Sea will claim everything, The

Ένα διαχρονικό παραμύθι για την εποχή της κρίσης

Η ακατανίκητη και μυστηριώδης θάλασσα

Στο τέλος η θάλασσα θα κυριεύσει τα πάντα. Και αν οι άνθρωποι είναι τα νησιά που μοιραία κάποια μέρα θα σκεπαστούν κάτω από την αιώνια θάλασσα του χρόνου και της ιστορικής πορείας, τάχα στον μυστηριώδη βυθό δεν κρύβονται οι κοινές τους ρίζες; Ή μήπως τελικά η θάλασσα είναι η ίδια η ανθρωπότητα που όσο κι αν υποχωρεί προσωρινά μπροστά στους βράχους και τα κάστρα της εχθρικής επιβουλής κάποιας ελιτίστικης μειοψηφίας, τελικά αργά ή γρήγορα ενωμένη θριαμβεύει ενάντια σε κάθε εχθρό; Η κοινή ανθρώπινη μοίρα, ο αγώνας ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταναγκασμού, η αδερφοσύνη. Αυτά είναι τα κυρίαρχα θεματικά μοτίβα στο πολιτικοκοινωνικό παραμύθι των Jonas και Verana Kyratzes που διαδραματίζεται στον μαγικό κόσμο της Ονειροχώρας, αλλά βρίθει αναφορών στη σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα των υπέρογκων δανεισμών και της οικονομικής κρίσης. Ανεξαρτήτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με την (σαφή) πολιτική τοποθέτηση του ονειρικού αυτού παραμυθιού, δεν μπορεί παρά να υποκλιθεί στην εντιμότητα του όλου εγχειρήματος και στη γνήσια ονειρική-παραμυθένια-ποιητική του ατμόσφαιρα.

Μέσα από ένα μαγικό portal, ο ήρωας της ιστορίας (εσείς!) μεταφέρεται στα Τυχερά Νησιά της παραμυθένιας Ονειροχώρας, όπου μαγεία και τεχνολογία βαδίζουν χέρι χέρι. Εκεί τα ρολόγια φυτρώνουν στα δέντρα, οι υπολογιστές έχουν αρτηρίες και νευρώνες και ένα σωρό αλλόκοτα πλάσματα ζούνε αδερφωμένα. Εκεί μπορεί να συναντήσει κανείς καλοκάγαθους δράκους, χταπόδια φαροφύλακες, τραβεστί υπολογιστές με εξελιγμένη τεχνητή νοημοσύνη, πελαργούς που γίνονται ναυτικοί επειδή αγαπούν τη θάλασσα και φοβούνται τα ύψη, ξεχασμένα κομμάτια τοστ που μουχλιάσανε και μέσω μιας εξελικτικής διαδικασίας απέκτησαν νοημοσύνη, ταλέντο στις επιστήμες και μια βολική ικανότητα παραγωγής πενικιλίνης, ανθρωπόμορφες σαύρες που μπορούν να γίνονται άντρες ή γυναίκες ανάλογα με το κέφι τους, ιστορικά πρόσωπα, όπως τον Σωκράτη, και μυθολογικά πλάσματα, σαν τη Μέδουσα. Ωστόσο μια σκοτεινή σκιά έχει πέσει στο παραμυθένιο αυτό σύμπαν. Μόλις ξεκινάτε το παιχνίδι βρίσκεστε στο γραφείο του The Mysterious Druid, ο οποίος σας ενημερώνει πως οι μπράβοι του αδίστακτου λόρδου Urizen προσπάθησαν να του κάνουν έξωση από το Underhome, το σπίτι της ιστορικής οικογένειάς του εδώ και πολλούς αιώνες, για κάποια ανυπόστατα χρέη. Η εισβολή των μπράβων έχει προκαλέσει πολλαπλές δυσλειτουργίες στα βιοτεχνολογικά συστήματα του Underhome, τα οποία και καλείστε να επιδιορθώσετε, καθώς και να ερευνήσετε το μυστήριο των ανυπόστατων χρεών. Έτσι θα πρέπει να περιπλανηθείτε τόσο στους ορόφους του μυστηριώδους και μαγικού σπιτιού, όσο και στις όμορφες και παράξενες πολιτείες των Τυχερών Νησιών προκειμένου να δώσετε μια λύση στα προβλήματα του φιλικού δρυΐδη. Πολύ γρήγορα θα καταλάβετε ότι βρίσκεστε σε έναν κόσμο μαγικό και όμορφο, ο οποίος όμως κυβερνιέται από διεφθαρμένους πολιτικούς που δε διστάζουν να εκμεταλλεύονται, να καταπιέζουν και να εξαθλιώνουν οικονομικά τους απλούς ανθρώπους με παράλογους νόμους, δυσβάσταχτους φόρους και θολές υποσχέσεις για ένα καλύτερο μέλλον. Κάπως έτσι ξεκινάει ένα ταξίδι μαγικό και περιπετειώδες, όπου το παραμύθι και οι αναφορές στη σύγχρονη πραγματικότητα μπλέκονται με δεξιοτεχνία.

Φιλοσοφικό παραμύθι και πολιτικοκοινωνική αλληγορία

Το σενάριο πλέκεται όμορφα και έξυπνα κι η παραμυθένια όσο και επίκαιρη ιστορία διατηρεί το ενδιαφέρον μας μέχρι το τέλος. Σε πολλά σημεία το παιχνίδι αποπνέει γνήσια ποιητική ατμόσφαιρα και καταφέρνει να προσεγγίσει τη συμβολική δύναμη του Μύθου,

ενώ δε λείπει και το απαραίτητο βιτριολικό χιούμορ που χρειάζεται για να απαλλάσσει τα τεκταινόμενα από το υπερβολικό βάρος της σοβαροφάνειας. Ωστόσο δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς πως σε κάποια άλλα σημεία η σεναριακή πένα του ταλαντούχου (και, ας το σημειώσουμε εδώ, Έλληνα) Jonas Kyratzes γίνεται υπέρ του δέοντος διδακτική, με μια τάση να υπογραμμίζει υπερβολικά την πολιτική του στάση και το νόημα των συμβολισμών της ιστορίας του. Πρόκειται για μια σοβαρή αδυναμία σε μια κατά τα άλλα πολύ όμορφη και μερακλίδικη προσπάθεια, αφού, κατά τη γνώμη μου, η εύστοχη καλλιτεχνική έκφραση της φιλοσοφίας ενός δημιουργού αρκεί για να μεταδώσει στον αποδέκτη του έργου του την ουσία και το αίσθημα της σκέψης του, χωρίς να χρειάζονται περαιτέρω επεξηγήσεις και υπογραμμίσεις. Πολλές φορές τα όρια ελεύθερης έκφρασης μέσω της τέχνης και στρατευμένης προπαγανδιστικής τέχνης γίνονται δυσδιάκριτα και ατυχώς το όμορφο παιχνίδι του Kyratzes σε κάποια σημεία τα ξεπερνάει. Παρ’όλα αυτά σαφώς και πρέπει να του αποδοθούν εύσημα για το θάρρος του να ασχοληθεί με δύσκολα σύγχρονα πολιτικοκοινωνικά θέματα, για την ικανότητά του να στήσει ένα ζωντανό και σύνθετο παραμυθένιο σύμπαν και για το αναμφισβήτητο καλλιτεχνικό μεράκι που διέπει όλη την προσπάθειά του.

Ένα πλούσιο σύμπαν από φτωχά μέσα

Τα γραφικά του παιχνιδιού διέπονται από μια γοητευτική απλοϊκότητα. Ουσιαστικά πρόκειται για πολύ όμορφες πριμιτίφ στατικές ζωγραφιές που παραπέμπουν σε μοντέρνο παιδικό βιβλίο. Animation δεν υπάρχει ούτε για δείγμα. Παρ’όλα αυτά τα γραφικά του παιχνιδιού διαθέτουν άποψη και εικαστική αρτιότητα, είναι δε εντυπωσιακό πως οι στατικές αυτές εικόνες αποπνέουν την αίσθηση ενός ζωντανού και παράξενου κόσμου που πάλλεται και αναπνέει. Μια ακόμα απόδειξη ότι για να στήσεις ένα ολοκληρωμένο σύμπαν δε χρειάζονται εκατομμύρια, αλλά έμπνευση και φαντασία.

Τα voice-overs λάμπουν διά της απουσίας τους. Τα ηχητικά εφέ είναι αραιά και δεν προσδίδουν κάποια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Εκεί πάντως που κερδίζει τις εντυπώσεις ο ηχητικός τομέας του παιχνιδιού είναι στην πανέμορφη μουσική του επίσης Έλληνα Chris Christodoulou. Το παιχνίδι είναι πλημυρισμένο με ταξιδιάρικα μουσικά μοτίβα που θα σας συντροφέψουν ευχάριστα για πολλές ώρες και που θα σας μείνουν αξέχαστα. Μελωδίες μελαγχολικές που παραπέμπουν σε παραμύθι, ρυθμοί ανατολίτικοι, εύθυμα ελληνοπρεπή κομμάτια που παραπέμπουν σε νησί, ψαράκι και μπουζούκι: η ποικιλία της μουσικής είναι πραγματικά εντυπωσιακή.

Ο χειρισμός του portal

Ο χειρισμός είναι εξαιρετικά απλός. Ουσιαστικά πρόκειται για point and click στην πιο κλασσική του μορφή. Ο κόσμος του παιχνιδιού βρίσκεται σε μια οθόνη που αντιστοιχεί στο portal μέσω του οποίου ερχόμαστε σε επαφή με το σύμπαν της Ονειροχώρας. Με τα αντικείμενα και τους ανθρώπους αλληλεπιδρούμε μόνο με το αριστερό κλικ. Συνομιλίες, περιγραφή και συλλογή χρήσιμων αντικειμένων γίνονται όλα με το ίδιο κουμπί του ποντικιού. Στην αριστερή πλευρά του portal-οθόνης μας βρίσκονται μια σειρά από παραθυράκια που αντιστοιχούν στα options (save, load, weird sound!, close και exit), ένα χάρτη της Ονειροχώρας με δυνατότητα για αυτόματη τηλεμεταφορά, το σακίδιο με το inventory μας και μια λίστα με τους εκάστοτε στόχους μας, οι οποίοι και διαρκώς αυξάνονται και ανανεώνονται καθώς προχωράμε στο παιχνίδι. Σε κάθε οθόνη υπάρχουν βέλη με τις πιθανές εξόδους από την εκάστοτε περιοχή. Τα αντικείμενα του inventory χρησιμοποιούνται αυτόματα εκεί που χρειάζονται. Για παράδειγμα, όταν βρίσκουμε μπροστά μας μια κλειδωμένη πόρτα, αυτή ανοίγει αυτόματα με ένα απλό αριστερό κλικ,

εφόσον έχουμε το απαραίτητο κλειδί στο inventory μας. Κατά συνέπεια οι γρίφοι του παιχνιδιού κυμαίνονται από απλοί έως απλούστατοι, χωρίς όμως αυτό να μειώνει την απόλαυση που προσφέρουν στον παίκτη. Ουσιαστικά η απόλαυση του συγκεκριμένου παιχνιδιού έγκειται περισσότερο στην αναλυτική εξερεύνηση του όμορφου και παράξενου κόσμου των Τυχερών Νησιών και την ανακάλυψη των μυστικών του, παρά στην επίλυση των εύκολων γρίφων. Είναι χαρακτηριστικό πως σχεδόν όλα τα αντικείμενα στον κόσμο του παιχνιδιού έχουν την περιγραφή τους (πολλές φορές εξαιρετικά διασκεδαστική), πράγμα που συμβάλλει αποφασιστικά στη ζωντάνια του κόσμου και το αίσθημα εξερεύνησης και ανακάλυψης που προσφέρεται στον παίκτη. Σχεδόν ποτέ δε θα δείτε στο συγκεκριμένο παιχνίδι τις εκνευριστικές ατάκες «Χμμμ…» ή «Τίποτα σπουδαίο…» που αποτελούν μάστιγα σε πολλά σύγχρονα adventure. Εξαίρεση στην υπερβολική ευκολία των περισσότερων γρίφων, αποτελεί ένας αναπάντεχα δυσκολούτσικος και thinking-out-of-the-box γρίφος «Ντεπονιακής» ευρηματικότητας προς το τέλος του παιχνιδιού, που αυξάνει τη διάρκεια της ενασχόλησής μας με τον κόσμο της Ονειροχώρας τουλάχιστον κατά μισή με μία ώρα. Επίσης πολύ διασκεδαστικοί παρά την απλότητά τους είναι οι γρίφοι, στους οποίους καλούμαστε να συνθέσουμε διάφορα potions με τη βοήθεια μιας αλχημικής μηχανής.

Κλείνοντας…

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι το παιχνίδι είναι μάλλον σχετικά σύντομο. Προσωπικά μου πήρε γύρω στις 6 ώρες για να φτάσω στο τέλος της ιστορίας. Παρ’όλα αυτά πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι χωρίς ίχνος βιασύνης στην ανέλιξη της ιστορίας του που η ενασχόλησή μου μαζί του άξιζε και με το παραπάνω. Κοντολογής πρόκειται για ένα όμορφο όσο και καλοφτιαγμένο indie παιχνίδι adventure που μας ταξιδεύει σε μαγικούς τόπους και ίσως κάπου μας προβληματίζει.

 Υ.Γ.: Το παιχνίδι δεν προσαρμόζει τις διαστάσεις της κεντρικής οθόνης σε ψηλές αναλύσεις. Αν δε θέλετε να παίξετε ολόκληρο το παιχνίδι σε ένα μικρό παράθυρο με μαύρο φόντο, θυμηθείτε να χαμηλώσετε την ανάλυση της οθόνης σας πριν ξεκινήσετε να παίζετε, ώστε να καταλαμβάνει όλο το ύψος της οθόνης σας.