Face Noir

 

 

Το Face-Noir είναι ένα φιλόδοξο adventure game που επιδιώκει να παρασύρει τον παίκτη σε μια κατάμαυρη νουάρ ιστορία με σκληροτράχηλους αλλά ευαίσθητους ντεντέκτιβ, διεφθαρμένους αστυνομικούς, αδίστακτους γκάνγκστερ και μοιραίες γυναίκες, όπου τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και η προδοσία έρχεται από κει που δεν το περιμένεις. Το πετυχαίνει; Σε μεγάλο βαθμό, ναι. Για μεγάλη διάρκεια του παιχνιδιού αισθανόμαστε σα να περιδιαβαίνουμε τις σελίδες ενός βιβλίου του Raymond Chandler ή σα να βυθιζόμαστε στον ανέλπιδο κόσμο μιας ταινίας του Fritz Lang. Μέχρι που οι δημιουργοί του παιχνιδιού, λες και δεν εμπιστεύονται τη δύναμη του υλικού τους, λίγο πριν το τέλος του παιχνιδιού αποφασίζουν να αλλάξουν ρότα και να σπρώξουν την πλοκή στα θολά νερά της συνωμοσιολογίας, του μεταφυσικού και μιας περιπέτειας του φανταστικού. 

 

Κι όλα αυτά στα εντελώς τελευταία λεπτά του παιχνιδιού, εκεί που η ιστορία θα μπορούσε και να έφτανε στο τέλος της, μόνο που αντί για το πολύ ταιριαστό κατάπικρο φινάλε που θα μπορούσε να έχει, οι δημιουργοί επιλέγουν το δρόμο μιας εντελώς αναπάντεχης ανατροπής (που προσωπικά με ενόχλησε πολύ και νιώθω πως έρχεται σε πλήρη δυσαρμονία με το υπόλοιπο παιχνίδι), η οποία ανοίγει το δρόμο για ένα δεύτερο μέρος (το οποίο πρόκειται να ακολουθήσει προσεχώς;) και για το οποίο διατηρώ βάσιμες αμφιβολίες κατά πόσο θα μπορέσει να διατηρήσει τον όμορφο νουάρ χαρακτήρα του πρώτου μέρους (μετά από την τροπή που έχει πάρει το story του παιχνιδιού). Κρίμα, γιατί έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι διάρκειας 12-13 ωρών, που θα μπορούσε να κριθεί απόλυτα ικανοποιητική, αν η ιστορία είχε ένα κάποιο τέλος, ενώ όπως έχουν τα πράγματα το trick-cliffhanger ending με το οποίο κλείνει το παιχνίδι, όχι μόνο μας αφήνει ανικανοποίητους, αλλά και δημιουργεί σοβαρούς ενδοιασμούς κατά πόσο η συνέχεια θα είναι ένα συναρπαστικό νουάρ ή μια περιπέτεια φαντασίας με λίγο από Indiana Jones σε ανατολίτικες ερήμους και εξωτικές τοποθεσίες. Το μέλλον θα δείξει...

 

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι μάλλον μέτρια. Το Face-Noir χρησιμοποιεί την Wintermute Engine και προσφέρει μάλλον ξεπερασμένα γραφικά. Τα backgrounds είναι αρκετά όμορφα με προσεγμένα περιβαλλοντικά εφέ (κυρίως βροχή), όμως είναι αρκετά στεγνά. Το κυριότερο πρόβλημα είναι οι ανέκφραστοι χαρακτήρες με την εντελώς ξύλινη κίνηση, που βγάζουν μια πολύ έντονη αίσθηση άψυχης μαριονέτας, ιδιώς στα κοντινά τους πλάνα στις σκηνές των διαλόγων. Ευτυχώς ο ηχητικός τομέας είναι αρκετά προσεγμένος και ζωντανεύει τα πράγματα. Η πανέμορφη τζαζ μουσική, τα πλούσια περιβαλλοντικά εφέ και το ποιοτικό voice-work δίνει ανάσα ζωής στον κόσμο του παιχνιδιού. Ειδικά η σκληροτράχηλη νουάρ φωνή του πρωταγωνιστή Jack Del Nero και η βαριά πικραμένη ιρλανδέζικη φωνή του άσπονδου φίλου του Sean MacLeane είναι πραγματικά εξαιρετικές και αποδίδουν ανάγλυφα τους δύο αυτούς κύριους χαρακτήρες. Όσον αφορά δε τα cut-scenes, αποδίδονται με θολά και ατμοσφαιρικά comic-panels, τα οποία θυμίζουν μια πιο φτηνή εκδοχή των αντίστοιχων σκηνών στα δύο πρώτα Max Payne. Ταιριάζουν γάντι στη νουάρ αισθητική του παιχνιδιού και συγκαλύπτουν ικανοποιητικά το χαμηλό κόστος παραγωγής.  

Το interface του παιχνιδιού είναι αυτό ενός κλασικού point and click. Ο χαρακτήρας κινείται με το αριστερό κλίκ. Οδηγώντας τον κέρσορα πάνω σε κάθε interactive spot, αυτός αλλάζει μορφή και παρουσιάζει ένα μικρό κυκλάκι αλληλεπίδρασης, το οποίο μπορεί να είναι look, use ή talk. Με το δεξί κλικ μπορούμε να αλλάζουμε μεταξύ των διαφόρων αλληλεπιδράσεων που είναι διαθέσιμες για κάθε interactive spot και με αριστερό κλικ ενεργοποιούμε την επιλεγμένη αλληλεπίδραση. Το inventory του παιχνιδιού μας παρέχεται σε δύο μορφές: είτε σαν κλασσικό 2D inventory στην κορυφή της οθόνης από το οποίο μπορούμε να επιλέγουμε και να συνδυάζουμε αντικείμενα, είτε σαν 3D inventory, στο οποίο κάθε αντικείμενο απεικονίζεται σε 3D κοντινό πλάνο στο χέρι του ήρωά μας. Σαφώς η καλύτερη επιλογή είναι το 2D inventory, το οποίο, αν και λιγότερο εντυπωσιακό σε πρώτη ματιά, είναι τελικά πολύ πιο εύχρηστο. Υπάρχει βέβαια και το σύνηθες hotspot indicator, που μας αποκαλύπτει όλα τα interactive spots σε κάθε οθόνη (με το πλήκτρο F1 ή με ένα αγγλικό ερωτηματικό στη δεξιά γωνία του inventory). Πλάι στο hotspot indicator υπάρχει ένα βελάκι που μας οδηγεί στο κεντρικό μενού του παιχνιδιού (μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και το Esc), το οποίο έχει τις επιλογές για resume, save, load, options (για ρύθμιση του ήχου, ενεργοποίηση σκιών και υποτίτλων και επιλογή της μορφής του inventory) και exit. Όταν πρωτοξεκινάμε το παιχνίδι μας δίνεται και η δυνατότητα επιλογής γλώσσας, ανάμεσα σε αγγλικά, ιταλικά και ρωσικά.

 

 

Οι γρίφοι του παιχνιδιού είναι σαφώς ενδιαφέροντες, χωρίς όμως και να διεκδικούν ιδιαίτερες δάφνες πρωτοτυπίας. Έχει καταβληθεί εμφανώς αρκετή προσπάθεια να είναι σχετικά ρεαλιστικοί, χωρίς να γίνονται υπερβολικά εύκολοι και τελικά ο μέσος όρος δυσκολίας είναι μάλλον μέτριος. Με μεγάλη διαφορά οι πιο ενδιαφέροντες γρίφοι είναι αυτοί στους οποίους ο Jack καλείται να συνδυάσει τα διάφορα στοιχεία που έχει μαζέψει για να καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα (κάτι σαν μια πιο απλή εκδοχή των deduction boards στα Sherlock Holmes). Υπάρχουν και κάποια αρκετά απλά mini-games που προσφέρουν ποικιλία στο gameplay, όπου με απλές κινήσεις του mouse καλούμαστε να παραβιάσουμε κλειδαριές ή να ανοίξουμε πόρτες. 

 

 

Σίγουρα το Face-Noir είναι ένα παιχνίδι με ενδιαφέρον σενάριο που διαδραματίζεται σε μια συναρπαστική εποχή πολύ μακρινή αλλά και πολύ οικεία. Οι γρίφοι είναι τίμιοι και ενδιαφέροντες, η δυσκολία ικανοποιητική και η νουάρ αισθητική πραγματική απόλαυση. Παρά το χαμηλό κόστος παραγωγής, είναι τόσες οι αρετές του παιχνιδιού, που, αν είχε ένα πραγματικό τέλος, θα του έβαζα αρκετά υψηλή βαθμολογία. Ωστόσο το απότομο μη-φινάλε του παιχνιδιού που μας αφήνει στα κρύα του λουτρού και η ατυχής στροφή λίγο πριν το τέλος σε μια πιο συμβατική «βιντεογκεϊμίστικη» πλοκή, με αναγκάζουν να χαμηλώσω αρκετά την τελική μου αποτίμηση και να καταλήξω στο συμπέρασμα πως τελικά είναι ένα παιχνίδι που αξίζει μεν, αλλά και για το οποίο έχω σοβαρές ενστάσεις, ειδικά δεδομένου ότι το δεύτερο μέρος του βρίσκεται γενικά και αόριστα υπό εξέλιξη, χωρίς κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία ενδεχόμενης κυκλοφορίας. Αν και όταν κυκλοφορήσει το δεύτερο μέρος, τα ξαναλέμε…