Adventure Games genre future

Με αφορμή τα νεότερα με το project της Jane Jensen και το thread που είχαμε ξεκινήσει στο 'Adventure News' forum, ξεκινάω ένα υπόμνημα για αυτό το νέο που τάραξε τα νέρα και γιατί έχει να κάνει με την Jane Jensen, αλλά κυρίως για το είδος. Αφήνω παρακάτω τις πρώτες μου εντυπώσεις και προβληματισμούς. Όλα τα μέλη καλό θα ήταν να πάρουν μια θέση για το θέμα αυτό, για το είδος αυτό θα έλεγα καλύτερα...

...Κάτι ακόμα ενδιαφέρον είναι το poll. Μέχρι στιγμής οι περισσότεροι διαλέγουν ότι δεν δίνουν λεφτά για να αγοράσουν ένα on-line adventure. Το θέμα είναι ότι οι καιροί για μεγάλες παραγωγές είναι δύσκολες. Πολλά μεγάλα project ακυρώνονται και άλλα δεν πουλάνε όσο θα έπρεπε. Τα μικρά labels από την άλλη δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Αυτό δείχνει και την δύσκολη κατάσταση όμως. Ελπίζω να βρεθεί μια 'Revolutionary' λύση στο μέλλον, αν και έχουν δοκιμαστεί πολλά...Είμαι από τους ρομαντικούς και νοσταλγικούς του είδους, αλλά όχι από τους 'κολλημένους'. Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξος σε καμία περίπτωση με τα λεγόμενα μου για το είδος, αλλά τα πράγματα είναι δύσκολα στην παγκόσμια αγορά. Αγορά...Την λέξη 'fun' ξεχάστε την...Τα μικρά labels την θυμούνται ακόμα και βγαίνουν συνέχεια τέτοιες ομάδες. Είναι ενα σημάδι παρακμής; Ένα σημάδι δυνατής κοινότητας; Καλώς η κακώς χρειαζόμαστε και τα μεγάλα project που κινούνται στην αγορά. Τεχνικά επίσης πρέπει να βελτιωθεί το θέμα. Ναι είμαστε του σεναρίου και της ιστορίας αλλά είμαστε πλέον μικρό μερίδιο στην αγορά. Γι'αυτό και πιστεύω ότι η Lucasarts ΕΠΡΕΠΕ να κυκλοφορήσει το Sam & Max 2. Αυτό το adventure έκανε εντύπωση μόνο απο τα screenshots...Μήπως έκανε καλά (για το συμφέρον του) ο Ragnar και κάνει το TLJ2: Dreamfall έτσι; Αλλά και ο Charles Cecil που μας μιλούσε ότι πρέπει να πάνε τα adventures ένα επίπεδο παραπάνω και για 'Revolution' τι κατάλαβε με το Broken Sword 3; Ωραία όλα αυτά δε λέω, λύση θέλουμε...

Βασικά εδώ ανοίγει ένα πολύ μεγάλο θέμα που ίσως να έπρεπε να το περιορίσουμε σε συγκεκριμένα είδη adventure, γιατί όπως το έχω δει προσωπικά μόνο η υπάρχουσα κοινότητα που το κάνει απο αγάπη και χόμπυ μένει στα κλασσικά και αγαπημένα και όλοι "προχωρούν" στο πιο εύπεπτο και μεγαλύτερης κατανάλωσης προϊόν.

Ωστόσο με την κίνηση της η Jane Jensen μπλέκει με μια αγορά που είναι λίγο ιδιόρυθμη. Αν μου πουν προσωπικά για δικτυακό download, σε γενικές γραμμές θα με βρουν αρνητικό α) σχετικά με το όγκο των αρχείων (δεν χαιρομαι να κατεβάζω πολύ μεγάλα αρχεία) και β) στο θέμα ότι θα αγοράσω κάτι σε πολλαπλάσια τιμή απο ότι αν το πάρω ως ένα προιόν, αφού θα αγοράζω επεισόδια, και διαρκώς θα έχω μια κατάσταση TV, με την επόμενη season να μην ξέρω καν αν θα κυκλοφορήσει. Αυτό με κουράζει άφάνταστα.

Θέλω να είμαι αισιόδοξος, δεν μπορεί να γίνει και αλλιώς, αλλά ωστόσο όπως έχω αρχίσει να το βλέπω θα μάθουμε να δεχόμαστε και ένα μέρος (μεγάλο μέρος) action εντός της ιστορίας. Ίσως κάποιες στιγμές να μην είναι κακό, αλλά αυτό είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό. Αν τώρα πάλι είναι έξυπνοι να προσφέρουν διαφορετικά επίπεδα gameplay, και αντίστοιχους γρίφους για τους "παλιούς" adventurάδες θα είναι υπέροχο, ειδάλλως απλά θα περιμένουμε πάντα για τον έναν τίτλο που θα τα αλλάξει όλα.

Στα παιχνίδια το μόνο που αλλάζει είναι η καλή ιστορία. Ο προγραμματισμός (πιστεύω πως πολλοί θα το σκέφτονται έτσι) θα αλλάζει μόνο από την ποιότητα και τις δυνατότητες που θα μας δίδονται με τα χρόνια. Το παιχνίδι adventure δεν αλλάζει ποτέ. Το ένα "επίπεδο πάνω" για να πιάσουμε και τον πιτσιρικά του Quake είναι πολύ μεγάλο ανέκδοτο! Υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα άγγιζαν action ούτε με σκουπόξυλο! Το έχουν καταλάβει αυτό; (Εντάξει εγώ ίσως να μην επιτρέπεται να εκφράσω πολύ σκληρή γνώμη γιατί ασχολούμαι τουλάχιστον με 4 είδη παιχνιδιών) αλλά κάποιοι άλλοι έχουν κάθε δικαίωμα.

Για το TLJ θα δούμε! Όσο για τα μικρά Labels (έχω διαβάσει κατα καιρούς σε fora) υπάρχουν στις Ανατολικές δημοκρατίες (Ron Loo απο ??cz??) και στην Ρωσσία ομάδες που γράφουν ανα περιόδους adventure παιχνίδια τα οποία δεν φθάνουν ποτέ σε εμάς χάρη στο φράγμα της Γλώσσας, και χάρην στο "κόλλημα" των εταιριών μας να περιμένουν τα πάντα απο Γαλλικές, Γερμανικές, Αγγλικές, Αμερικάνικες εταιρείες. Εντάξει έχουν το πάνω χέρι τι να κάνουμε, αλλά μήπως αν τους έμεναν στο ράφι μερικοί τίτλοι απο τις αγαπητές τους εταιρείες να το ξανασκέφτονταν. Δεν ξέρω όπως και να το σκεφθώ, όσα πράγματα και να γράψω καταλείγω πάντα πιο μπλεγμένος.

Αλλά πάλι όπως το έλεγε και ο adreasnaxos κάποια στιγμή με λίγο ή πολύ πικρία (και με το δίκιο του) θα έχουμε το Myst 7000, το Lost Paradise XXX, και το Quake 7δις και βάλε. Όπως με το 7th Guest The Collector (3 στην σειρά και "εμπόρευμα" πλέον), για Xbox, και πολλά άλλα τέτοια. Θα το σκεφθώ λίγο παραπάνω και αν καταλείξω σε κάτι άλλο θα απαντήσω ξανά.

Που είναι οι ιδέες μηδενικής βάσης; Που είναι το διαφορετικό, μήπως πάλι κάνω λάθος και το διαφορετικό και νέο είναι σε demi-ανοικτά παιχνίδια στυλ URU, EverQuest (ούτε τι είδος είναι θυμάμαι), και λοιπά; Άλλαξε τόσο πολύ η κατάσταση.

Απλό παράδειγμα: με το κουτό θεματάκι "τι ζητάτε απο ένα adventure" που είχα ανοίξει πριν απο λίγο καιρό όλοι ζητούσαμε σε γενικές γραμμές τα ίδια. Ωστόσο άλλος απο μας θα έπαιζε το Riven άλλος θα έπαιζε το Monkey, σε άλλον δεν θα άρεσε το τάδε ή το δείνα. Αυτό είναι πολύ φυσιολογικό, και μάλλον έχει να κάνει με τον χρόνο που έχει κυλήσει για τον καθένα μας απο το πρώτο adventure του. Οπότε ο ίδιος χρόνος έχει κυλήσει και για τους δημιουργούς των παιχνιδίων! Έτσι; Λοιπόν τότε ποια απο τις δυο πλευρές μπορεί κάποιος να πει πως έχει δίκιο; Αφού καμία απο τις δυο πλευρές δεν είναι αυτή που ήταν ξεκινώντας.

Κατ' αρχάς, να πω πως είμαι αφάνταστα απαισιόδοξος στο όλο θέμα. Ο λόγος βασίζεται σε μια απλή παρατήρηση: κάθε νέο adventure που κυκλοφορεί, είναι χειρότερο από το προηγούμενο. (Σε γενικές γραμμές. Μην αρχίσετε τα "μα το X ήταν πολύ καλό".) Το τελευταίο καλό adventure ήταν το Longest Journey. Και τονίζω τη λέξη "καλό", γιατί το LJ απλώς καλό ήταν. Ο λόγος που μας έκανε μεγάλη εντύπωση είναι πως είχαμε καιρό (ΧΡΟΝΙΑ!) να δούμε καλό adventure. Το LJ σε καμία περίπτωση δεν είναι ένα από τα κορυφαία του είδους. Αυτά φτιαχνόταν μέχρι το 96-97. Μετά η ποιότητα άρχισε να πέφτει. Η αρχή του θανάτου των adventures.

Ώρες-ώρες, έχω την εντύπωση πως αυτό συμβαίνει επίτηδες. Πάρτε το Runaway για παράδειγμα. Πολύ καλή τεχνολογία (γραφικά-ήχος), αλλά με απίστευτα ηλίθιο gameplay (έχω αναφέρει παράδειγμα σε ένα άλλο μέρος του forum). Νομίζω πως η συντριπτική πλειοψηφία των μικρών labels που φτιάχνουν adventures σήμερα είναι εντελώς άσχετοι με το είδος. Δεν αγαπούν τα adventures (γι' αυτό και είναι άσχετοι). Απλώς κατάλαβαν πως η έλλειψη των adventures από την αγορά, τους προσφέρει την ευκαιρία να μας πλασάρουν τα δικά τους. Αν μας πλάσαραν κάποιο Doom-clone ή RTS, δεν θα το αγόραζε κανένας (π.χ. Primitive Wars), ενώ με τα adventures δεν έχουν ανταγωνισμό. Ο λιγοστός ανταγωνισμός που υπάρχει είναι τόσο άσχετος όσο και οι ίδιοι. Φαντάζομαι κάποιον ηλίθιο manager πίσω από το γραφείο του, ο οποίος δεν έχει παίξει ποτέ του, όχι adventure, αλλά computer game γενικώς, να δίνει συνέντευξη σε περιοδικό περί adventure genre. Στο νου του έχει μόνο την ευκαιρία που δημιουργήθηκε στην αγορά. Όλα τα άλλα είναι marketing και PR. Αν είναι να σωθούμε από αυτούς...

Παραπάνω έγραψα πως η κρίση του είδους επήλθε επίτηδες. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος: Ο λόγος που οι μεγάλες εταιρείες δεν χρηματοδοτούν πλέων adventure-projects είναι απλός: Κόστος. Η Lucas Arts για παράδειγμα, κατάλαβε πως είναι καλύτερα να βάλει κεφάλαιο 100 δραχμές και χρόνο 10 μέρες στην ανάπτυξη ενός Doom-clone το οποίο θα πουλήσει 1000 αντίτυπα, παρά 500 δραχμές και χρόνο 100 ημερών σε ένα adventure ακόμα και αν πουλούσε κι αυτό 1000 αντίτυπα. Και μια και αποκλείεται το adventure να πουλήσει περισσότερο από το Doom-clone, η απόφαση δεν είναι δύσκολη. Αν πάλι αποφασίσει να βάλει λιγότερο κεφάλαιο στο adventure, τότε θα φάει τα μούτρα της από τα περιοδικά που σε κάθε εξώφυλλό τους έχουν τη Lara Croft σε νέες στάσεις (αυτά που βάζουν "Action-Adventure" στο genre-box του Tomb Raider). Πρέπει όμως να έχουμε κατά νου πως δεν είναι η ομάδα δημιουργίας που αποφασίζει, αλλά οι ματσωμένοι μέτοχοι της Πετρολούκας Arts με τις 3 Mercedes και 5 BMW, που επιπλέον θεωρούν πως τα computer games αποτελούν χάσιμο χρόνου (δηλ. χρήματος) και οι gamers χρειάζονται ιατρική βοήθεια απεξάρτησης. Εσείς γιατί νομίζετε πως ο Ron Gilbert άφησε την Lucasfilm Games; Οι μεγάλες εταιρείες δημιούργησαν την "κρίση" μόνες τους. Δεν μπορούσαν απλώς να πάψουν να χρηματοδοτούν adventure-projects. Έπρεπε πρώτα να καταστρέψουν το είδος, γιατί αλλιώς θα χάνανε μερίδιο της αγοράς. Ο καλύτερος τρόπος να αποφύγεις τον πόλεμο είναι να καταστρέψεις όλα τα πεδία μάχης. Έτσι λέγανε πως "η κρίση στο χώρο δεν επιτρέπει την κυκλοφορία νέων adventures", αν και τότε δεν υπήρχε καμία απολύτως κρίση. Αυτό που έχω παρατηρήσει εγώ είναι πως τα καλά adventures πουλούσαν πάντα. Και αν όχι, τότε υπήρχαν πάντα ΠΕΝΤΕ αντίστοιχα παραδείγματα όπου ένα καλό Doom-clone τελικά δεν πούλησε. Στη στατιστική, για να βρεις το μέγιστο δυνατό κέρδος ως προς την ποσότητα του προσφερθέντος προϊόντος και κόστους παραγωγής, σχηματίζεις πρώτα τη συνάρτηση μεταξύ τους και μετά βρίσκεις το μέγιστό της. Ε, στην περίπτωση του Gaming Industry, η μεταβλητή x απλώς δεν μπορεί να πάρει την τιμή "adventure". It's all business, baby.

Η Jensen τώρα, δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Είναι και δημιουργός, και fan. Αλλά χωρίς κεφάλαιο, δεν κάνεις τίποτα. Για ένα πράγμα όμως κατηγορώ την Jensen: Εγωισμό. Θα ήταν καλύτερα για όλους μας αν η Jensen απλώς έπιανε δουλειά σε κάποια εταιρεία, έστω και μικρή, παρά να παριστάνει τον αρχηγό. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να είχε συμμετάσχει στην ανάπτυξη του Runaway (λέω τώρα). Τέλος πάντων, ας το αφήσω αυτό, μη τη στεναχωρήσω κιόλας, γιατί θα ήταν κρίμα και δεν το θέλω.

Μένουμε λοιπόν με τα μικρά labels, που όπως είπα, είναι άσχετα με το είδος. Μπορούν όμως να ωριμάσουν ώστε κάποια μέρα να μας δίνουν ποιοτικά παιχνίδια; Δεν ξέρω. Δεν ξέρω καν αν θα επιβιώσουν. Η τελευταία λύση είναι τα εντελώς μη εμπορικά projects. Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα με τα text adventures. Τα μοντέρνα text advs είναι πολλές φορές καλύτερα από τα κλασσικά της χρυσής εποχής (80-90). Είναι δύσκολο όμως να συμβεί κάτι τέτοιο και στα graphic adventures. Ένα text adventure δεν απαιτεί κεφάλαιο βλέπεις.

Δύσκολα τα πράγματα, γιε μου.

(Τα λέμε. Πάω τώρα να παίξω Max Payne. Είμαι στο Part III: A Bit Closer To Heaven. Φοβερό! Το καλύτερο Action-ADVENTURE που έχω παίξει μέχρι τώρα!)

Θα αναφερθώ σε 2 πράγματα Νίκο :

1. Καταρχήν αγαπητέ Νίκο είσαι ΠΟΛΥ άδικος με τα ανεξάρτητα labels καθώς και υπερβολικός. Έχω μιλήσει με ανθρώπους που κάνουν τέτοια adventures καθώς και με τα παιδιά της Anima-ppd και κατάλαβα πολλά πράγματα. Καταρχήν πίστεψε με πως ΝΑΙ...οι περισσότεροι από αυτούς είναι adventure fans, αυτό ειναι το μόνο σίγουρο. Διαφώνω πως αν κάποιο adventure είναι καλο πουλάει. Δεν 'πα να είναι και το νέο Gabriel Knight 1 ή το Fate of Atlantis...Στις μέρες μας δεν έχουμε ΔΥΣΤΥΧΩΣ μεγάλο μερίδιο αγοράς. Πρώτος λόγος για τις μεγάλες εταιρείες είναι το κόστος συμφωνώ 100%. Δεν φταίει η Jane Jensen και η κάθε J.Jensen. Είναι οι εποχές τέτοιες.Εγώ υποστηρίζω τα μικρά labels και προτείνω να κάνετε και εσείς το ίδιο με την προϋπόθεση ότι το adventure φτουράει. Π.χ. Black Mirror.

2. Κεφάλαιο Jane Jensen. Το να βγει κάποιος και να κατηγορήσει την Jane Jensen είναι εύκολο με ότι έγινε. Σε μεγάλο label έχει δουλέψει και όλοι ξέρουμε που. Από εκεί και πέρα σε παραπέμπω στην πλέον κλασσική επιστολή της "A Love Letter to Sierra..." (αν δεν το έχεις στο στέλνω με e-mail). Άλλο παράδειγμα, ο R.Gilbert. Έφυγε και αυτός όπως και η J.Jensen, δεν τους κατηγορεί κανείς. Άλλοι; Tim Schafer, Benoit Sokal και όλο το team του, Al Lowe και πάει λέγοντας. Αυτοί οι άνθρωποι για μένα καλά κάνουν. Έχουν ακόμα το μικρόβιο μέσα τους. Το να κάτσουν σε ένα μεγάλο label θα τους δώσει χρηματοδότηση ναι μεν αλλά και πολλά restrictions πλέον. Εδώ το Gabriel Knight 3 τώρα στην Sierra το λένε RPG...Εγώ πάντως θα σεβάστω αυτούς που κάνανε τα graphic adventures το ιστορικότερο είδος games στα PC κατ' εμέ. Ας βάλουμε και τους ευατούς μας λίγο στην θέση τους...

Ειμαι καθετα εναντια στα internet adventures και o Mortal με καλυψε οποτε δεν θα επεκταθω παραπανω.
Πρεπει να εχω παιξει ολα τα παιχνιδια της Sierra, απο το 90 μεχρι σημερα και εχω να πω οτι τα adventures με στοιχεια RPG δεν ειναι απωθητικα αν γινουν σωστα (βλεπε quest for glory). Απλα φαντασια χρειαζεται , χιουμορ και εξυπναδα.
Δεν ξερω λοιπον αν οι εταιρειες επαψαν να δημιουργουν καλα παιχνιδια λογω οικονομικων μονο λογων. Ισως ευθυνομαστε και εμεις οι gamers που εχουμε γινει πιο χαζοι στον μεσο ορο μας. Οι περισσοτεροι προτιμουν ενα ομορφο σε γραφικα και ευκολο παιχνιδι για να σκοτωσουν την ωρα τους και οχι ενα παινχιδι που θα χρειαστει τριβη του μυαλου για να το τελειωσεις και θα το θυμασαι για παντα.
Αλλιως δεν εξηγειται η αγαπη του κοσμου για το Longest Journey, ενα παιχνιδι polished οπως θα το χαρακτηριζαν οι αγγλοι, με καλο στορυ, αλλα καμια απολυτως δυσκολια.
Οι απαιτητικοι του ειδους λοιπον να περιμενουν να κανει τον κυκλο της η βιομηχανια, μηπως και δουνε ασπρη μερα.
Αυτα για τωρα, Αλεξανδρος

Γενικά παιδία (νοσταλγικό και απαισιόδοξο mode) σήμερα το πρωί όπως το σκεφτόμουν με έναυσμα τις σκέψεις του Νίκου (καλά όλων σας βασικά και στο IRC και εδώ με τα υπόλοιπα παιδιά), η "βιομηχανοποίηση" του παιχνιδιού, και όχι όλα όσα αναφερόμαστε σε αναρίθμητα threads, έκανε αυτήν την χοντρή ζημιά, στο είδος και γενικότερα στα παιχνίδια.

Αδιαμφισβήτητα η βιομηχανοποίηση μας έδωσε τίτλους που η εικόνα γίνεται πλέον έργο τέχνης, που η μουσική κάνει τον κινηματογράφο σε ορισμένα σημεία να υποκλίνεται, το ίδιο και η ατμόσφαιρα κάποιων τίτλων, αλλά απο την άλλη μας πήρε αυτήν την ανεμελειά, την ξενοιασιά, την χαλαρότητα που είχαν τα πρώτα παιχνίδια, (παίζαμε γαμώτο τότε για την χαρά του παιχνιδιού, όχι γιατί ήταν σειρά, ή και όνομα, η και εγώ δεν ξέρω τι άλλοι λόγοι) εκεί μάλλον δεν φταίμε ούτε εμείς για τις αγορές μας, ούτε οι εταιρίες για τις παραγωγές τους. Ίσως για να κάνω και μια αναφορά στον αγαπητό μου A. Clarke, η εποχή της αθωότητας έμεινε πίσω μας...

Ούτε η Jane φταίει Άκη (όπως και μας τονίζεις) είχε να δώσει κάποια πράγματα αλλά τα χρόνια κυλάνε και θέλει και κάποια καλύτερη οικονομική σταθερότητα (όλοι μας δεν το θέλουμε αυτό, ούτε το Internet mortal (μου τα λέω και μένα μήπως και τα χωνέψω καλύτερα ) και Αλέξανδρε (γενικά δεν γίναμε πιο χαζοί, απλά πολλές φορές πιο κα(λ/κ)ομαθημένοι τεμπέληδες (πάντα ευγενικός!)) , ούτε καν τα μικρά labels Νίκο (Κι αυτοί μια δουλειά κάνουν με όσο ταλέντο, γνώσεις, και μεράκι έχουν)... Απλά οι περισσότεροι υπάρχουν στιγμές που κινούνται και ζουν ταχύτερα απο ότι εμείς, και δεν είναι κακό, αλλά ούτε και καλό ωστόσο.

Πάντοτε υποκειμενικά και απαισιόδοξα ωστόσο. (Αν επαναλείφθηκα σε κάποια (πολλά) σημεία ας πούμε ότι η επανάληψη είναι η μητέρα της μαθήσεως! )

Τολμώ να πω ότι πάντα ήμουν αισιόδοξος (τα τελευταία 2 χρόνια), αυτή τη στιγμή μπορώ να πω ότι είμαι απαισιόδοξος όσο ποτέ (οχι σε πολύ μεγάλο βαθμό, αλλά είμαι λίγο). Πάντως don't loose hope. Adventures θα βγαίνουν. Όσο σκέφτομαι αυτό που έκανε η Lucas στο Sam & Max 2 ΤΡΕ-ΛΕ-ΝΟ-ΜΑΙ.....

Εγώ πάντως είμαι γενικώς απαισιόδοξο άτομο, όχι μόνο στο συγκεκριμένο θέμα. Οπότε αυτό εξηγεί νομίζω τις σκέψεις μου παραπάνω. Εντάξει, ίσως είμαι λίγο υπερβολικός, αλλά αυτή η απαισιοδοξία μου δεν μ' αφήνει...

Παιδία εδώ θα συμφωνήσω με το Real NC! Σε αυτά που λέει έχει απόλυτο δίκιο και θέλω να προσθέσω οτι πλέον το μέλλον για τα παιχνίδια και τις εταιρίες παραγψγής παιχνιδιών δεν βρίσκεται στους υπολογιστές, αλλα στις παιχνιδο μηχανές!¨οτι φτιαχνουν απο εδω και περα θα φτιαχνετια με γνωμονα αυτες!Και ειναι απολυτα λογικο για εμενα!Η παιχνιδομηχανη ειναι μια σταθερη πλατφορμα η οποια αλλαζει καθε 3-4 χρονια!Ακομη και οταν αλλαζει η αλλαγη για τον χρηστη ειναι μια επιβαρυνση γυρω στα 200-400 ευρω!Σκεφτητε το λιγο!Γιατι να δινει ο αλλοσ καθε 4 χρονια γυεω στα 1500-2000 ευρω για μια αναβαθμιση η να δινει 500 ευρω μονο για μια κορυφαια καρτα γραφικων?Δινει τα 300 του παιρνει την κονσολα του και ησυχαζει!Απο την αλλη οταν τα παιχνιδια για το Playstasion 2 κανουν 50-80 ευρω και η εταιρια που τα φτιαχνει δεν εχει να ανησυχει και να ψαχνει συνεχως για συμβατοτητεσ με καθε πιθανο και απιθανο υποσυστημα υπολογιστη που μπορει να υπαρχει λογικο ειναι να κερδιζει και σε εργατοωρες και να εχει μικροτερο κοστος, αλλα και το περιθωριο κερδους τησ να ειναι μεγαλυτερο εξαιτιας αυτου και του γεγονοτος οτι το πουλαει 50-80 ευρω το παιχνιδι ενω για υπολογιστη θα πηγαινει 40-45 ευρω!
Αρα οι επιχειρησεισ αυτες στρεφονται προς τισ κονσολεσ και οι υπολογιστεσ ειναι δευτερευον ζητουμενο για αυτεσ!Αρα προσπαθουν πρωτα ν αικανοποιησουν τις απιατησεις και τις προσδοκιες των κατοχων κονσολων!Γραφικα, ευκολια χειρισμου προσαρμοσμενη σε gamepad και οχι ποντικι και πληκτρολογιο και φυσικα αναλαφρα, ευκολα , μικρα games για να μειωνεται ευκολα και γρηγορα η χρησιμοτητα του καθενος και ετσι στην προσπαθεια του ι gamer να ικανοποιησει την αναγκη του ν ααγορασει και αλλο και αλλο...!
Αρα ξεχαστε τα adventures που ολοι ξεραμε και αγαπούμε και ετοιμαστειται για νέα με action στοιχεια, πιο εντονα απο του Broken Sword 3, ισως κατι σε στυλ Beyoond Good And Evil και ακομη περισσοτερο!Ο όρος ACTION\adventurε θα αντικαταστησει τον ορο adventure και εμιεσ θα μεινουμε να ικανοποιουμαστε με παιχνιδια απο μικρα labels και με αστερια που θα λαμπουν μοναχικα στον ουρανο σαν τα The Longest Journey, Syberia, Runaway, κτλ!
Αυτη ειναι η πραγματικοτητα και οποιος νομιζει οτι δεν ειναι ετσι και οτι κατι θα αλλαξει απαταται οικτρα!
Δυστυχως!

Dustuxws twra poia oi megales etairies ta ftiaxnoun etsi wste na paizoun kai aneta stis konsoles blepe broken sword 3!!!

Yg:Den eimai sigouros kata poso omws ta adventures games tha stamatisoun na uparxoun!!!

Den eipa oti tha stamatisoun na yparxoun, apla tha stamatisoun na vgazoun adventures san ayta pou agapisame kai san ayta pou mas aresoun!

Αυτά που είπατε παραπάνω είναι δεδομένα. Το θέμα είναι το 'σωστό' Evolutioning...Όσοι λοιπόν βιάστηκαν να κακοχαρακτηρίσουν την J.Jensen αν σκέφτηκαν αυτόν τον παράγοντα που ίσως είναι και ο σημαντικότερος, καταλαβαίνουν ότι έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο που πειραματίζεται για να βρει λύση για το είδος (=ναι αγαπάει τα adventures ακόμα). Τώρα τι θα γίνει με το νέο της project είναι άλλο θέμα (δεν θα το κρίνω απο τώρα, θα περιμένω).

aiRness, καλοί οι πειραματισμοί, αλλά οι κινήσεις πρέπει να είναι λεπτές! Σε μια δύσκολη εποχή για τα adventures που απαιτεί τόλμη και αγάπη για το είδος για να προχωρήσεις σε κάτι καλό, ίσως η λύση ενός online game να κάνει ακόμη και κακό! Το URU ήταν ένα τρανταχτό παράδειγμα, αν και η δομή του προσφερόταν για ένα Online game! Ποιό, το URU, που είχε από πίσω το Myst με εκατομμύρια fans σε όλο τον κόσμο και το οποίο διακόπηκε λόγω έλλειψης subscribers! Και κάτι άλλο : που ήταν η Jensen από το 99? Καθόταν κι έγραφε βιβλία να βγάλει κανά φράγκο (βεβαίως και η μεγάλη της αγάπη είναι η συγγραφή). Πρέπει να επιδείξει κάτι εξαιρετικό τώρα!

Λοιπόν, καταρχήν Atrus...
Δεν είπα ότι το on-line project θα είναι κάτι πολύ καλό. Κανείς όμως δεν κάνει τίποτα και μη μου αναφέρετε τίποτα Charles Cecil κτλ. τους είδαμε και αυτούς πέρυσι σε άλλα forums...To URU δεν νομίζω να έχει σχέση με αυτό που θα κάνει η Jane Jensen. Είσαι *πολύ* άδικος όταν λες που ήταν το 1999...Το 1999 βγήκε το Gabriel Knight 3 (θυμάσαι πόσο καιρό έκανε αυτή η παραγωγή να δημιουργηθεί...; Είχε δουλειά η Jensen προφανώς), ένα adventure ποιότητας και από τις ελάχιστες εξαιρέσεις μετά την παρακμή του '1998'. Για τα περί πειραματισμoύ τώρα, η Jane Jensen και το Gk3 με την engine του (θυμάστε που λέγανε όλοι...Τι;;; 3D adventure? 3D Gabriel? δεν το αγοράζω...) πειραματισμός ήταν με την τότε 3D επανάσταση. Αυτό τι δείχνει; Αν μη τι άλλο από το ότι κάποιος προσπαθεί να βάλει στην εκάστοτε εποχή το είδος *έμπρακτα* και χωρίς αερολογίες. Έχουμε να κάνουμε με παρόμοια περίπτωση και ξαναλέω πως ΔΕΝ ΞΕΡΩ πραγματικά αν θα είναι καλό το νέο online project. Το τι adventure ήταν το 'evolutionary 99' το Gabriel Knight 3 το ξέρουνε όσοι παίζουν χρόνια.
Συγγνώμη παιδιά, δεν λέω πως θα είναι 100% αριστούργημα αυτό που φτιάχνει αλλά εγώ την σέβομαι πολύ για αυτό που κάνει για τα adventures και το περίεργο είναι ότι πολλοί έπεσαν να την 'φάνε' και για τον C.Cecil ή τον Ragnar δεν είπε κανείς κάτι, τουλάχιστο τόσο 'βαρύ' ας το πω.

Βασικά, εδώ θα συμφωνήσω σχεδόν απολύτως με τον Airness, ας περιμένουμε πρώτα να δούμε. Διαβάσαμε μόνο μια ανακοίνωση και ίσως να την πήραμε πολύ επιφανειακά, και κατόπιν και το μύνημα στο forum του JA+. Δεν παύω να έχω σοβαρότατες αντιρρήσεις στο online (και για τον προσωπικό λόγο της χαμηλής ταχύτητας λήψης δεδομένων), αλλά αποφάσισα να περιμένω μέχρι να μου δοθεί μια πλέον ξεκάθαρη εικόνα. Η Jane έχει κάνει καλή δουλειά με τα παιχνίδια της μολονότι, γενικά, δεν μας ικανοποίησαν πάντοτε όλους μας για τον λόγο πως κάποιοι δεν τρέφουμε ιδιαίτερη συμπάθεια για συγκεκριμένα ζητήματα τα οποία διαπραγματεύεται στα παιχνίδια της, είτε δεν μας άρεσε η υλοποίηση του interface ενός τίτλου, είτε του engine. Ωστόσο λίγο υπομονή θα έλεγα πως κρίνεται αναγκαία. Όχι πως δεν την έχετε, αλλά απλά ως επανάληψη προς όλους μας το λέω.
Ο Airness εδώ και καιρό συζητάει για κάποια επανάσταση στο είδος, δεν ξέρω τι να περιμένω αλλά τουλάχιστον μπορώ και έχω κάτι να περιμένω. Έχω αγοράσει κορυφαία παιχνίδια μέσα στα προηγούμενα χρόνια, έχω πετάξει και λεφτά αλλά αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό. Θα δούμε τι έχει να μας πει και το Booby trap, (δεν κρατάω ποτέ πλέον μεγάλο καλάθι για να αναφερθώ και σε κλασσική Ελληνική παροιμία ) θα δούμε αν θα "ξεπαγώσει" και το άλλο project, και φυσικά θα πρέπει να δεχθούμε πως όλα ή έστω κάποια σημαντικά σημεία πρέπει ή θα αλλάξουν ότι και να γίνει για να κρατήσουν τον κόσμο ή έστω και να προσελκύσουν νέο κόσμο κοντά στο "είδος", αν και "το είδος" πολλές φορές είναι εξαιρετικά ασφυκτικός όρος όταν μιλάμε για παιχνίδια.

Οι κατηγορίες γενικά διαφέρουν απο άτομο σε άτομο. Το Adventure ως λέξη αναφέρεται στην περιπέτεια, για άλλους περιπέτεια είναι να σκοτώνουν και να σκοτώνονται (action) για άλλους είναι η εξερεύνηση σε ονειρικούς κόσμους, για άλλους είναι η λύση ενός γρίφου σε μια παλαιότερη, στην "σύγχρονη", η σε μια μελλοντική εποχή. Άλλοι θέλουν να παίξουν παρέα με άλλους σε έναν "ανοικτό" κόσμο και να βαδίσουν στο μεγάλο μονοπάτι της ανακάλυψης της ιστορίας (URU). Άλλοι θέλουν να εξελίσουν τον χαρακτήρα τους, να ανακαλύπτουν την ιστορία, και να λύνουν ευκολότερους γρίφους με μια δυνατή μάχη στο ενδιάμμεσο. Για όλους μας η περιπέτεια και η εξερεύνηση (το adventure) είναι κάτι το διαφορετικό.

Ο πειραματισμός δεν είναι σώνει καλά αρνητικό στοιχείο, αλλά έχει πάντα να προσφέρει κάτι το θετικό ή έστω και κάτι το θετικό. Δεν θα το χρησιμοποιήσουν όλοι, άλλα όσοι το χρησιμοποιήσουν θα θέσουν τις βάσεις για μια άλλη αλλαγή αργότερα. Τώρα η αξιοποίηση της καινοτομίας έχει να κάνει με άλλους τόσους παράγοντες που είναι δύσκολο να την κρίνεις.

Δεν αναιρώ τις προηγούμενες αναφορές μου και σχολιασμούς μου αλλά δεν σκεφτόμαστε διαρκώς σε μια προδιαγεγραμένη και σταθερή διαδρομή, λαμβάνουμε νέα δεδομένα εισόδου (κοινώς συζητάμε, διαβάζουμε, παίζουμε) και αναθεωρούμε, άλλες φορές πιο γρήγορα, άλλες φορές πιο αργά.