Είναι "κλεψιά¨;

Για μένα, αν κολλήσεις σε σημείο που είσαι έτοιμος να παρατήσεις το παιχνίδι, και το walkthrough το ίδιο δεν είναι ντροπή. Από το να το παρατήσεις, καλύτερα να ξεκολλήσεις και να το τελειώσεις παρά να έχεις τέτοια ηθικά κολλήματα.

Μπορούν να υπάρξουν 2 καταστάσεις. Η μία είναι να μην μπορείς να περάσεις το σημείο επειδή όπως λες δεν μπορείς να βρεις το απαραίτητο αντικείμενο (χαρτάκι με συνδυασμό πχ), διότι προφανώς δεν έχεις βγάλει τα μάτια σου όσο θα έπρεπε. Σε αυτήν την περίπτωση προσωπικά νιώθω ότι ο δημιουργός "κλέβει" εμένα προσπαθώντας να αυξήσει την διάρκεια του παιχνιδιού με πλάγιους τρόπους, οπότε δεν έχω καμία απολύτως τύψη να κοιτάξω walktrough, τελεία και παύλα.

Στη δεύτερη περίπτωση, δεν μπορείς να καταλάβεις τη λογική που απαιτείται για να περάσεις το σημείο. Εδώ, πρέπει να κάτσεις και να σπάσεις το κεφάλι σου, είναι η γοητεία του adventuring. Εάν περάσουν πολλές μέρες, έχεις δοκιμάσει τα πάντα (ακόμα και να αφήσεις το παιχνίδι για λίγο καιρό που σε μένα πιάνει) και δεν έχεις πετύχει τίποτα, τότε προσωπικά βλέπω λύση με τύψεις και με την απογοήτευση ότι το παιχνίδι με νίκησε στο συγκεκριμένο σημείο. Μαλιστά, θέλω να συναντήσω δύσκολο γρίφο στο καπάκι για να τον λύσω και να πάρω το αίμα μου πίσω

Το πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές δεν ξέρεις σε ποια από τις δύο κατηγορίες ανήκει το "κόλλημα" σου. Αυτό είναι και το πιο εκνευριστικό...

@Constantine..whatever

Όχι χρυσό μου δεν είναι κλεψιά, είναι μαγκιά όταν έχεις φάει τα λυσιακά σου να δεις τι θέλει να πει ο ποιητής που τις περισσότερες φορές βγάζει τα απωθημένα σου σε εσένα, επειδή το βράδυ είχε μαλώσει με την γυναίκα του και του δεν του έκατσε τα πληρώνεις εσύ διαβάζεις walkthrough, και μετά ζητάς σωσμένο παιγνίδι μετά το πρόβλημα σου, απλό και χαμογελάς

Και τι σ εμποδίζει να ψάξεις για τη λογική του ακόμα και μετά την από τύχη λύση του?

Το πώς θα παίξεις ένα παιχνίδι είναι δική σου υπόθεση κι επειδή παίζεις συνήθως για να διασκεδάσεις, όταν κάτι πλέον δε σε ευχαριστεί, καλό είναι να το παρακάμπτεις.
Μιας και ανέφερες πάντως για γρίφους με χρηματοκιβώτια, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να έχεις βρει το σωστό συνδυασμό και παρ'όλ'αυτά το χρηματοκιβώτιο να μην ανοίγει! Εκεί πραγματικά τρελαίνεσαι...

Πω, πω θέμα!!!!!! Άμα κάτσω εδώ, θα γράφω με τις μέρες.

Constantine_R wrote: όπως του Crocark στο θέμα, "Είχε έναν γρίφο..." αδελφέ πόναγα και μόνο που το διάβαζα

Πόναγες από τα γέλια; Ή συνέπασχες; Δε θυμάμαι σε ποιο ακριβώς γρίφο αναφέρεσαι, γιατί έχω γράψει για πολλούς τέτοιους. Οι δοκιμές για μένα είναι θεμιτές. Θεμιτότατες (αν μπορεί να ειπωθεί). Μπορεί να σου τη σπάνε, αλλά προσφέρουν αν πετύχουν μιαν άλλου είδους ικανοποίηση. Ότι, ό,τι και να σκαρφίστηκε ο δημιουργός, εγώ δε μασάω. Θα γίνω απίστευτο γαιδούρι, αλλά θα το λύσω (γαιδουρινή υπομονή εννοώ). Με το wlkthrough έχω τύψεις. Παλιά δεν είχα. Όλα σχεδόν τα έλυνα με walkthrough. Κι όχι μόνο για τέτοιους γρίφους. Ήταν η εποχή που έβλεπα τα adventures σα μια μεγάλη ταινία. Η εποχή που είχα τελείως διαφορετικές αντιλήψεις πάνω στο αντικείμενο. Η εποχή που, θα το πω παρότι άσχετο, μου άρεσαν ή μπορεί να μου άρεσαν adventures τύπου Syberia. Μετά πήγα φαντάρος (κι έγινα άντρας) και άλλαξαν πολλά. Σταμάτησα να βλέπω τηλεόραση (βλέπω - δε βλέπω 100 ώρες το χρόνο) και αποφάσισα να βγάλω το walkthrough από τη ζωή μου. Όσο γίνεται. Πλέον, συνήθως προτιμώ να μην τελειώσω ένα παιχνίδι, παρά να δω τη λύση σ' ένα σημείο και ν' αρχίσω μετά να κοπανιέμαι επί εβδομάδες: "καλά, πως δεν το είδα;". Σίγουρα υπάρχουν και κάποια που βλέπω λύση, αλλά το έχω περιορίσει κυρίως στα αδιάφορα παιχνίδια.

Έχω πολλά παραδείγματα από τέτοιους γρίφους. Το πρόβλημα είναι ότι, λόγω του χρόνου που έφαγα να τους ψάχνω, θυμάμαι επακριβώς τους γρίφους και δε θυμάμαι σε ποιο παιχνίδι ήταν. Ένα που θυμάμαι από πέρσι ήταν το Rhiannon. Ένα παιχνίδι μέτριο, το οποίο από τη μέση και μετά γινόταν κακό - δεν μπορούσα να καταλάβω σε τι αποσκοπούσαν όλ' αυτά που έκανα. Σε κάποια στιγμή λοιπόν - στην αρχή σχετικά - έχει κωδικό για να μπεις σε φακέλους υπολογιστή. Ξέρω τον κωδικό από την πρώτη στιγμή, γιατί έχω κάτσει και διαβάσει μια βιβλιοθήκη ολόκληρη με πολλή υπομονή. Αφού δοκιμάσω μερικές φορές τον κωδικό και δεν πιάσει, λέω δεν είναι αυτός κι αρχίζω την περιπλάνηση σε βλακώδεις δοκιμές άσχετες. Μετά από μια βδομάδα, επανέρχομαι και λέω, δεν μπορεί, αυτός είναι, τις 500 φορές που τον έβαλες πριν, κάποιο λάθος έκανες συνέχεια. Τι έκανα λάθος; Τον έβαζα μια με κεφαλαία, μια με μικρά, αλλά ποτε με συνδυασμό καφαλαίων - μικρών. Όπως ακριβώς ήταν γραμμένος εκεί που τον είχα δει. Γιατί τόσες εκατοντάδες δοκιμές και πάντα κοιτούσα τις δικές μου σημειώσεις όπου είχα γράψει τον κωδικό με μικρά. Δική μου η χαζομάρα που δεν έμαθα ποτέ να παπαγαλίζω.

Constantine_R wrote: Προσωπικά κάποιες φορές αγανακτώ και βάζω ό,τι συνδυασμό μπορώ να σκεφτώ αλλά πάντα στο τέλος έχω μια πίκρα γιατί αισθάνομαι ότι κατά κάποιο τρόπο το "έκλεψα" ή αν θέλετε δεν νιώθω αυτή την ευχαρίστηση ότι έλυσα τον γρίφο (νομίζω ότι καταλαβαίνετε τι εννοώ).

Φίλε σε καταλαβαίνω απόλυτα. Είσαι άρρωστος, ενοχικός. Βάζω στοίχημα ότι σε διακατέχουν κι άλλες νευρώσεις. Αν θες να σου συστήσω την ομάδα ψυχιάτρων και ψυχοθεραπευτών που με παρακολουθεί. Μη διστάσεις. Στείλε πμ.
Η άλλη λύση είναι να δεις τη ζωή κάπως έτσι:

khayman wrote: Από το να το παρατήσεις, καλύτερα να ξεκολλήσεις και να το τελειώσεις παρά να έχεις τέτοια ηθικά κολλήματα.

Dream_specialist wrote: Προσωπικά καμία μέθοδος επίλυσης δεν με κάνει να νιώσω άσχημα.

giovanna wrote: απλό και χαμογελάς

Vassilis_24 wrote: Το πώς θα παίξεις ένα παιχνίδι είναι δική σου υπόθεση κι επειδή παίζεις συνήθως για να διασκεδάσεις, όταν κάτι πλέον δε σε ευχαριστεί, καλό είναι να το παρακάμπτεις.

Αν μπορείς, κράτα τα ηθικά κολλήματα για πουθενά αλλού, πιο σοβαρά. Παιχνίδια είναι που να πάρει η οργή! Αν δεν μπορείς στείλε πμ.

WickedMan wrote: Μαλιστά, θέλω να συναντήσω δύσκολο γρίφο στο καπάκι για να τον λύσω και να πάρω το αίμα μου πίσω

WickedMan wrote: Το πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές δεν ξέρεις σε ποια από τις δύο κατηγορίες ανήκει το "κόλλημα" σου. Αυτό είναι και το πιο εκνευριστικό...

Φίλε Wicked, εσύ δε φαντάζομαι να διστάζεις. Έχουμε, αν θυμάμαι καλά ξαναμιλήσει μέσω πμ, οπότε ξέρεις το δρόμο. Θα σου δώσω κι εσένα τηλέφωνα και διευθύνσεις. Εντάξει λιγότερα, γιατί όπως σε κόβω, κρίνοντας πάντα εξ ιδίων τ' αλλότρια, και με τόσα πολλά χρόνια στο κουρμπέτι, το πρόβλημα σου είναι σε αρχικά στάδια και είσαι και συνειδητοποιημένος. Το έχεις ήδη αποδεχτεί και προσπαθείς να βρείς υποβόσκουσες λογικές.

Dream_specialist wrote: ως χειρότερο θα έβαζα το να τον λύσω από τύχη ενώ προσπαθώ να καταλάβω το πως δουλεύει. Εκεί ξενερώνω

Elessar wrote: So true, πραγματικά το χειρότερο που μπορεί να μου τύχει παίζοντας ένα adventure.

Μου συνέβη μια φορά στο Operation Wintersun με την πρώτη ... Τι να πω;

outcry wrote: Και τι σ εμποδίζει να ψάξεις για τη λογική του ακόμα και μετά την από τύχη λύση του?

Ωραίος. Η ψυχρή λογική στο μεγαλείο της. Εγώ πάντως που έχω το ίδιο πρόβλημα, τον καταλαβαίνω. Η μαγεία είναι να το καταλάβεις από πριν. Και να το καταλάβεις μετά, δεν αλλάζει τίποτα. Την άλλη μέρα το πρωί (επειδή συνήθως παίζω το βράδυ) μόλις ανοίξει τα μάτια του και δει το πρόσωπό του στον καθρέφτη, μια φωνή που θ' ακούει μόνον αυτός, θα του φωνάζει: κλέφτηηηηηηηη ... Ξέρω σου λέω. Άμα δεν το ζείς, δεν μπορείς να καταλάβεις ...

Vassilis_24 wrote: Μιας και ανέφερες πάντως για γρίφους με χρηματοκιβώτια, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να έχεις βρει το σωστό συνδυασμό και παρ'όλ'αυτά το χρηματοκιβώτιο να μην ανοίγει! Εκεί πραγματικά τρελαίνεσαι...

Εκεί φίλε, καταλαβαίνεις πλέον ότι το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον σου, ότι οι άλλοι θέλουν να σε τρελάνουν, ότι τα λεφτά που πληρώνεις σε ψυχιάτρους και ψυχοθεραπευτές πάνε στράφι με μια και μοναδική κίνηση - ματ του συστήματος και αρχίζεις ν' αναρωτιέσαι αν ήρθε επιτέλους η ώρα να παρατήσεις τα adventures και ν' αρχίσεις τα shooters, ψάχνοντας προφανώς τρόπους για να εντοπίσεις τους δημιουργούς με διόπτρες θερμικής εντόπισης (ή όπως αλλιώς λέγονται).

Αυτά τα ολίγα προς το παρόν από έναν αψ (ανώνυμο ψυχάκια) που στη λίστα με τα adventures που τελείωσε μόνος του έχει βάλει αστερίσκο στο So Blonde για να του θυμίζει ότι πάτησε μια φορά το Tab (ή το Space δε θυμάμαι) για να βρει το λουρί του σκύλου ...

tsampikos wrote: Από εκεί και πέρα θα ακολουθήσω τη λύση του γόρδιου δεσμού. Αντί να τον λύσω θα τον κόψω.

Καλά είπα πως πρόκειται για ΤΟ θέμα. Κι άλλη μεγάλη σκέψη. Από μικρός θαυμάζω αυτήν τη λογική. Είναι η λογική πρότυπο. Το κακό είναι πως δε βρέθηκε ούτε ένας άνθρωπος στη ζωή μου να μου μάθει να κόβω τους κόμπους. Όλοι προσπαθούσαν πάντα να μου μάθουν να τους λύνω, γιατί ξέραν ότι έτσι είχαν πολλές πιθανότητες να με κρατήσουν ισοβίως δεμένο.

@ Τσαμπίκο

Πραγματικά πολύ ωραίος

κλεψιά είναι να βγάλεις όλο το παιχνίδι με walkthrough. Το να κολλήσεις κάπου είτε γιατί οι δημιουργοί ήταν σαδιστές ή γιατί δεν βρήκες το στοιχείο που έπρεπε αλλά χρησιμοποίησες τη λύση για να προχωρήσεις την ιστορία δεν το θεωρώ κακό.
Προσωπικά όταν πρέπει να κάνω πολλές φορές το ίδιο πράγμα και το καταραμένο δεν φαίνεται να λειτουργεί τότε η λύση είναι μονόδρομος. Συγκεκριμένα σε slider γρίφους όπως είπε και ο elessar αλλά και μουσικούς γρίφους δεν θα κάτσω να σκάσω. Μια κλεφτή ματιά στο w/t και πάμε παρακάτω. Δεν αντέχω να πιέζομαι, προτιμώ να προχωρήσω στην ιστορία του παιχνιδιού και να το ευχαριστηθώ.

Ευτυχώς με μουσικούς γρίφους πάντα ξεμπέρδευα γρήγορα. Ουφ!

@ tsampikos, δεν έχω τελειώσει παιχνίδι χρησιμοποιώντας παντού λύση αλλά υπάρχουν υποθέτω περιπτώσεις όπου απλά δεν "τσουλάει" το πράγμα οπότε βουρ. Μπορεί να μετράει το ταξίδι και όχι ο προορισμός όπως λένε αλλά αν είναι το ταξίδι να κρατήσει μήνες δε θα πάρω. Ευχαριστώ.