Tales of Monkey Island Ch.3: Lair of the Leviathan

Μετά από ένα καλό πρώτο επεισόδιο, αλλά και ένα μέτριο δεύτερο, η σειρά ‘Tales of Monkey Island’ φτάνει στην τρίτη υλοποίηση της με υπότιτλο ‘Lair of the Leviathan’. Όπως καταλάβατε και από τον τίτλο, το επεισόδιο αυτό διαδραματίζεται στο μεγαλύτερο του μέρος στο ‘εσωτερικό’ του τεράστιου θαλάσσιου manatee (ένα είδος θαλάσσιας αγελάδας) που σας καταβρόχθισε στο φινάλε του ‘The Siege of Spinner Cay’. Συντροφιά σας αυτή τη φορά η σαγηνευτική κυνηγός επικυρηγμένων Morgan LeFlay, οποία όπως θα θυμάστε σας καταδιώκει για λογαριασμό του Γάλλου γιατρού Marquis de Singe ο οποίος με την σειρά του θέλει να μελετήσει το χέρι σας που είναι μολυσμένο με την κατάρα. Σκοπός σας είναι να λοιπόν πρώτα να αποδράσετε από την κοιλιά του manatee και έπειτα να εντοπίσετε το μυθικό La Esponja Grande το οποίο όπως ξέρουμε θα σας βοηθήσει να θέσετε τέλος στην κατάρα. Για μεγάλη σας έκπληξη όμως, η κοιλιά του manatee…κατοικείται! Μέσα σε αυτήν θα βρείτε τον περιβόητο πρώην αγαπητικό της Voodoo Lady,  Coronado de Cava, μαζί με το παρδαλό πλήρωμα του. Στόχος σας είναι αρχικά να κερδίσετε την εμπιστοσύνη του πάλαι ποτέ πληρώματος του Coronado ώστε να καταφέρετε να το σκάσετε από το manatee ενώ στην συνέχεια σας περιμένει το δύσκολο έργο της εύρεσης του La Esponja Grande, με τον οποίο βέβαια θα καταφέρετε επιτέλους να ελέγξετε και να περιορίσετε την κατάρα. 
 
Είναι γεγονός ότι το σενάριο του τρίτου επεισοδίου είναι μέχρι τώρα το καλύτερο της σειράς, πράγμα που οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στην αλλαγή σεναριογράφου (Sean Vanaman), ενώ επιτέλους ξεφεύγουμε και από την μανιέρα των γεογραφικών περιορισμών των δύο πρώτων επεισοδίων (νησί με ζούγκλα) και κινούμαστε σε πιο πρωτότυπα περιβάλλοντα, όπως η κοιλιά του manatee! Πρωταγωνιστές του επεισοδίου, πέρα φυσικά από τον Guybrush, είναι και η γλυκύτατη Morgan – τα συναισθήματα της οποίας για τον ήρωα μας φαίνεται πως δεν είναι και τόσο ‘αθώα’, ειδικότερα από είναι σημείο και μετά είναι εμφανές ότι είναι τσιμπημένη με τον Guybrush. Δεν θέλω να σας χαλάσω την ιστορία αλλά νομίζω ότι ίσως προσωρινά τα ζευγάρια να αλλάξουν με ότι αυτό συνεπάγεται.
 
Πέρα από την Morgan και τον πιστό βοηθό σας λοιπόν, υπάρχει φυσικά ο Coronado de Cava και το τετραμελές πλήρωμα του, τα μέλη του οποίου ‘παριστάνουν’ τους νεκρούς, εφόσον περνάνε μια χαρά στην κοιλιά του θηρίου και δεν θέλουν να φύγουν από εκεί. Το πλήρωμα αποτελείται από τρεις χαρακτήρες (ή μάλλον τέσσερις) οι οποίοι δεν μπορώ να πω και ότι με ξετρέλαναν, καθώς είναι τόσο εμφανές πως προσπαθούν να σατιρίσουν τις αμερικάνικες κολεγιακές αδελφότητες που από ένα σημείο και μετά πραγματικά κουράστηκα με την επανάληψη των ίδιων αστείων και καταστάσεων. Τέλος, σημειώστε πως η Elaine και ο LeChuck δεν εμφανίζονται σχεδόν καθόλου σε αυτό το επεισόδιο ενώ και εδώ έχουμε την επιστροφή ενός παλιού γνώριμου από το CMI και το EMI. Δεν σας λέω ποιος είναι αλλά και δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολο να μαντέψετε. 
 
Η μεγαλύτερη μου όμως – ευχάριστη – έκπληξη στο ‘LotL’ ήταν η πολύ πλούσια δράση, η δομή και οι γρίφοι του. Πιστέψτε με, σίγουρα δεν περίμενα τόσο μεγάλο ποιοτικό άλμα, σε σημείο να σου δίνεται  εντύπωση πως το προηγούμενο, και μετριότατο, επεισόδιο το σχεδίασε άλλος άνθρωπος!  Έτσι το παιχνίδι έχει συνεχείς και απανωτές προκλήσεις για τον παίκτη, κάθε μία από τις οποίες είναι απολαυστικά λογικές και ικανοποιητικό να τις επιλύεις. Επίσης, περιλαμβάνονται και δύο πολύ έξυπνες ιδέες στον σχεδιασμό της δράσης όπως ο τρόπος που ανακαλείς στοιχεία για την Morgan προκειμένου να αποδείξεις κάτι στον Coronado ενώ αγαπημένο μου σημείο είναί αυτό που κάνείς ‘κυριεύεις’ κάποιον χαρακτήρα και παίζεις μέσω αυτού! Πραγματικά καταπληκτική σύλληψη αλλά και υλοποίηση.
 
Η δομή του παιχνιδιού έχει και πάλι κοινά σημεία με σχεδόν όλα τα άλλα παιχνίδια της Tell-Tale. Αυτό σημαίνει πως την εκάστοτε δεδομένη στιγμή θα πρέπει να φέρεις εις πέρας κάποια ‘αποστολές’, οι οποίες συνήθως έχουν να κάνουν με το να βρεις τα ‘σωστά’ αντικείμενα ή τον ‘σωστό’ τρόπο για να φέρεις εις πέρας μία κατάσταση. Έτσι για παράδειγμα, στην αρχή σχεδόν του παιχνιδιού θα πρέπει να πείσουμε το κάθε μέλος του πληρώματος του Coronado ξεχωριστά προκειμένου να μας δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης για να μπούμε στην ομάδα τους. Ανάλογη είναι και η συνέχεια του παιχνιδιού, όπου κάθε φορά έχουμε έναν συγκεκριμένο στόχο να επιτύχουμε. Πάντως είναι τόσο μεγάλη η ποικιλία σε καταστάσεις που θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε αλλά και σε γρίφους που έχετε να λύσετε που σε κανένα σημείο δεν θα βαρεθείτε.
 
Κάτι το οποίο με ενόχλησε λίγο είναι ότι σε κάποιο σημείο ο Guybrush, για ακόμα μία φορά, βρίσκεται στο βάθος του ωκεανού έχοντας να κάνει κάποια πράγματα για να συνεχιστεί η δράση. Είναι γνωστό σχεδόν σε όλους μας ότι ο ήρωας μας μπορεί να κρατήσει την αναπνοή του κάτω από το νερό για δέκα λεπτά,. Σε όσα προγενέστερα παιχνίδια της σειράς είχαμε μία ανάλογη κατάσταση, αν αφήναμε τον Guybrush στο νερό για παραπάνω χρονικό διάστημα είχαμε ένα ιδιότυπο easter egg όπου αυτός πνιγόταν με διάφορους ευφάνταστους τρόπους. Εδώ δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο και μάταια τον άφηνα για παραπάνω διάστημα στο νερό μπας και γίνει κάτι. Λεπτομέρειες θα μου πείτε, και με το δίκιο σας, αλλά ήθελα να το είχαν προσέξει αυτό το σημείο.
 
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι λίγο καλύτερα από το προηγούμενο επεισόδιο αλλά αυτό δεν οφείλεται στο ότι έχουμε κάποια παραλλαγή στην μηχανή γραφικών αλλά στο ότι οι χρωματισμοί είναι ομορφότεροι και πιο απαλοί – ειδικά τον βυθό του ωκεανού είναι πολύ όμορφο να τον βλέπεις, τα χρώματα του είναι πραγματικά εξαιρετικά. Σε ότι αφορά τις ομιλίες των χαρακτήρων, αυτή την φορά δεν έχω κάποιο παράπονο – είναι όλες τους πολύ καλές – αν και μάλλον αυτό οφείλεται στην απουσία της Elaine και της ενοχλητικής φωνής της. Όπως καταλαβαίνετε πάντως, ο τεχνικός τομέας των ToMI είναι ενιαίος και σχεδόν δεν υπάρχει καμία διαφοροποίηση από επεισόδιο σε επεισόδιο, αφού ουσιαστικά μιλάμε για ένα παιχνίδι που έχει ‘σπάσει’ σε πέντε ξεχωριστά μέρη.
 
Εν κατακλείδι, είναι ξεκάθαρο πως το ‘Lair of the Leviathan’ είναι με διαφορά το καλύτερο επεισόδιο της σειράς μέχρι στιγμής, κάτι που αποτέλεσε μία πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα. Δεν ήθελα με κανένα τρόπο να επαναληφθεί η μετριότητα του δευτέρου επεισοδίου και είμαι χαρούμενος που η σειρά επιτέλους φαίνεται να παίρνει τα πάνω της. Ραντεβού λοιπόν στο επόμενο επεισόδιο, που έχει τον αινιγματικό, όσο και αβανταδόρικο, τίτλο ‘The Trial and Execution of Guybrush Threepwood’.