Syberia II

Το τέλος ενός αξέχαστου ταξιδιού...

Εισαγωγή

2002. Η χρονιά του Syberia. Το Syberia που μας μάγεψε, μας ταξίδεψε και μας άφησε ανικανοποίητους με το τέλος του, επιτέλους βρίσκει τη συνέχειά του και τελειώνει μια εποχή με το Syberia 2. Η αγαπημένη μας ηρωίδα Kate Walker, θα κάνει μια τελευταία τιμητική εμφάνιση στις οθόνες μας πριν πέσει η αυλαία σε ένα παιχνίδι-διαμάντι που θα μείνει στην ιστορία. Μόνο που δεν είναι πια η Kate που ξέραμε στο πρώτο μέρος, αλλά μια πολύ πιο θαρραλέα και αποφασιστική γυναίκα που ξέρει πλέον τι θέλει και που τίποτα δεν θα μπει ανάμεσα σε αυτήν και το όνειρό της. Αν το πρώτο μέρος μας μίλησε για το δρόμο της καρδιάς, το δεύτερο μέρος μας μιλάει για το όνειρο και για τη δύναμη ενός ανθρώπου που ξεπερνάει τον εαυτό του για να πετύχει το στόχο του και να αγγίξει το όνειρο. Ας ξετυλίξουμε λοιπόν το μύθο...

Υπόθεση

Η υπόθεση αρχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε στο Syberia. Μέσα στο τραίνο, προς το δρόμο για το νησί Syberia που όλοι, ή σχεδόν όλοι θεωρούν μύθο. Βέβαια το να φτάσουν η Kate και ο Hans στον προορισμό τους δεν θα είναι όπως αντιλαμβάνεστε το πιο εύκολο πράγμα και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, η Kate θα αντιμετωπίσει προκλήσεις και εμπόδια που ξεπερνούν κατά πολύ τα αντίστοιχα του πρώτου μέρους. Τα πράγματα λοιπόν δυσκολεύουν για την Kate αλλά τώρα μπορεί να αντιμετωπίσει μεγαλύτερους κινδύνους και εμπόδια γιατί είναι πλέον πιο δυνατή από ποτέ. Το παιχνίδι καθ’ όλη τη διάρκειά του αντιπαραθέτει με τη μορφή βίντεο το ταξίδι της Kate και την ζωή που άφησε πίσω της στη Νέα Υόρκη. Φαίνεται ότι το παρελθόν την καταδιώκει πρακτικά και θεωρητικά, αλλά η Kate έχει ήδη τραβήξει το δρόμο της και σύμφωνα με τα λεγόμενα του καλόκαρδου όπως θα αποδειχθεί Εμίλιοφ Γκούπατσεφ, του πρώτου ανθρώπου που θα συναντήσετε στο παιχνίδι, άνθρωποι σαν την Kate καταλήγουν να μην γυρίζουν ποτέ πίσω στο σπίτι τους.

Το παιδικό όνειρο του Hans λοιπόν να πάει στο μυθικό νησί Syberia και να βρει τα προϊστορικά μαμούθ, την ύπαρξη των οποίων όσοι θυμούνται από το πρώτο μέρος είχε αποκλείσει κατηγορηματικά ο συμπαθέστατος καθηγητής παλαιοντολογίας, έχει γίνει τώρα το όνειρο και της Kate. Η πρώτη πόλη που θα συναντήσετε είναι αυτή του Romansburg και θεωρείται το τελευταίο ίχνος πολιτισμού πριν την απέραντη τούντρα της παγωμένης Σιβηρίας. Το γνωστό «ελάττωμα» του τραίνου που συνεχώς χρειάζεται κούρδισμα υπάρχει ακόμα και θα σας απασχολήσει μεταξύ πολλών άλλων στην πρώτη περιοχή του παιχνιδιού. Τη συναρπαστική συνέχεια θα πρέπει να την ανακαλύψετε μόνοι σας.

Η ηρωίδα και ο ρόλος της στο παιχνίδι

Λόγω του ότι η αλλαγή του χαρακτήρα της Kate είναι κάτι που όπως έγραψα και στην κριτική του Syberia τραβάει έντονα την προσοχή του παίκτη, θεωρώ τελειώνοντας με αυτό το άρθρο την αναφορά μου στο Syberia ως σύνολο (1+2), ότι πρέπει να αφιερώσω μία ξεχωριστή στήλη που να αφορά την αλλαγή του χαρακτήρα της στο 2 σε σύγκριση με το 1 ή στη διάρκεια και των δύο παιχνιδιών.

Αυτό λοιπόν που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση στο 2 ήταν ότι σε σύγκριση με το 1 ο παίκτης διακρίνει από τον πρώτο κιόλας διάλογο που έχει η ηρωίδα με το πρώην αφεντικό της, ότι η αυτοεκτίμηση και η υπερηφάνεια της έχουν ανέβει αισθητά. Και ότι έχει πάρει πλέον την αμετάκλητη απόφαση να πραγματοποιήσει το δύσκολο και μεγάλο ταξίδι προς τον αρκτικό βορρά χωρίς να υπολογίζει το κόστος. Θυμηθείτε όταν παίξετε το 2, τον τελευταίο διάλογο που είχε με τον Hans στο τέλος του πρώτου μέρους πριν πάρει την απόφαση να πηδήξει στο τραίνο την τελευταία στιγμή και θα καταλάβετε τι εννοώ. Η Kate, όπως πολύ σωστά θα παρατηρήσει κάποια στιγμή στην πορεία του παιχνιδιού ένας άνθρωπος από το παρελθόν της στη Νέα Υόρκη (μεταξύ άλλων) «δεν είναι πια η Kate Walker που ξέραμε αλλά μια άλλη κοπέλα που μας είναι πλέον άγνωστη».

Μέσα στη διάρκεια του παιχνιδιού θα βιώσετε πολύ πιο έντονα απ’ ότι στο πρώτο μέρος την αλλαγή του χαρακτήρα της και αυτό γιατί τώρα, έχοντας παίξει το πρώτο μέρος θα έχετε ένα μέτρο σύγκρισης στη διάθεσή σας. Και πέρα από τον περιπετειώδη χαρακτήρα της, που τελικά έχει επικρατήσει θα δείτε και ένα εξαιρετικό θάρρος και μια τόλμη που δύσκολα βλέπει κανείς σε γυναίκα. Η Kate μέσα στη διάρκεια του παιχνιδιού θα κάνει πράγματα που ούτε θα περνούσαν ποτέ από τη φαντασία της (και τη δική σας) και ουσιαστικά θα ξεπεράσει τον ίδιο της τον εαυτό! Προσωπικά, παρακολούθησα με κατάπληξη το πόσο καλά προσαρμόστηκε σε κάθε δυσκολία που παρουσιάστηκε στο δρόμο της με μια τόλμη και αποφασιστικότητα που θα ζήλευαν πολλοί άντρες!

Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Kate είναι απλά και μόνο ένα δημιούργημα της φαντασίας ενός καλλιτέχνη, αλλά και πάλι, μήπως δεν έχουμε δει και στην πραγματικότητα γυναίκες (λίγες πιθανόν αλλά υπαρκτές) που το θάρρος τους μας αφήνει άφωνους; Να λοιπόν άλλη μία απόδειξη του πόσο ανεξερεύνητη είναι η γυναικεία φύση για τους άνδρες ακόμα και σήμερα. Αλλά επειδή μάλλον θα κατηγορηθώ ότι βγαίνω εκτός θέματος θα αρκεστώ σε αυτές τις παρατηρήσεις. Γενικά η Kate στο 1 ήταν πιο αναποφάσιστη και είχε εμφανώς λιγότερη πίστη στις δυνάμεις της απ’ ότι στο 2. Δεν ήταν απόλυτα σίγουρη για το ποιο δρόμο θα ακολουθήσει στη ζωή της και ήταν λιγότερο ανεξάρτητη και με λιγότερη αυτοπεποίθηση. Στο Syberia 2 έχει σαφώς μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και έχει πλέον κατασταλάξει στον στόχο της. Διατηρεί όμως την ίδια ευγένεια και καλοσυνάτη διάθεση που είχε από την αρχή. Νομίζω ότι η Kate είναι η ζωντανή απόδειξη (έστω και εικονική) του ότι η γυναίκες τα καταφέρνουν μια χαρά μόνες τους χωρίς την ανδρική φροντίδα και προστασία (!).

Ο ρόλος της Kate στο 2 είναι πολύ διαφορετικός από αυτός που ήταν στο 1. Στο 1, η Kate ακολουθούσε απλώς την καριέρα της εκτελώντας τις εντολές του δικηγορικού γραφείου στο οποίο εργαζόταν. Θα έλεγε κανείς ότι στο 2 η Kate περνάει σε δεύτερη μοίρα και σε πρώτη μοίρα μπαίνει το όνειρο του Hans να βρει τα προϊστορικά μαμούθ στην παγωμένη Σιβηρία. Βέβαια όπως σωστά θα παρατηρήσει στην αρχή του παιχνιδιού ο Hans απευθυνόμενος στην Kate: «Το όνειρο μου είναι και δικό σου πια». Η Kate παίζει πια ένα διαφορετικό ρόλο: αυτόν της γυναίκας που ακολουθεί έναν άνδρα στο δρόμο προς το όνειρό του και τον φροντίζει, αφού ο ίδιος είναι τόσο υπεραπασχολημένος με τις εφευρέσεις και την αναζήτηση του ονείρου του, που παραμελεί τον εαυτό του και την υγεία του. Ο ενθουσιώδης και μονομανής χαρακτήρας του Hans τον κάνει λοιπόν ευάλωτο σε κάθε είδους εξάντληση και ασθένεια, την οποία καλείστε εσείς (μέσω της Kate φυσικά) να θεραπεύσετε πριν να είναι πολύ αργά για τη ζωή του. Η Kate λοιπόν αναλαμβάνει να τον φροντίζει σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του και να του ανοίγει το δρόμο προς την πραγματοποίηση του ονείρου του παρά τις αντίξοες συνθήκες που συναντά στην πορεία. Ίσως η Kate να αισθάνεται και κάποιου είδους στοργή για τον Hans την οποία εκδηλώνει φροντίζοντάς τον και ακολουθώντας τον στο ταξίδι του.

Πέρα όμως από την απεικόνιση του χαρακτήρα της, υπάρχει και ένα ακόμα στοιχείο που εντυπωσιάζει. Η προσομοίωση των σωματικών της κινήσεων. Συγκεκριμένα, η Kate αντιδρά στο 2 περισσότερο, αλλά και στο 1, σαν μία κανονική γυναίκα. Δηλαδή, όταν δεν την κινεί ο χρήστης προς κάποια κατεύθυνση η Kate είτε θα ζεσταίνει τα χέρια της, είτε θα κάνει σχόλια για το κρύο εάν δεν είναι κατάλληλα ντυμένη, είτε θα βήχει, είτε θα φτερνίζεται, είτε θα ασχολείται με την εμφάνισή της (όπως όλες οι γυναίκες φυσικά) κ.λπ. Με λίγα λόγια συμπεριφέρεται ρεαλιστικότατα και αυτό βοηθάει σε μεγάλο βαθμό στο συναισθηματικό δέσιμο που δημιουργείται μεταξύ του χρήστη και της ηρωίδας, όπως προανέφερα άλλωστε και στην κριτική του πρώτου μέρους. Φανταστείτε μία έκδοση της Kate όπου το περπάτημά της θα θύμιζε… ρομπότ, όπου δεν θα είχε φυσικές ανάγκες, όπου το κρύο δεν θα την ενοχλούσε καθόλου κ.ο.κ. Θα μπορούσατε να δεθείτε συναισθηματικά ή να ταυτιστείτε (αν είστε γυναίκα) με την ηρωίδα; Ειλικρινά δεν το νομίζω καθόλου.

Φαίνεται ότι η ομάδα δημιουργίας τα είχε σκεφτεί όλα πριν αρχίσει να φτιάχνει το παιχνίδι. Διόρθωσαν και την παραμικρή ατέλεια που υπήρχε στο πρώτο μέρος και δούλεψαν με μεράκι και ζήλο έχοντας στο νου τους προφανώς τον παίκτη και όχι τόσο την εμπορική επιτυχία.  Άλλωστε ενδεικτικό είναι το ότι όσο και αν έψαξα στην ιστοσελίδα του παιχνιδιού δεν βρήκα πουθενά κανένα patch! Δηλαδή το παιχνίδι δουλεύει τέλεια στην πρωταρχική του έκδοση. Αυτό όπως πιθανόν να γνωρίζετε είναι πολύ σπάνιο να συμβεί σε computer game και όμως συνέβη στο Syberia 2. Η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι ακόμα μεγαλύτερη από αυτή που ήταν στο πρώτο μέρος και αυτό φαίνεται. Ακόμα θυμάμαι το πόσο εντυπωσιάστηκα από το σχόλιο της Κate που δεν μπορούσε να προχωρήσει σε μεγαλύτερο υψόμετρο λόγω του κρύου και της μη κατάλληλης ενδυμασίας που είχε την συγκεκριμένη στιγμή που έκανε το σχόλιο. Ακόμα, καθώς η Kate προχωρούσε βορειότερα, άρχισε να φταρνίζεται και να βήχει όλο και συχνότερα (!), δείχνοντας έτσι την επιρροή της αλλαγής του κλίματος πάνω της. Αυτό είναι απόλυτα ρεαλιστικό αφού όλοι θα έχετε παρατηρήσει ότι αρρωσταίνετε όταν μετακινείστε από ένα κλίμα σε ένα άλλο διαφορετικό και αυτό συμβαίνει ακόμα και αν έχετε «γερή κράση».

Γραφικά

Τα γραφικά του παιχνιδιού για άλλη μια φορά μας αφήνουν με το στόμα ανοιχτό (!) αφού έχουν την ίδια προσοχή στη λεπτομέρεια που μας μάγεψε στο πρώτο μέρος, αλλά με μια διαφορά: είναι ακόμα πιο καλοφτιαγμένα, πιο εντυπωσιακά και είναι δύσκολο να τα χαρακτηρίσεις μονολεκτικά αφού η ομορφιά των εικόνων που θα αντικρίσετε στο Syberia 2 θα σας αφήσει κατάπληκτους να κοιτάτε την οθόνη έχοντας το χέρι παγωμένο πάνω στο ποντίκι! Για τα γραφικά του Syberia είχα γράψει ότι αγγίζουν την τελειότητα. Τα γραφικά του Syberia 2 ορίζουν την τελειότητα! Εάν τυγχάνει να είστε λάτρης των υποαρκτικών και αρκτικών τοπίων, τότε κυριολεκτικά θα λατρέψετε αυτά τα γραφικά. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη απεικόνιση της φύσης σε adventure game.

Οι διαφορές των γραφικών του Syberia 2 με αυτές του κλασσικού είναι: η προσθήκη καιρικών συνθηκών μέσα στο παιχνίδι (χιόνι, άνεμος), η σαφώς μεγαλύτερη έμφαση στους εξωτερικούς χώρους παρά στους εσωτερικούς, πράγμα που όπως θα θυμάστε έρχεται σε αντίθεση με το Syberia και κάποιες βελτιώσεις στο animation των χαρακτήρων του παιχνιδιού συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της πρωταγωνίστριας. Πρόκειται για υποδειγματικής ποιότητας γραφικά που δείχνουν την δύναμη της τεχνητής ψηφιακής απεικόνισης. Ειλικρινά δεν βρήκα παρά ελάχιστα ψεγάδια σε όλο το παιχνίδι και τα οποία θεωρώ αμελητέα.  Γενικολογώντας, θα έλεγα ότι τα γραφικά του Syberia 2 ξεπερνούν αυτά του κλασσικού, κάτι που φυσικά είναι απόλυτα αναμενόμενο αφού το Syberia 2 είναι μεταγενέστερο, αλλά ο λόγος που τα ξεπερνούν δεν είναι τόσο η ποιότητά τους όσο το ότι τα γραφικά του 2 εστιάζουν στους εξωτερικούς χώρους και στα φυσικά τοπία παρά στους εσωτερικούς χώρους και τα αρχιτεκτονικά κτίρια. Δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς ότι τα φυσικά τοπία ξεπερνούν κατά πολύ σε ομορφιά τα αρχιτεκτονήματα.

Τα βιντεάκια που περιλαμβάνονται στο παιχνίδι και τα οποία είναι συγκριτικά με το 1 περισσότερα, κινούνται στα ίδια επίπεδα ποιότητας που μας έχει συνηθίσει το Syberia και είναι πολύ εντυπωσιακά. Ένα αρνητικό στοιχείο που πιθανόν μπορεί να προσάψει κανείς στα βιντεάκια είναι η μικρή τους διάρκεια. Συγκριτικά, οφείλω να πω ότι προτιμώ τα βιντεάκια του 1 αλλά το gameplay του 2.

Ήχος

Ο ήχος του παιχνιδιού είναι δυστυχώς το κομμάτι στο οποίο έχω να κάνω τα περισσότερα αρνητικά σχόλια (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι πολλά). Αυτά αφορούν τα ηχητικά εφέ, τα οποία ναι μεν βελτιώθηκαν σε ορισμένα σημεία, αλλά σε άλλα υποβαθμίστηκαν. Και για να γίνω πιο αναλυτικός, βελτιώθηκαν οι ήχοι φύσης και τα εφέ από το περπάτημα των χαρακτήρων στα διαφορετικά είδη εδάφους αλλά αφαιρέθηκαν για παντελώς άγνωστους για μένα λόγους τα ηχητικά εφέ όταν η Kate βάζει κάποιο έγγραφο στην εσωτερική τσέπη του μπουφάν της και τα ηχητικά εφέ όταν περπατάει στους χώρους του τραίνου όπου καλύπτονται από χαλί. Πιθανόν κάποιοι από τους αναγνώστες μου να πουν ότι είναι υπερβολικά λεπτομερειακές αυτές οι αρνητικές παρατηρήσεις αλλά εφόσον εμένα μου έκαναν αρνητική εντύπωση και μάλιστα άμεσα, οφείλω να το αναφέρω και αναπόφευκτα να το συμπεριλάβω στην τελική βαθμολογία.

Κατά τα άλλα, η μουσική του παιχνιδιού κινείται γενικά στο ίδιο στυλ και είναι ίδιας ποιότητας με το πρώτο μέρος. Αυτό που παρατηρείται εύκολα από το πρώτο κιόλας κομμάτι (του κεντρικού μενού) είναι ότι η μουσική έχει πολύ πιο χαρούμενο και δυναμικό τόνο από την κατά γενική ομολογία μελαγχολική μουσική του πρώτου μέρους. Αυτό δένει πολύ όμορφα, με το πιο περιπετειώδες και δυναμικό ύφος του δεύτερου μέρους και προετοιμάζει τον καινούργιο παίκτη για κάτι πιο δυναμικό και χαρούμενο. Η μουσική του παιχνιδιού αλλάζει ακόμα και με την αλλαγή των περιοχών του παιχνιδιού και αυτό το διαπίστωσα κυρίως όταν έφτασα στην Σιβηρία, όπου η μουσική είχε στοιχεία της ντόπιας μουσικής των ιθαγενών που ήταν δεμένα με πολύ ωραίο τρόπο. Για τον ήχο δυστυχώς δεν μπορώ εκ των πραγμάτων να επεκταθώ πολύ γιατί τα γραφικά του παιχνιδιού είναι τόσο θαυμάσια και υποβλητικά που ο ήχος αυτομάτως περνάει σε δεύτερη μοίρα.

Πάντως, πέρα από τις προαναφερθείσες ελλείψεις δεν μου εντυπώθηκε κάτι άλλο αρνητικό στη μνήμη. Συμπερασματικά για τον ήχο, οφείλω να πω πως σε καμία περίπτωση δεν απογοητεύει, ούτε ότι κινείται σε χαμηλότερα επίπεδα από το πρώτο μέρος, απλώς υπάρχουν κάποιες μικρές αρνητικές λεπτομέρειες. Γενικά ο ήχος είναι πολύ καλός και ειδικά η μουσική είναι το ίδιο ενδιαφέρουσα με του πρώτου και δένει με τις διαφορετικές περιοχές του παιχνιδιού πολύ αρμονικά, όπως και στο πρώτο μέρος.

Χειρισμός

Ο χειρισμός του παιχνιδιού είναι σαφώς βελτιωμένος σε σύγκριση με το πρώτο μέρος και αυτό φαίνεται από τα εξής σημεία:

1. Ο κέρσορας που κινεί την ηρωίδα έχει βελτιωθεί σημαντικά, με την έννοια ότι πλέον δεν χρειάζεται να ψάχνετε με τις «ώρες» την οθόνη και να προσπαθείτε να μαντέψετε τα «hot spots» αφού ο κέρσορας αλλάζει διακριτικά σχήμα και σας δείχνει με ένα βελάκι προς τα πού μπορείτε να πάτε. Αυτό είναι μεν λεπτομέρεια αλλά πολύ σημαντική λεπτομέρεια αν αναλογιστώ πόσο χρόνο ξόδεψα στο πρώτο μέρος προσπαθώντας να βρω (μεταξύ άλλων) το «hot spot» στην βιβλιοθήκη που αφορούσε στο, απαραίτητο για τη λύση του γρίφου του στρατηγού, βιβλίο.

2. Τα θέματα διαλόγων που υπάρχουν στο σημειωματάριο ανανεώνονται τακτικά. Εννοώ ότι σε αντίθεση με το σημειωματάριο του πρώτου μέρους, τώρα εάν εσείς εξαντλήσετε ένα θέμα συζήτησης τότε αυτό αυτόματα θα εξαφανιστεί από το σημειωματάριό σας, κάτι που απαλλάσσει το χρήστη από την περιττή διαδικασία της επανάληψης των θεμάτων που έχουν συζητηθεί. Με λίγα λόγια: Δεν πρόκειται να ξανακούσετε τα ίδια λόγια δύο φορές στο Syberia 2. Βέβαια αυτό ίσως έχει και την αρνητική του πλευρά, από την άποψη ότι μπορεί να μη θυμάστε κάτι σημαντικό που σας είχε πει κάποιος χαρακτήρας του παιχνιδιού. Προσωπικά προτιμώ το σημειωματάριο του πρώτου μέρους αλλά νομίζω ότι γενικά θεωρείται βελτιωμένο το δεύτερο σημειωματάριο και γι’ αυτό και θα το συμπεριλάβω ως θετικό στην τελική βαθμολογία παρά την προσωπική μου προτίμηση.

3. Υπάρχει η δυνατότητα επιλογής του τρόπου χειρισμού του παιχνιδιού μέσα από τα options: μέσω ποντικιού ή πληκτρολογίου ανάλογα με την προτίμηση του κάθε παίκτη. Το τι θα επιλέξει ο καθένας είναι στο χέρι του.

Γενικά ο χειρισμός του παιχνιδιού είναι άψογος και δεν νομίζω να συναντήσετε πρόβλημα σε αυτό το κομμάτι.

Δράση

Η δράση του παιχνιδιού κινείται σε πολύ κοντινά επίπεδα με αυτά του πρώτου και χαρακτηρίζεται και στο 2 από απανωτές και αναπάντεχες ανατροπές που για άλλη μια φορά καταφέρνουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον του παίκτη αμείωτο από την αρχή μέχρι το τέλος. Οι διάφορες περιοχές του παιχνιδιού συνδέονται μεταξύ τους λιγότερο ομαλά απ’ ότι στο 1 αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει λογική πίσω από τη σύνδεση των περιοχών. Γενικά, οι ανατροπές του σεναρίου στο 2 είναι πιο «άγριες» και απότομες θα λέγαμε, κι αυτό γιατί ο κίνδυνος παραμονεύει τώρα σε κάθε περιοχή του παιχνιδιού. Πάντως να είστε προετοιμασμένοι ακόμα και για ισχυρό σοκ αφού σε κάποιο σημείο του παιχνιδιού η Kate θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα «τέρας της φύσης». Φυσικά δεν θα αποκαλύψω τι εννοώ με αυτό για να μην σας χαλάσω την τελείως απροσδόκητη έκπληξη! Πάντως εάν υποφέρετε από την καρδιά σας, καλύτερα να το ξανασκεφτείτε γιατί στην συγκεκριμένη σκηνή, εγώ τουλάχιστον (ομολογουμένως)… τα χρειάστηκα!

Αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ είναι η αυξανόμενη συναισθηματική ένταση που έχει ο παίκτης κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και που στην τελευταία περιοχή είναι πολύ μεγάλη. Όσο πλησιάζετε προς το τέλος του ταξιδιού, εκτός από την μελαγχολία που θα νιώσετε επειδή θα καταλαβαίνετε ότι το παιχνίδι τελειώνει (κάτι που συνέβη και στο πρώτο μέρος) θα αυξάνεται και η ανυπομονησία και η περιέργειά σας για το τέλος της υπόθεσης. Μου είναι δύσκολο γενικά να πω πιο κομμάτι από τα δύο Syberia είχε την καλύτερη δράση γιατί και τα δύο είναι πολύ δυνατά σε αυτόν τον τομέα. Σε καθαρά προσωπικό επίπεδο, μου άρεσε περισσότερο η δράση του δεύτερου μέρους λόγω της μεγαλύτερης έντασης των συναισθημάτων και της έμφασης που δόθηκε στην περιπέτεια και στο ταξίδι.

Γρίφοι

Οι γρίφοι του παιχνιδιού χαρακτηρίζονται και πάλι από μεγάλη αυθεντικότητα και φαντασία και κινούνται θα έλεγα στο ίδιο επίπεδο δυσκολίας με το 1. Προσωπικά προτιμώ τους γρίφους του 2 για λόγους που δεν μπορώ να εξηγήσω! Έχουμε και πάλι την ποικιλία που είχαμε και στο 1, δηλαδή: γρίφους συλλογής πληροφοριών, γρίφους παρατηρητικότητας, γρίφους εντοπισμού του σημείου δράσης, και τους κλασσικούς γρίφους σκέψης που δεν λείπουν βέβαια από κανένα adventure. Επίσης, προστέθηκε και ένα νέο είδος γρίφου που έχει να κάνει με συνδυασμό αντικειμένων από το inventory, και το οποίο βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Από όλα αυτά τα είδη γρίφων, οι γρίφοι που με απασχόλησαν περισσότερο ήταν για ακόμα μια φορά οι γρίφοι παρατηρητικότητας και δευτερευόντως οι γρίφοι εντοπισμού του σημείου δράσης.

Οι γρίφοι του Syberia 2 έχουν την ίδια λογική που είχαν και στο 1, κάτι που με έκανε να τερματίσω το παιχνίδι σε πολύ λιγότερο χρόνο από αυτόν που ξόδεψα για το 1. Πιθανόν να έπρεπε να το λάβουν αυτό υπ’ όψιν τους οι δημιουργοί του παιχνιδιού, αλλά ίσως να μην ήθελαν να ανεβάσουν το επίπεδο δυσκολίας παραπάνω. Είμαι σίγουρος πάντως πως εάν κάποιος παίκτης δεν έχει παίξει το πρώτο μέρος και παίξει κατευθείαν το δεύτερο θα κάνει τον ίδιο χρόνο για να το τερματίσει με αυτόν που θα έκανε αν έπαιζε το πρώτο μέρος. Πιθανότατα να κάνει και μεγαλύτερο χρόνο, αφού το 2 είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος από το 1. Ο καλύτερος γρίφος που συνάντησα (κατά την προσωπική μου άποψη) ήταν ο γρίφος της σπηλιάς στο χωριό των youkols.

Πάντως, ένα είναι σίγουρο για το Syberia 2: Προετοιμαστείτε για ακόμα μία φορά να ψάξετε εξονυχιστικά τις οθόνες για hot spots! Ακόμα και ο Sherlock Holmes (!) θα δυσκολευόταν να εντοπίσει ορισμένα hot spots αφού είναι πολύ καλά κρυμμένα. Οπλιστείτε λοιπόν με μεγάλη υπομονή και σίγουρα θα ανταμειφθείτε. Όσον αφορά την ερώτηση: ποιος ήταν ο δυσκολότερος γρίφος; Η απάντηση είναι μία: Ο τελευταίος γρίφος σκέψης. Θα σας παιδέψει αρκετά και θα χρειαστεί να σημειώσετε κάπου ένα σημαντικό σκίτσο που θα δείτε για να τον λύσετε. Για να λύσετε τους γρίφους του 2, θα χρειαστεί ανοιχτό μυαλό, να ψάξετε παντού και βέβαια όπως προανέφερα, μεγάλη υπομονή!

Συμπεράσματα

Ώρα να αποχαιρετίσουμε για πάντα την καλύτερη σειρά adventure που έχω δει μέχρι τώρα. Αλλά πριν πούμε το στερνό αντίο είναι αναγκαίο να γίνει η σύγκριση μεταξύ των δύο μερών του ταξιδιού και βέβαια να μιλήσουμε για το σημαντικότερο στοιχείο στο παιχνίδι: τα συναισθήματα που μας προκαλεί.

Το 2 λοιπόν, υπερέχει στους εξής τομείς: Γραφικά (όπως ήταν αναμενόμενο), χειρισμός (επίσης αναμενόμενο) και γρίφοι. Το Syberia ως το πρωτότυπο έχει το πλεονέκτημα στην υπόθεση, πιθανόν τη δράση και τον ήχο. Τελικό αποτέλεσμα: 3:3. Τελικά ποιο είναι το καλύτερο των δύο; Για μένα είναι θέμα προσωπικής επιλογής του κάθε παίκτη. Σίγουρα η συγκίνηση είναι μεγάλη όταν ακούω τη μουσική του 1 ή θυμάμαι την εκπληκτική του υπόθεση, αλλά χωρίς τη θαυμάσια συνέχεια του 2 θα ήταν πολύ φτωχό ως σύνολο. Νομίζω όμως ότι κλείνοντας θα πρέπει να δούμε το Syberia ως σύνολο: έτσι όπως πραγματικά είναι. Η ομάδα δημιουργίας θα μπορούσε κάλλιστα να είχε βγάλει ένα παιχνίδι αντί για δύο, σε ένα dvd ή τέσσερα cd, όπως συνέβη και με το The longest Journey. Δεν το έκανε για προφανείς λόγους.

Προσωπικά, στο μυαλό μου έχω συνδέσει τα δύο μέρη τόσο, που δυσκολεύτηκα να γράψω το παρόν review αφού έπρεπε συνεχώς να ξεχωρίζω τους γρίφους του ενός από του άλλου, να χωρίζω την υπόθεση στα δύο κ.ο.κ. Για μένα το Syberia (1+2) είναι ένα. Είναι το καλύτερο adventure game που έχω παίξει μέχρι σήμερα και μόνο ένα ακόμα adventure μπορεί να συγκριθεί μαζί του: το The Longest Journey που προανέφερα. Δεν θα μπω στη διαδικασία να συγκρίνω τα δύο αυτά κορυφαία και μοναδικά adventure γιατί το review θα καταλήξει σε έκθεση ιδεών! Αρκεί να πω ότι και τα δύο με μάγεψαν και έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Αλλά πάνω απ’ όλα το Syberia.

Τελειώνοντας θα πω πως εάν έχετε τερματίσει το κλασσικό Syberia μην χάσετε με τίποτα τη συναρπαστική συνέχεια. Δεν νοείται για μένα adventurer που να μην έχει και τα δύο αυτά διαμάντια στη συλλογή του. Παίξτε το οπωσδήποτε. Θα βιώσετε έντονα συναισθήματα και θα έχετε κάτι να θυμάστε για πολύ καιρό.

Σημείωση του συντάκτη:

Για να διαβάσετε μερικά «γεγονότα» σχετικά με το γιατί θεωρώ το Syberia το κορυφαίο adventure game, αλλά και για να απαντήσω στο εύλογο ερώτημα που γεννάται: "Είναι πράγματι τέλειο το Syberia 2; Δεν υπήρξε ούτε το παραμικρό αρνητικό στοιχείο σε ολόκληρο το παιχνίδι;", διαβάστε το σχετικό θέμα στο forum.