Darkside Detective, The

Pixels. Η συζήτηση που αγαπάμε να διαφωνούμε. Πισωγύρισμα ή retro; Παλιά γραφικά ή αισθητική; όπως και να αισθάνεστε είναι γεγονός ότι το pixel art (ξανά)ήρθε για να μείνει αφού αποτελεί αγαπημένη πρακτική των indie παραγωγών ως εναλλακτική, νοσταλγική και, πιθανότατα, φθηνή πρόταση. Μια τέτοια δημιουργία είναι και το The Darkside Detective (DD), το πρώτο adventure της Spooky Doorway με γραφικά που παραπέμπουν σε εποχές που μπορούσες να μετρήσεις τα pixels που είχε η οθόνη σου.

Pixel Hunt

Ο Ντετέκτιβ Francis McQueen είναι επικεφαλής του “Darkside” τμήματος της αστυνομίας του Twin Lakes City. Το τμήμα ασχολείται με οποιαδήποτε περίπτωση παραφυσικού και δεν χαίρει και ιδιαίτερης εκτίμησης τόσο από τους συναδέλφους, όσο και από τους ανώτερους του, όπως κλασικά συμβαίνει με όλα τα “περίεργα” τμήματα. Μοναδικός βοηθός, και φίλος, του McQueen είναι ο αστυφύλακας Dooley... και το περιπολικό του.

Η Darkside είναι μια παράλληλη διάσταση που μοιάζει με τον δικό μας κόσμο, κατοικείται όμως από πνεύματα και κάθε λογής απέθαντα και όταν οι δυο διαστάσεις μπερδεύονται είναι καθήκον του Francis McQueen να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Στοιχειωμένες βιβλιοθήκες και κατασκηνώσεις, φαντάσματα στο μετρό και επιδρομές ζόμπι είναι μερικές από τις υποθέσεις που σας περιμένουν να εξιχνιάσετε.

(Οι ήρωες σε δράση)

Το DD αποτελείται από έξι υποθέσεις που κάθε μια ξεκλειδώνει αφού ολοκληρώσετε την προηγούμενή της. Κάθε καινούργια υπόθεση μοιάζει πιο μεγάλη και πιο περίπλοκη από την προηγούμενή της και δεν έχουν κάποια ουσιαστική σύνδεση μεταξύ τους. Πρόκειται για μικρές, κλασικές adventure-ιστορίες που περισσότερο ασχολούνται με το πώς θα ενσωματώσουν και θα διακωμωδήσουν καταστάσεις από γνωστά μας παιχνίδια, σειρές, ταινίες και λοιπές ποπ κουλτούρες παρά με το σενάριο αυτό καθ’ αυτό.

Μη περιμένετε τίποτα αξιομνημόνευτα σενάρια, ανάπτυξη χαρακτήρων και συγκλονιστικά φινάλε. Το DD θέλει να έχει εκείνη την “αφέλεια” των κλασικών adventures των πρώτων δεκαετιών. Τα καταφέρνει σε ένα βαθμό αλλά πλέον έχουμε δει τόσα πολλά adventures σε αυτό το ύφος (και ταυτόχρονα τόσα λίγα να καταφέρνουν να στέκονται επάξια) που ο κορεσμός έχει επέλθει εδώ και πολύ καιρό. Τα gags είναι τόσο μα τόσο χιλιοπαιγμένα που ακόμα και να ήταν πιο καλογραμμένα πάλι θα ήταν “μια από τα ίδια”. Μήπως να αρχίσουμε να το βλέπουμε και λίγο αλλιώς;

Pixels-ήχος.

Στον οπτικό τομέα νομίζω οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους. Φαίνεται ότι η σχετική επιτυχία του Last Door έδωσε έναυσμα για περισσότερες τέτοιες προσπάθειες. Για αυτά που είναι, τα γραφικά είναι ευδιάκριτα, πολύχρωμα και καθόλου ενοχλητικά. Κάθε οθόνη καταφέρνει να απεικονίζει αρκετές λεπτομέρειες και ας είναι το κάθε pixel μεγαλύτερο και από το μπαλάκι του αυθεντικού Pong. Δυστυχώς όμως το animation είναι στοιχειώδες. Οι ήρωες παραμένουν ακίνητοι και όλα συμβαίνουν “μαγικά” μαυρίζοντας πρώτα την οθόνη. Δεν απαιτούσα τίποτα το εξωπραγματικό, ας είχε animation σαν του Last Door. Η έλλειψη όμως κάπου δείχνει και τη δυναμική των συντελεστών του.

(Ο Lovecraft και ο Poe τα δυο βουνά μαλώναν!)

Η μουσική είναι ιδιαίτερα ατμοσφαιρική και συμβάλλει τα μέγιστα στη δημιουργία του απόκοσμου ύφους του παιχνιδιού. Ο Ben Prunty (Faster than Light, Gravity Ghost κ.α.) έχει φτιάξει μερικά εξαιρετικά κομμάτια για να συνοδεύσουν την κάθε υπόθεση που με έκαναν να δυναμώνω τα ηχεία κάθε φορά που έπαιζα. Χωρίς να θέλω να μειώσω το DD, ένα τέτοιο soundtrack θα μπορούσε άνετα να συνοδεύσει και έναν αμιγώς horror τίτλο καθώς σε βάζει για τα καλά σε αυτή την άβολη θέση που νομίζεις ότι κάτι αποτρόπαιο σε περιμένει πίσω από τη γωνία. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει κάτι άλλο να συζητήσουμε για τον ήχο. Ομιλίες δεν υπάρχουν και όποια ηχητικά εφέ παίζουν είναι υποτυπώδη και λιγοστά.

Γρίφοι-Χειρισμός

Το DD είναι ένα κλασικό point n’ click adventure με την πλειοψηφία των γρίφων να στηρίζονται στην αλληλεπίδραση του inventory σας με το περιβάλλον. Πρόκειται για γρίφους που απαιτούν από εσάς την ίδια χιουμοριστική διάθεση με το παιχνίδι. Είναι φυσιολογικής δυσκολίας, άλλοτε πιο προφανείς, άλλοτε όχι και τόσο. Όπως και να έχει όμως, ακόμα και αν κολλήσετε κάπου, δεν θα σας πάρει πάνω από τέσσερις ώρες να παίξετε και τις έξι υποθέσεις. Η πρώτη ειδικά υπόθεση μου πήρε ένα τεταρτάκι να την ξεπετάξω.

Εκτός των adventur-ικα διασκεδαστικών γρίφων, σας περιμένουν και μερικά puzzles εδώ και εκεί που τελικά δεν έχουν κανέναν λόγω ύπαρξης. Δεν φτάνει που είναι υπερ-κλασικά, το θεωρώ απίθανο να μην τα έχει ξαναδεί κάποιος, είναι και γελοιωδώς εύκολα. Ποιος ο λόγος λοιπόν; Καλή η ποικιλία στο gameplay αλλά τέτοιες πρακτικές περισσότερο εκνευρίζουν παρά διασκεδάζουν.

(Τον χάσαμε δέκα μέρες πριν την σύνταξη...)

Ο χειρισμός είναι πανεύκολος. Όλα γίνονται με τον τεράστιο κέρσορα και το αριστερό πλήκτρο. Κλικάροντας πάνω σε κάποιο hotspot, θα πάρετε την ανάλογη περιγραφή ή θα κάνετε την ανάλογη ενέργεια. Από τη στιγμή που θα αποκτήσετε κάποιο αντικείμενο, αυτό θα φαίνεται μόνιμα στο πάνω μέρος της οθόνης. Με drag n’ drop μπορείτε τόσο να χρησιμοποιείται τα αντικείμενα στο χώρο, όσο και να τα συνδυάσετε μεταξύ τους. Μην ξεχνάτε ότι κάποια από τα αντικείμενα μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε και πάνω στον McQueen παρόλο που δεν φαίνεται σαν hotspot. Τίποτα το διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει.

Τέλος, αν και το παιχνίδι είναι (ή θα έπρεπε να είναι) πανάλαφρο, μου παρουσίασε προβλήματα κατά την εκκίνηση στο παλιό μου laptop (με Widows 7). Αν δεν κράσαρε με το που ξεκίναγε, έπρεπε με alt-tab να βγω και να μπω για να φύγει το μαύρο από την οθόνη. Ελπίζω να ήταν πρόβλημα που είχα μόνο εγώ.

Εν κατακλείδι

Δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις το DD κακό παιχνίδι, δεν έχει όμως και κάτι που να μπορείς να το εκθειάσεις. Μοιάζει σαν να χτίστηκε γύρω από την ιδέα του να κάνουμε ένα πιξελωτό adventure σαν το Last Door και μετά βλέπουμε. Όπως πάντως και να έχει, για πρώτη προσπάθεια της Spooky Doorway είναι αρκετά καλή. Αν δεν έχετε χορτάσει από τα πάμπολλα παρόμοια σε ύφος adventures που κυκλοφορούν κάθε χρόνο, τότε το DD αποτελεί μια συμπαθητική πρόταση. Διαφορετικά να είστε προετοιμασμένοι... το επόμενο gag με το Monkey Island περιμένει στην επόμενη οθόνη...