Με ποιό adventure ασχολείστε αυτό τον καιρό?

Μην έχοντας πολύ χρόνο για "σοβαρό" adventuring (και γενικά gaming), έχω ξεκινήσει σιγά σιγά το Limbo, που είχε την τιμή να γίνει η πρώτη μου αγορά μέσω Steam (να ναι καλά οι προπληρωμένες κάρτες). Περιττό να πω ότι μέχρι στιγμής το βρίσκω εξαιρετικό...

@ Constantine
οφτόπικ, αλλά είναι ενδιαφέρον θέμα.

Για να είμαι ειλικρινής σπάνια "ψάχνω" τις προσφορές. Όχι ότι αν δω κάτι που βγάζει μάτι, δε θα το προτιμήσω, αλλά έχω την αίσθηση ότι όταν κοιτάς προσφορές καταλήγεις τελικά να ξοδεύεις περισσότερα λεφτά, διότι σκέφτεσαι "α, δες αυτό, 50% κάτω, ας το πάρω, δε θα το ξαναβρώ τόσο". Καταλήγεις, έτσι να αγοράζεις περισσότερα πράγματα απ ότι φυσιολογικά θα αγόραζες. Είναι σαν να κάνεις βόλτα στις βιτρίνες στις εκπτώσεις (σπορ που αποφεύγω όπως ο διάβολος το λιβάνι) χωρίς να χρειάζεσαι κάτι συγκεκριμένο. Καταλήγεις, συνήθως, να επιστρέφεις σπίτι φορτωμένος με τουλάχιστον τρεις σακούλες.

Για τις αγορές (και games και γενικά) ακολουθώ την εξής απλή τακτική. Μόλις αποφασίσω να αγοράσω π.χ ένα παιχνίδι, μπαίνω στο Internet, βλέπω που υπάρχει στην καλύτερη τιμή (είτε retail είτε όχι) και το αγοράζω.
Εκτός, φυσικά, αν η τιμή αυτή είναι μεγαλύτερη απ όσα είμαι διατεθειμένος να δώσω για το παιχνίδι, οπότε απλώς περιμένω να πέσει κι άλλο...

Από την άλλη, βέβαια, αγοράζω πολύ λίγα παιχνίδια κάθε χρόνο. Για άλλους που αγοράζουν περισσότερα, το "ψάξιμο" στις προσφορές ίσως να επιβάλλεται... αρκεί, φυσικά, να υπάρχει και μια σχετική αυτοσυγκράτηση

Άσχετα με το Limbo όλα αυτά, απλά μιας που το έθιξες

Θυμάμαι, πραγματικά πολύ αμυδρά, ότι κάποια στιγμή πριν ένα - δυο χρόνια συζητούσαμε και κάποιος με είχε ρωτήσει ή προτρέψει να παίξω το Monkey Island σε συγκεκριμένο αριθμό ωρών. Βλέπω τώρα ότι στα saves της special editions collection, έχει στατιστικά και μετράται ο συνολικός χρόνος παιχνιδιού. Ξέρω ότι δεν απολαμβάνει κανείς παίζοντας με αντίπαλο το χρόνο, αλλά, δεν το λέω για πλάκα, είμαι διατεθειμένος για αναμέτρηση όποιος θέλει, όποτε θέλει, χωρίς walkthrough. Έχω να παίξω το παιχνίδι κάπου 14 με 15 χρόνια νομίζω. Βιασύνη δε χρειάζεται μια κι ο χρόνος καταγράφεται, αλλά και έχω να παίξω κι άλλα παιχνίδια. Πάντως μιλάμε για στιγμές μαγικές! Ωραίο και το retouche. Μόνο που κάποιες φορές αργεί να πάρει τις εντολές
Κατά τ' άλλα το παιχνίδι με το οποίο αυτές τις μέρες τραβάω χοντρό κόλλημα είναι το Nancy Drew, secret of the old clock. Αυτά τα Nancy Drew είναι το ένα πιο δύσκολο από τ' άλλο και ήδη στη σειρά έχω πολύ κακό σκορ.

Θα ζήσεις, αλλά μόνος σου απ' ό,τι κατάλαβα γιατί δε βλέπω να σήκωσες το γάντι Κανείς άλλος;

Πάντως πέρα από την πλάκα, και χωρίς να είμαι τεράστιος fan του παιχνιδιού, στο SE (του πρώτου που έχω) έγινε εξαιρετική δουλειά... Το ίδιο adventure με τους εξαιρετικούς διαλόγους και τα σημερινά γραφικά. Συγκίνηση και η δυνατότητα εναλλαγής της οθόνης από το καινούρια στην παλιά οπτική. Μακάρι να γινόταν και σε άλλα παλιά παιχνίδια αυτό... Όσο για το "διαγωνισμό" του crocark, εμένα μου φαίνεται κανένα 15ωρο μου είχε πάρει... (μα τώρα χρονικός διαγωνισμός σε adventure; είναι πράγματα αυτά; )

WickedMan wrote: (μα τώρα χρονικός διαγωνισμός σε adventure; είναι πράγματα αυτά; )

Constantine_R wrote: Έλα να μαζευόμαστε!!! Πάρτε τσουγράνες, πάρτε δρέπανα, ανάψτε πυρσούς!!! Στη πυρά!!

Έχετε δίκιο γενικά. Ειδικά, μάλλον δεν έχετε υπόψη σας μια συζήτηση - εδώ καλά, καλά δεν μπορώ να τη βρω εγώ - που είχε γίνει. Κάποιος, για λόγο που δε θυμάμαι τώρα, μου είχε προτείνει να παίξω το TSOMI με χρονικό όριο. Κι από εκεί ορμώμαι.

@ Constantine_R
Εσύ θέλεις το 2, εγώ όμως μιλάω για το 1. Το 1 ξέρω πολύ καλά. Το 2 το πρωτοέπαιξα αφού γράφτηκα στο advocate. Είναι πιο πρόσφατο (πάρα πολύ πιο πρόσφατο), αλλά στο άλλο έχω κάνει διατριβή. Πάντως από τους υπολογισμούς μου, νομίζω ότι ο χρόνος γύρω στις 8 ώρες είναι ένας καλός χρόνος. Κάπου εκεί θα με περίμενα. Σημειωτέον, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι την πρώτη φορά που το έπαιξα, όταν ήμουν μωρό, το έπαιξα φυσικά με walkthrough. Μπορεί να είχα πάθει σοκ μ' αυτά που ζούσα, αλλά θα περνούσαν ακόμη πάρα πολλά χρόνια πριν καταλάβω τη λογική πίσω από το adventuring. Δεν μπορώ να πω πότε θα το τελειώσω, γιατί το πρόγραμμα είναι αρκετά βαρύ, αλλά αν κρίνω από το γεγονός ότι χθες με πήρε ο ύπνος μπροστά στην οθόνη, ίσως έχετε νέα μου σύντομα.

@ Wicked
Αν σε έχω "ψυχολογήσει" σωστά, λογικά είναi η πρώτη φορά που το έπαιξες και χωρίς walkthrough. Αν ναι, τα σέβη μου Αν το έπαιζα τώρα, που κάτι σκαμπάζω, για πρώτη φορά, χωρίς walkthrough, υπολογίζω ότι μπορεί οι 30 ώρες να ήταν λίγες.
Αν πάλι το έχεις ξαναπαίξει, σε θαυμάζω για άλλο λόγο, άρα μην ντρέπεσαι. Πως το έλεγε εκείνη η διαφήμιση; Η αξία του νικημένου δίνει αξία στο νικητή; Παραφράζοντάς το αρκετά, μόνο και μόνο που μας κάνει την τιμή ένας δηλωμένος εχθρός να συμμετέχει σε τέτοιο διαγωνισμό, εμένα τουλάχιστον με κατακλύζουν ρίγη συγκίνησης.

Σημείωση: 1.χθες, ενώ έπαιζα είχα ένα τόσο γελοίο διαρκές χαμόγελο που παραξενεύτηκα κι εγώ ο ίδιος. Δε συζητάω καν για το πόσο πολλά περισσότερα πράγματα καταλαβαίνω με τα τωρινά αγγλικά και τις τωρινές εμπειρίες. Κανονικά αυτό το παιχνίδι έπρεπε να κυκλοφορήσει με σήμανση: "οι πιτσιρικάδες παίξτε το, αλλά κάντε τη χάρη στον εαυτό σας να το ξαναδείτε στα 20 και τα 30 (φαντάζομαι και πιο μετά). Και άμα σας ρωτήσει κανείς πως ήταν, να είστε μετριοπαθείς. Αλλιώς στα 30 που θα σας φαίνεται πολύ καλύτερο δε θα έχετε αφήσει χαρακτηρισμούς διαθέσιμους για να δείξετε τη μεγαλύτερη χαρά σας".
2.παιδιά, να χαρείτε, προσοχή με τα δρεπάνια ... αγριεύομαι ...

@ Constantine_R

Σε σένα δεν είχα πει τις προάλλες "σ' αγαπώ"; Έτσι μου ήρθε τώρα πάλι.

Constantine_R wrote: Δεν ξέρω αν διάβαζες Asterix μικρός, αλλά για δοκίμασε και τώρα...

Γιατί, τώρα νομίζεις τι κάνω; Ψέματα. Τον Asterix τον έμαθα πολύ, πολύ αργά. Κάπου στα 10-12. Ενώ ανέκαθεν ήμουν ντισνευκός, συνειδητοποίησα κάπου στην εφηβεία μου ότι δεν υπάρχει πιο αστείο ανάγνωσμα. Επίσης αποτέλεσε ένα από τα συστατικά της γενικής φιλογαλλικής μου νοοτροπίας. Π.χ. συνήθως ακούω από ξένη μουσική γαλλικά κομμάτια, θεωρώ τα γαλλικά λογοτεχνικά αριστουργήματα συχνά ανώτερα από τα λοιπά ξένα αριστουργήματα και για τον κινηματογράφο δεν το συζητώ ποτέ. Μετά το γαλλικό, όλα τ' άλλα έπονται έτη φωτός μακριά. Μέσα σ' όλ' αυτά λοιπόν και ο Asterix. Κι όμως, μπορεί να μην το πιστεύεις, δεν μπορώ να διαβάσω Asterix!!! Όχι γιατί δε γελάω. Ίσως φτάιει που το έχω κάψει με τόσο Asterix. Αντιθέτως με άλλα κόμικς του Goscinny. Θυμάμαι διάβαζα Lucky Luke και γελούσα μόνο με το Ραντανπλαν. Ενώ τώρα δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω με τα Lucky Luke. Χαζεύω; Δεν ξέρω. Ώρες, ώρες απορώ, αλλά πραγματικά με μερικά πράγματα που γελούσα δε γελάω και το αντίθετο. Απ' ό,τι φαίνεται το Monkey Island δεν ανήκει σ' αυτές τις κατηγορίες. Μ' αυτό γελάω όλο και πιο πολύ.

Constantine_R wrote: Πολύ σοβαρά... όταν ξεκίνησε η μουσική στην εισαγωγή το χαμόγελο δεν σου έφτασε μέχρι τ' αυτιά;

Πως με ξέρεις ... Αν και, στη συνέχεια της παραπάνω ανάλυσης που μόνο για μένα μπορεί να έχει σημασία, το δέχομαι, το χαμόγελο αυτό είναι κάπως ιδιαίτερο. Δεν είναι ότι φτάνει μέχρι τ' αυτιά, δεν ξέρω πως να το πω ... Είναι το χαμόγελο του χαζοχαρούμενου. Στη συγκεκριμένη βέβαια περίπτωση, χθες, δε μ' άφησαν να το χαρώ. Ακούστηκε κάπου από άλλο δωμάτιο: "Τι είναι πάλι αυτό; Monkey Island; Έλεος. Όχι πάλι τα ίδια ..."

@ Tsampikos
Όχι. Τόσο μπορεί να είναι όταν δεν ξέρεις τίποτα, άμα εσύ είσαι πολύ δυνατός, αλλά το παίζεις πρώτη φορά. Άμα ξέρεις τι να κάνεις και δεν πελαγοδρομείς, μου φαίνεται ότι πάνω από δέκα ώρες δεν πρέπει να είναι.

Καταρχάς, επειδή με μπερδέψατε, ξεκαθαρίζω ότι μιλούσα για το remake του πρώτου Monkey Island, έτσι; Το δεύτερο δεν το έχω παίξει. Επιπλέον, ναι, ουσιαστικά το έπαιζα για πρώτη φορά, αλλά χρησιμοποίησα walkthrough αν θυμάμαι καλά σε δύο σημεία που είχα χάσει την υπομονή μου. Και στα δύο το πρόβλημα ήταν το ίδιο. Πήγαινα πάνω κάτω και δεν ήξερα τι να κάνω, κάτι που γενικότερα το βρίσκω εντελώς εκνευριστικό...

ΟΚ. Μέσα είμαστε. Στο 1, 15 ώρες με μόνο 2 ματιές στο walkthrough, στην ίδια κατηγορία είσαι. Για μένα το πήγες πολύ γρήγορα. Αν το έπαιξες για πρώτη φορά. Εκτός αν εννοείς ότι έπαιξες μεν το remake πρώτη φορά, αλλά έχεις παίξει και το κανονικό τουλάχιστον άλλη μια (ολόκληρο), γιατί το ίδιο παιχνίδι είναι