Raven, The - Legacy of a Master Thief

Από την King Art Games είχαμε πάντα υψηλές προσδοκίες. Τα εξαιρετικά δείγματα γραφής, που η εν λόγω εταιρεία από τη Βρέμη της Γερμανίας μας είχε δείξει από την εποχή του The Book of Unwritten Tales, ήταν αρκετά για να πιστέψουμε ότι από αυτήν θα βλέπουμε ποιοτικά παιχνίδια. To The Raven κυκλοφόρησε το 2013 σε 3 επεισόδια με μικρή απόκλιση στην ημερομηνία κυκλοφορίας του ενός από του άλλου. Η είδηση της δημιουργίας του συγκεκριμένου παιχνιδιού, που ανακοινώθηκε για πρώτη φορά το 2012, προκάλεσε αίσθηση τόσο λόγω του ονόματος, όσο και λόγω της υπόθεσής του. Σε συνδυασμό με το Trailer της Gamescom του έτους 2012, άπαντες δεν θα μπορούσαν να περιμένουν τίποτα λιγότερο από ένα εξαιρετικό παιχνίδι.

Το σενάριο του The Raven έχει ως ακολούθως: Δεκαετία του 1960 και πιο συγκεκριμένα 1963.Ο Nicolas Legrand είναι ένας νέος καταξιωμένος επιθεωρητής. Η μεγαλύτερη επιτυχία του έγκειται στο γεγονός ότι κατόρθωσε να θέσει εκτός μάχης τον θρυλικό κλέφτη αντικειμένων αξίας που αυτοαποκαλείται The Raven (ελληνιστί “το κοράκι”), αφού το 1960 σε μια καταδίωξη τον τραυμάτισε θανάσιμα. Ο Raven ήταν κάτι σαν θρύλος της εποχής, καθώς τόσο η ανεκτίμητη αξία των αντικειμένων που έκλεβε, όσο και το μέγιστο επίπεδο ασφαλείας αυτών, που πάντα με επιτυχία ξεπερνούσε, μαρτυρούσαν το μέγεθος της ευφυίας και των ικανοτήτων του. Εν τω μεταξύ στο Βρετανικό Μουσείο το ένα εκ των δύο περίφημων “Ματιών της Σφίγγας”, διαμαντιών ανεκτίμητης αξίας, που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εκθέματα, γίνεται αντικείμενο κλοπής. Μπορεί να το έχει κλέψει ο Raven? Mα ως γνωστόν ο θρυλικός κλέφτης έχει πεθάνει... ή τουλάχιστον αυτό νομίζαμε μέχρι τώρα.

Ο παίκτης παίρνοντας, κυρίως, τον ρόλο του Ελβετού αστυνομικού Anton Jakob Zellner, καλείται να υποστηρίξει τον Νicolas Legrand στη μεταφορά του δεύτερου Ματιού της Σφίγγας στo Μουσείο του Καϊρου της Αιγύπτου, όπου θα εκτεθεί για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Με το πρώτο διαμάντι να έχει κλαπεί στο Λονδίνο και με τις φήμες ότι ο Raven “επέστρεψε” να οργιάζουν, ο επιθεωρητής Legrand δεν διατίθεται να ρισκάρει το ενδεχόμενο μιας νέας κλοπής, πόσο μάλλον αν αυτή πρόκειται να εκτελεστεί από τον Raven που στοιχειώνει όλη του την καριέρα. Δεν θα ήταν και ό,τι ωραιότερο αν αποδεικνυόταν ότι ο Raven τελικά είναι ζωντανός και ότι ο επιθεωρητής Legrand έγινε διάσημος για κάτι που στην ουσία δεν πέτυχε. Το σενάριο του παιχνιδιού κεντρίζει το ενδιαφέρον του παίκτη από την πρώτη στιγμή, καθώς παραπέμπει σε ιστορίες βγαλμένες από υποθέσεις του Sherlock Holmes, του Ηρακλή Πουαρώ, αλλά και από γνωστές επιτυχημένες ταινίες με παραπλήσια θεματολογία.

Τα γραφικά του The Raven είναι καταπληκτικά. Η καθαρότητά τους, το μέγεθος των sprites, τα χρώματα και η ποιότητά τους εντυπωσιάζουν. Η ανάλυση της οθόνης αναγνωρίζεται αυτόματα. Το animation είναι ομαλό, προσδίδοντας εξαιρετική φυσικότητα στις κινήσεις των χαρακτήρων και της κίνησης στους περιβάλλοντες χώρους. Οι τελευταίοι είναι σχεδιασμένοι αριστοτεχνικά και μεταδίδουν με τον καλύτερο τρόπο την εικόνα και την ατμόσφαιρα της δεκαετίας του 60. Σε ενδιάμεσα σημεία του παιχνιδιού υπάρχουν υπέροχες σκηνές βίντεο μεγάλης διάρκειας. Το ίδιο ισχύει και για άλλες ενδιάμεσες αυτοματοποιημένες σκηνές δράσης. Με λίγα λόγια τα γραφικά του The Raven αγγίζουν το τέλειο και πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ αν οι αρτίστες της King Art Games θα μπορούσαν να τα καταφέρουν καλύτερα.

Ο ήχος του παιχνιδιού είναι μοναδικός. Τόσο η μουσική όσο και οι διάλογοι του παιχνιδιού αγγίζουν το τέλειο. Οι μουσικές μελωδίες που ακούγονται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού είναι ποικίλες, αλλάζουν ανάλογα με το περιβάλλον και την περίσταση, ενώ παίζουν τεράστιο ρόλο στο gameplay και γενικότερα στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Πρόκειται για μελωδίες εξαιρετικής μουσικής σύλληψης και υλοποίησης και ομοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με εκείνες που ακούγονται στις ταινίες της Αγκάθα Κρίστι με τον Πίτερ Ουστίνοφ στο ρόλο του Ηρακλή Πουαρό. Η ποιότητα του voice acting και των λοιπών εφέ αγγίζει το τέλειο. Το επίπεδο των διαλόγων είναι επαγγελματικό, ανάλογο με μιας καλογυρισμένης ταινίας. Πραγματικά για το The Raven μπορεί να πει κανείς ότι αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα παιχνιδιού, όπου η μουσική του ταιριάζει γάντι με το περιεχόμενό του.

Για το Gameplay του ισχύουν τα ακόλουθα: Χειριζόμαστε τους χαρακτήρες μας από την οπτική του τρίτου προσώπου. Ο χειρισμός γίνεται με το ποντίκι και είναι απλούστατος. Στο κυρίως μενού του παιχνιδιού συναντάμε τις γνωστές πλέον επιλογές. Ρυθμίσεις, νέο παιχνίδι, φόρτωση παλιότερης θέσης, συνέχισης από το σημείο που σταματήσαμε, έξοδο στα windows. Οι ίδιες επιλογές υπάρχουν και στην άνω δεξιά γωνία της οθόνης που παίζουμε όταν μετακινήσουμε το ποντίκι εκεί. Στο ίδιο σημείο βρίσκεται και το σημειωματάριο του χαρακτήρα μας, ο οποίος καταγράφει όλες τις σημαντικές πληροφορίες που συλλέγει. Επίσης υπάρχει ένδειξη για hot spots καθώς και hint system για όποιους συναντούν δυσκολίες στην επίλυση καταστάσεων. Επιπλέον το παιχνίδι διαθέτει σύστημα πόντων, όπως γινόταν στα παλιά παιχνίδια της Sierra on Line. Όσο λιγότερο χρησιμοποιούμε το hint system τόσο ψηλότερη η βαθμολογία. Αν μετακινήσουμε το ποντίκι στο κάτω μέρος της οθόνης εμφανίζεται το inventory με τα αντικείμενα που συλλέγει ο χαρακτήρας μας κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού είναι εκπληκτική και αυτό οφείλεται στην πολύ καλή υλοποίηση του όλου εγχειρήματος από τους δημιουργούς της King Art Games, με αποτέλεσμα να μας θυμίζει έντονα ταινία της Άγκαθα Κρίστι. Μιας και την αναφέραμε, να τονίσουμε στο σημείο αυτό, πως η ξακουστή συγγραφέας μυθιστορημάτων με ανάλογο περιεχόμενο παρουσιάζεται συχνά μέσα στο παιχνίδι αφού σαν επιβάτης που βρίσκεται σε διακοπές, ακολουθεί το ίδιο ακριβώς ταξίδι που ακολουθούν ο Legrand και ο Zellner συνοδεύοντας το πολύτιμο πετράδι στην Αίγυπτο. Στο παιχνίδι η Άγκαθα Κρίστι μας παρουσιάζεται με το όνομα Clarissa Westmacott (το όνομα Westmacott το είχε χρησιμοποιήσει ως ψευδώνυμο και στην πραγματικότητα ενώ το Clarissa ήταν τμήμα του πλήρους ονόματός της).

Το παιχνίδι έχει ικανοποιητική διάρκεια, γύρω στις 11-12 ώρες, κάτι που για να γίνει αισθητό πρέπει να παίξουμε και τα 3 κεφάλαια συνεχόμενα. Το πρώτο κεφάλαιο είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια αλλά αν δει κανείς το παιχνίδι συνολικά μπορεί να αντιληφθεί πως η δράση είναι ικανοποιητικά κατανεμημένη χωρίς αισθητά σεναριακά κενά. Οι γρίφοι του ποικίλουν, και είναι οι κλασσικοί που συναντούμε σε κάθε καλό adventure τρίτου προσώπου. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολοι, αλλά αυτό δεν μας προβληματίζει καθόλου: Η φιλοσοφία των δημιουργών δεν ήταν να φτιάξουν ένα παιχνίδι που να βασίζεται στο επίπεδο δυσκολίας των γρίφων του αλλά στην ικανοποιητική υλοποίηση του σεναρίου του και της ατμόσφαιράς του. Και πράγματι το επιτυγχάνουν αυτό άψογα, καθώς το παιχνίδι δεν χάνει το ενδιαφέρον του σε κανένα απολύτως σημείο, ακολουθεί πιστά το σενάριό του χωρίς παρεκκλίσεις, εμβαθύνει στην προσωπικότητα των χαρακτήρων, διαθέτει κινηματογραφική εισαγωγή και επίλογο και σεναριακές ανατροπές, όπως σε μια ανάλογου περιεχομένου καλογυρισμένη ταινία. Παράλληλα, χάρη στη διάρκεια του παιχνιδιού, του πλήθους των χαρακτήρων και του συνεχούς μυστηρίου τα tasks που πρέπει να εκπληρωθούν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού είναι πολλά αφού διάφορες περίπλοκες καταστάσεις αναζητούν απαντήσεις. Υπάρχουν ατελείωτες θέσεις για σώσιμο.

Το μόνο αρνητικό στοιχείο του παιχνιδιού, χωρίς να μας χαλάει την άκρως θετική εντύπωση είναι κάποια μικρά “φάλτσα” στον χειρισμό αφού ο χαρακτήρας μερικές φορές χρειάζεται υπόδειξη απόλυτης ακριβείας για να πάει στο σημείο που θέλουμε ή να αλλάξει οθόνη, ενώ σε άλλα σημεία (ευτυχώς όχι πολλά) “κολλάει” και κινείται στο ίδιο σημείο συνεχόμενα, κάτι που ευτυχώς ξεπερνιέται. Είναι τόσο ενδιαφέρον και καλοφτιαγμένο σε όλες του σχεδόν τις πτυχές που ισχύει ότι και για τις καλές ταινίες που αν τις δεις μια φορά τις ξαναβλέπεις. Έτσι και το The Raven παίζεται ευχάριστα πάνω από μια φορά.

Συνοψίζοντας μπορούμε να πούμε πως το The Raven δικαιώνει την φήμη της King Art Games, ως πρωτοπόρου δημιουργών αξιόλογων Adventure Games, συνεχίζοντας έτσι την παράδοση των γερμανικών εταιρειών. Πρόκειται για ένα καλοφτιαγμένο Adventure που καταφέρνει με τον καλύτερο τρόπο να μετουσιώσει μια νουβέλα επιπέδου Άγκαθα Κρίστι σε παιχνίδι αξιώσεων. Παίκτες που τους αρέσουν τα adventures με τον Sherlock Holmes, τον Ηρακλή Πουαρό, αλλά και και εκείνα της Telltale games, θα το λατρέψουν. Οι υπόλοιποι ας το παίξουν και δεν θα χάσουν!