Cognition: Episodes 1+ 2

 

 

Η Phoenix Online Studios (POS) είναι μια καινούργια εταιρία παραγωγής adventure, που έκανε το ξεκίνημά της ως ομάδα φιλόδοξων ερασιτεχνών, οι οποίοι ονειρεύονταν να στήσουν ένα fan-made sequel της κλασικής σειράς των King’s Quest της Sierra. Μετά από χίλιες δυο δυσκολίες, απαγορεύσεις από τις εταιρίες που είχαν τα δικαιώματα για τις επίσημες συνέχειες και κάμποσες άλλες αναποδιές, κατάφεραν να κυκλοφορήσουν τα 4 από τα 5 επεισόδια ενός ανεπίσημου freeware sequel των King’s Quest παιχνιδιών υπό τον τίτλο The Silver Lining, με το πέμπτο και τελευταίο επεισόδιο να βρίσκεται εδώ και καιρό στον σχεδιασμό. (Ρίξτε του μια ματιά, αξίζει.) Σε αντίθεση με άλλους ερασιτέχνες developers, η POS έβαλε το υπερφιλόδοξο στοίχημα να μην ακολουθήσει το δρόμο της retro νοσταλγίας και να στήσει ένα παιχνίδι που τα γραφικά του δε θυμίζουν adventure της δεκαετίας του 90, αλλά χρησιμοποιεί πολύ πιο μοντέρνα 3D γραφικά.

 

Το αποτέλεσμα παρά την αναμφισβήτητη φιλοδοξία του, άφησε μάλλον ανάμεικτες εντυπώσεις και ενθουσίασε όσους και απογοήτευσε, ενώ άγνωστο παρέμενε και το εμπορικό μέλλον μιας μικρής εταιρίας άπειρων ερασιτεχνών, που το μόνο δείγμα δουλειάς τους ήταν ένα freeware παιχνίδι. Ωστόσο για μια ακόμα φορά, το team των δημιουργών επέδειξε ιδιαίτερη τόλμη και, πριν ακόμα ξεκινήσει η μόδα των kickstarter με την τεράστια επιτυχία του Double Fine Adventure,  ζήτησαν την βοήθεια του κοινού και ένα πολύ λογικό ποσό σε σχέση με τα μεγέθη που ακούμε πλέον (25.000$) για το πρώτο εμπορικό τους adventure game με τον τίτλο Cognition μέσω ενός από τα πρώτα kickstarter για ένα PC game. Σε λιγότερο από ένα χρόνο μετά από την επιτυχή χρηματοδότηση του project τους, και έχοντας εξασφαλίσει σε συμβουλευτικό ρόλο τη συνεργασία της πασίγνωστης στους adventure κύκλους Jane Jensen, φτάνει στα χέρια μας το πρώτο επεισόδιο, με το δεύτερο να ακολουθεί πολύ γρήγορα, μόλις τρεις μήνες αργότερα. Είναι αντάξιο της φιλοδοξίας τους το αποτέλεσμα;

 

 

H Erica Reed είναι μια ταλαντούχα (και όμορφη) πράκτορας του FBI, η οποία πέρα από την εξαιρετική της ευφυΐα διαθέτει και ένα πολύτιμο χάρισμα. Αρκεί να ακουμπήσει ένα αντικείμενο ή έναν άνθρωπο και βλέπει κάτι σχετικά με το παρελθόν του. Στο πρώτο επεισόδιο της ιστορίας, όταν ο αδερφός της πέφτει θύμα απαγωγής ενός αδίστακτου serial killer, η δυναμική πράκτορας θα πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα διανοητικά και παρα-ψυχολογικά μέσα που έχει στη διάθεσή της και θα εξαντλήσει τις ψυχικές αντοχές της για να τον σώσει. Θα τα καταφέρει; Όσοι έχετε παίξει το demo, ξέρετε ήδη την απάντηση, αφού αυτή είναι μόλις η αρχή ενός παιχνιδιού, που συνδυάζει όμορφα το στοιχείο του αστυνομικού και παραψυχολογικού θρίλερ. Υπάρχουν σημεία στην ιστορία που θα σας αφήσουν με κομμένη την ανάσα, όχι τόσο από τον τρόμο, αλλά από την αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω. Καθώς εξελίσσεται η πλοκή, οι δυνάμεις της Erica εξελίσσονται και γίνονται πιο σύνθετες και πιο ενδιαφέρουσες, ενώ ένα συναρπαστικό παιχνίδι γάτας και ποντικιού κορυφώνεται. Ποιος όμως είναι η γάτα και ποιος το ποντίκι;

 

Το δεύτερο επεισόδιο της ιστορίας αποτελεί άμεση συνέχεια του πρώτου. Πριν ακόμα προλάβει η Erica να πάρει ανάσα από το ομολογουμένως σοκαριστικό φινάλε του πρώτου επεισοδίου, ένα πολύ αγαπημένο της πρόσωπο απάγεται και ακρωτηριάζεται μπροστά στα μάτια της από μια μυστηριώδη γυναίκα. Για μια ακόμα φορά η Erica πρέπει  να αξιοποιήσει τόσο το αστυνομικό της δαιμόνιο όσο και τις παραψυχολογικές της δυνάμεις για να λύσει το μυστήριο και να σώσει το θύμα της απαγωγής πριν η άγνωστη γυναίκα-κατά συρροή δολοφόνος προσθέσει ένα ακόμα πτώμα στο ενεργητικό της.  Στην πορεία της έρευνας γίνεται φανερό ότι υπάρχει άμεση συνάφεια ανάμεσα στα εγκλήματα  των δύο πρώτων επεισοδίων και τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται ταχύτατα. Ποιος είναι ο άγνωστος που στέλνει κρυπτικά μηνύματα στην Erica που τη βοηθούν στην έρευνά της και για ποιο λόγο; Γιατί  η ηρωίδα μας βλέπει κατ’ επανάληψη σε όραμα το θάνατό της; Μήπως τελικά ο πραγματικός στόχος του μυστηριώδη δολοφόνου είναι η ίδια η Erica;

 

 

 

Πρόκειται για μια ιδιαιτέρως σκοτεινή ιστορία θρίλερ, βουτηγμένη στο αίμα, την παράνοια και το σαδισμό, η οποία προσεγγίζει με πιο mainstream τρόπο τη σκοτεινή θεματική σχετικά με τα όρια της ανθρώπινης κακίας  και την παρασιτική απόλαυση του πόνου των άλλων που είδαμε πρόσφατα και στο εξαιρετικό The Cat Lady. Στα δύο πρώτα επεισόδια το σενάριο ξεδιπλώνεται αριστοτεχνικά με την αγωνία να κορυφώνεται και τα εγκλήματα να γίνονται όλο και πιο αποκρουστικά. Απαραίτητη διευκρίνιση:  Το παιχνίδι έχει αρκετό  gore (όπου το απαιτεί η πλοκή και σαφώς όχι για να προκαλέσει). Ειδικά το δεύτερο επεισόδιο της ιστορίας ανεβάζει απότομα τους τόνους, με σκηνές ολοένα και πιο σοκαριστικές που θυμίζουν ταινίες όπως το περίφημο Seven, ενώ ακόμα και οι γρίφοι είναι αναλόγως πειραγμένοι και σίγουρα θα ανακατέψουν τα πιο ευαίσθητα στομάχια.

 

Πραγματικά είμαι περίεργος να δω αν θα μπορέσουν οι δημιουργοί του παιχνιδιού να ξεπεράσουν στα επόμενα επεισόδια την ένταση και τη σοκαριστική δύναμη των δύο πρώτων επεισοδίων. Όπως και νά’ χει με την εξέλιξη που ακολουθεί η ιστορία στα δύο πρώτα επεισόδια, μπορεί να πει κανείς με σιγουριά πως: All bets are off. Στον σκοτεινό και παρανοϊκό κόσμο του Cognition κανένας δεν είναι ασφαλής. Αντιθέτως μάλιστα, τα πρόσωπα που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο είναι αυτά ακριβώς που σε μια πιο συμβατική αστυνομική ιστορία θα θεωρούνταν ασφαλή. Μόνο φωτεινό σημείο στον ορίζοντα είναι η όμορφη και δυναμική Erica που πρέπει να βρει το κουράγιο να αντέξει τις φρικιαστικές αποκαλύψεις που την περιμένουν σε κάθε γωνιά και την απαραίτητη επινοητικότητα ώστε να ξετυλίξει το αιματοβαμμένο κουβάρι που της έχει πετάξει προκλητικά ο αδίστακτος δολοφόνος. Θα τα καταφέρει; Μόνο το μέλλον θα το δείξει. 

 

 

Στην προσπάθειά της θα τη βοηθήσουν κάποιοι συνάδελφοι της, ενώ κάποιοι άλλοι θα την αμφισβητούν τόσο όσον αφορά την αξιοπιστία της όσο και για τις μεθόδους της. Ο υπέρβαρος συνεργάτης της  John θα σταθεί δίπλα της σαν δεύτερος πατέρας, ενώ ο ερωτοχτυπημένος μαγκάκος Sully είναι πάντα πρόθυμος να τη βοηθήσει στην έρευνά της. Η ηλικιωμένη αντικέρ Rose τη βοηθάει να καταλάβει και να ελέγξει τις παραψυχολογικές τις δυνάμεις, ενώ πάντα βρίσκει το χρόνο να πει και το θυμόσοφο γνωμικό της.

 

Και κάπου εδώ κάνει την εμφάνιση του το πρώτο και μάλλον πιο ουσιαστικό ελάττωμα του παιχνιδιού. Ενώ η Erica είναι ένας ολοζώντανος και τρισδιάστατος χαρακτήρας με τσαγανό, κουράγιο και εξυπνάδα, τα υπόλοιπα πρόσωπα που την περιβάλλουν αποπνέουν μια αίσθηση σχηματικότητας ή καρικατούρας. Ο John είναι ο κλασικός χοντρούλης συνεργάτης με τη χρυσή καρδιά και το καυστικό χιούμορ (αν και η πολύ καλή δουλειά στο voice-acting του τον καθιστά τελικά ιδιαιτέρως συμπαθή), ο Sully είναι το κλασικό και μάλλον ουδέτερο love-interest, η Rose μοιάζει με καλή μάγισσα που έχει βγει από κάποιο King’s Quest (προσωπικά οι θυμοσοφίες της με εκνεύρισαν αφάνταστα, δεν μπορούσε να την περιλάβει κι αυτήν ο δολοφόνος;…), ενώ οι υπόλοιποι χαρακτήρες δεν έχουν αρκετό χρόνο στη σκηνή ώστε να σταθούν ως αυθύπαρκτοι χαρακτήρες. 

 

Και ενώ το πρώτο επεισόδιο αφιερώνει αρκετό χρόνο στην παρουσίαση των χαρακτήρων αυτών και μας αφήνει με την ελπίδα πως ενδεχομένως θα αποκτήσουν περισσότερο ενδιαφέρον στα ερχόμενα επεισόδια, το δεύτερο επεισόδιο επικεντρώνεται σχεδόν ολοκληρωτικά στην Erica, αφήνοντας όλους τους υπόλοιπους χαρακτήρες στο περιθώριο. Από μόνο του βέβαια αυτό δεν είναι κακό, ωστόσο σε συνδυασμό με το γεγονός πως όλοι σχεδόν οι δευτερεύοντες χαρακτήρες που έχουν παρουσιαστεί στο πρώτο επεισόδιο φαντάζουν λίγο πολύ προσχηματικοί, μας αφήνει τελικά με ένα μικρό κενό στο στήσιμο της ιστορίας και με ένα συναρπαστικό σενάριο, του οποίου όμως η εκτέλεση τελικά δεν ικανοποιεί απόλυτα. Αφού βρισκόμαστε πια στη μέση του παιχνιδιού θα περίμενε κανείς, οι περισσότεροι χαρακτήρες λίγο πολύ να έχουν αποκρυσταλλωθεί.

 

Εκεί πάντως που το παιχνίδι πετυχαίνει διάνα είναι στην παρουσίαση των δολοφόνων και των θυμάτων τους. Στον τομέα αυτό καταφέρνει να μας παρουσιάσει την ψυχολογία και την ψυχοσύνθεσή τους ελλειπτικά μεν αλλά εξαιρετικά επιτυχημένα, με αξιοθαύμαστη οικονομία, δύναμη και λιτότητα. Ειδικά ο κατεστραμμένος και αλκοολικός πλέον Robert Goodman, σύζυγος του βασικού θύματος στο πρώτο επεισόδιο, αποτελεί έναν μικρό χαρακτηρολογικό θρίαμβο, που δείχνει πως το πολύ καλό voice-work σε συνδυασμό με μια εύστοχη σεναριακή πένα μπορεί μέσα σε λίγα λεπτά να στήσει έναν ολοζώντανο χαρακτήρα με σάρκα και οστά. Τους ίδιους τους δολοφόνους δεν τους βλέπουμε παρά ελάχιστα, όμως στη διάρκεια της έρευνας μαθαίνουμε τόσα πολλά για αυτούς μέσα από τα στοιχεία που συλλέγει η Erica και τα φρικιαστικά οράματά της, που είναι τελικά σα να τους έχουμε μπροστά μας.

 

Είναι πραγματικά παράξενο πως το παιχνίδι παίρνει άριστα στην παρουσίαση τέτοιων διαταραγμένων και δύσκολων χαρακτήρων, ενώ φαλτσάρει στην απεικόνιση απλών καθημερινών ανθρώπων. Ίσως να φταίει κάπου η προσπάθεια των δημιουργών να ελαφρύνουν το βαρύ κλίμα με πιο ανάλαφρους διαλόγους μεταξύ των χαρακτήρων στις λιγότερο δραματικές στιγμές, που τελικά μάλλον δεν λειτουργούν ακριβώς όπως θα ήθελαν (βλέπε τα εκνευριστικά θυμόσοφα σοφίσματα της Rose και τα «χαριτωμένα» αστειάκια του Sully.)

 

Πάντως το παιχνίδι ίσως μας πείσει περισσότερο για τους δευτερεύοντες χαρακτήρες στα δύο επόμενα (και τελευταία επεισόδια), αρκεί βέβαια να τους δώσει την ανάλογη ευκαιρία.

 

 

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακά. Τα backgrounds είναι ζωγραφισμένα στο χέρι και έχουν έντονη σκοτεινή κόμικ αισθητική. Οι χαρακτήρες είναι μεν 3D αλλά με cell-shading επεξεργασία, ώστε να μοιάζουν με σκίτσα και δένουν άριστα με τα backgrounds. Υπάρχουν cut-scenes τόσο κινηματογραφικά με τα 3D μοντέλα, όσο και στατικά με τη μορφή σκίτσων σε κάποιες κρίσιμες στιγμές, τα οποία ενισχύουν την αίσθηση του κόμικ. Ευτυχώς οι χαρακτήρες στα σκίτσα μοιάζουν αρκετά με τα 3D cell-shaded μοντέλα και αποφεύγεται η κακοτοπιά που είχαμε δει στο Gray Matter με τους χαρακτήρες να αλλάζουν εντελώς εμφάνιση στα graphic-novel cut-scenes.

 

Τα animations είναι πολύ όμορφα, δουλεμένα και ρεαλιστικά, αν και υπάρχει μια κάποια δυσκαμψία σε ορισμένες κινήσεις ή όταν οι χαρακτήρες κάνουν στροφή 180 μοιρών. Πραγματικά πάντως δεδομένου ότι πρόκειται για indie παραγωγή λίγων ατόμων στον τομέα αυτό έχει γίνει απίστευτη δουλειά.

Μουσική και voice-acting είναι εξαιρετικά. Δίνουν ζωή στους χαρακτήρες και παλμό στην ιστορία. Οι φωνές της Erica και του συνεργάτη της John είναι πραγματικά εξαίρετες, με τον ρόλο της Erica να τον έχει επωμιστεί η πολυτάλαντη (και – ενδιαφέρουσα πληροφορία για τα αγοράκια- κουκλάρα) Raleigh Holmes, κόρη του Robert Holmes και συζύγου της Jane Jensen, η οποία πραγματικά δίνει σάρκα και οστά στον χαρακτήρα της με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο. Η μουσική είναι από τον Austin Haynes και δε θα χορταίνετε να την ακούτε, ενώ υπάρχει και ένα πολύ ωραίο τραγούδι διά χειρός Robert Holmes με τη φωνή της Erica - Raleigh Holmes.

 

 

Ο χειρισμός δε θα σας προβληματίσει ιδιαίτερα, μια και το παιχνίδι έχει ένα πολύ κλασικό point and click interface. Ουσιαστικά χρειάζεστε μόνο το αριστερό πλήκτρο του mouse. Η Erica κινείται με αριστερό κλικ και τρέχει με διπλό κλικ. Φέροντας τον κέρσορα σε κάθε interactive spot βλέπουμε το όνομά του στην οθόνη και με ένα αριστερό κλικ ανοίγει ένα μικρό μενού που μας επιτρέπει μέχρι τρεις ενέργειες, οι οποίες ποικίλουν ανάλογα με το εκάστοτε αντικείμενο. Στο δεξί πλάι της οθόνης μας υπάρχει το inventory της Erica, όπου μπορεί να εξετάσει, να χειριστεί ή να συνδυάσει αντικείμενα ή και απλώς να τα επιλέξει για να τα χρησιμοποιήσει στον περιβάλλοντα χώρο. Στην αριστερή βάση της οθόνης υπάρχει μια γαλάζια σφαίρα από την οποία ενεργοποιούνται και απενεργοποιούνται οι διαρκώς αυξανόμενες παραψυχολογικές δυνάμεις της Erica. 

 

Τέλος στην αριστερή κορυφή της οθόνης υπάρχουν τρία ημιδιαφανή εικονίδια, εκ των οποίων το πρώτο ανοίγει το κεντρικό μενού του παιχνιδιού, το δεύτερο ανοίγει την οθόνη του κινητού τηλεφώνου της Erica, το δε τρίτο φανερώνει όλα τα hotspots σε κάθε οθόνη. Το κεντρικό μενού έχει όλες τις κλασικές επιλογές new game, continue game, save, load, quit, options (για γραφικά, ήχο, υπότιτλους, ενεργοποίηση hint-system, tutorial, κλπ) και visit website (το τελευταίο στο δεύτερο μόνο επεισόδιο). Το κινητό της Erica έχει φωτογραφική μηχανή, αναπαράγει ήχους mp3, διαθέτει σύνδεση στο internet και αποδεικνύεται συχνά πολύτιμο στην επίλυση των γρίφων του παιχνιδιού.

 

Επίσης από το κινητό της η Erica μπορεί να στείλει μήνυμα στον συνταξιούχο αστυνομικό πατέρα της για να ζητήσει τη βοήθειά του, όταν τα βρίσκει σκούρα. Ναι, καλά το καταλάβατε. Ο μπαμπάς της Erica είναι ουσιαστικά το hint system του παιχνιδιού και αν στις επιλογές έχετε επιλέξει να είναι απενεργοποιημένο, το παιχνίδι σας προειδοποιεί να μην επικοινωνήσετε μαζί του, αν δε θέλετε να ενεργοποιηθούν τα μηνύματα-hints του σοφού μπαμπά. Προσωπικά προτείνω να μη χρησιμοποιήσετε καθόλου τη βοήθεια του κου Reed senior, αφού οι γρίφοι του παιχνιδιού είναι μάλλον σχετικά εύκολοι και σίγουρα θα μπορέσετε αργά ή γρήγορα να τους καταφέρετε μόνοι σας.

 

Μόνα μελανά σημεία στον κατά τα άλλα προσεγμένο τεχνικό τομέα είναι τα αργά loading times από οθόνη σε οθόνη, ακόμα και όταν απλώς μπαίνουμε στον χάρτη της πόλης, καθώς και η αδυναμία σε ορισμένα σημεία του παιχνιδιού (όχι πάντα) να κάνουμε skip τους διαλόγους (πιθανόν για να αποφευχθεί η εμφάνιση κάποιων bugs). Προσωπικά δε μου έτυχε κανένα σοβαρό ή game-breaking bug, αλλά έχουν αναφερθεί κάποια σκόρπια ζωύφια που έχουν ξεφύγει εδώ κι εκεί, παρά το λεπτομερές play-testing του παιχνιδιού, ειδικά σε περιπτώσεις που ο παίκτης δοκιμάσει να κάνει πράγματα με πολύ περίεργη σειρά, πράγμα που βέβαια μπορεί να τύχει στον καθένα μας. 

 

 

Οι γρίφοι του παιχνιδιού είναι αρκετά ευρηματικοί και ως επί το πλείστον εξαιρετικά πειστικοί. Υπάρχουν κάποιες μικρές κακοτοπιές, όπως μια βίδα που πρέπει να αφαιρεθεί με ένα συγκεκριμένο κατσαβίδι που θα βρεθεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο (Erica κορίτσι μου ούτε ένα κατσαβιδάκι δεν έχεις στο σπίτι σου;), αλλά οι περισσότεροι γρίφοι λύνονται με κοινή λογική και προσεκτική παρακολούθηση των δρώμενων. Υπάρχουν και κάποιοι γρίφοι υπό τη μορφή ερωταποκρίσεων σχετικά με τους δολοφόνους και τα θύματά τους, που αφορούν πόσο καλά έχουμε καταλάβει τα στοιχεία που έχουμε συλλέξει, ενώ μακράν οι καλύτεροι γρίφοι του παιχνιδιού είναι αυτοί στους οποίους η Erica καλείται να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις της.

 

Με διαφορά, ο καλύτερος γρίφος του παιχνιδιού στα δύο πρώτα επεισόδια είναι η ανάκριση του Robert Goodman, όπου καλούμαστε να συνδυάσουμε μια πλειάδα πληροφοριών και στοιχείων προκειμένου να κινητοποιήσουμε μια ανάμνηση του ανακρινόμενου με τις παραψυχολογικές δυνάμεις της Erica. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό, πολυεπίπεδο και απολαυστικό γρίφο, που βρίσκεται κοντά στο τέλος του πρώτου επεισοδίου και που εκτοξεύει τη διάρκειά του με τον απολύτως ικανοποιητικό βαθμό δυσκολίας του. Δυστυχώς οι προηγούμενοι και επόμενοι γρίφοι του παιχνιδιού είναι σημαντικά ευκολότεροι και παρ’ όλο που κάποιοι γρίφοι στο δεύτερο επεισόδιο προσπαθούν να τον συναγωνιστούν σε δυσκολία και εξυπνάδα, τελικά δεν τα καταφέρνουν να τον πλησιάσουν. Αυτό αντανακλάται και στη διάρκεια των δύο επεισοδίων, με το πρώτο επεισόδιο να ξεπερνάει τις 6-7 ώρες, ενώ το δεύτερο διαρκεί μόλις 4-5 ώρες. Με τίποτα δε θα χαρακτήριζα το παιχνίδι ως γελοιωδώς εύκολο, αλλά σίγουρα ο μέσος όρος δυσκολίας κυμαίνεται συνολικά μεταξύ μετρίου και εύκολου.

 

Παρ’ όλα αυτά, το μείγμα γρίφων ερωταποκρίσεων, αστυνομικής έρευνας, συνδυασμού αντικειμένων στο inventory και αξιοποίησης των παραψυχολογικών δυνάμεων της Erica χαρίζει αξιοσημείωτη ποικιλία και ευελιξία στο gameplay και καθιστά το παιχνίδι άκρως απολαυστικό και διαρκώς ανανεούμενο. Εδώ αξίζει να αναφερθεί και η παρουσία εναλλακτικών λύσεων σε αρκετούς γρίφους του πρώτου επεισοδίου και το ελαφρύ branching της πλοκής ανάλογα με κάποιες επιλογές της Erica, που όμως καταλήγει πάντα στο ίδιο τελικό αποτέλεσμα, στοιχεία που προσδίδουν σημαντικό βαθμό replayability στο πρώτο επεισόδιο. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στο πρώτο επεισόδιο, γιατί στο δεύτερο επεισόδιο οι σχετικές επιλογές είναι σαφώς πιο περιορισμένες και οι αποκλίσεις μεταξύ των διαφορετικών επιλογών είναι πολύ μικρότερες (τουλάχιστον σε όσες εντόπισα εγώ). Από την άλλη βέβαια, το δεύτερο επεισόδιο κερδίζει πόντους χάρη στην τολμηρή τροπή της βασικής πλοκής και την ασυμβίβαστη νοσηρότητά της. Όταν φτάσετε στον τελευταίο γρίφο του δευτέρου επεισοδίου θα καταλάβετε τι εννοώ (αν δε φρικάρετε τελείως με τα τεκταινόμενα…)

 

 

Το Cognition έχει ήδη φτάσει στη μέση του. Η ομάδα έχει αποχωρήσει στα αποδυτήρια για το ημίχρονο και έχει φτάσει η ώρα να συζητήσουμε τις πρώτες εντυπώσεις μας. Κι η αλήθεια είναι πως αυτές προς το παρόν είναι κάπως ανάμεικτες. Φοβερό σενάριο με εντυπωσιακές ανατροπές και δυναμική πρωταγωνίστρια, αλλά χλωμοί και κλισαρισμένοι δευτερεύοντες χαρακτήρες. Ωραίοι και ενδιαφέροντες, αλλά σχετικά εύκολοι γρίφοι. Εντυπωσιακός τεχνικός τομέας για μια τόσο μικρή και άπειρη ομάδα, αλλά δε λείπουν και κάποια bugs. Για μένα πάντως τελικά επικρατούν με διαφορά τα θετικά στοιχεία και το Cognition έχει όλα τα φόντα να αναδειχτεί σε ένα κορυφαίο παιχνίδι adventure, αρκεί οι δημιουργοί του να συνεχίσουν να κρατάνε εξίσου ψηλά τον πήχη στα επόμενα επεισόδια όσον αφορά τα θετικά, μα και να αποφύγουν κάποια σφάλματα και κακοτοπιές, στα οποία έχουν υποπέσει μέχρι τώρα. Όλα παίζονται ακόμα, μια και το δεύτερο μισό του παιχνιδιού μπορεί να ανατρέψει τα όποια προγνωστικά και να κάνει την έκπληξη (ελπίζω, ευχάριστη). 

 

Θα δικαιωθούν οι φόβοι ή οι ελπίδες μας; Θα ανασάνουν πιο λεύτερα οι δευτερεύοντες χαρακτήρες στα επόμενα επεισόδια; Θα διατηρήσει τη φρεσκάδα και το skock-value της μέχρι τέλους η πλοκή του παιχνιδιού; Θα κερδίσει τη νοσηρή παρτίδα στην οποία έχει μπλέξει άθελά της η Erica; Όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα, η Phoenix Online Studios έχει ήδη κερδίσει το πρώτο μεγάλο στοίχημα. Με το Cognition στα μισά του δρόμου και το καινούργιο παιχνίδι της Jane Jensen (Moebius) στα σκαριά έχει κιόλας αποδείξει ότι είναι μια σοβαρή εταιρία παραγωγής adventure που μπορεί να σταθεί πέρα από το freeware  The Silver Lining και να δώσει το προσωπικό της στίγμα σε μια εποχή ανάκαμψης του είδους. Βαθμολογώ το πρώτο επεισόδιο του Cognition με ένα 4,5/5 και το δεύτερο με 4/5, ενώ συνολικά το πρώτο μισό του παιχνιδιού παρά τις επιμέρους μικρές αδυναμίες πιστεύω πως αξίζει με το σπαθί του  τα 4 αστεράκια. Και περιμένω με αγωνία από τις κερκίδες τη συνέχεια για να μάθω το τελικό σκορ του αγώνα…