Wardrobe

Για έναν σκελετό αδειανό…γεμάτος ζωή

Όταν μια περιπέτεια ξεκινάει με έναν αρκετά αιφνίδιο, απροσδόκητο και απίθανο θάνατο, δεν περιμένεις ότι ο νεκρός πρωταγωνιστής θα ζήσει μια ιστορία γεμάτη ζωή πηγαίνοντας σε ένα ξέφρενο πάρτι, μια «πεθαμένη» ροκ συναυλία και ένα παράταιρο γάμο. Η ιταλική indie εταιρεία παραγωγής C.I.N.I.C. Games δημιούργησε ένα τρελό παιχνίδι κωμωδίας τρόμου (;!;!), όπου τίποτα δεν είναι τυπικό και οι σκελετοί, τα φαντάσματα, τα ζόμπι συνυπάρχουν αρμονικά μαζί με τους ζωντανούς. Το Wardrobe έρχεται αθόρυβα, αλλά δυναμικά για να ανακατέψει την τράπουλα στις κωμικές περιπέτειες προσφέροντας παράλληλα μια ιδιαίτερη ιστορία, όπου η προσφορά και ετεροαναφορά σε όλη την ποπ κουλτούρα γίνεται συνεχώς, ασυστόλως και καθ’ υπερβολήν. Και όλα αυτά στολισμένα με πολλά στοιχεία, διάσπαρτους και προβληματικούς γρίφους, ενώ το χιούμορ και η αντιμετώπιση του παίκτη είναι ιδιαίτερο και διαστρεβλωμένο που είτε θα το λατρέψεις είτε θα το μισήσεις. Ωστόσο ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Μια ιστορία καλά κλεισμένη σε φέρετρο

Όλα συνέβησαν πριν από πέντε χρόνια, κατά τη διάρκεια ενός πικνίκ σε ένα όμορφο πάρκο, το οποίο που διοργάνωσε ο Roland και ο καλύτερος φίλος του, o Skinny. Ενώ όλα πηγαίνουν καλά και περνάνε όμορφα, ο Roland βγάζει δύο μικρά δαμάσκηνα από το καλάθι του, έναν για τον Skinny και έναν για τον ίδιο. Μη γνωρίζοντας τη θανατηφόρα αλλεργία του στα δαμάσκηνα, ο Skinny δεν το πολυσκέφτηκε και τα έφυγε και τα δύο. Το αναφυλακτικό σοκ ήταν αναπόφευκτο με αποτέλεσμα να πεθάνει αιφνιδίως. Ο Roland τρομοκρατημένος έτρεξε να εξαφανιστεί.

Όταν αποφασίζεις να βγεις από το φέρετρο για να πας τουαλέτα...

Όταν ξύπνησε από τον νεκρικό του ύπνο, ο Skinny ανακαλύπτει ότι έγινε σκελετός και καταδικάστηκε να ζήσει για πάντα στη ντουλάπα του υπνοδωματίου του Roland· για την ακρίβεια ντουλάπα (wardrobe) σε σχήμα φέρετρου. Έκτοτε, ο Skinny παρακολουθεί συνεχώς τον Ρόναλντ, χωρίς εκείνος να το γνωρίζει ... αλλά τώρα τα πράγματα πρόκειται να αλλάξουν! Για να σώσει την ψυχή του καλύτερου φίλου του από την αιώνια καταδίκη, ο Skinny θα αναγκαστεί να αποκαλυφθεί και να κάνει τον Roland να παραδεχτεί το «έγκλημα» του. Δεν είναι απλή πρόκληση καθόλου! Γιατί προτού προλάβει να του ζητήσει το λόγο για τα δαμάσκηνα, οι εργάτες μιας μεταφορικής μπαίνουν στο σπίτι και σηκώνουν τα πάντα και φυσικά μαζί και το φέρετρο-ντουλάπα. Κάπως έτσι ξεκινάει και η Αναζήτηση της Ντουλάπας, μια επική περιπέτεια φαντασίας εφάμιλλη του Άρχοντα του Δαχτυλιδιού.

Η ιστορία μπορεί να φαίνεται αρκετά ασυνήθιστη, σκοτεινή, μίζερη και συναισθηματικά φορτισμένη. Μην σας ξεγελάει, λοιπόν, η εισαγωγή καθότι ο Skinny είναι ένας αλέγκρος σκελετός που έχει φιλοσοφήσει την μετά θάνατον ζωή και αντιμετωπίζει τα πάντα με (μαύρο) χιούμορ, δεικτικά και με πειραχτική διάθεση. Θα ξεκινήσει μια περιπέτεια για να ανακτήσει το «καινούργιο του σπίτι» ζώντας τρελές καταστάσεις, όπου τα πάντα μοιάζουν αρκετά ασύνδετα και ξεκάρφωτα μαζί τους. Για να επανέλθω στην κατακλείδα της προηγούμενης παραγράφου: διάβασα πως δεν μπορείς να έχεις πολλές απαιτήσεις από την ιστορία μιας περιπέτειας (τι άλλο θα διαβάσω!)· εξάλλου και στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών υπάρχουν δύο μικρά ανθρωπάκια που πηγαίνουν κάπου για να καταστρέψουν ένα δαχτυλίδι (αυτό κατάλαβε ο τσομπάνης προγραμματιστής!)! Πραγματικά η ιδέα της ιστορίας είναι ενδιαφέρουσα και θα μπορούσε να στηριχθεί καλύτερα. Ωστόσο είναι τόσο ετερόκλητο και υπερβολικό το περιβάλλον της περιπέτειας που δυστυχώς θα κληθείτε πολύ συχνά να κάνετε ανούσιες και χωρίς συνοχή δράσεις για να ξαναβρείτε την ντουλάπα σας.

Η ετεροαναφορά της ετεροαναφοράς, την ετεροαναφορά, ω ποπ κουλτούρα!

Ξεκινώ με κάτι ξεκάθαρο σε περίπτωση που δεν έγινε αντιληπτό ήδη. Το παιχνίδι έχει τόσες αναφορές στην ποπ κουλτούρα (κυρίως ταινίες και σειρές, βιβλία και λιγότερα σε παιχνίδια) σε αντικείμενα, τοποθεσίες, χαρακτήρες και διαλόγους που ξεπερνάει όλες τις αναφορές στη συγκεκριμένη κουλτούρα από όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια μαζί! Αν και θα περίμενε κανείς περισσότερες αναφορές στα παιχνίδια του είδους, ωστόσο η κύρια πηγή έμπνευσης είναι οι ταινίες και οι σειρές. Πραγματικά θα βρείτε κάθε πιθανό και απίθανο αντικείμενο, γραμμή σε διάλογο που να αναφέρεται κάπου και όλα αυτά μαζί φαινομενικά τυχαία. Τα παραδείγματα πάμπολλα, από αντικείμενα των Star Wars, σε διαλόγους από τον Άρχοντα, χαρακτήρες του Φρανκεστάιν και των Ghostbusters, έως ατάκες από το Grim Fandago και το Matrix, έως τοποθεσίες από τον ΕΤ τον εξωγήινο και τα Επτά χρόνια στο Θιβέτ!

Δείγμα από ιδιαίτερο και έξυπνα δοσμένο inventory του Skinny

Για να σας δώσω δύο παράδειγμα: βρίσκεσαι στο μουσείο (όπου όλα έχουν ζωντανέψει, βλ. Night at the Museum), και συναντάς έναν T-Rex δεινόσαυρο να λικνίζεται (Jurassic Park), μια εναλλακτική στρατιωτική απόβαση (Saving Private Ryan) ενώ παραδίπλα σε περιμένει ξαναμμένη η Κλεοπάτρα μούμια (The Mummy), που δεν ψάχνει για εκδίκηση, αλλά για γαμπρό. Ενώ σε ένα άλλο σημείο ο Skinny περιπλανιέται σε ένα τρελό πάρτι, όπου συναντάει τον Frank (Donnie Darko) να κάνει παρέα με τον Morpheus(The Matrix), υπό την μουσική των Daft Punk σε μια πίστα με απίθανους χαρακτήρες και έναν εξωγήινο DJ (Mars Attacks), ενώ στην κουζίνα συχνάζουν οι Ghostbusters, μαζί με τη νύφη του Frankenstein, τον Flying Dutchman και τον Χριστό με τον Ιούδα που έχουν γίνει ντίρλα από τις μπίρες! 

Πραγματικά από ένα σημείο και μετά οι συνεχείς αναφορές γίνονται αφόρητες και κουραστικές τόσο στους διαλόγους και στους χαρακτήρες, όσο και στα αναρίθμητα αντικείμενα. Σκεφτείτε ότι το προαναφερθέν παράδειγμα είναι αναφορές μόνο σε χαρακτήρες που συναντάς και αλληλεπιδράς μαζί τους σε έναν(!) χώρο χωρίς να αναφερθώ σε αντικείμενα και σε αποσπάσματα διαλόγων. Η προσέγγιση στην ποπ κουλτούρα γίνεται συνεχώς με σκωπτική και ειρωνική διάθεση που σύντομα μοιάζουν κενή και ανούσια.

Ένας σκελετός περιπλανάται σε έναν υπέροχο κόσμο

Κι όμως το περιτύλιγμα (τα γραφικά) είναι όμορφο. Για να είμαι πιο ακριβής, η συνολική παρουσίαση και το στήσιμο λαμβάνει χώρα σε τοποθεσίες με υπέροχα καρτουνίστικα γραφικά, γεμάτα όμορφα χρώματα και γεμάτα λεπτομέρειες (λόγω πολλαπλών ετεροαναφορών), αλλά και φορτωμένα σε αντικείμενα. Έχει δοθεί πολλή προσοχή σε κάθε τοποθεσία, ώστε καμία να μην μοιάζει φτωχή ή παραμελημένη από τους σχεδιαστές συγκριτικά με τις άλλες. Φρόντισαν ακόμα και τα έπιπλα να έχουν σκόνη, τα ξύλινα πατώματα ρωγμές, οι υπόνομοι πρασινίζοντα ύδατα, τα μηχανήματα στον σκουπιδότοπο σκουριά και ούτω καθ’ εξής. Αν εξαιρέσουμε το σπίτι του Roland, όπου τα δωμάτια είναι παρόμοια δομημένα, αλλά φορτωμένα με διαφορετικά έπιπλα και αντικείμενα, θα επισκεφτείτε διάφορες όμορφες και ποικίλες τοποθεσίες. Θα βρεθείτε σε έναν τόπο σκουπιδιών και υλικών ανακύκλωσης (η μεταφορική εταιρεία), ένα σπίτι κολεγιακής αδερφότητας, το δεντρόσπιτο ενός γκουρού, ένα τρελό νεκροταφείο, έναν κρατήρα μετεωρίτη με τρολ, ένα ολοζώντανο μουσείο, μια παραλία για βουτιές…στον χρόνο. Παράλληλα όλες οι τοποθεσίες σφύζουν από ζωή και όχι μόνο από αντικείμενα. Το animation είναι υποδειγματικό κάνοντας τον Skinny να περπατάει ανάλαφρα ως σκελετός, ενώ οι χοντροί χαρακτήρες διασχίζουν την οθόνη, όπως οι βάρκες στις φουσκοθαλασσιές του Κάβο Ντ’ Όρο.

Η κουζίνα στο σπίτι του Roland έχει τα πάντα εκτός από φαγητό!

Από κοντά και η μουσική επένδυση του τίτλου που μπορεί να μην διαθέτει καθαροαίμο soundtrack, αλλά σε κάθε τοποθεσία υπάρχει μια όμορφη και μπιτάδικη μελωδική υπόκρουση στο υπόβαθρο χωρίς να ταράζει την ησυχία και τους διαλόγους. Σε αρκετές περιπτώσεις ανάλογα με τη θεματολογία του χώρου που επισκέπτεσαι. Περίμενα με τόσες ετεροαναφορές στην ποπ κουλτούρα ότι θα γινόταν κάτι αντίστοιχο με τη μουσική ανάλογα με τη διάθεση και τους χαρακτήρες με τους οποίους συναναστρέφεται ο Skinny.

Οι εκπλήξεις, όμως, δεν σταματούν εδώ, καθότι στο ηχητικό κομμάτι των voice-overs έχει γίνει εξαιρετική προσπάθεια και προσεγμένη δουλειά. Η φωνητική δουλειά είναι πραγματικά κορυφαία καθότι οι χαρακτήρες είναι πάρα πολλοί: από τον ίδιο Skinny, το άγαλμα των νησιών Πάσχα, τον δραπέτη κροκόδειλο, τον Μορφέα, το παιδοβούβαλο παίκτη του ράγκμπι έως το «χαριτωμένο» ζόμπι και την παλαβιάρα γιαγιά-φάντασμα του Skinny, οι φωνές είναι προσεγμένος με ποικίλους τόνους, ενώ σε κάποιους χαρακτήρες ταινιών έγινε σημαντική προσπάθεια, για να προσομοιάζει η φωνή με τον πρωταγωνιστή. Σίγουρα το voice-over του Skinny ξεχωρίζει, γιατί διαθέτει μεγάλο εύρος μιας και μπορεί να είναι χαρούμενος, ειρωνικός, βαριεστημένος, στεναχωρημένος ή και ιδιαίτερα εκστασιασμένος που θα ταξιδέψει στον παρελθόν. Μοναδική παραφωνία τα λιγοστά ιταλικά που ξέφυγαν σε μερικές περιπτώσεις των διαλόγων (ευτυχώς οι υπότιτλοι παραμένουν στην Αγγλική).

Οι γρίφοι μου, ο θάνατός σου: ένας χειρισμός στο χάος

H καρδιά κάθε περιπέτειας είναι οι γρίφοι και ο χειρισμός της. Το the Wardrobe είναι τυπικό point-and-click adventure με περισσότερες επιλογές από τα περισσότερα του είδους του. Κρατώντας το δεξί κλικ σε ένα αντικείμενο διάδρασης, τότε εμφανίζεται ένα μενού με επιλογές, όπως να το χρησιμοποιήσει, να το πάρει στο inventory, να μιλήσει μαζί του ή να ακούσεις το σχόλιο του Skinny για αυτό, να δώσει κάποιο αντικείμενο ή να το συνδυάζει με κάποιο άλλο αντικείμενο. Ωστόσο οι υπερφορτωμένες τοποθεσίες με αντικείμενα είναι γεμάτες με hotspots που εύκολα ο χρήστης χάνεται για το τι μπορεί να χρησιμοποιήσει ή αλληλεπιδράσει μαζί του, έστω και μελλοντικά. Στην προσπάθεια να εντάξουν όλες τις ποπ αναφορές, ενσωμάτωσαν τόσα αντικείμενα που προκαλούν σύγχυση. Από την άλλη το inventory είναι εξαιρετικά ευρηματικό, μιας αποτελεί το εσωτερικό των ρούχων όπου μέσα στον σκελετό του κρύβει τα αντικείμενα! Το πλήκτρο spacebar λειτουργεί ως φανερωτής των hotspots, μια επιλογή εξαιρετικά βοηθητική μέσα στο χάος των αντικειμένων. Δεν είναι τυχαίο ότι το παιχνίδι σε επιβραβεύει με ένα κουλό achievement αν δεν χρησιμοποιήσεις το spacebar ποτέ. Επίσης προσφέρει μόλις τρεις (3) θέσεις αποθήκευσης, επιλογή ιδιαίτερα προβληματική για κάποιον που αποθηκεύει συχνά.

Στο τρελό πάρτι του frat house όπου ένας εξωγήινος κάνει τον dj.

Η μεγάλη πληγή, όμως, του Wardrobe είναι αμφίβολα οι γρίφοι και η μη-προσπάθεια να συνδεθούν πραγματικά με την ιστορία. Όλοι οι γρίφοι πλην δύο είναι αποκλειστικά βασισμένοι στη χρήση αντικειμένων μέσα ή έξω από το inventory. Οι μοναδικοί γρίφοι που διαφοροποιούνται είναι ο ένας με τη χρήση του γερανού και ένας άλλος βασισμένος στον διάλογο (προσβολές εμπνευσμένες από το Monkey Island). Ιδιαίτερα συχνά σατιρίζει άλλα παιχνίδια για την τακτική των inventory-based γρίφων και πόσο βλάκας είναι ο παίκτης όταν προσπαθεί να συνδυάσει κάποια αντικείμενα που δεν συνδυάζονται. Εντούτοις καταφεύγει αποκλειστικά σε αυτούς τους γρίφους και μάλιστα σε τρελούς συνδυασμούς αντικειμένων. Έτσι θα βρεθείτε συχνά να δοκιμάζετε κάθε πιθανό και απίθανο συνδυασμό αγνοώντας τα σαχλά και υποτιμητικά σχόλια του Skinny, μιας και δεν μπορείτε να βγάλετε άκρη με το πρέπει να κάνει. Παράλληλα μας επιτρέπει να δοκιμάσουμε και διάφορες απίθανές δράσεις για να λάβετε ως επιβράβευση κάποιο ιδιαίτερο achievement που φυσικά ούτε που θα σας περνούσε από το μυαλό να δοκιμάσετε (π.χ. να κάνετε κλικ 20 φορές σε ένα vinyl boy από το Fallout για να πάρετε το αντίστοιχο achievement). Γενικά ο παραλογισμός των achievements μαρτυράει μια προβληματική αντιμετώπιση της κωμωδίας, του χιούμορ και του σχεδιασμού των γρίφων. Για παράδειγμα, στο γρίφο με το ταξίδι στον χρόνο μπορείτε να κολλήσετε για ώρες αν δεν συνειδητοποιήσετε ότι μια προηγουμένως ανενεργή πινακίδα στο νεκροταφείο μπορεί να διαδραμτίσει σημαντικό ρόλο για ένα ΤΕΛΕΙΩΣ ανούσιο και ξεκάρφωτο ταξίδι στον χρόνο. Απλώς αποφάσισε ο σχεδιαστής ότι είναι κουλ να βάλει και μια μηχανή χρόνου στο παιχνίδι, γιατί εμφανίζεται σε αρκετές ταινίες, σειρές και παιχνίδια, χωρίς να γίνει ΚΑΜΙΑ προσπάθεια να συνδεθεί με κάποιον λογικό τρόπο με την ιστορία.

Του κωμικού η μάνα δεν γέλασε ποτέ

Η αλήθεια είναι ότι το Wardrobe είναι μια τίμια προσπάθεια για να προσφέρει κάποιες χιουμοριστικές στιγμές σε μια περιπέτεια που από ένα σημείο και μετά χάνει το δρόμο μπροστά σε αυτό τον ορυμαγδό από αναφορές στην ποπ κουλτούρα. Αν και θεματικά το παιχνίδι κυριαρχείται από τον θάνατο, τους σκελετούς και νεκροζώντανους, δεν είναι σκοτεινό, δεν έχει μαύρο χιούμορ, δεν είναι τρομακτικό, αλλά κυριαρχείται από μια παραδόξως χαρούμενη διάθεση. Όλοι οι χαρακτήρες είναι πραγματικά στον δικό τους μικρόκοσμο, παντού υπάρχει ένα πάρτι, ένα γλέντι, μια τρελή εκδήλωση, ακόμα και στα πιο απίθανα μέρη, όπως είναι το νεκροταφείο. Σίγουρα η ιστορία και η εξέλιξή της σε συνδυασμό με τους γρίφους που είναι αδύναμοι και αδικούν το παιχνίδι, αποτελούν τις βασικές πληγές του παιχνιδιού που είχε την καλή διάθεση να σε εντυπωσιάσει τα πανέμορφα γραφικά, κορυφαία voice-overs και ασταμάτητες ποπκουλτουριάρες αναφορές σε μια ιστορία που θα σε κρατήσει συντροφιά για 5-6 ώρες.