Fate by Numbers

Πραγματικά δεν ξέρω τι συναισθήματα μπορεί να αναπτυχθούν και να διοχετευθούν στην ατμόσφαιρα όταν ένας καθηγητής σου, σου ανακοινώνει (ή όταν εσύ ανακοινώνεις στον καθηγητή σου) ότι το θέμα της διπλωματικής σου είναι η δημιουργία ενός adventure. Περιμέν’τε, δεν είπα ακόμα τις λέξεις κλειδί. Ενός full motion video adventure. Σίγουρα κάποια σχέση θα έχεις γενικότερα με το αντικείμενο για να το σπουδάζεις και να κινείσαι σε αυτά τα πλαίσια αλλά από εκεί και πέρα; Χαρά για το πολύ ενδιαφέρον θέμα; Μούδιασμα για το άγνωστο; Άγνοια κινδύνου; Αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο γεννήθηκε η περίπτωση του Fate by Numbers, δημιουργία της Revival Games, τεσσάρων φοιτητών πιο συγκεκριμένα, του τμήματος Communication and Media Design στο πανεπιστήμιο Breda της Ολλανδίας, και το οποίο διανέμεται εδώ και κάποια χρόνια δωρεάν.

Η υπόθεση διαδραματίζεται σε ένα υποθετικό μέλλον όπου οι άνθρωποι…έχουν παραμείνει άνθρωποι ωστόσο το πολιτικό καθεστώς που επικρατεί είναι ένα βήμα πριν τον απολυταρχισμό περιορίζοντας αρκετά τις προσωπικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών και κυρίως προμηνύοντας ότι η γενική κατάσταση βαδίζει προς ένα μέλλον σκοτεινό, διεφθαρμένο και δυσοίωνο. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες δυο μεγάλα στρατόπεδα φρονημάτων αναπτύσσονται, αυτά των καθεστωτικών και των αντιστασιακών με τις μεταξύ τους συγκρούσεις αναπόφευκτες, εκρηκτικές και μοιραίες.  

Η Alice είναι p.i με την αρχετυπική εμφάνιση των ιδιωτικών ντετέκτιβ και όλα τα γνωστά, αγαπημένα κλισέ συμπαρομαρτούντα. Καπέλο, δερμάτινο τύπου fedora και ύφος μπλαζέ. Έχει εγκαταλείψει το αστυνομικό σώμα το οποίο υπηρετούσε με πάθος και αφοσίωση μαζί με τον άντρα της μετά από μια άσχημη συμπλοκή που είχε σαν κατάληξη την εξαφάνιση του δευτέρου. Πλέον βγάζει τα προς το ζην αναλαμβάνοντας δουλειές για ιδιώτες όπως και αυτή η τελευταία που της έτυχε, κάτι φαινομενικά εύκολο καθώς έπρεπε να παραδώσει μια βαλίτσα αγνώστου περιεχομένου σε συγκεκριμένη ώρα σε συγκεκριμένο αγνώστων λοιπών στοιχείων, παραλήπτη, σε συγκεκριμένο μέρος. Μόνο που την άλλη μέρα ξυπνάει στο νοσοκομείο, με ελαφριά διάσειση και μεγάλο καρούμπαλο από δυνατό χτύπημα που έλαβε από τρίτο άγνωστο που της έκλεψε τη βαλίτσα. Όλα είναι θολά, όμως μέσα στη παραζάλη της έχει την εντύπωση ότι είδε και τον άντρα της. Φυσικά, όλων οι παραινέσεις, του εργοδότη-εντολέα της συμπεριλαμβανομένου, είναι να κουκουλωθεί η υπόθεση, αλλά για την Alice απλά αυτό δεν είναι επιλογή. Αρκετά ντεντεκτιβίστικη υπόθεση, δεν νομίζετε;

FMV λοιπόν. Άρα έχουμε επαγγελματίες ηθοποιούς ή τους συγγενείς και όλους τους γνωστούς του δημιουργού (πολύ σύνηθες φαινόμενο) που ‘επιτάχθηκαν’ προκειμένου να αποφευχθεί ένα σημαντικό οικονομικό έξοδο. Πράγματι, στη προκειμένη περίπτωση σαν φοιτητικό project, η πλειοψηφία των συμμετεχόντων ήταν συμφοιτητές και φίλοι, στοιχείο το οποίο δικαιολογεί τις διαφορετικές προφορές των χαρακτήρων, τις άγαρμπες κινήσεις τους μπροστά στη κάμερα, τις υπερβολικές πόζες και τις άτσαλες μιμικές προσώπου αλλά ταυτόχρονα, και το ομολογώ με θάρρος, αποδυναμώνει οποιαδήποτε ενδεχόμενη άσχημη κριτική από πλευράς μου στα σχετικά με την απόδοση των ρόλων και την υποκριτική δεινότητα των συμμετεχόντων. Άμα αγαπάτε τα fmv και έχετε αποδεχθεί τις φιλικές και πολλές φορές ερασιτεχνικές διαδικασίες που επικρατούν συνήθως στα γυρίσματά τους, η απόδοση των ρόλων δεν θα σας ενοχλήσει καθόλου, αντιθέτως φαντάζομαι, όπως συνέβη στη περίπτωσή μου, θα κολλήσετε απερίσπαστοι στην οθόνη. (Behind the scenes eye cookies)

Εμφανισιακά το παιχνίδι κινείται αποκλειστικά σε ασπρόμαυρους τόνους, με τη πλήρη απουσία οποιουδήποτε άλλου χρώματος, πέραν του κόκκινου κέρσορα που κάνει εσκεμμένως έντονη τη παρουσία του, χρωματίζοντας τις ενδεχόμενες δράσεις μας (Look, talk, use)  Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι αυτή η απουσία χρωμάτων θα με κούραζε γρήγορα (δεν θυμάμαι να έχω ξαναπαίξει ολότελα ασπρόμαυρο, ρεαλιστικό adventure), πράγμα το οποίο ευτυχώς δεν συνέβη, καθώς συνηθίζεται γρήγορα, χωρίς τα 3d περιβάλλοντα να καθίστανται μονότονα ή μη ευκρινή ενώ επιπλέον, μια χαρά στάθηκε το ασπρόμαυρο και σαν καλλιτεχνική άποψη, καθώς το παιχνίδι βγάζει και μια noir-ίζουσα διάθεση και άποψη. Στο ίδιο noir-ίζον πλαίσιο κινείται και η μουσική επένδυση, περιορισμένη αλλά χαρακτηριστικά jazzίστικη με έντονες δόσεις μυστηρίου και αγωνίας. Επιπλέον στο θέμα του ήχου, το παιχνίδι δεν έχει υπότιτλους, δεν φαντάζομαι όμως να σας δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα καθώς και η ένταση των ηχογραφήσεων είναι αρκετά υψηλή και ο αγγλικός λόγος καθαρά και αρκούντως αργά αρθρωμένος.

Οι γρίφοι έχουν μια ποικιλία όμως δυστυχώς είναι λίγοι και αρκετά εύκολοι, και πολλά πράγματα γίνονται αυτόματα εφόσον έχουμε το αντικείμενο που χρειάζεται στο inventory. Από εκεί και πέρα πρέπει να τσεκάρουμε τακτικά το p.a μας, να κάνουμε τα σωστά τηλέφωνα για να αντλήσουμε πληροφορίες, να δείξουμε τα σωστά αντικείμενα σε κάποιο χαρακτήρα προκειμένου να μας εμπιστευτεί και να μας ανοιχτεί. Επίσης τακτικές επισκέψεις στον χάρτη καθώς μπορεί να ανοίξουν νέες περιοχές για να επισκεφτούμε ή να κλείσουν άλλες, όταν και εφόσον ολοκληρώθηκε η προβλεπόμενη δράση μας. Γενικά πάντως είναι μικρό το πεδίο δράσης μας και η πορεία μας αρκετά γραμμική, με αποτέλεσμα να μπορεί να ολοκληρώσει κανείς το παιχνίδι σχετικά σύντομα, σε 5 με 6 ώρες, εάν εξερευνά τα πάντα. Το τέλος του παιχνιδιού θα το επιλέξετε εσείς, χρωματίζοντας ουσιαστικά το κλείσιμο της ιστορίας σε happy end ή μη.

Γενικά και ανακεφαλαιώνοντας, το παιχνίδι δείχνει παντού την αφέλειά του και υπάρχει μια αγαθή προσέγγιση σχεδόν σε όλους τους τομείς του (σενάριο, διάλογοι, γρίφοι, χειρισμός, υποκριτική). Δείχνει όμως, την αγάπη, την επιμονή, την υπομονή και την αφοσίωση όσων συμμετείχαν και αν αναλογιστείτε ότι το κόστος του δεν ξεπέρασε τα 1500 ευρώ (!!!), δεν μπορεί παρά να σας αφήσει με ένα πολύ γλυκό χαμόγελο όταν θα τελειώσει και μια συμπάθεια για την αξιοπρεπή παρουσία του στο grande είδος των fmv. Ελπίζω ειλικρινά να πήραν άριστα τα παιδιά στην εργασία τους.