχε τίποτα καινούριο να προσφέρει από μία ενδιαφέρουσα υπόθεση, ευχάριστα γραφικά και δύσκολους γρίφους που απαιτούν σκέψη, υπομονή και ίσως λίγη τύχη για να τους λύσεις όπως τα περισσότερα adventures που βγαίνουν συνήθως. Το Syberia έχει όλα αυτά αλλά και κάτι παραπάνω.

Έχει το θάρρος να αμφισβητήσει τον σημερινό τρόπο ζωής του δυτικού επιτυχημένου ανθρώπου της μεγαλοπολης και να μας γυρίσει πίσω στο χρόνο για να μας θυμίσει τις κλασσικές παλιές καλές αξίες της ζωής που τόσο λείπουν από την επιφανειακή εποχή που ζούμε. Έχει το θάρρος να υποστηρίξει πως στη ζωή πρέπει να ακολουθούμε το δρόμο της καρδιάς και όχι του μυαλού. Και η καινοτομία του σαν παιχνίδι δεν τελειώνει εκεί. Είναι το μόνο παιχνίδι που έχω δει τουλάχιστον εγώ το οποίο με έκανε να εντρυφήσω τόσο πολύ στα συναισθήματα και στο χαρακτήρα ενός ψηφιακού ατόμου που είναι δημιούργημα ενός ανθρώπου και αναφέρομαι φυσικά στο μεγάλο Βέλγο σχεδιαστή κόμιξ Benoit Sokal! Και όχι μόνο αυτό. Μας παρουσιάζει επίσης τη ζωή ενός ιδιοφυούς εφευρέτη και το πόσο παρεξηγημένος ήταν σε όλη του τη ζωή όπως άλλωστε είναι, η ιστορία το έχει αποδείξει, όλες οι ιδιοφυΐες του κόσμου. Μας δείχνει πως ένας άνθρωπος που είναι διαφορετικός, απορρίπτεται από την κοινωνία πολύ βιαστικά και άδικα και πως είναι αναγκασμένος να βρει το δρόμο του υπό αντίξοες συνθήκες και με λιγοστούς υποστηρικτές και φίλους.

Το Syberia είναι ένα παιχνίδι που μας μιλάει με εκπληκτικής ομορφιάς εικόνες αλλά και αρκετό έως πολύ κείμενο για την ζωή και για το πώς δύο άνθρωποι τελείως διαφορετικών ηλικιών και καταβολών ενώνουν τις δυνάμεις τους και εν μέρει τις ζωές τους για να πραγματοποιήσουν ένα όνειρο της παιδικής ηλικίας του ενός (του ιδιοφυούς εφευρέτη). Μας μιλάει για την αξία της ευγένειας και της φιλίας και ακόμα για την αληθινή αγάπη μεταξύ των ανθρώπων και ακόμα επιχειρεί να ρίξει το τοίχος που υπάρχει ανάμεσα σε δύση και ανατολή με το να επιλέξει ως βασική χώρα διεξαγωγής του παιχνιδιού τη Ρωσία και ως πρωταγωνίστρια μια νέα αμερικανίδα γυναίκα. Είναι ένα παιχνίδι που σίγουρα πέρα από την διασκέδαση που προσφέρει σε βάζει σε σκέψεις για την ζωή και το χαρακτήρα των ανθρώπων. Θίγει όλα αυτά τα θέματα και όσο το αναλύω περισσότερο στο μυαλό μου και θυμάμαι τους διαλόγους του παιχνιδιού συλλαμβάνω ακόμα περισσότερα θέματα που θίγονται έστω και με έμμεσο τρόπο. Νομίζω ότι μέσα από το παιχνίδι επιχειρείται η προβολή των παλιών κλασσικών αξιών της ζωής που ο σημερινός τρόπος ζωής απειλεί. Πραγματικά ο χαρακτήρας της ηρωίδας είναι αξιοθαύμαστος και σίγουρα θα έπρεπε να αποτελεί πρότυπο για μια γυναίκα. Αλλά ας μπούμε στο κυρίως θέμα.

Υπόθεση

Η Kate Walker όπως ονομάζεται η ηρωίδα, είναι μία  νέα, νεοϋορκέζα φιλόδοξη δικηγόρος που παίρνει την εντολή από το δικηγορικό γραφείο στο οποίο εργάζεται να πάει σε ένα μικρό και πανέμορφο χωριουδάκι στις Γαλλικές Άλπεις για να κλείσει μία συμφωνία για την εξαγορά ενός πολύ παλιού τοπικού εργοστασίου κατασκευής κουρδιστών παιχνιδιών, το οποίο αναγκάστηκε να εξαγοραστεί αφού δεν άντεξε τον ανταγωνισμό των συγχρόνων του ηλεκτρονικών παιχνιδιών που κυριάρχησαν σταδιακά στο χώρο των παιχνιδιών. Όσον αφορά στο χαρακτήρα της ηρωίδας, ίσως προσωπικά να με ενόχλησε ελάχιστα το γεγονός ότι η Kate δεν είναι αυτό που θα λέγαμε «τσαχπίνα» αλλά μάλλον μία μετρίως θηλυκή κοπέλα χωρίς πολλά πολλά νάζια και τα συναφή. Ακόμα και το περπάτημά της λίγο θύμιζε το κλασσικό ξεχωριστό γυναικείο περπάτημα και ήταν μάλλον αδιάφορο.

Πάντως αξίζει να πω ότι στο τέλος του παιχνιδιού σίγουρα προτιμώ το συγκεκριμένο τύπο και χαρακτήρα ηρωίδας παρά μία ακόμα από αυτές τις άχρωμες παραφουσκωμένες γυναίκες της δράσης όπως η Lara Croft. Για μένα ο χαρακτήρας της Kate είναι υποδειγματικός για γυναίκα και ποιοτικός και ο χαρακτήρας της Lara Croft είναι ένα απλό κακέκτυπο της γυναίκας που ονειρεύεται ο περισσότερος ανδρικός πληθυσμός για το κρεβάτι του. Παρόλα αυτά θα σημειώσω ότι πραγματικά βρήκα το γενικότερο στυλ της Kate υπερβολικά συντηρητικό τουλάχιστον για τα δεδομένα της εποχής αλλά και πάλι κρατώ κάθε επιφύλαξη αφού αυτές οι παρατηρήσεις αποτελούν υποκειμενικές απόψεις και σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζουν την τελική βαθμολογία του παιχνιδιού. Επίσης το ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού η Kate κυκλοφορεί με δεμένα κότσο τα μαλλιά αφαιρεί σημαντικά από την ψηφιακή ομορφιά της και είναι άλλη μία μικρή αλλά κάπως ενοχλητική λεπτομέρεια.

Επιστρέφοντας στο θέμα των κουρδιστών παιχνιδιών πρέπει να πω πως είναι εκπληκτικών δυνατοτήτων και φτάνουν στα όρια της ανθρώπινης δημιουργικής δύναμης. Σε αυτό δεν θα επεκταθώ περισσότερο για να ανακαλύψετε μόνοι σας περί τίνος πρόκειται αφού είναι κάτι καθαρά φανταστικό και μη εφικτό στην πραγματικότητα. Αρκεί να πω πως αυτά τα κουρδιστά παιχνίδια αποδεικνύονται από την αρχή του παιχνιδιού πρωταγωνιστές της ιστορίας και σήμα κατατεθέν του ίδιου του παιχνιδιού. Το παιχνίδι ξεκινάει με ένα τελείως ανεξήγητο για τον καινούργιο παίχτη video που δείχνει κάτι «περίεργους ανθρώπους» να περπατάνε πολύ αργά ως την πόρτα ενός νεκροταφείου και ακούγεται ο ήχος από καμπάνες που χτυπούν πένθιμα. Μετά από αυτό η ηρωίδα μπαίνει σε ένα μικρό αλλά πανέμορφο παλιό ξενοδοχείο και από εκεί χωρίς καμία απολύτως πληροφόρηση για το ποιος είναι ο κεντρικός ήρωας και ποιος είναι ο σκοπός σου, το παιχνίδι σε αφήνει να ανακαλύψεις μέσω του πρώτου διαλόγου με τον ξενοδόχο το ποιος ή καλύτερα ποια είσαι μέσα στο παιχνίδι και από εκεί και πέρα αρχίζει η μεγαλύτερη πρόκληση του Syberia: Να εντοπίσεις το σημείο της δράσης.

Γραφικά

Για τα γραφικά του παιχνιδιού δεν χρειάζεται να πω πολλά αφού έχει κερδίσει και το ειδικό βραβείο και πραγματικά αγγίζουν την τελειότητα.
Αυτό που κυριαρχεί στο Syberia είναι οι εσωτερικοί περισσότερο χώροι και η αρχιτεκτονική ομορφιά χωρίς να λείπουν και τα πολύ όμορφα φυσικά τοπία. Η κίνηση, ο φωτισμός, οι λεπτομέρειες, όλα δίνουν με τον καλύτερο τρόπο την ατμόσφαιρα που προσπαθεί να παρουσιάσει το παιχνίδι και πραγματικά δεν απογοητεύουν σε καμία περίπτωση. Τα videακια του παιχνιδιού είναι πραγματικά εξαιρετικής ποιότητας και τα in-game γραφικά παραπάνω από ικανοποιητικά. Το μόνο αρνητικό που παρατήρησα ήταν μία κατά περιπτώσεις αφύσικα αργή κίνηση της ηρωίδας κυρίως στα σημεία που ανεβαίνει ή κατεβαίνει σκάλες, κάτι που με μεγάλη μου ευχαρίστηση διαπίστωσα ότι εξαλείφθηκε στο Syberia 2.

Άλλο ένα στοιχείο που δείχνει ακριβώς την εξαιρετική προσοχή στη λεπτομέρεια που έδωσε η ομάδα δημιουργίας του παιχνιδιού στο έργο τους. Επίσης βρήκα εκπληκτικό το γεγονός ότι για το Syberia δεν βγήκε κανένα patch παρά μόνο ένα που αφορούσε ένα γενικό crash του παιχνιδιού σε κάποιο σημείο. Έμεινα έκπληκτος όταν διαπίστωσα ότι το παιχνίδι ουσιαστικά λειτουργούσε άψογα με ένα πολύ μικρό patch χωρίς σοβαρά λάθη. Πραγματικά το Syberia σε όλους τους τομείς του είναι μια δουλειά εξαιρετικής ποιότητας και σίγουρα οι ομάδα σχεδιασμού δεν λογάριασε τον κόπο για αυτή την δημιουργία όπως και για καμία άλλη όπως έχει αποδείξει. Για τα γραφικά λοιπόν ουδείς λόγος και άριστα δέκα.

Ήχος

Και εδώ το παιχνίδι πάει πολύ καλά όχι μόνο με τους ατμοσφαιρικότατους ήχους φύσης αλλά και με τους διαλόγους που καταφέρνουν να σου δώσουν αρκετά ικανοποιητικά την συναισθηματική φόρτιση των χαρακτήρων και η φωνή της ηθοποιού που υποδύθηκε την Kate ήταν σίγουρα ικανοποιητική, ενίοτε και απολαυστική αν και κάπως μεγαλύτερη σε άκουσμα από την ηλικία της Kate με κάποια επιφύλαξη ως προς αυτό. Καιρός όμως να ασχοληθούμε με ποιο σοβαρά θέματα όπως είναι η μουσική του παιχνιδιού.

Για την μουσική έχω να πω πως καταρχάς προσδίδει αμέσως μία καθαρή αίσθηση παλιότερων δεκαετιών και εννοώ δεκαετίας του 40 ή 50. Νομίζω, χωρίς να θέλω να εμφανιστώ ως ειδήμονας, ότι έχει επιρροές από την κλασσική μουσική και όσον αφορά το τελικό αποτέλεσμα είναι απόλυτα ατμοσφαιρικό και πολύ όμορφο σε σημείο που να την ακούω σε άσχετες ώρες μέσα από τα αρχεία του παιχνιδιού χωρίς να έχω διάθεση να παίξω το παιχνίδι. Σημειωτέον ότι η μουσική εντυπωσίασε και ένα γνωστό μου άτομο πολύ σχετικό με την ποιοτική μουσική όταν την άκουσε τυχαία και χωρίς να ξέρει από πού προερχόταν. Επειδή όμως δεν θέλω να υπερβάλω οφείλω να πω πως έχω ακούσει καλύτερες μουσικές σε παιχνίδια και συγκεκριμένα στα Commandos και το Unreal χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η μουσική δεν είναι καλή. Σαν μουσική αυτή καθ εαυτή είναι πολύ καλή αλλά εκεί που πραγματικά δίνει ρέστα είναι σε συνδυασμό με το παιχνίδι. Θα έλεγα σαν γενικό συμπέρασμα για τον ήχο ότι κυμαίνεται σε ελαφρώς χαμηλότερα επίπεδα από τα γραφικά αλλά χωρίς η διαφορά να είναι ενοχλητική σε καμία απολύτως περίπτωση. Ενδεικτικό είναι ότι η εταιρεία παραγωγής είχε προσλάβει επαγγελματία μουσικό, ο οποίος δούλευε τρία ολόκληρα χρόνια με κανονικό ωράριο εργασίας για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Ουδέν σχόλιον επ’αυτού.

Χειρισμός

Εδώ το παιχνίδι μας κάνει τη ζωή εύκολη με έναν απλούστατο χειρισμό εξολοκλήρου με το ποντίκι με μόνη εξαίρεση το πλήκτρο space στο πληκτρολόγιο που χρησιμοποιείται για την παύση του παιχνιδιού. Πραγματικά σαν καθαρόαιμο κλασσικό adventure που είναι έχει την αναμενόμενη ευκολία στο χειρισμό που δεν θα πρέπει να αποτελέσει πρόβλημα ακόμα και για τον πιο άπειρο παίχτη. Τα μενού και το κείμενο των διαλόγων είναι πολύ όμορφα σχεδιασμένα και χρησιμοποιούν μία μεγάλη ευδιάκριτη γραμματοσειρά που τα κάνει πολύ ευκολοδιάβαστα.  Η πλοήγηση μέσα στα διάφορα μενού του παιχνιδιού είναι απλούστατη και κατανοητή ακόμα και σε μικρά παιδιά.

Δράση

Πραγματικά θα μπορούσα να γράψω σελίδες επί σελίδων για την δράση του παιχνιδιού και για τις απανωτές ανατροπές πληροφοριών και γεγονότων που θα συναντήσει ο παίκτης. Το σίγουρο είναι ότι θα σας κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος και ότι καμία από τις πολλές ανατροπές της υπόθεσης που θα βιώσετε δεν θα την έχετε προβλέψει.

Το κυριότερο στοιχείο του παιχνιδιού και αυτό που με εντυπωσίασε πέρα από το πρωτότυπο και μαγευτικό σενάριο είναι η αλλαγή που παρατηρεί ο παίκτης στο χαρακτήρα της Kate καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού κι ότι για δεύτερη φορά μετά το The longest Journey έχουμε την σε ασυνήθιστο βάθος για τα δεδομένα των computer games ανάλυση ενός ψηφιακού χαρακτήρα τόσο που τελικά ο χρήστης αντιδρά στους διάφορους διαλόγους για λογαριασμό της ηρωίδας και πραγματικά νοιάζεται για αυτήν σαν να πρόκειται για αληθινό άτομο! Αυτό για μένα είναι κάτι το μοναδικό και δεν το έχω ξανασυναντήσει σε τέτοιο βαθμό με πιθανή εξαίρεση ίσως το TLJ που προανέφερα. Κάτι παρόμοιο φυσικά συνέβη και στο κλασσικό πλέον Half-life του οποίου είμαι φανατικός λάτρης αλλά δεν είχε να κάνει με τον ήρωα του παιχνιδιού παρά με τους άλλους χαρακτήρες του παιχνιδιού και συγκεκριμένα με τους επιστήμονες. Γενικά ομολογώ πως με κερδίζει πολύ ευκολότερα ένα παιχνίδι που απευθύνεται στο συναίσθημα παρά στην ψυχρή λογική. Νομίζω ότι αυτή είναι και πρέπει να είναι η κατεύθυνση που θα ακολουθηθεί από τις επερχόμενες παραγωγές στα computer games. Συμπερασματικά η δράση του Syberia είναι εκπληκτική και χαρακτηρίζεται από τις απανωτές ανατροπές του σεναρίου και τη συνεχή απόκτηση πληροφοριών που σταδιακά εξελίσσουν την ιστορία του παιχνιδιού. Είναι θα έλεγα παράδειγμα προς μίμηση.

Γρίφοι

Στους γρίφους το παιχνίδι διαθέτει αρκετά μεγάλη ποικιλία που περιλαμβάνει γρίφους συλλογής πληροφοριών, πολλούς γρίφους παρατηρητικότητας, γρίφους εντοπισμού του σημείου δράσης και βέβαια τους κλασσικούς γρίφους σκέψης που απαιτούν σκέψη και λίγη μελέτη των διαθέσιμων πληροφοριών. Ο καλύτερος γρίφος που συνάντησα ήταν αυτός με το ποτό του στρατηγού και το ειδικό μείγμα φαρμάκου και ο οποίος με παίδεψε πάνω από δύο μέρες και όταν τελικά βρήκα τη λύση ενθουσιάστηκα με την εκπληκτική φαντασία και πρωτοτυπία του. Γενικά θα έλεγα ότι το κύριο γνώρισμα των γρίφων του Syberia είναι η μεγάλη φαντασία και πρωτοτυπία. Όσον αφορά τη δυσκολία θα έλεγα ότι οι γρίφοι παρατηρητικότητας ήταν αναμφισβήτητα αυτοί που μου πήραν τον περισσότερο χρόνο και δεν είμαι ο μόνος που το λέει αυτό. Κατά τα άλλα δυστυχώς υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις που θα ήθελα κάτι λίγο πιο «τσιμπημένο» σε δυσκολία μιας και είμαι σταθερός οπαδός των δύσκολων παιχνιδιών αλλά με κέρδισε η φαντασία τους και η μοναδικότητά τους. Δεν μπορώ όμως να πω ότι δεν θα μπορούσαν να είναι καλύτεροι από πλευράς δυσκολίας. Για τον μέσο  adventurer πάντως δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστούν εύκολοι.

Συμπεράσματα

Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος και στο τι σημαίνει τελικά Syberia. Syberia σημαίνει για μένα έντονα συναισθήματα, σημαίνει μια αίσθηση νοσταλγίας, σημαίνει την επιστροφή της κλασσικής σχολής των adventure games. Σημαίνει δέσιμο με την ηρωίδα. Σημαίνει την προβολή μιας στάσης ζωής που τολμά για το όνειρο. Σημαίνει ένα τολμηρό παιχνίδι που είναι για μένα ήδη κλασσικό και που θα αφήσει ιστορία. Το Syberia είναι ένα παιχνίδι που με σημάδεψε και μου άλλαξε την πορεία ως gamer. Εννοώ ότι είναι το παιχνίδι που με έκανε να αναθεωρήσω πλήρως τις σκουριασμένες και λανθασμένες απόψεις που είχα και το λέω με λύπη για τα adventure games και να μετανιώσω για τα χρόνια που πέρασα ως gamer παίζοντας action παιχνίδια χαμηλής ποιότητας που στην καλύτερη περίπτωση απλώς δεν ήταν έργα τέχνης. Ξόδεψα τα gaming χρόνια μου παίζοντας κυρίως ανόητα action παιχνιδάκια ενώ έκρυβα μέσα μου έναν καθαρόαιμο adventurer που ίσως για λόγους ηλικίας περισσότερο δεν έβγαλα παρά μόνο με το Syberia στην επιφάνεια.

Ευχαριστώ την ομάδα δημιουργίας του παιχνιδιού που με έκανε να ανακαλύψω την ποιοτική και καλλιτεχνική πλευρά του gaming. Όσον αφορά στην ερώτηση αν αξίζει το Syberia τα 40 ή 45 το πολύ ευρώ για την αγορά του; Όχι δεν αξίζει 40 ή 45 ευρώ αξίζει 100 ή 150 ευρώ ή και παραπάνω αν χρειαστεί γιατί πληρώνεις το τίμημα ενός κλασσικού έργου τέχνης. Είναι ένα παιχνίδι που για μένα προάγει τον πολιτισμό και προσθέτει στην ευρωπαϊκή κουλτούρα ακόμα ένα λιθαράκι. Είναι ένα παιχνίδι που πρέπει να έχει παίξει ο κάθε adventurer που σέβεται τον εαυτό του και όσο περισσότεροι άνθρωποι, ακόμα και άσχετοι με τους υπολογιστές, γίνεται. Το να μην έχεις παίξει το Syberia είναι σαν να μην έχεις ποτέ ακούσει κλασσική μουσική, για μένα. Είναι μια εμπειρία που θα μείνει τουλάχιστον στη δική μου μνήμη ανεξίτηλα χαραγμένη.