The moment of Silence demo εντυπώσεις.

<!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> It's pretty good stuff m'dear old chap, pretty good indeed! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

χααχαχαχαχαχαχαχαχααχα

@Mortal

Δεν προσπαθώ να συγκρίνω τα δύο παιχνίδια αλλά :

Το Still Life ξεκίνησε να πεί μια ιστορία για ένα δολοφόνο και τα κατάφερε καλά.

Το ΜοS ξεκίνισε να πεί μια ιστορία για τα συστήματα εξουσίας κτλ, και απέτυχε οικτρά.

Άλλο σκοπό είχε το ένα, άλλο το άλλο.

Εγώ συγκρίνω το ΜοS με το Deus Ex. Αναφέρονται ακριβώς στο ίδιο θέμα. Ο τρόπος όμως με τον οποίο το παρουσιάζει το δεύτερο, είναι απείρως καλύτερος από το πρώτο.

Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία, και πολλά από αυτά εξέφραζαν απόψεις τις οποίες είχα σκεφτεί κι εγώ. Όμως αν έγραφα εγώ ένα παρόμοιο βιβλίο, θα αποτύχεναι παταγωδώς. Γιατί ; Διότι δεν έχω την απαραίτητη "εκφραστικότητα". Εκεί είναι η διαφορά ενός καλού παιχνιδιού από ένα κακό, όπως και μιας καλής ταινίας και ενός καλού βιβλίου αντίστοιχα.

Δεν ξέρω, προσωπικά πάλι κρίνωντας και τα δυο σε βασικά χαρακτηριστικά (πέραν των ιστοριών που εκεί αποκλείεται να συμφωνήσουμε) είχαν εφάμιλλα γραφικά (το still life ως τόσο ήταν τάξεις υποδεέστερο ως προς τα μοντέλα και τις χρωματικές τους αποδόσεις που τα έκαναν να φαντάζουν ασύνδετα από το background) και ήχο, αλλά απλά το MoS το θεώρησα ανώτερο γιατί απλά δεν ασχολήθηκε με κάτι που θεωρώ βαρετό, κοινότυπο, τετριμένο, ή κάτι για το οποίο γράφει και σκέφτεται και η κουτσή Μαριώ (όπως λέγανε και στα χωριά μας) και φυσικά ξετυλίγωντας με αριστουργηματικό τρόπο το μυστήριο του και δίνοντας ένα σαφές "the end" (της ιστορίας και όχι των ιδεών), αν και θα ήθελα να κρατήσει μερικές ώρες ακόμη σε μέγεθος. Θεωρώ ότι επέτυχε τον στόχο του προκαλώντας σκέψεις εκεί που απλά το still life απέτυχε μεγαλειωδώς (τόσο χάλι δεν ήταν ούτε το Jack Orlando) να ανασηκώσει και ένα βλέφαρο! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Στο τελευταίο μέρος του σχολίου όντως έχεις δίκιο αλλά το θέμα παραμένει για εμένα ότι το still life είχε μόνο εικόνα, δεν εξέφρασε κάτι που δεν έχει αποδοθεί άπειρες φορές καλύτερα (τα παιχνίδια της κάμερας και τα γυρίσματα στις σκηνές (τουλάχιστον στο intro) ήταν καλά αλλά δεν προσφέραν κάτι το ριζοσπαστικό ή το καιινοτόμο). Θα έλεγα να μην εντυπωσιαζόμαστε απλά επειδή είναι παιχνίδι, και χρησιμοποιεί κάτι με σχετική ευχέρεια αλλά να συγκρίνουμε το σκηνοθετικό κομμάτι του (cut-scenes) με κινηματογραφικές παραγωγές. Εκεί βλέπεις το πόσο αδύναμο είναι. Και σεναριακά είχε τόσα χάσματα που ούτε και το Hanibal δεν είχε.

@Mortal

Υπερβολικός όπως πάντα!!

Mortal wrote: ...το still life απέτυχε μεγαλειωδώς (τόσο χάλι δεν ήταν ούτε το Jack Orlando) να ανασηκώσει και ένα βλέφαρο! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Εντάξει, το Still Life δεν ανακάλυψε τον τροχό (ούτε καν τα μηνύματα γραμμένα με αίμα) αλλά το Jack Orlando ανακάλυψε μια νέα κλίμακα αίσχους για τα (film-noir) adventures. "Vorvorwdh" θαρρώ τη λένε στην απεκεί μεριά του Ατλαντικού.

@Giovanna

Απλά λέω αυτό που πιστεύω. Αν είναι υπερβολικό τότε θα πρέπει ο
Χίτσκοκ, ο Doyle η Patricia Highsmith και πολύ άλλοι, που σκηνοθέτησαν και έγραψαν καλύτερα αστυνομικά ή γενικά μυστηρίου, να υποκλιθούν στο still life, και αυτό προσωπικά χλωμό το κόβω! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

@Maladroid

Βλέπεις λοιπόν πως μερικοί τίτλοι είναι καλύτεροι από κάποιους άλλους και σε άλλα επίπεδα! <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

@mοrtal.

Δείξε λίγο επιείκια, το Still Life, είναι ενα καλό παιγνίδι, τίποτε άλλο. Κάθεσε και το συγκρίνες με Χίτσκοκ και διάφορα τέτοια, αυτά είναι τελειώς άσχετα.

Mortal wrote: Απλά λέω αυτό που πιστεύω. Αν είναι υπερβολικό τότε θα πρέπει ο
Χίτσκοκ, ο Doyle η Patricia Highsmith και πολύ άλλοι, που σκηνοθέτησαν και έγραψαν καλύτερα αστυνομικά ή γενικά μυστηρίου, να υποκλιθούν στο still life, και αυτό προσωπικά χλωμό το κόβω! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Από που να υποκλιθούν, από το Se7enth Heaven (τόπος όπου αναπαύονται μόνο όσοι ασχολήθηκαν επικοδομητικά και δημιουργικά με την αστυνομική λογοτεχνία, έντυπη και οπτικοακουστική)?

On a more serious note, αυτό που λες, Άρη, σε αδικεί εφόσον δεν έχει καμία συγκριτική βάση (όχι, ούτε καν "υπό όρους" ). Σα να λέω εγώ ότι το Futurama με προσβάλει και μόνο με την ύπαρξή του επειδή το "Hitchhiker's Guide to the Galaxy" (βιβλίο) προηγήθηκε, ενώ ήταν και περισσότερο πνευματώδες. Και να τώρα, είδες τι έκανες; O Elessar άρπαξε μια τσουγκράνα από τον κήπο του Homer και με κυνηγάει μες τη ζέστη απειλώντας να μου αποδείξει ότι κέρδισε επάξια το παρατσούκλι "bender". Ελπίζω να είσαι ευχαριστημένος.

maladroid wrote: Από που να υποκλιθούν, από το Se7enth Heaven (τόπος όπου αναπαύονται μόνο όσοι ασχολήθηκαν επικοδομητικά και δημιουργικά με την αστυνομική λογοτεχνία, έντυπη και οπτικοακουστική)?

On a more serious note, αυτό που λες, Άρη, σε αδικεί εφόσον δεν έχει καμία συγκριτική βάση (όχι, ούτε καν "υπό όρους" ). Σα να λέω εγώ ότι το Futurama με προσβάλει και μόνο με την ύπαρξή του επειδή το "Hitchhiker's Guide to the Galaxy" (βιβλίο) προηγήθηκε, ενώ ήταν και περισσότερο πνευματώδες. Και να τώρα, είδες τι έκανες; O Elessar άρπαξε μια τσουγκράνα από τον κήπο του Homer και με κυνηγάει μες τη ζέστη απειλώντας να μου αποδείξει ότι κέρδισε επάξια το παρατσούκλι "bender". Ελπίζω να είσαι ευχαριστημένος.

Φίλε μου, όπως έχω αναφέρει και πάλι παλαιότερα, πάντοτε υπάρχουν τα κορυφαία και τα όσα ακολουθούν! Δηλώνω πως δεν είμαι σχεδόν ποτέ σίγουρος ότι κάποιο από όσα θα ακολουθήσουν δεν θα είναι καλύτερο από τα πρώτα, ωστόσο σε ελάχιστες περιπτώσεις έχω δει κορυφαία αποτελέσματα από νεώτερα προϊόντα. Και αυτά προέρχονταν από την παραγωγή κάποιου υπερσυνόλου ειδών και όχι από ένα μεμονωμένο είδος. Αν δεν βάλεις "σκληρά" κριτίρια στο τι σημαίνει καλό και τι όχι θα παρασέρνεσαι μέσα στην θάλλασα όσων κυκλοφορούν δίχως να έχεις κάποιον προσανατολισμό, οπότε προσωπικά έφτιαξα το "νησιωτικό" μου σύμπλεγμα προτιμήσεων οπότε με αρκετό ψάξιμο πλέον πάω στα επόμενο προϊόν. Το MoS απλά ήταν από τους τίτλους που το προσκάλεσα να αράξει, ενώ το still life έστειλα τα θωρηκτά να το βυθίσουν!

Όσο για το Futurama και το HGttG ουδεμία σχέση είχαν μεταξύ τους, το πρώτο απλά έπαιζε σατυρίζοντας politicaly correct καταστάσεις, και γενικά ήταν διασκεδαστικό, το 2ο απλά έπαιζε με λίγο (από εδώ ως το τέλος του σύμπαντος) μεγαλύτερα ζητήματα που κάποιος θα μπορούσε να κατατάξει ενδεχομένως στα λημέρια της κοινωνιολογίας (τρόπους σκέψεις, μανίες κ.λ.π.) και γενικά των πολιτικών επιστημών ίσως? Μην συγκρίνουμε τώρα και τα αυγά με τα αεροπλάνα! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Καλός ο Bender αλλά Marvin δεν είναι. Για να μην μιλήσω φυσικά και για το Red Dwarf, από το οποίο πιθανόν να έχει επίσης επηρεαστεί και το οποίο ήταν ιδιαίτερα κυνικό.

qrious wrote: Ρε παιδια, μήπως γίνεται διακίνηση στο site μέσω πμ?

Κρύβε λόγια! Κρύβε λόγια! <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Παιδιά το still life είναι απίστευτο παιχνίδι. Ωραία ιστορία, πολύ πειστική ατμόσφαιρα, το απόλυτο κακό να ελλοχεύει στην γωνία, οι δύσκολοι και ευρηματικοί γρίφοι, η πανέμορφη Πράγα του '20, το πολύ υποσχόμενο φινάλε [μακάρι να βγει και δεύτερο μέρος]. Τώρα η Χάϊσμιθ, ο Χίτσκοκ σαφώς είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα: ένα παιχνίδι για pc με την πεμπτουσία του αστυνομικού μυθιστορήματος. Όσον αφορά στο MoS θα έλεγα ότι με την φουτουριστική του ατμόσφαιρα και την θεωρία του -όποια κι αν είνα αυτή- είναι από τα must adventure. Καλό θα είναι να μην είμαστε τόσο πια επικριτικοί με τα adventure εν γένει που βγαίνουν στη παραγωγή. Ας κοιτάμε τα καλά του πράγματος και την έμφυτη βέβαια ανάγκη μας για διασκέδαση και ας αφήσουμε κατά μέρος τα 'αλλά' και 'θα μπορούσε εάν....'. Δεν λέω, η κριτική είναι επιβεβλημένη σε ανθρώπους που μοιράζονται το πάθος και την μανία για κάτι αλλά λίγο πιο χαμηλούς τόνους. Αν δεν μπορούμε αλλάζουμε απλώς κανάλι...(άσχετο).