Daedalus Encounter, The

Full Motion Video (FMV) adventures ή αλλιώς Interactive Movie Puzzle (IMP) adventures: ένα μεγάλο πεδίο μάχης μεταξύ των adventure gamers για το αν είναι καθαρόαιμα adventures, για το αν θα πρέπει να λέγονται παιχνίδια ή διαδραστικές ταινίες. Ωστόσο το θέμα είναι αλλού: το συγκεκριμένο είδος ή θα το λατρεύεις ή θα το μισείς. Ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει! Περιττό να πω ότι εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία και προσπαθώ εδώ και καιρό να παίξω τουλάχιστον την πλειονότητα των FMV adventures που έχουν κυκλοφορήσει. Έτσι όταν πριν κάμποσο καιρό διάβασα την λίστα ενός gamer για τα δέκα χειρότερα FMV όλων των εποχών είδα ‘έντρομος’ το Daedalus Encounter να φιγουράρει σε μία αυτές. Και η πρώτη μου σκέψη: «Τόσο καιρό πάλευα να το βρω στο ebay και είναι τελικά τόσο μούφα;». Μέσα στην απογοήτευση και τα νεύρα αποφάσισα μια από τις επόμενες μέρες να το δοκιμάσω επιτέλους, καθότι αρκετό καιρό είχε καθίσει αναπαυτικά στο ράφι του.

Play ‘inside the box’

Το The Daedalus Encounter αποτέλεσε την δεύτερη προσπάθεια της Mechadeus μετά το επίσης FMV Adventure “Critical Path” και χαρακτηρίζεται ως action puzzle adventure. Η ιστορία λαμβάνει χώρα στο απώτερο μέλλον και σε ένα όχι τόσο εγγύς διάστημα.

Διαγαλαξιακός πόλεμος έχει ξεσπάσει. Οι τρεις πρωταγωνιστές της ιστορίας, η Ari (Tia Carrere), o Zack (Christian Rocher) και ο Casey (εσύ) ανήκουν στον Αστρικό Γήινο Στόλο και με το σκάφος τους περιπολούν την περιοχή. Ξαφνικά δέχονται επίθεση από σκάφη των Vakar και το σκάφος τους πληγωμένο βαριά από τα χτυπήματα είναι έτοιμο να εκραγεί. Για να σωθούν οι τρεις πιλότοι εκτοξεύονται από το σκάφος με κάψουλες διαφυγής. Δυστυχώς κατά την εκτόξευση η κάψουλα σου συγκρούεται με απομεινάρια ενός σκάφους των Vakar και έτσι η σύγκρουση προκάλεσε σοβαρές βλάβες στο μυαλό και στο σώμα του Casey. Η ζημιά όμως ήταν τέτοια που η επιλογή ήταν μία: μιας και μόνο ο εγκέφαλος μπορούσε να διασωθεί, το «αποθήκευσαν» μέσα σε ένα probe με ένα εικονικό περιβάλλον επικοινωνίας.

(H πρωταγωνίστρια σε όλο της το μεγαλείο)

Μόλις ξυπνάει από το κόμμα ο Casey συνειδητοποιεί ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει. Ο πόλεμος έχει τελειώσει χωρίς νικητές και η Ari με τον Zack αποφάσισαν να σε «πάρουν» από το εργαστήριο που σε κρατούσαν. Έχουν παραιτηθεί από το σώμα του στόλου και πλέον είναι ρακοσυλλέκτες διαστήματος που με το νέο και εξελιγμένο διαστημόπλοιό τους, το Artemis, αναζητούν κουφάρια πλοίων και σκαφών από τον πόλεμο για να συλλέξουν ό,τι χρήσιμο απόμεινε. Μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι πλέον είσαι ένα είδος probe/ ρομπότ με περιορισμένες κινήσεις και τρόπους επικοινωνίας, τα πράγματα γίνονται ξανά οικεία! Στην αναζήτηση κουφαριών στον τομέα Mizar εντοπίζουν ένα τεράστιο εξωγήινο σκάφος με το οποίο και συγκρούονται. Από τη σύγκρουση – που μάλλον γίνεται συνήθεια για τους πιλότους του παιχνιδιού – το Artemis βρίσκεται κολλημένο στο εξωγήινο σκάφος και ανήμπορο να δραπετεύσει, μιας και οι μηχανές έπαθαν σοβαρή ζημιά από τη σύγκρουση.

Το εξωγήινο σκάφος βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με ένα κοντινό άστρο. Οι τρεις πρωταγωνιστές αποφασίζουν να εισέλθουν στο εξωγήινο σκάφος για να μάθουν τι συμβαίνει, ώστε να μπορέσουν να βρουν κάτι για να σωθούν. Κύριο μέλημά τους είναι να ανακαλύψουν τι έχει γίνει με το πλήρωμα που είναι νεκρό και πώς να αποδράσουν μόλις μάθουν ότι το σκάφος βρίσκεται σε τροχιά θανάτου. Ο χρόνος δράσης είναι περιορισμένος. Σε τέσσερις ώρες αν δεν αλλάξει κάτι το σκάφος θα πέσει πάνω στο άστρο και ο θάνατος θα είναι αναπόφευκτος. Σκοπός σου είναι να βοηθήσεις την Ari και τον Zack να ξεκλειδώσουν τα μυστήρια του σκάφους, να μάθουν τι έγινε με το πλήρωμα και το σημαντικότερο να βρουν τρόπο να αλλάξουν την πορεία του εξωγήινου σκάφους, ώστε να σωθούν.

Gameplay: not as beautiful as Ari, but neither as hideous as Casey

Μέσα από τα μάτια του probe-y Casey ή αλλιώς Probsey (απορώ πως ο κωμικός Zack δεν δοκίμασε να σου δώσει ένα τέτοιο nickname) βλέπεις όλη τη δράση του παιχνιδιού και αλληλοεπιδράς με το περιβάλλον. Μπορείς να παίζεις το παιχνίδι είτε με full-screen οθόνη και τις εντολές μέσω sidebar ή short keys είτε μέσω του εικονικού περιβάλλοντος όπου η οθόνη δράσης αποτελεί το ένα τέταρτο (πάνω δεξιά) και τριγύρω υπάρχουν οι διάφορες εντολές.

Όντας ένα μικρό τηλεκατευθυνόμενο, αυτόματο και ιπτάμενο όχημα, οι εντολές επικοινωνίας και διάδρασης είναι σαφώς διαφοροποιημένες από τα υπόλοιπα adventure games. Έτσι ο Casey διαθέτει έναν αναλυτή για τον έλεγχο διαφόρων αντικειμένων, υλικών και εξωγήινων, ο οποίος αποτελεί και το πιο χρήσιμο εργαλείο της εξερεύνησης που θα σας δώσει πολύτιμες βοήθειες για την συνέχιση της ιστορίας και την επίλυση των γρίφων, καθώς και μία διαγνωστική λειτουργία που συνήθως πάει πακέτο με κάθε μας ανάλυση. Επίσης διαθέτει ένα μεταλλικό χέρι-γάντζο για να παίρνει αντικείμενα, φακό, καθώς και τη δυνατότητα να απαντάς θετικά ή αρνητικά σε διάφορα ζητήματα και να στέλνεις πληροφορίες με τα μηχανήματα/ πόρτες/ συσκευές/ κτλ που συναντάς. Σε γενικές γραμμές το interface είναι αρκετά εύκολο στη λειτουργία και πιθανότατα να μην σας δυσκολέψει καθόλου (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων). Σίγουρα η διαφορετικότητά του το κάνει ενδιαφέρον και μοναδικό και αποτελεί από τα δυνατά σημεία του παιχνιδιού, ένα από τα σημεία που μου άρεσε πραγματικά.

(Δείγμα γρίφων από τις πόρτες)

Riddles: a ‘remote control’ to watch an interactive game movie

Το πιο κοινό, κυρίαρχο και σχεδόν αποκλειστικό ζήτημα των γρίφων του παιχνιδιού είναι να ανοίξεις τις διάφορες πόρτες, ώστε να προσχωρήσεις και εξερευνήσεις τα αντίστοιχα μεγάλα τμήματα του σκάφους (έξι τον αριθμό). Οι γρίφοι είναι από πολύ εύκολοι έως κουραστικά και εκνευριστικά δύσκολοι. Και δυστυχώς για τους περισσότερους και ειδικότερα για αυτούς στις πόρτες δεν έχεις κανένα στοιχείο για το πώς να τους λύσεις ώστε να ανοίξουν οι πόρτες και να προχωρήσεις. Σίγουρα υπάρχει μια λογική πίσω από κάθε σετ γρίφων (συνήθως χρειάζονται τρεις γρίφοι για να ανοίξεις μία πόρτα), ωστόσο η βοήθεια από την εξέλιξη του παιχνιδιού είναι πραγματικά μηδαμινή. Εντούτοις οι παραγωγοί γνωρίζοντας ότι οι γρίφοι στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι ξεκρέμαστοι και ασύνδετοι φρόντισαν να παρέχουν κάθε βοήθεια· συνόδεψαν το παιχνίδι με ένα Hint System ώστε να σε βοηθήσει μερικώς στα σημεία που κόλλησες, ενώ στο εγχειρίδιο του παιχνιδιού υπάρχει η λογική σχεδίασης για κάθε γρίφο του παιχνιδιού. Μάλλον ένας άκομψος τρόπος παραδοχής ότι σχεδίασες γρίφους μόνο και μόνο για να αλλάζεις τα κεφάλαια της ταινίας… ουπς του παιχνιδιού που παίζεις. Εντούτοις πρέπει να ομολογήσω ότι έχει κανα δυό γρίφους, όπως αυτός με την σύγκλιση των πλανητών και αυτός των πολεμιστών που είναι αρκετά έξυπνοι και σίγουρα διαφορετικοί από τους υπόλοιπους που συνήθως ψάχνεις να βρεις κάποιο pattern reasoning ή το συνταίριασμα χρωμάτων και σχεδίων. Σε γενικές γραμμές οι γρίφοι είναι πραγματικά λίγοι και δεν έχουν πολύ άδικο όσοι τους χαρακτηρίζουν ως ενδιάμεσες στάσεις ενός παιχνιδιού-ταινία. Πάντως είναι ο βασικός τομέας που υστερεί αρκετά το παιχνίδι… ενώ μέσα σ’ όλα σου πετάει και ένα δαιδαλώδη λαβύρινθο για να δικαιολογήσει και το όνομα του τίτλου.

Just shoot the goddamned save slot!

Αν θεωρείς ότι το πρόβλημα του παιχνιδιού είναι οι γρίφοι τότε είσαι βαθιά νυχτωμένος. Ένα βασικό πρόβλημα είναι η λειτουργία της αποθήκευσης. Ενώ νομίζεις ότι μπορείς να αποθηκεύεις το παιχνίδι ανά πάσα στιγμή, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα. Φαίνεται πως υπάρχει μία κρυφή ρουτίνα checkpoint, η οποία δεσμεύει κάθε αποθήκευση. Επομένως την επόμενη φορά που θα ξεκινήσεις το παιχνίδι, δεν θα το συνεχίσεις από το σημείο που σταμάτησες, αλλά συνήθως από ένα σημείο πιο πίσω. Μάλιστα κάποιες φορές θα λύσεις γρίφο και θα προχωρήσεις, αλλά όταν το αποθηκεύσεις και επανέλθεις θα δεις ότι πρέπει πάλι να επαναλάβεις αυτή τη διαδικασία. Και το κακό είναι ότι δεν μπορείς εύκολα να μαντέψεις ποια είναι αυτά τα κρυφά checkpoints του παιχνιδιού.

Από την άλλη υπάρχουν και κάποιες σκηνές δράσης που τα κλικς δίνουν και παίρνουν. Θέλει γρήγορα αντανακλαστικά και σβέλτες αποφάσεις. Πραγματικά σου δίνει την εντύπωση ότι παίζεις κάποιο FPS της εποχής του, γιατί κάποιος από τους σχεδιαστές θεώρησε ότι πρέπει να αποδώσει φόρο τιμής σε αυτό το είδος! Αλλιώς δεν εξηγείται γιατί έπρεπε να υπάρχουν αυτές οι σκηνές δράσεις. Αναμενόμενο είναι να υπάρχουν αρκετές σκηνές, όπου θα δεις ένα «εναλλακτικό»game over αρκετά συχνά – γεγονός που μου θύμισε το πρόσφατο Darkstar. Ωστόσο να σημειωθεί ότι κάποιοι θάνατοί μας στο παιχνίδι δεν σχετίζονται με σκηνές δράσεις αλλά με λανθασμένες αποφάσεις ή αποτυχία σωστής επίλυσης κάποιου γρίφου, όπως αυτού στο νοσοκομειακό εργαστήριο του σκάφους.

Acting isn’t a side thing – especially in a FMV adventure game

Σίγουρα ένα από τα δυνατά σημεία του Daedalus Encounter είναι το παίξιμο των ηθοποιών. Και ακόμα δυνατότερο σημείο η επιλογή της Tia Carrere. Και οι δύο ηθοποιοί δίνουν ένα ιδιαίτερο χρώμα στην ιστορία και υπάρχουν σημεία που σε παρασέρνουν στην ολοκλήρωση της ιστορίας. Σίγουρα δεν διεκδικούν κάποιο βραβείο ηθοποιίας, αλλά η προσπάθεια τους είναι άκρως ικανοποιητική για παιχνίδι της συγκεκριμένης κατηγορίας. Ειδικά ο κωμικός χαρακτήρας του Zack με τον bossy χαρακτήρα της Ari δημιουργούν ένα ωραίο μείγμα χαρακτήρων χωρίς όμως να ξεφεύγουν από διάφορα στερεότυπα μιας space opera ηθοποιίας.  Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι το παιχνίδι ακολουθώντας τις επιταγές της εποχής του έχει τρία endings.

(How many aliens should Ι ​kill to save you?)

Graphics and sounds: watch and listen, Casey

Δύσκολα μπορείς να κρίνεις τα γραφικά ενός παιχνιδιού σχεδόν είκοσι χρόνια μετά. Η πρώτη εντύπωση είναι ότι μοιάζουν αρκετά εντυπωσιακά για την εποχή τους, με προσεγμένα 3D μοντέλα και τις κινήσεις των βιντεοσκοπημένων χαρακτήρων να είναι προσεχτικά προσαρμοσμένες στο περιβάλλον. Σε αυτό παίζει ρόλο ότι είναι adventure πρώτου προσώπου και έτσι τα video sequences είναι πολύ προσεγμένα. Ωστόσο είναι φυσικό να υπάρχουν κάποιες παραφωνίες σε αυτά σκηνικά, ειδικά αν αναλογιστείς ότι οι ηθοποιοί παίζουν μπροστά σε πράσινο background όπου οι κινήσεις τους πρέπει να μεταφερθούν σε ένα πλήρως 3D ψηφιακό περιβάλλον. Αναμενόμενο να δεις αρκετές από τις «ασθένειες» του είδους αλλά σε αισθητά πολύ μικρή κλίμακα. Μοναχά κάποια στιγμή με χάλασε να βλέπω την Ari να οπισθοχωρεί σέρνοντας τον αναίσθητο Zack, ενώ οι κινήσεις και το περιβάλλον δεν ταίριαζαν…

Από την άλλη ο ήχος είναι προσεγμένος, με αρκετά καθαρό voice acting από τους πρωταγωνιστές. Βέβαια δεν λείπουν τα γνωστά λάθη των παιχνιδιών και ταινιών φαντασίας όπου ακούς ήχο (!) στους πυροβολισμούς των σκαφών στο διάστημα. Είναι πολύ προσεγμένα τα ηχητικά εφέ του παιχνιδιού, ενώ η συνοδευτική μουσική είναι εξαιρετική – ίσως και λόγω της αγάπης μου για την Enya, της οποίας τραγούδι συντροφεύει τον τίτλο. Συχνές είναι και οι ροκ κορυφώσεις στο παιχνίδι για να σε ετοιμάσει και προ-ετοιμάσει για μια δυνατή σκηνή ή κάποια σκηνή δράσης.

The fall of Icarus or the Labyrinth of Daedalus? Just waxed wings…

Ποια όμως είναι η τελική ετυμηγορία του παιχνιδιού; Σίγουρα θετική. Δεν είναι παιχνίδι που θα άφηνε εποχή ή θα πρωτοπορούσε, δεν είναι παιχνίδι-υπόδειγμα για το είδος των FMV adventures, δεν είναι παιχνίδι που θα το έβαζες άνετα στο top-10 του είδους του. Ωστόσο το απόλαυσα περισσότερο από όσο περίμενα, ίσως γιατί περίμενα ότι δεν θα είναι καλό (βλ. πρόλογος). Είναι αλήθεια ότι σου αφήνει μια γλυκιά γεύση με ένα παράπονο ότι θα μπορούσε να είναι σίγουρα καλύτερο (ελέω γρίφων και σκηνών δράσης – βασικοί λόγοι για την απώλεια τουλάχιστον 1,5 αστεριών στη βαθμολογία) και σαφώς μεγαλύτερο. Αν θα το πρότεινα σε κάποιον; Ανεπιφύλακτα αν δεν θέλει να χάσει κάποιο FMV adventure που έχει κυκλοφορήσει, σίγουρα αν του αρέσει το είδος και με τίποτα, αν δεν τον ενθουσιάζουν τέτοιου είδους παιχνίδια.

*Οι screenshots εντός του review και της gallery είναι από το MobyGames