Wallace & Gromitʼs Grand Adventures, Epis. 3: Muzzled!

Ιστορία – Πλοκή

Who let the dogs out?

Αντίθετα με τη συνήθη εξέλιξη των περιπετειών του αξιαγάπητου διδύμου, στο Muzzled οι μπελάδες δεν ξεκινούν ως απόρροια της αχαλίνωτης εφευρετικότητας του επιπόλαιου Wallace, αλλά λόγω μιας αδυσώπητης καταιγίδας που κάνει φύλλο και φτερό το καταφύγιο αδέσποτων σκύλων της περιοχής. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι άστεγοι τετράποδοι ταραξίες να ξεχυθούν στους δρόμους προκαλώντας αναστάτωση και κάθε λογής βανδαλισμούς με τα καμώματά τους. Σύντομα, θα εισβάλλουν και στο υπόγειο του αριθμού 62 της West Wallaby Steet, όπου οι δύο γνώριμοί μας ήρωες ετοιμάζονται να δοκιμάσουν την ολοκαίνουργια δημιουργία του Wallace που αυτή τη φορά οπωσδήποτε θα τον βοηθήσει να πιάσει την καλή: μια παγωτομηχανή με ειδικούς αισθητήρες, οι οποίοι αναγνωρίζουν οποιοδήποτε βρώσιμο υλικό, και με το τράβηγμα ενός μοχλού παράγουν παγωτό με την αντίστοιχη γεύση. Τα πράγματα, όμως, περιπλέκει η άφιξη στην πόλη ενός μυστηριώδους ευεργέτη που διοργανώνει το Fundraise-A-Fair για την ανοικοδόμηση του καινούργιου καταφυγίου σκύλων και πείθει τον Wallace να θέσει το μηχάνημά του στην υπηρεσία του πανηγυριού προκειμένου να επιταχυνθεί η συσσώρευση των απαραίτητων χρημάτων αλλά και να γίνει η πατέντα του Infiniflavour ευρέως γνωστή στην αγορά.

Η συνέχεια της πλοκής, παρότι σχετικά προβλέψιμη αφού σε κάθε πλάνο ο Monty Muzzle τρίβει μοχθηρά τα χέρια του σαν το Δρακουμέλ, εξελίσσεται ευχάριστα και περιέχει αρκετά έξυπνα απρόοπτα όσον αφορά τις αντιδράσεις ορισμένων χαρακτήρων στα γεγονότα αλλά και μια απρόσμενη τελική «αναμέτρηση».

Δράση – Γρίφοι

I once owned a dog that was smarter than you…

Δεδομένης της κεντρικής σεναριακής ιδέας γύρω από τα βάσανα των τετράποδων αναξιοπαθούντων, ο βασικός πρωταγωνιστής του Muzzled είναι ο συμπαθέστατος, όσο και πανέξυπνος, Gromit.  Κατά συνέπεια, ο χρόνος που αφιερώνουμε περπατώντας στα τέσσερα είναι σημαντικά αυξημένος σε σχέση με τα προηγούμενα δύο επεισόδια όπου η κατανομή ήταν σαφώς πιο ισορροπημένη (ενδεικτικά αναφέρω ότι από τις 3 περίπου ώρες ενασχόλησής μου με τον τίτλο, δεν χειρίστηκα τον Wallace περισσότερα από 30 λεπτά). Αυτό, ωστόσο, δε σημαίνει ότι λείπουν οι εκτενείς διάλογοι με τους υπόλοιπους χαρακτήρες, έστω κι αν ο Gromit δεν είναι ιδιαίτερα ομιλητικός, αφού όλοι, συμπεριλαμβανομένου του «φιλόζωου» Muzzle, τον αντιμετωπίζουν ως ισότιμο μέλος της κοινότητας. Μια και ο λόγος για τους χαρακτήρες, το καστ, όπως έχει διαμορφωθεί μετά από τα δύο πρώτα επεισόδια, επιστρέφει σύσσωμο, με τον μπαρουτοκαπνισμένο Major Crum, τον πολυμήχανο μαγαζάτορα Mr. Paneer (παρεμπιπτόντως είναι το όνομα ενός είδους ινδικού ανθότυρου) και την σκληροτράχηλη θείτσα Edwina Gabberley, να δεσπόζουν με τις παραξενιές τους, επισκιάζοντας εν μέρει το νεοεισελθόντα Montgomery Muzzle που περιορίζεται στο ρόλο του ραδιούργου ανταγωνιστή χωρίς ξεκάθαρα κίνητρα (εκτός της απάτης). Παρότι κάποιες φορές είναι κουραστικό να ακούς τους –ενίοτε βαρετούς- μονολόγους των διάφορων χαρακτήρων, οι απολαυστικές και εύγλωττες αντιδράσεις του Gromit αποζημιώνουν και με το παραπάνω.

Όπως στα υπόλοιπα παιχνίδια της Telltale, οι γρίφοι του Muzzled δεν καταφεύγουν συχνά στις συνηθισμένες φόρμουλες των περισσότερων adventures, αλλά απαιτούν αρκετά δημιουργική σκέψη και απροσδόκητους συνειρμούς για να επιλυθούν, ενώ δένουν αρμονικά με τα δρώμενα και εξελίσσουν ομαλά την πλοκή. Δυστυχώς, η δυσκολία τους υπονομεύεται από τους –για άλλη μια φορά- περιορισμένους χώρους δράσης που αργά ή γρήγορα επιτρέπουν στον παίκτη να οδηγηθεί νομοτελειακά προς τη σωστή κατεύθυνση. Ως εκ τούτου, μια καλή ιδέα είναι η τοποθέτηση του δείκτη συχνότητας παροχής hints στο Never (από το κεντρικό μενού ? System Settings) προκειμένου να σπαταλήσετε λίγη επιπλέον ώρα τριγυρίζοντας στο Fair δοκιμάζοντας/ ακούγοντας πράγματα που δεν είναι απαραίτητα για την ολοκλήρωση του παιχνιδιού αλλά αξίζουν τον κόπο (τα σχόλια του Paneer από το αναλόγιο, η χυλόπιτα της Felicity στον Duncan μέσω της δικής σας παρέμβασης κ.ά.).

Αποτίμηση

When a dog bites a man, that is not news. But if a man bites a dog, that is news.

Η σειρά διακρίνεται για το λεπτό, καλοπροαίρετο χιούμορ που χαρακτηρίζει και τις claymation περιπέτειες του διδύμου και το Muzzled δεν απογοητεύει σε αυτό τον τομέα. Ο ιδιοφυής αλλά ελαφρόμυαλος Wallace (που εδώ δίνει ρέστα αμηχανίας στο μικρό διάστημα όπου καλείται να πάρει την κατάσταση στα χέρια του) και ο ευρηματικός μα ορθολογιστής σκύλος του Gromit, αποδεικνύονται μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αναδείξουν οι δημιουργοί της Telltale τις χιουμοριστικές αρετές τους με τρόπο πολύ πιο διακριτικό από ότι στην αμερικανοτραφή, αυθάδη σειρά των Sam & Max πετυχαίνοντας εξίσου καλά αποτελέσματα. Με μια γοητευτική αφέλεια και χωρίς να φείδονται εξωφρενικών καταστάσεων και εκκεντρικών χαρακτήρων, τα Wallace and Gromit κατορθώνουν να δώσουν το δικό τους εναλλακτικό στίγμα στην πιάτσα των σατιρικών adventures, πάντοτε με καλό γούστο και λιτότητα εκφραστικών μέσων. Όσον αφορά την εξέλιξη της ιστορίας, δεν διαφαίνεται κάποια εμφανής σεναριακή σκοπιμότητα που θα συνδέσει τα τέσσερα επεισόδια της σειράς, αλλά ως αυτοτελές τμήμα, το Muzzled είναι μια αξιόλογη προσθήκη που, μάλιστα, διαθέτει ένα ενδιαφέρον φινάλε στο οποίο ο γκαφατζής Wallace δείχνει να έχει μπλέξει για τα καλά. Gromit, lad, ίσως χρειαστούμε το WomanSilencer 3000 αυτή τη φορά...