Unforeseen Incidents
- Κυκλοφορία: 2018
- Ανάπτυξη: Application System, Backwoods Entertainment
- Πλατφόρμα: PC
"Field experiment phase 1: July 31st - Yelltown Unit"
Η Γερμανία έκανε πάλι το θαύμα της και η πρωτοεμφανιζόμενη indie ομάδα Backwoods μας προσφέρει μια πολύωρη περιπέτεια που έχει «γεύση από τα παλιά», χωρίς όμως να υστερεί στον απαιτητικό σύγχρονο οπτικοακουστικό τομέα. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που τα έχει όλα: παραδοσιακό point ‘n’ click χειρισμό, χιουμοριστική ιστορία μυστηρίου, μπόλικους γρίφους (μερικούς αρκετά δύσκολους μάλιστα), θεσπέσια ζωγραφισμένα στο χέρι 2D γραφικά, αριστουργηματικές ερμηνείες και αξιοζήλευτη μουσική υπόκρουση. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Σενάριο
Κι ενώ όλοι ετοιμάζονται για το μεγάλο τελικό μεταξύ των Port Nicola Seagulls και των Blue Ridge Raccoons, μια ανησυχητική είδηση δημοσιεύεται: μια αγροτική περιοχή λίγο έξω από τη γειτονική κωμόπολη Yelltown έχει αποκλειστεί επειδή τρεις άνθρωποι έχουν ήδη πεθάνει από έναν παράξενο ιό με συμπτώματα γρίπης. Η πιθανότητα εξάπλωσης του ιού είναι αμελητέα, ωστόσο οι αρμόδιες υπηρεσίες έχουν τοιχοκολλήσει ενημερωτικές αφίσες σε κάθε γωνιά της πόλης και καλούν τους πολίτες να έχουν το νου τους: αν ανεβάσουν υψηλό πυρετό, αρχίσουν να βήχουν συνέχεια ή ανοίξει η μύτη τους πάνω από μία φορά, πρέπει να καλέσουν τα έκτακτα περιστατικά για να νοσηλευθούν άμεσα.
O Harper Pendrell δεν ενδιαφέρεται ούτε για τον αγώνα, ούτε για την επιδημία: σκοπεύει να ασχοληθεί με τις μικροεπισκευές του όπως συνήθως, για να βγάλει το μεροκάματο. Πού να ήξερε, όμως, ότι η μοίρα του επιφύλασσε να δει μια κοπέλα να πεθαίνει μπροστά στα μάτια του, αιμορραγώντας από τη μύτη, το στόμα και τα μάτια; Πού να ήξερε ότι η ετοιμοθάνατη θα του ζητούσε μια τελευταία χάρη; Δε θέλει πολύ για να ραγίσει κάτι μέσα σε έναν καλό άνθρωπο και να τα τινάξει όλα στον αέρα. Μια στιγμή αρκεί. Και για τον Harper ήταν αυτή ακριβώς η στιγμή.
(τη μια στιγμή βαριέσαι και την επόμενη σώζεις όλο τον κόσμο από την καταστροφή)
Αποφασισμένος να βοηθήσει, ο αφανής ήρωας ξεκινά την επική του περιπέτεια που θα τον οδηγήσει σε συνωμοσίες, μυστικές τοποθεσίες και πανάκριβους χίπστερ καφέδες. Στο δρόμο του, θα βοηθήσει όσους τον έχουν ανάγκη, θα ρισκάρει την ίδια του τη ζωή για να σώσει τον κόσμο, θα γνωρίσει την ωραιοτάτη δημοσιογράφο Halliwell και μαζί... δε θα καλπάσουν στο ηλιοβασίλεμα. Όπως ήδη καταλάβατε, δεν πρόκειται για μια ιστορία-αποκάλυψη που όμοιά της δεν έχετε ξαναδεί έως τώρα, ούτε κορυφώνεται όπως θα έπρεπε. Παρόλα αυτά, παραμένει μια διασκεδαστική (παρότι δυστοπική) ιστορία ενός καθ’ όλα συνηθισμένου ανθρώπου που αναλαμβάνει αναπάντεχα να σώσει όλο τον κόσμο με τη βοήθειά μας. Παραδοσιακά και αγαπημένα πράγματα.
Gameplay
To Unforeseen Incidents είναι ένα καθ’ όλα κλασσικό και καθαρόαιμο point ‘n’ click adventure που ακολουθεί τη λογική των περιπετειών της δεκαετίας του ‘90: «για να σου δώσω αυτό που θέλεις, πρέπει πρώτα να μου κάνεις αυτή τη χάρη, που για να μου την κάνεις αυτή τη χάρη, πρέπει πρώτα να βρεις όλα αυτά τα υλικά που χρειάζεσαι». Διαθέτει πολλαπλά hotspots, το καθένα με δική του περιγραφή, πολλά εκ των οποίων δε θα μας χρειαστούν ποτέ για να προωθήσουμε την ιστορία και υπάρχουν απλώς για να κάνουν τον κόσμο του παιχνιδιού πιο πλούσιο. Διαθέτει, επίσης, πλήθος γρίφων, κυρίως inventory based, αλλά και ορισμένα puzzles. Η δυσκολία των γρίφων ποικίλει: ξεκινούν από πολύ απλοί για να φτάσουν σε ιδιαιτέρως απαιτητικούς που καταναλώνουν αρκετά εγκεφαλικά κύτταρα για να λυθούν. Έτσι λοιπόν, εκτός από μολύβι και χαρτί που θα χρειαστείτε απαραιτήτως για να κρατήσετε σημειώσεις, θα πρέπει επίσης να επιδείξετε μεγάλη προσοχή και συνδυαστική σκέψη ανά σημεία.
Η επίλυση των γρίφων δεν είναι απολύτως γραμμική και μπορούμε να λύσουμε αρκετούς με όποια σειρά προτιμάμε, γεγονός που μας προσφέρει αίσθηση ελευθερίας, δίχως όμως να μας αφήσει να πελαγώσουμε σε έναν αχανή κόσμο με τα πάντα ανοιχτά εξ αρχής. Γενικά, το παιχνίδι αφήνει συνήθως μέχρι δέκα τοποθεσίες ανοιχτές για να κινηθούμε, να ψάξουμε τι μας λείπει ή να βρούμε τι πρέπει να κάνουμε. Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν κάποιες στιγμές που ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά όχι πώς ακριβώς πρέπει να το κάνουμε, ενώ υπάρχουν κι άλλες φορές που ξέρουμε πώς και τι πρέπει να κάνουμε, αλλά όχι πού πρέπει να το κάνουμε. Ακόμη και τότε να θυμάστε, όμως, ότι η λογική του παιχνιδιού είναι τετράγωνη και δε χρειάζεται να δοκιμάζετε τα πάντα με τα πάντα για να προχωρήσετε. Σκεφτείτε συνδυαστικά!
(ορισμένοι γρίφοι είναι ιδιαιτέρως απαιτητικοί - αλήθεια, από DOS τι θυμάστε;)
Κι αν κολλήσετε κάπου και δεν ξέρετε τι πρέπει να κάνετε για να προχωρήσετε, να μην ξεχνάτε αφενός να χρησιμοποιείτε το SPACE για να εμφανίσετε όλα τα hotspots και τα exit points, καθώς ορισμένες οθόνες περιέχουν ορισμένα που δεν είναι πολύ εύκολα εντοπίσιμα, κι αφετέρου να μιλάτε εκ νέου στους χαρακτήρες. Ίσως έχουν εμφανίσει κάποιο νέο διάλογο λόγω κάποιας προηγούμενης εξέλιξης που μεσολάβησε, ίσως κάποια εκκρεμότητα που αφήσατε μαζί τους πλέον να μπορεί να προχωρήσει, ίσως να μπορούν να σχολιάσουν κάποιο αντικείμενο που βρήκατε. Η λογική είναι συνήθως πολύ ξεκάθαρη αν και υπάρχουν δύο-τρία σημεία που είναι σαφώς πιο απαιτητικά.
Γραφικά / Διάλογοι-Ήχος
Όπως σε όλα τα παραδοσιακά point ‘n’click adventures, έτσι κι εδώ υπάρχει πολύ «πήγαινε-έλα» ανάμεσα στις διάφορες τοποθεσίες, καθώς πρέπει να ξαναδούμε κάτι, να ξαναμιλήσουμε με κάποιον, ή να κάνουμε κάτι σε ένα hotspot που έχει πλέον ξεκλειδώσει. Ευτυχώς, υπάρχει χάρτης για fast-travel, ενώ με διπλό κλικ περνάμε γρήγορα από τα σημεία εξόδου της κάθε οθόνης. Παρόλα αυτά, η συχνή μετακίνηση στις ίδιες οθόνες δεν κουράζει καθόλου επειδή αισθητικά το παιχνίδι είναι ένα κομψοτέχνημα. Όλες οι τοποθεσίες είναι τόσο καλά σχεδιασμένες και καδραρισμένες που ο παίχτης έχει διαρκώς την αίσθηση πως ξεφυλλίζει τις σελίδες ενός ψηφιακού 2D κόμικ. Μοβ, σέπια και γκρι καταφέρνουν να κυριαρχήσουν στο δυστοπικό κόσμο, που όμως παραμένει πολύχρωμος και φωτεινός, όπως είναι άλλωστε και η χιουμοριστική του διάθεση.
Το animation των χαρακτήρων ίσως είναι λίγο φτωχότερο απ’ όσο θα θέλαμε, αλλά όχι τόσο ώστε να αποτελέσει πρόβλημα, ενώ υπάρχουν κι ορισμένες άβολες στιγμές που μαυρίζει η οθόνη, κι ενώ ακούμε ήχο και ομιλίες, ουσιαστικά δε βλέπουμε τη σκηνή να εξελίσσεται καθώς δεν υπάρχει cutscene. Όλα αυτά, όμως, αποτελούν λεπτομέρειες στο συνολικό κομψοτέχνημα που αντικρίζουμε.
(τα γραφικά θυμίζουν κόμικ και χορταίνουν το μάτι)
Ομοίως, εξαιρετικής ποιότητας είναι το casting και όλες οι ερμηνείες, οι οποίες κάθε άλλο παρά indie adventure θυμίζουν. Κι αυτό αποτελεί έναν ακόμη άσο στο μανίκι των δημιουργών, δεδομένου ότι το Unforeseen Incidents είναι γεμάτο διαλόγους. Οι διάλογοι χαρακτηρίζονται από καυστικό χιούμορ και κριτική ματιά προς χαρακτήρες-καρικατούρες της εποχής μας, ενώ εντυπωσιάζουν που καταφέρνουν εντελώς αβίαστα και φυσικά να βρουν το ρόλο τους μέσα σε μια ιστορία μυστηρίου και επιστημονικής φαντασίας. Τέλος, εξίσου υψηλής ποιότητας αποδεικνύεται και η μουσική υπόκρουση, η οποία είναι καλογραμμένη και πλούσια. Τα μουσικά θέματα αλλάζουν ανά περιοχή, προσδίδοντας έτσι στην κάθε τοποθεσία έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα, με μοτίβα ενίοτε να παραπέμπουν σε γνωστές, αγαπημένες μελωδίες και να ζωγραφίζουν χαμόγελα στα χείλη.
Συμπεράσματα
Το Unforeseen Incidents θα λέγαμε πως μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τα σύγχρονα point ‘n’ click adventure games. Διατηρεί όλα τα παραδοσιακά και αγαπημένα χαρακτηριστικά του genre, χωρίς όμως να μας ταλαιπωρεί με deaths, dead-ends, pixel-hunting ή τη μάστιγα των τελευταίων ετών: τα πιξελωτά γραφικά. Επιπλέον, είναι πολύωρο, πλούσιο σε καλοσχεδιασμένους και έξυπνους γρίφους, οι οποίοι όχι μόνο απαιτούν να πάρουμε μολύβι και χαρτί για να τους λύσουμε, αλλά ανά σημεία φροντίζουν κιόλας να μας κολλήσουν τόσο ώστε να χρειαστεί να πούμε πως «πρέπει να κάνω διάλειμμα, πρέπει να καθαρίσει το μυαλό μου, κάτι μου έχει ξεφύγει». Είτε σας έχουν λείψει τα παραδοσιακά adventures είτε θέλετε να δείτε τι αγαπήσαν οι παλιοί από το genre, το Unforeseen Incidents είναι η περιπέτεια που θέλατε. Μην το χάσετε!
Σχόλια
Σχόλια (3)
-
Υπάρχει κανείς άλλος που ενώ του αρέσουν τα hand drawn γραφικά, βρίσκει κάπως απωθητικά αυτά του Unforeseen Incidents; Κατά τ΄άλλα ενδιαφέρον φαίνεται, ειδικά στην ερημιά του 2018, μοιάζει με όαση.
0 Σαν -
Έχουν πολλές ευθείες και πολλές γωνίες. Να την πούμε κυβιστική τεχνοτροπία με αποτέλεσμα να γεμίζει το μάτι σου ακμές; Είναι σα να τα έκανε κάποιος (που δίνει πανελλήνιες για πολυτεχνεία κι είναι) πολύ καλός στο γραμμικό, αλλά άχετος με το ελεύθερο σχέδιο. Ακόμη και στα πρόσωπα. Δεν τα βρίσκω ακριβώς "απωθητικά". Πιο συγκεκριμένα τα βλέπω ως "κουραστικά". Το μάτι μου και από τη ζωή και από τη δουλειά και από τα κόμικς είναι εξοικειωμένο με περισσότερες καμπύλες. Είμαι απολύτως σίγουρος όμως ότι υπάρχει μια μερίδα (μειοψηφία μάλλον) που βρίσκει την τεχνοτροπία αυτή τόσο "όαση", όσο εσύ (κι εγώ μάλλον) βρίσκω το ίδιο το παιχνίδι.
0 Σαν