Adventure Games genre future

Mortal, κατα την γνώμη μου το Unreal (αν εννοείς το πρώτο και ΟΧΙ το tournament) δεν συγκρίνεται με το Quake 3 και το single player του γενικότερα είναι ανώτερο απ'ολα τα Quake. Πάμε παρακάτω...

Elessar σε αυτό που λες, φαίνεται ότι όσο και όμορφο να φαίνεται ένα adventure άμα ο δημιουργός δεν έχει φαντασία καληνύχτα σας και γι'αυτό το λόγο για το A Vampyre Story βάζω το χέρι μου στην φωτιά ότι θα είναι adventure με τα όλα του.

Πάνω κάτω για την αγορά είπε κάποια σωστά πράγματα ο mortal, οπότε θα επιστρέψω αν μου έρθει κάτι που είναι άξιο σχολιασμού.

@ Elessar

Κοίτα παραμυθένιο κόσμο είχε και το Loom, και τα King's Quest, και τα Hero's Quest, και άλλα που δεν τα θυμάμαι καν, ή ακόμη και τα RPG, αλλά τότε δεν είχαμε πήξει θα μου πεις! Ωστόσο σήμερα όταν οι κυρίες (μη ξεχνάμε τον γυναικείο πληθυσμό των gamers!) δεν θέλουν μάχες τι να τις κάνουμε. Αποτελούν ένα μεγάλο μερίδιο αγοράς, οπότε είμαστε υποχρεωμένοι να τις σεβαστούμε και να το δεχτούμε πως θα πνιγόμαστε στα σιρόπια και στις πολύπλοκες σχέσεις (Dreamfall <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->) ακόμη και στις ανύπαρκτες υπαρξιακές αναζητήσεις του Sokal ( Ναι θα επιμείνω). Όσες αντέχουν την καφρίλα έχουν στραφεί στα action και στα RPG. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Και μην ακούσω πως το Still-Life είχε καφρίλα, περισσότερη είχε το Beyond του Fulci (που γυρίστηκε και κοντά πριν 20 χρόνια) παρά αυτό και που πλέον είναι ότι πιο cheesy υπάρχει στην αγορά των θρίλλερ.

aiRness wrote: Mortal, κατα την γνώμη μου το Unreal (αν εννοείς το πρώτο και ΟΧΙ το tournament) δεν συγκρίνεται με το Quake 3 και το single player του γενικότερα είναι ανώτερο απ'ολα τα Quake. Πάμε παρακάτω...

Elessar σε αυτό που λες, φαίνεται ότι όσο και όμορφο να φαίνεται ένα adventure άμα ο δημιουργός δεν έχει φαντασία καληνύχτα σας και γι'αυτό το λόγο για το A Vampyre Story βάζω το χέρι μου στην φωτιά ότι θα είναι adventure με τα όλα του.

Πάνω κάτω για την αγορά είπε κάποια σωστά πράγματα ο mortal, οπότε θα επιστρέψω αν μου έρθει κάτι που είναι άξιο σχολιασμού.

Καλώστονα!

Σωστά στο Tournament αναφερόμουν, λοιπόν, αν και το πρώτο unreal δεν συγκρίνεται με το Q3 μιας και το τελευταίο είναι strictly δικτυακό, απλά παραήταν πολύχρωμο για τα γούστα μου, δεν είχε αυτή την μαυρίλα, αυτή την αίσθηση του να πνίγεσαι, να θέλεις απεγνωσμένα να ξεφύγεις. Τέσπα, εντελώς άλλο θέμα και για άλλες ώρες (Ναι, τα 'χω βαρεθεί κι αυτά, και άσχημα μάλιστα).

Χμ, θα δούμε Άκη και για αυτό, γιατί μολονότι από γραφικά πιστεύω πως θα το δουλέψουν πολύ, η ιστορία είναι κάτι ίδιαίτερο και ακόμη δεν την έχουμε δει όλη, αλλά γνωρίζουμε μόνο αποσπάσματα της. (Βασικά δεν το έχω ψάξει πολύ, απλά θέλω να βγει και μετά βλέπουμε).

Μόνο σωστά μικρέ μου! Μόνο σωστά! <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Τα λέμε.

Elessar wrote: To καφρίλα δεν το εννοώ σε φάση "κόβουμε λαιμούς¨. Αλλά ρε παιδί μου, δεν θέλω άλλα politically correct adventures, κουράστηκα...

Κοίτα καλώς ή κακώς αυτή η αίσθηση του politicaly correct έχει χωθεί παντού, το θέμα είναι να την καταχωνιάζουν βαθιά οι δημιουργοί και όχι να την έχουν πρώτη μούρη και να στην χτυπάνε κάθε πέντε secs. Και όσο για το χιούμορ όλοι δεχόμαστε ακραία αστεία, αλλά πλέον κανένας δεν το ρισκάρει ούτε σε παιχνίδι, ούτε σε ταινία (δηλαδή αν σατυρίσει κάποιος κάτι έχασε μερίδιο της αγοράς και ο καθένας θα το σκεφτόταν (αν μάλιστα σατιρίσεις τους μουσουλμάνους, θα κινδυνεύεις κάθε ώρα και στιγμή <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->). Στην εποχή μας το ακραίο δεν χωράει στα προϊόντα μαζικής κατανάλωσης Σταύρο. Το βίαιο πάλι από την άλλη αν δεν είναι ακραίο προξενεί χασμουρητά, γιατί με ένα κλικ στις ειδήσεις θα δεις πολύ χειρότερα. Οπότε μάλλον δεν είναι μόνο τα παιχνίδια αλλά και εμείς οι ίδιοι που έχουμε αλλάξει, απλά πολλές φορές δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε.

Όταν έχουν φτάσει σε κάτι καταξιωμένο επί 10ετίες όπως ο Λούκυ Λουκ έχουν μετατρέψει το τσιγάρο σε στάχυ τότε τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν μπορούν να το κάνουν σε κάτι που δεν έχει έτοιμο κοινό? Ακόμη και στο λεξιλόγιο υπάρχει το correct, και όντως το κατανοώ σε μια πιο επίσημη κουβέντα, αλλά σε ένα παιχνίδι γιατί!!! (Αυτό επί τη ευκαιρία κάπου το σατύρισαν αλλά δεν θυμάμαι που.) Σε μια εποχή που αν δεν πεις τον άλλο άτομο με ειδικά χαρίσματα, και πεις πως έχει κάποιο πρόβλημα μπορούν να σου κάνουν και μύνηση (τουλάχιστον στο America) τότε ευτυχώς (ή δυστυχώς σε μερικά θέματα) δεν γίνεται τίποτα.

Τα πραγματα ισως πανε γενικα για το gaming προς τα εκει που το λετε (mortal). Αλλα πιστευω πως ειμαστε γενικα σε μεταβατικη περιοδο και η νεα διευρυμενη αγορα των games κανει συμβιβασμους για να κρατηθει ορθια. Οταν στρωσουν τα πραγματα και εδραιωθει το gaming εντελως πλεον (σε 10 χρονια πιστευω!) και εξισωθει με τον κινηματογραφο πχ, τοτε μπορει να εχουμε βελτιωση. Δεν εχω βεβαια απογοητευτει εντελως και με την τωρινη κατασταση γιατι επαιξα και ενδιαφερονται παιχνιδια τελευταια. Οσο για τις κονσολες, δε μου αρεσει να τις κατηγορω γιατι ακομα τις θεωρω κατι διαφορετικο και δεν επηρεαζουν αμεσα τα pc. Nομιζω πως το pc και το console gaming εχουν καποια αγεφυρωτα βασικα χασματα.

Οσο για την kheops που ειπα, τα παιχνιδια της ειναι "φλωρικα" ως περιεχομενο αλλα ειναι και τα πιο διασκεδαστικα και ενδιαφεροντα που επαιξα τελευταια

Χμ, επιτρέπονται και οι αισιόδοξες σκέψεις, μολονότι από όσα έχω δει ως στιγμής για μένα δεν βρίσκει γόνιμο έδαφος για να ευδοκιμήσει η αισιοδοξία. Όσο για τις consoles λόγω του ότι πολλές εταιρείες θα ορμήσουν για να αποκτήσουν ένα κομμάτι από την νέα αγορά (όρμησαν ήδη δηλαδή) ενδεχομένως θα συμπαρασύρουν (με την υπεραπλούστευση των consolοπαίχνιδων, χάρην στις περιορισμένες τους δυνατότητες (κλειδωμένο hardware είναι παρά τα όσα λένε)) και την υπόλοιπη αγορά. Και ως στιγμής είμασταν τυχεροί γιατί το PC κρατούσε την θέση του ενάντια στο PS, ωστόσο με το XBox (και χειρότερα με το 360) τα σύνορα αρχίζουν να γίνονται επικίνδυνα δυσδιάκριτα.

Όσο για την βιομηχανία των παιχνιδιών ήδη θεωρείται εφάμιλλη του κινηματογράφου, αν δεν κάνω λάθος πριν από κανα δυο χρόνια πήρε το μάτι μια αναφορά για κέρδη που έβγαζε τα παιχνίδια πρώτα ως εξαγώγιμα προϊόντα έναντι του κινηματογράφου (ναι έψαξα κάποτε και τέτοιες κουταμάρες) οπότε δυστυχώς είναι εδώ η βιομηχανοποίηση τους. Και μολονότι η βιομηχανοποίηση σε οικιακό εξοπλισμό ή γενικά σε προϊόντα που πρέπει να είναι λειτουργικά, να βγαίνουν σε ποσότητες, και να έχουν αντοχή στο χρόνο είναι καλή για την δημιουργικότητα είναι καταστροφική, γιατί η αλυσίδα παραγωγής δεν επιβραβεύει την πρωτοτυπία αλλά την ευκολία παραγωγής και τις απειροελάχιστες μεταβολές ώστε να μην υπάρξουν καθυστερήσεις στην λειτουργία της μονάδας. Σκέψου τους προγραμματιστές, γραφίστες, και μουσικούς μιας εταιρείας σαν την αλυσίδα παραγωγής της. Μάλλον την πατήσαμε. Και αν έχεις προσέξει η άλλη βιομηχανία ψυχαγωγίας δεν διαφέρει, η επανάλειψη (εν αντιθέσει με την πρωτοτυπία που απαιτεί ρίσκο) και o κανιβαλισμός (πούλησε η ιδέα, άρα κάντη σειρά μέχρι να πεθάνει, ή κόψε αυτή την ιδέα, βάπτισε την με άλλο όνομα και πούλα τη όσο δεν πάει (teen movies, horror- (borror θα το έλεγα) movies και γενικά ότι κάτσει στον πάγκο του χασάπη) αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της σε αρκετές παραγωγές. Όχι φίλε μου το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο, δυστυχώς. Πολύ φοβάμαι ότι το ίδιο είναι ήδη εδώ στα παιχνίδια, τα RPG-Strategy γενικά δεν πρωτοτυπούν αλλά επαναλαμβάνονται (μόνο το base story αλλάζει λίγο (αντί ξύλο και τρόφιμα, καύσιμα, αντί δράκων, αεροπλάνα, αντί μαχητών, μηχανοκίνητες μονάδες και λοιπά)), και φυσικά τα action αποτελούν το άκρον άωτον της αντιγραφής από την μεγάλη βιομηχανία της EA. <!-- s:-( --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_sad.gif" alt="" title="Sad" /><!-- s:-( -->

Παρολα αυτα συνεχιζω να ειμαι αισιοδοξος με την απλη λογικη πως μετα αποτα πολλα μουφα παιχνιδια και τις αντιγραφες, ο κοσμος θα βαρεθει και οι πωλησεις θα πεφτουν. τοτε τα παιχνιδια θα γινουν πιο δημιουργικα και πρωτοτυπα. Το καινοτομο αρεσει γενικα.

Για τη βιομηχανια των games το λεω 10 χρονια οχι τοσο απο αποψη κερδων γιατι αυτο που λες το ειχα διαβασει και γω, αλλα απο καθιερωση στην κουλτουρα και στη συνειδηση του κοσμου. Να περασει επιτελους η εποχη του : "τι ειναι αυτες οι βλακειες που βλεπετε" και "τι ειναι αυτο; πακμαν;"

Από κουβέντες που βλέπω σε forum του εξωτερικού όντως είναι κουλτούρα (μολονότι σε ηλικίες από 12-40 και ελάχιστες εξαιρέσεις μεγαλυτέρων (αν όντως δηλώνονται σωστά στοιχεία και αναφέρονται σωστά)), ωστόσο δεν ξέρω, θα δούμε, και εμένα θα με ξεκουράσει αφάνταστα όταν λέω παιχνίδι στον υπολογιστή να χρειάζεται να εξηγήσω τι ακριβώς είναι, και πάλι να μην το καταλαβαίνουν (γιατί απλά διασκέδαση θεωρούν, άσε...καλύτερα γιατί μπορεί να γίνω κακός), αλλά και να φτάσει ο κόσμος (τουλάχιστον για την χώρα της οπισθοδρόμησης που λέγεται Ελλάδα) να το θεωρεί μια βασική μορφή ψυχαγωγίας (όπως το βιβλίο, η μουσική, ή ο κινηματογράφος). Το πόσο το θέλω/εις/ουν κάποιοι μας είναι άλλο θέμα όμως από το τι θα γίνει, και σε γενικές γραμμές ίσως να απαιτηθούν πολύ περισσότερες γενιές από όσο σε μια πιο ευπροσαρμοστη χώρα. Η βιομηχανία έξω δεν κάνει τίποτα άλλο όμως από το να ακολουθεί τις προσταγές τις αγοράς (και να τις επηρεάζει εμέσως ίσως), οπότε σκέψου τα παιδιά που θα γεννηθούν στο δικτιακό action, ή ότι άλλο, κόσμο! Εμείς είχαμε τα δεδομένα γιατί απλά ξεκινήσαμε παλαιότερα και είδαμε τι σημαίνει προσωπική δουλειά και σχετική ελευθερία (έστω και με τα μύρια προβλήματα της νηπιακής ηλικιάς των παιχνιδιών και των συστημάτων), αυτά ωστόσο δεν ξέρω αν θα έχουν αυτή την πολυτέλεια, αφού θα γεννηθούν σε μια έτοιμη βιομηχανία (που θα είναι δύσκολο να ξεφύγει από τον ατέρμονο βρόγχο που θα έχει ξεκινήσει). Τέσπα, απαισιοδοξία, over για απόψε.

Παντως ασχετα με τα υπολοιπα που ειπαμε, η αρχικη μου κριτικη ηταν οτι τα adventures εγιναν βαρετα με κλαψιαρικες ιστοριες που εχουν σκοπο να συγκινησουν και οχι να σε κανουν να χρησιμοποιησεις το μυαλο σου.

Τα fps, rts, action-adventures που παιζω τα βλεπω να βελτιωνονται σταδιακα σε ολους τους τομεις με αποτελεσμα τα παιχνιδια που βγαινουν τωρα (τα καλα τελως παντων, οχι ολα) να ειναι πολυ καλυτερα απο τα παλιοτερα (και δεν εννοω τα γραφικα).

ασχετο, αλλα οταν λεμε πολλα φορουμ, λεμε φορα... (παντα σπαστικος)

Διόρθωνε, διόρθωνε, μην αγχώνεσαι! Αν σκεφθείς πως δίχως τον ορθογράφο του word (καλά και με αυτόν πολλές φορές αφού δεν διορθώνει συντακτικό) είμαι άστα να πάνε! Μην κολλάς, ίσως να βοηθήσει in the long run.

neo83_gr wrote: Παντως ασχετα με τα υπολοιπα που ειπαμε, η αρχικη μου κριτικη ηταν οτι τα adventures εγιναν βαρετα με κλαψιαρικες ιστοριες που εχουν σκοπο να συγκινησουν και οχι να σε κανουν να χρησιμοποιησεις το μυαλο σου.

Τα fps, rts, action-adventures που παιζω τα βλεπω να βελτιωνονται σταδιακα σε ολους τους τομεις με αποτελεσμα τα παιχνιδια που βγαινουν τωρα (τα καλα τελως παντων, οχι ολα) να ειναι πολυ καλυτερα απο τα παλιοτερα (και δεν εννοω τα γραφικα).

Ναι βρε Neo εντάξει, αλλά για πες τι άλλο σου έχουν από το να σκοτώνεις, και να σκοτώνεις, και να ξανασκοτώνεις έτσι για αλλαγή. Δεν λέω, παίζω action, αλλά πάντα παίζω λίγα και (για μένα τουλάχιστον) καλά. Δεν θα κάτσω να τα πάρω όλα (δεν υπάρχει και το άπειρο χρήμα που απαιτεί η EA για το 1 μύριο τίτλους που βγάζει ετησίως (αυτό είναι το άλλο πρόβλημα, θέλουν να πουλήσουν τα πάντα σε όλους, και δεν βγάζουν ελεγχόμενους αριθμούς τίτλων που να μπορεί ο κάθε παίκτης να αγοράσει...τέσπα άστο καλύτερα, είναι δύσκολο και πολύπλοκο ζήτημα)) για να βρω την μια καλή ιδέα που 'χε ο τάδε σεναριογράφος ή ο τάδε προγραμματιστής (πάντοτε με την δυναμική βελτίωση ενος engine αυξάνονται αφάνταστα οι δυνατότητες του παιχνιδιού από πλευράς σεναριακής εξέλιξης).

Προσωπικά επειδή τα σκέφτομαι και σαν προγράμματα (ατέλειωτα loops, συγκρίσεις, πίνακες, δυναμική εκχώρηση μνήμης, χρήση πόρων συστήματος κ.λ.π) ακόμη και για να σώσω την ζωή μου δεν θα μπορούσα να μπω στον προγραμματισμό τους, δεν βλέπω τίποτα άλλο από καλύτερο texturing, πιο καλό clipping, καλή διαχείρηση σύγκρουσης με ή άνευ bounding boxes (έτσι τα έλεγαν κάποτε) των μοντέλων με τον χώρο. Στα μάτια μου κάθε action είναι κώδικας με περισσότερες ή λιγότερες δυνατότητες και πιθανόν μεγιστοποίηση της χρήσης του μηχανήματος. Ίσως να έχω χάσει έτσι την μαγεία του παιχνιδιού, αλλά πλέον αν δεν έχει ΤΟ σενάριο απλά βλέπω τα εφφέ και ακούω την μουσική, και φυσικά το κρίνω μόνο από αυτά, ή από την άνεση κίνησης και την αμεσότητα της.

Τα RTS δεν έχουν αλλάξει δραματικά από το Dune II το οποίο και άλλαξε την διαχείρηση των πόρων, απλά βελτιώνεται ο κώδικας, τα γραφικά και αξιοποιούνται περισσότερες τεχνολογίες, το strategy παραμένει ακριβώς το ίδιο. Ακόμη και στα RPG το ίδιο συμβαίνει απλά το eye-candy και το wow-factor του ήχου είναι ανώτερα (αναμενόμενο, αλλιώς δεν θα σκάζαμε τα καλά μας χρηματάκια για να πάρουμε την τάδε κάρτα ήχου ή γραφικών), και από εκεί και μετά ότι σενάριο και να πέσει πάντοτε θα έχει μάχη, μπουντρούμι, εμπόριο, ανταλλαγές όπλων, χάρες προς κάποιον για να ξεκλειδώσει ένα ακόμη quest και τα λειπά. Ίσως να σου τα απλοιποιώ πολύ και να τα βλέπω "τεχνικά" αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει καμιά μαγία μέσα τους πέρα από ένα καλό σενάριο όποτε το επιτυγχάνουν. Τέσπα. Αυτά τα θέματα πάντοτε με απογοητεύουν, πλέον. Ίσως το να βλέπεις λιγότερα από 10 παιχνίδια το χρόνο να είναι καλύτερο, αλλά έφτασα κάποτε να παίζω δεκάδες το χρόνο οπότε πλέον δεν μπορώ να γυρίσω πίσω, και να τα δω σαν το πιτσίρικα που ανοίγει το στόμα και αρχίζει τα ΑΑΑΑΑ και τα ΩΩΩΩΩ (και ίσως και το υπόλοιπο αλφάβητο σε περίεργους συνδιασμούς). <!-- s:-( --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_sad.gif" alt="" title="Sad" /><!-- s:-( -->