ενα αρθρο...

Διάβασα το άρθρο, τις απαντήσεις των παιδιών και θα ήθελα να πω 2-3 πράγματα:

1. Καταρχήν πιστεύω ότι τώρα βγαίνουν πολύ περισσότερα, σε αριθμό, adventures απ' ότι παλαιότερα. Όχι μόνο σε απόλυτο αριθμό αλλά δείτε και πόσες εταιρείες δραστηριοποιούνται στον χώρο - είναι σίγουρα πολύ περισσότερες. Αυτό απλά σαν ποσοτική παρατήρηση, όχι σαν ποιοτικό στοιχείο.

2. Το θέμα της ποιότητας είναι πολύ μεγάλο και δεν μπορεί να αναλυθεί εύκολα. Αλλά αυτό που μπορώ να αναφέρω, με μία δόση αυτοκριτικής, είναι ότι πολλές φορές έχουμε πέσει στην λούμπα του στυλ "Ααααχχχχ, σήμερα δεν βγαίνουν τόσο καλά adventures όσο παλιά". Πέρα από το ότι αυτές οι δηλώσεις μου θυμίζουν παππούδες που μοιρολογούν τα νιάτα τους, πιστεύω ότι και στην τελική είναι λάθος, με την έννοια ότι μπλέκουμε σε ένα είδος προγονολατρείας.

Δεν είναι δυνατόν να συγκρίνουμε εποχές, και είναι τεράστιο μεθοδολογικό λάθος να συγκρίνουμε και χρονικές περιόδους μεταξύ τους. Άλλα adventures έβγαιναν τότε, άλλα βγαίνουν σήμερα.
Πιστεύω λοιπόν ότι ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να βγαίνουν εξαιρετικές παραγωγές που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα διαμάντια του είδους - θα μπορούσα να αναφέρω αρκετά παραδείγματα αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Τελικά για μένα το θέμα είναι να περνάει καλά ο χρήστης παίζοντας ένα adventure.
Έτσι, εγώ πέρασα πολύ καλά παίζοντας παιχνίδια όπως το Still Life, το Black Mirror, το Journey to the Moon, το Scrarches, το Undercover: Operation Wintersun, το Runaway 2, το Awakened, το Safecracker, το Ghost in the sheet, το Broken Sword 4 και δεκάδες άλλα. Ο τελικός κριτής θα πρέπει πάντα να είναι ο παίκτης και η απόλαυση που του αφήνει ένα παιχνίδι.

Ξαναλέω, ότι προσωπικά πέρασα από την φάση της συλλήβδην απόρριψης και ομολογώ ότι δεν ήταν ένα καθόλου καλό ταξίδι. Με το να απορρίπτεις a priori κάθε νέα κυκλοφορία κάνεις κακό τόσο στον εαυτό σου όσο και στην αγάπη σου για το είδος.

3. Το τι λέει ο "πολύς κόσμος" ποτέ δεν αποτελούσε κριτήριο για μένα. Για παράδειγμα, 6 στους 10 Αμερικάνους πιστεύουν ότι καλώς οι ΗΠΑ έριξαν το 1945 τις ατομικές βόμβες στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, για μένα όμως η συγκεκριμένη πράξη αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Από το τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας πολύ "ειδήμονες" μας τυραννούσαν τα αυτιά πως το είδος πέθανε, το PC Gamer και το gamespot.com πάντα έθαβαν ότι adventure έπεφτε στα χέρια τους...ε, και τι έγινε; Από πότε αποτέλεσε αυτό κριτήριο;

4. Τέλος, συγγνώμη φίλε lexx αλλά το άρθρο σου δεν λέει κάτι το ουσιώδες. Απλά επαναλαμβάνεις την προσωπική σου διαπίστωση πως τα "adventures πέθαναν", χωρίς όμως να το στηρίζεις σε λογικές αιτιάσεις. Για το θέμα το πωλήσεων, απάντησε ο ondnorf, λέγοντας σωστά ότι δεν υπάρχει κανέναν ανάλογο στοιχείο γιατί πολύ απλά τέτοια στοιχεία δεν δημοσιεύονται.

Αυτά και ελπίζω να μην σας κούρασα

lexx wrote: Το ότι οι εταιρίες θεωρούν τα παραδοσιακά adventure dead genre δεν είναι ψέμα. Γι αυτό θα δείτε ότι οι νέοι τίτλοι όπως broken sword, indigo prophecy, dreamfall μόνο παραδοσιακά δεν είναι. Και όλη η φιλοσοφία τους από το gameplay μέχρι και τους γρίφους έχει αλλάξει.

Φίλε μου, τα τρία παιχνίδια που αναφέρεις είναι ένα απειροελάχιστο δείγμα και σαφώς δεν υποδηλώνουν καμία κυρίαρχη τάση - μπορώ να αναφέρω τουλάχιστον πενταπλάσιους καινούριους τίτλους που μπορούν να χαρακτηριστούν ως "παραδοσιακά" adventures.
Επιπλέον, δεν θεωρώ κακό ένα παιχνίδι να "ξεφεύγει" λίγο και να καινοτομεί σε ορισμένα σημεία - όπως πολύ πετυχημένα έκανε το Fahrenheit.

Εγώ ξαναλέω, έχουμε πάρα πολλές εταιρείες που κατασκευάζουν adventures και τα τελευταία χρόνια βγαίνουν πολλοί νέοι τίτλοι. Πως είναι λοιπόν δυνατόν να λέμε πως τα adventures πέθαναν;

Όποιος θέλει ας διαβάσει κι αυτό:

Ένα άλλο άρθρο .

Ασχέτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος, πρέπει να συμφωνήσει πως είναι όλα θέμα οπτικής -αν μη τι άλλο. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->