Black Mirror II εντυπώσεις

ποσο χαιρομαι που αρέσει δεν φανταζεστε!! άντε να ρθει το ΣΚ να κλεισω στορια και τηλεφωνα και να χαθώ σε ενα ΚΑΛΟ adventure για ωωωωωωωρες... ότι έγινε με το 1ο!

Παίδες εγώ που δεν έχω παίξει το 1 παίζει να πάρω πρέφα τίποτις? Έχει άμεση σύνδεση με το 1 ή είναι τύπου Tunguska (η σχέση με το sequel λέω).

istar wrote: ποσο χαιρομαι που αρέσει δεν φανταζεστε!! άντε να ρθει το ΣΚ να κλεισω στορια και τηλεφωνα και να χαθώ σε ενα ΚΑΛΟ adventure για ωωωωωωωρες... ότι έγινε με το 1ο!

Έτσι ακριβώς σκέφτομαι κι εγώ. Ελπίζω να τα καταφέρω. Ήθελα πάντως να τονίσω κι εγώ τη λέξη ΚΑΛΟ, γιατί τελευταία έχω παίξει μόνο πατάτες

Μοιάζει με ταινία του Hitchcock. Ξέρεις ότι κάτι θα γίνει και νιώθεις μονίμως ένα "σφίξιμο" στο στομάχι ακόμα κι όταν δε γίνεται τίποτα.
Επίσης, το Βiddeford μου θυμίζει το Βodega bay, ή κάπως έτσι, τη κωμόπολη δηλαδή όπου διαδραματίζεται το The Birds.

Συμφωνώ πολύ για τη Χιτσκοκική ατμόσφαιρα!
Γενικά το παιχνίδι είναι κορυφή...
Ο φίλος crocark ποιά παιχνίδια έπαιξε και δεν του άρεσαν???
Προσωπικά τα παιχνίδια που έπαιξα τελευταία ήταν το ένα καλύτερο απ' το άλλο...

Ρε παιδιά το παιχνίδι μια χαρά είναι αλλά είναι πανεύκολο. Κόλλησα για ώρα Κατά τα άλλα ατμόσφαιρα και μουσική αγγίζουν τα πολύ καλά επίπεδα ποιότητας.

Έπαιξα μερικά λίγο παλιότερα (έως και πολύ παλιότερα κάποια), αλλά αποκορύφωμα είναι το Whispered World. Για περισσότερα δες στο ανάλογο thread.

Γειά σε όλους, πρώτο μου post στο adventure advocate.

Το Black Mirror 2 κυκλοφόρησε σε μια νεκρή περίοδο, όσον αφορά τις κυκλοφορίες crpgs και γι' αυτό το υποδέχθηκα ως μάνα εξ ουρανού!
Μέχρι τώρα οι εντυπώσεις μου είναι θετικές(είμαι κι εγώ στο σημείο που χρειάζεται η υπογραφή του ταχυδρόμου) και έχω μόνο ενα παραπονάκι απο το παιχνίδι. Στην πραγματικότητα είναι ένα πρόβλημα που συναντάται στα περισσότερα (αν όχι όλα) παιχνίδια με pre-rendered backgrounds και 3d χαρακτήρες. Βλέπετε, η κίνηση των χαρακτήρων είναι περίεργη. Για παράδειγμα αν είμαι δίπλα στο τραπέζι και θέλω να τηλεφωνήσω, ο χαρακτήρας ακολουθεί μια πολύ περίεργη διαδρομή για να φτάσει στο τηλέφωνο. Ή αν θέλω να καθίσω και πάλι ο χαρακτήρας κάνει πολλές περιττές κινήσεις μέχρι να καθίσει. Αυτό αφαιρεί αρκετούς πόντους απο την ψευδαίσθηση αληθοφάνειας που θέλει να μεταδώσει το παιχνίδι.
Επίσης αν και τα τοπία και οι εσωτερικοί χώροι αποδίδονται ικανοποιητικά, τα μοντέλα των χαρακτήρων απογοητεύουν. Είναι πολύ τετραγωνισμένα και η κίνησή τους είναι πολύ ρομποτική για τα γούστα μου.
Αυτά τα λίγα, πάω να συνεχίσω την περιπέτεια!

Εντυπώσεις ε? χμμμ..
Μεγάλη απογοήτευση για μένα.
Δεν θυμάμαι εαν το Black Mirror 1 ήταν τόσο εύκολο αλλά αυτό παραήταν ... και το έβαλα και στο δύσκολο mode.
Eπίσης το να παίρνεις αντικείμενα χωρίς λόγο από πριν ε, όπως και να το κάνουμε είναι κάπως.
Επίσης αυτό που δεν μου άρεσε περισσότερο στην κίνηση ήταν όταν έκανες κάποια ενέργεια (πχ λυνόσουνα) ο τρόπος που γινόταν αυτό.

Προσωπικά πιστεύω είναι μεγάλη κουβέντα το θέμα της δυσκολίας ή μη των παιχνιδιών.
Όπως και να χει, το ΒΜ ΙΙ ήταν σχεδόν αδύνατο να ναι δύσκολο.
Αφενός επειδή έχουν επιλέξει να εξαφανίζονται τα "άχρηστα" hotspots μετά από τις απαραίτητες περιγραφές και αφετέρου επειδή είναι ένα παιχνίδι που βασίζεται στην αλληλεπίδραση χαρακτήρων.
Με βάση το 2ο ουσιαστικά αποκλείεται η ύπαρξη "μηχανικών" γρίφων, τουλάχιστον λογικά δεμένων με το περιβάλλον.
Το μόνο που μένει είναι τα sliders και τα mazes τα οποία βασικά δεν έχουν κάποια δυσκολία έτσι κι αλλιώς.
Άλλωστε και το πρώτο ΒΜ δεν ήταν και το Rhem.

ΥΓ.Υπάρχουν κι άλλες πλευρές για τη δυσκολία των γρίφων αλλά δεν υπάρχει λόγος ανάλυσης.

Όντως το παιχνίδι δεν είναι δύσκολο. Αυτό ομως δεν αφαιρεί στο ελάχιστο την αξία του. Απόδειξη οι δέκα συνεχόμενες ώρες που έπαιζα! Η πλοκή σε απορροφάει και δεν σε αφήνει να ξεκολήσεις!
Μόνο ενας γρίφος με έκανε να «κολήσω» λίγο

Το τέλειωσα σήμερα το πρωί. Σε γενικές γραμμές συγκαταλέγεται στα πολύ καλά adventures. Μουσική, γραφικά και ατμόσφαιρα δένουν με την ιστορία η οποία δεν βιάζεται να εξελιχθεί αλλά ξεδιπλώνεται σιγά-σιγά. Μεγάλο μειονέκτημα οι απίστευτα εύκολοι γρίφοι του. Εάν οι γρίφοι του ήταν 'δύσκολοι' θα μιλάγαμε για υποψηφιότητα χρυσής σφαίρας. Ελπίζω πάντως για ακόμα καλύτερα πράγματα. Κάτι ξέρω και το λέω.

Το τελείωσα κι εγώ. Στους γρίφους δεν με ενόχλησε τόσο η ευκολία τους όσο ο κακός σχεδιασμός. Με τον κακό σχεδιασμό εννοώ οτι αρκετούς γρίφους τους έλυσα εντελώς τυχαία! Ενω δηλαδή βρισκόμουν στο στάδιο της κατανόησης της λογικής τους, τους έλυνα τυχαία!
Σχετικά με το τέλος