Homesick

"If only things were different..."

O Barrett Meeker είναι φίλος των παλιών καλών adventure games, όπως τα Monkey Island και The Dig, και ανέκαθεν ονειρευόταν να δημιουργήσει τη δική του περιπέτεια. Ο δημιουργός πιστεύει πως τα games αποτελούν μια μορφή τέχνης μέσω της οποίας θα μπορούσε να παρουσιάσει στους παίχτες ατμοσφαιρικούς κόσμους και βαθιές σκέψεις που έχει στο μυαλό του. Μοναδική συνεργάτης του, η Morgan Wyenn, υπεύθυνη επικοινωνίας και μάλλον "φωνή της συνείδησής του" μιας και εργάζεται σε μη-κερδοσκοπική περιβαλλοντική οργάνωση που αγωνίζεται να καθαρίσει το μολυσμένο αέρα που αναπνέουμε. Το δημιούργημά τους; Σίγουρα αξιόλογο, με αναπάντεχες εκπλήξεις και όμορφη ατμόσφαιρα. Αλλά και με κάποια προβληματάκια...

Σενάριο

Ανοίγουμε τα μάτια, έχουμε μόλις ξυπνήσει. Όχι, όμως, από έναν απλό βραδινό ύπνο κατά πώς φαίνεται. Τα πάντα γύρω μας είναι ρημαγμένα, εγκαταλελειμμένα, γκρίζα. Από τα σπασμένα παράθυρα χύνεται άφθονο το φως του ήλιου, μας τυφλώνει. Το αποφεύγουμε και κινούμαστε μόνο στις σκιές, εκεί όπου δεν υπάρχει απευθείας φως, εκεί όπου δεν πονάνε τα μάτια μας. Δε θυμόμαστε τίποτα. Δεν ξέρουμε πού είμαστε ή γιατί. Τι συνέβη κι έχουν καταστραφεί όλα; Και γιατί νοιώθουμε οικεία σ’ αυτόν τον δυσοίωνα γαλήνιο τόπο;

(στον γκρίζο και νεκρό κόσμο γύρω μας μπλε λουλούδια ανθίζουν, υπονοώντας πως υπάρχει ακόμη ελπίδα και ζωή)

Η ηρεμία και το φως της μέρας χάνονται όταν ξαπλώνουμε και κλείνουμε τα μάτια μας. Το περιβάλλον γύρω μας αλλάζει και ξυπνάμε μέσα στον εφιάλτη μας. Έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη που μας στοιχειώνει: σκοτεινό και αφιλόξενο τώρα το κτήριο παραδίδεται σιγά-σιγά στο σκοτάδι που καταπίνει τα πάντα γύρω μας. Το τσεκούρι που κρατάμε στο χέρι, μας βοηθά να σπάμε πόρτες και φράγματα. Το σκοτάδι, όμως, πάντοτε νικά. Κι εμείς ξυπνάμε πάλι στο νεκρικά γαλήνιο και γνώριμα γκρίζο οίκημα. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πώς συνδέονται με το παρελθόν μας;

Η ιστορία του Homesick ξετυλίγεται σιγά-σιγά (ενίοτε κουραστικά αργά) όσο προχωράμε στις ερειπωμένες εγκαταστάσεις, λύνουμε γρίφους και αποκωδικοποιούμε κείμενα, βρίσκουμε στοιχεία και ξεκλειδώνουμε νέες περιοχές. Όλα γύρω μας υπονοούν πως εδώ ζούσαν κάποτε κι άλλοι άνθρωποι: άντρες, γυναίκες, παιδιά. Μα δεν υπάρχει πλέον κανείς τους. Τώρα, απομένουν μόνο κάποια προσωπικά αντικείμενά τους που μαρτυρούν πως κάποτε βρέθηκαν εδώ, πως κάποτε ζούσαν εδώ. Άραγε κρύβουν αυτά τα αντικείμενα τη λύση του μυστηρίου; Άραγε κάποιο από αυτά θα αποκαλύψει το παρελθόν και θα μας λύσει τις απορίες;

Η αργή αποκάλυψη της ιστορίας και η απόλυτη έλλειψη στοιχείων στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού ενδέχεται να σας κουράσουν αρχικά, καθώς δε θα έχετε κανένα απολύτως κίνητρο για να προχωρήσετε παρακάτω. Τίποτα δε θα σας παρακινεί να αναζητήσετε απαντήσεις και τίποτα δε θα σας εξάπτει την περιέργεια ή/και τη φαντασία. Ωστόσο, αξίζει να προχωρήσετε έως ότου φτάσετε σε ένα σημείο όπου όλα θα αποκτήσουν νόημα, όπου θα ανακαλύψετε επιτέλους την ιστορία ανθρώπων που έφυγαν οικονομικοί μετανάστες, ανθρώπων που αγωνίστηκαν ενάντια σε πολιτικά και άλλα συμφέροντα με κίνδυνο της ζωής τους, ανθρώπων που τους έλειπε το σπίτι και η οικογένειά τους.

(οι γρίφοι του παιχνιδιού παρουσιάζουν πραγματικό ενδιαφέρον)

Gameplay

Ξεκινάμε εξερευνώντας το χώρο γύρω μας και αναζητώντας τρόπους να αποκτήσουμε πρόσβαση σε περισσότερους χώρους του κτηρίου, οι οποίοι ελπίζουμε να περιέχουν πολύτιμα στοιχεία ή αντικείμενα που θα μας βοηθήσουν να αποκαλύψουμε την ιστορία των εγκαταστάσεων, αλλά και του ίδιου του ήρωα. Ωστόσο, δεν πρόκειται για walking simulator, όπως πιθανά βιάστηκαν κάποιοι να σκεφτούν. Παρότι θα μπορούσαμε να πούμε πως γενικά βαδίζει στα χνάρια των Gone Home και Dear Esther, τελικά το Homesick προσφέρει μικρότερο κίνητρο για να εξερευνήσουμε τον κόσμο του και να προχωρήσουμε την ιστορία, αλλά παράλληλα προσφέρει και σαφώς πιο καλοσχεδιασμένους και απαιτητικούς γρίφους.

Ορισμένοι γρίφοι είναι απλοί και απολύτως ξεκάθαροι. Τα hotspots είναι λίγα και ξεχωρίζουν επαρκώς, ενώ τα αντικείμενα που θα χρησιμοποιήσουμε επάνω τους δε θα μας προβληματίσουν καθόλου: το κλειδί πάει στην κλειδωμένη πόρτα, ο κουβάς γεμίζει στη μπανιέρα με το νερό. Επιπρόσθετα, τα αντικείμενα που έχουμε στο inventory είναι πάντοτε λίγα και δε θα χρειαστεί να προσπαθήσετε να βρείτε το κατάλληλο με trial-and-error μεθόδους. Υπάρχουν, επίσης, ορισμένοι γρίφοι που είναι λίγο πιο σύνθετοι και συνδυάζουν τον κόσμο του "ξύπνιου" με εκείνον του "εφιάλτη." Ενδεικτικά, να αναφέρουμε πως στον εφιάλτη μπορούμε να κινηθούμε μόνο όπου υπάρχουν αναμμένα φώτα· δεν μπορούμε, όμως, να ανάψουμε τώρα τα φώτα καθώς δεν μπορούμε γενικά να αλληλεπιδράσουμε με τα αντικείμενα στο χώρο κατά τη διάρκεια του εφιάλτη. Μπορούμε, όμως, όταν είμαστε ξύπνιοι. Πρέπει, λοιπόν, να προνοήσουμε για τη διαδρομή που θα ακολουθήσουμε προτού πέσουμε για ύπνο.

Τέλος, υπάρχει ένας πραγματικά καταπληκτικός γρίφος αποκρυπτογράφησης που απαιτεί προσοχή, επιμονή και παρατηρητικότητα για να λυθεί, μιας και ξεδιπλώνει την ιστορία και αποκαλύπτει μεμιάς όλα τα μυστικά της. Πρόκειται αναμφίβολα για το highlight του Homesick, ενώ θα τολμούσαμε επιπλέον να πούμε πως είναι ίσως ο ωραιότερος γρίφος του είδους που έχουμε συναντήσει έως σήμερα. Μόνο και μόνο για να τον λύσετε, θεωρούμε πως αξίζει να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο παιχνίδι –ναι, είναι τόσο καλός!

(όταν ξυπνάμε στον εφιάλτη μας, το σκοτάδι προσπαθεί να μας καταπιεί)

Γραφικά / Διάλογοι-Ήχος

Πανέμορφο αισθητικά, το Homesick μας βυθίζει μέσα από οπτική πρώτου προσώπου σε ένα λεπτομερή και καλοσχεδιασμένο 3D κόσμο, στον οποίο κυριαρχεί η αντίθεση μεταξύ ζωής και θανάτου. Το σαπισμένο γκρίζο που βλέπουμε παντού στο κτήριο και τα έπιπλα κάνει αντίθεση με το έντονο μπλε των λουλουδιών και το πράσινο του γρασιδιού που πεισματικά ανθίζουν μέσα από το τσιμέντο. Οι σκιές και το σκοτάδι έρχονται σε αντίθεση με τις αχτίδες του ήλιου που ξεχύνονται από τα σπασμένα παράθυρα και τις μπαλκονόπορτες. Η αργή και μοναχική περιήγησή μας στο χώρο κατά τη διάρκεια της ημέρας έρχεται σε αντίθεση με τον αγχώδη και αεικίνητο ρυθμό που ακολουθούμε κατά τη διάρκεια του εφιάλτη. Κάθε γιν του παιχνιδιού διαθέτει το γιανγκ του, και όλα μαζί συνθέτουν ένα πανέμορφο αισθητικά αποτέλεσμα.

Ούτε στον ηχητικό τομέα υστερεί το παιχνίδι, κάθε άλλο. Η περιβαλλοντική ησυχία, παχιά σα νεκρική σιγή, καθώς και μια διακριτική ορχηστρική μουσική που λειτουργεί ως χαλί, μας συνοδεύουν σε ολόκληρη την περιπέτεια και μας βυθίζουν σε έναν ατμοσφαιρικό και μοναχικό κόσμο. Έναν κόσμο που παρότι δείχνει νεκρός, κρύβει σε γωνιές και χαραμάδες ψήγματα ελπίδας και ζωής· αρκεί να καταφέρουμε να τα βρούμε.

Συμπεράσματα

Δυστυχώς, οι πανέμορφοι γρίφοι του παιχνιδιού δεν επαρκούν για να μας κερδίσει ολοκληρωτικά, καθώς παρατηρείται αδυναμία στην αφήγησή του, ή μάλλον στο ρυθμό αυτής. Εάν σε αυτό συνυπολογίσουμε πως η συνολική διάρκεια δεν ξεπερνά (αν εξαντλήσετε ΟΛΑ όσα έχετε να κάνετε!) τη μία-μιάμιση ώρα, αλλά και το γεγονός ότι το κόστος του (γύρω στα 15€) παραμένει δυσανάλογα υψηλό, τότε μάλλον καταλαβαίνετε πως το Homesick δε δρέπει δάφνες. Παρόλα αυτά, πρέπει να θυμόμαστε πως αποτελεί την πρώτη προσπάθεια ενός μόνο ανθρώπου και ως δείγμα σίγουρα είναι ελπιδοφόρο για τα μελλοντικά εγχειρήματά του.