Tex Murphy - Overseer

Το Tex Murphy: Overseer είναι μια πονεμένη ιστορία. Νομίζω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να πει τη γνώμη του για το παιχνίδι και να μην πει ένα μεγάλο "ναι μεν αλλά…". Το παιχνίδι κυκλοφόρησε το 1998, είναι το πέμπτο adventure της σειράς, το τρίτο Full Motion Video και ένα μεγάλο "γιατί;". Σαν παιχνίδι έχει έντιμες προθέσεις, το αποτέλεσμα όμως δεν είναι αυτό που μας είχαν συνηθίσει οι Jones και Conners. Ο χρόνος όμως τα φέρνει έτσι που σήμερα του αξίζει άλλη μια ευκαιρία.

Παρελθόν που κανείς δεν θέλει να θυμάται

Θα ξεκινήσω κάπως ανάποδα και αντί να παρουσιάσω το παιχνίδι αυτό καθ’ αυτό, θα πάμε να δούμε τα γεγονότα που οδήγησαν στην παραγωγή του Overseer καθώς είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το τελικό αποτέλεσμα. Το 1996 ο Tex είναι πλέον ο απόλυτος ήρωας των FMV adventures και η Access μια αναγνωρισμένη εταιρεία που μπορεί να κάνει συμφωνίες με κολοσσούς όπως η Intel. Η εταιρία είχε ήδη ξεκινήσει τις ετοιμασίες για την επόμενη συνέχεια του Tex, ονόματι Trance. Όχι δεν έγραψα κάτι λάθος, το Overseer δεν ήταν κάτι που ο Jones και ο Conners είχαν στο μυαλό τους, η Intel όμως ήθελε κάτι έτοιμο σε σύντομο χρονικό διάστημα που να κυκλοφορήσει μαζί με το καινούργιο της τότε hardware και να αναδεικνύει τις δυνατότητές του. Έτσι αποφάσισαν να αφήσουν τα σχέδια για το Trance στην άκρη και "ξέθαψαν" το έτοιμο σενάριο της πρώτης περιπέτειας του Tex, το Mean Streets του 1989. Ένα mini-review του παιχνιδιού μπορείτε να διαβάσετε εδώ. 

Αρχικά λοιπόν, το Overseer προοριζόταν σαν ένα παιχνίδι-διαφήμιση τόσο για την Intel όσο και την ίδια την Access. Κατά τη διάρκεια όμως της δημιουργίας του η Intel έσπασε την συμφωνία και η Access αποφάσισε από να πάει χαμένη τόση δουλειά, να κυκλοφορήσει το παιχνίδι μόνη της.

(Αχ βρε Tex να ήξερες πού μπλέκεις…)

Στην πρώτη του περιπέτεια, ο Tex προσλαμβάνεται από την Sylvia Linsky να διαλευκάνει αν ο θάνατος του πατέρα της και επιστήμονα Carl είναι όντως αυτοκτονία, όπως πιστεύει η αστυνομία, ή φόνος. Αυτό που έμοιαζε υπόθεση ρουτίνας, εξελίσσεται (όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει ο Tex) στην αποκάλυψη μιας μεγάλης συνομωσίας που θα του δώσει ένα σκληρό μάθημα τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο καθώς θα τα βάλει με δυνάμεις πάνω από αυτόν και ηθικά διλλήματα που έχουν να κάνουν με την ελευθερία του ατόμου.

Ο σκοπός των Jones και Conners δεν ήταν να δώσουν στο κοινό ένα στείρο remake και η αλήθεια είναι ότι το μόνο που χρησιμοποίησαν από το Mean Streets ήταν το σενάριο. Όλα τα υπόλοιπα δεν θυμίζουν σε τίποτα το παιχνίδι του ’89. Μάλιστα ο Conners αποφάσισε να κάνει ένα τρικ για να προσαρμόσει την ιστορία στην μυθολογία του Tex όπως αυτός την εξέλιξε με το Under a Killing Moon (ο Conners δεν έχει εμπλακεί στα δυο πρώτα Tex). Έτσι βρισκόμαστε στο 2043. Έξι χρόνια μετά την πρώτη υπόθεση του Tex και μερικούς μήνες μετά τα γεγονότα του Pandora Directive. Ο Tex (επιτέλους!) τα έχει βρει με την Chelsee Bando και παρ’ όλο που τα πάνε μια χαρά, φαίνεται να διστάζει να κάνει το επόμενο βήμα. Η Chelsee θέλοντας να κάνει τον αγαπημένο της να ξεφύγει απ’ το παρελθόν, προσπαθεί να τον φέρει αντιμέτωπο με τους φόβους του. Μοιραία η κουβέντα τους θα περιστραφεί γύρω από την Sylvia, όπου ο Tex παντρεύτηκε μετά το πέρας της πρώτης του υπόθεσης, και πως του έκανε το βίο αβίωτο.

Μέσα από το Overseer έχουμε λοιπόν την ευκαιρία (;) να δούμε τον Tex πως ήταν πριν καταντήσει το ρεμάλι που είδαμε στις παλιότερες περιπέτειες του και ποιοι οι λόγοι που τον οδήγησαν εκεί. Αν περιμένετε να δείτε έναν Murphy όπως στα παλιότερα adventures… ξεχάστε το. Εδώ ο φίλος μας είναι με μια λέξη… φλώρος. Μαύρο παλτό, το μαλλί χτενισμένο, πάντα προσηλωμένος στο καθήκον, δεν πίνει, δεν καπνίζει... οποία κατάντια.

Χωρίς να ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον, ο Jones αποφάσισε (όπως ο ίδιος έχει πει) να φτιάξουν ένα φινάλε που να ανοίξει την όρεξη για την συνέχεια. Έτσι το Overseer τελειώνει με ένα από τα μακροβιότερα cliffhangers στην ιστορία του gaming και ακόμα θα κράταγε αν δεν είχαμε τις ευχάριστες εξελίξεις του kickstarter. Οι κακές πωλήσεις όμως τότε και η απαξίωση των adventures από τη βιομηχανία στα τέλη του ’90 οδήγησαν στο μαρασμό της Access και στην επ’ αόριστον αναβολή του επόμενου Tex.

(πάνω στο γραφείο υπάρχει: μεταλλικό νερό, γλειφιτζούρια και το βιβλίο κανόνων των P.I… ανατρίχιασα…)

Όποιος βιάζεται σκοντάφτει.

Όπως έχετε καταλάβει από παραπάνω, το Overseer στηρίχτηκε στην κατασκευή μιας καινούργιας, ισχυρής, για την εποχή, μηχανής που αποδίδει λεπτομερή 3D περιβάλλοντα και ελεύθερη κίνηση μέσα σε αυτά. Πράγματι τα γραφικά του Overseer από την πρώτη στιγμή δείχνουν να μην έχουν σχέση με εκείνα που είχε το Pandora δυο χρόνια πριν αλλά και από την άλλη δεν είναι εκείνα που θα σε αφήσουν (για την εποχή πάλι) με το στόμα ανοικτό. Δεν είναι άσχημα, πιστεύω όμως ότι οι χώροι θα μπορούσαν να έχουν περισσότερες λεπτομέρειες δείγμα της βιασύνης που επικράτησε κατά τη δημιουργία του παιχνιδιού.

Σε μια εποχή όπου πολλοί δεν ήξεραν ακόμα τι σημαίνει, η Access κάνει ακόμη μια φορά το βήμα παραπάνω και προσφέρει το Overseer σε DVD. Βέβαια γνωρίζοντας ότι πολλοί λίγοι χρήστες θα είχαν τη δυνατότητα για DVD-player, φρόντισε να συμπεριλάβει στη συσκευασία και τη CD-ROM έκδοση. Πέντε τον αριθμό, ένα λιγότερο από το Pandora… είπαμε, βιασύνη. Η διαφορά των δυο εκδόσεων έγκειται στην ποιότητα των βίντεο, όπου σε αυτή του DVD είναι σαφώς ανώτερη και φυσικά στην εναλλαγή των δίσκων.

Οι βιντεοσκοπημένες σκηνές είναι αρκετά καλές και σίγουρα στέκονται πάνω από το μέσο όρο των FMV adventures αλλά και πάλι… σε αρκετές περιπτώσεις τους λείπει η ψυχή και όποιο νουάρ στοιχείο μας είχε συνηθίσει ο Tex στα προηγούμενα adventures εξαφανίζεται μετά την εισαγωγή. Η σκηνοθεσία έγινε από τον Adrian Carr και είναι πολύ καλή δείχνοντας πόσο είχε εξελιχτεί το είδος μέχρι τότε. Από το cast ξεχωρίζουν οι Michael York στο ρόλο του μεγιστάνα J. Saint Gideon, η Rebecca Broussard στο ρόλο της (απαραίτητης) fame fatale, Sylvia και o Henry Darrow στο ρόλο του Sonny Fletcher, ενός "τελειωμένου" ντετέκτιβ που θα ταρακουνήσει αρκετά τα πιστεύω του Tex. Παρόλο που το Overseer έχει ένα από τα πιο αξιόλογα cast ηθοποιών σε FMV adventure, στον παίχτη δίνεται έντονα η εντύπωση ότι οι περισσότεροι είδαν τη δουλειά αυτή σαν μια καλή αρπαχτή παρά σαν μια ενδιαφέρουσα ευκαιρία. Υπερβολικές ερμηνείες που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν ξέχασαν να παίζουν. Ώρες-ώρες ο Jones δείχνει είναι καλύτερος ηθοποιός.

(Ο Tex "ανακρίνει" τον J. Saint Gideon - Michael York. Το σημειωματάριο δεξιά
έχει τα πεδία που ενδιαφέρουν τον σκληροτράχηλο -λέμε τώρα- P.I.)

Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα του Overseer δεν ήταν ούτε τα μέτρια γραφικά, ούτε η μέτρια ηθοποιία αλλά τα αμέτρητα bugs που είχε το παιχνίδι όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Η μηχανή εκτός των μεγάλων της απαιτήσεων, αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα συμβατότητας με αποτέλεσμα σε μερικούς υπολογιστές να "κρασάρει" κάθε δέκα λεπτά (προσωπική εμπειρία). Η DVD έκδοση έδειχνε να μην θέλει να τρέξει και πολλοί έμειναν με τον καημό. Γενικά το να τρέξει ομαλά το παιχνίδι αποτελούσε άθλο με αποτέλεσμα το σύνολο των κριτικών να επικεντρωθεί (όχι άδικα) στον τομέα αυτό. Σήμερα το Overseer πωλείται από γνωστό ψηφιακό κατάστημα που δεν ξέρω τι έκανε αλλά το φρόντισε με τέτοιο τρόπο που εξάλειψε σχεδόν κάθε του τεχνικό πρόβλημα. Το δοκίμασα σε τρία διαφορετικά συστήματα και όλα πήγαν ρολόι. Μια φορά μόνο με "πέταξε" στο desktop. Το παιχνίδι λοιπόν περνά μια δεύτερη νιότη και είναι μια καλή ευκαιρία τόσο οι παλιοί παίχτες να το παίξουν ξανά και να το ευχαριστηθούν όσο και οι νέοι να το δουν όπως πραγματικά του αξίζει.

Στον ηχητικό τομέα τα πράγματα βρίσκονται στα γνωστά επίπεδα που μας έχει συνηθίσει η σειρά. Εξαιρετικά καθαρός Dolby ήχος, καλά ηχητικά εφέ και ο Jones ακόμα μια φορά ανατριχιαστικός με την απίστευτη χροιά της φωνής του. Η μουσική έχει δυο-τρία όμορφα και μελαγχολικά jazz κομμάτια τα οποία όμως θα ακούσετε σε συγκεκριμένα σημεία του παιχνιδιού. Ο γενικός τόνος αποτελείται από αργόσυρτα ορχηστρικά κομμάτια που χωρίς να είναι άσχημα, δεν προκαλούν κάποια ιδιαίτερη εντύπωση. Υπέροχο είναι το τραγούδι "Trying to Try" που έγραψε ο μεγάλος Richie Havens ειδικά για το παιχνίδι και ακούγεται στους τίτλους τέλους.

Χειρισμός και γρίφοι

Μεγάλες αλλαγές έγιναν στον χειρισμό του παιχνιδιού και ιδιαίτερα στο interface. Πλέον η κεντρική οθόνη καταλαμβάνει συνεχώς όλο το χώρο και τα μενού είναι κρυμμένα στα πλαϊνά. Εμφανίζονται μόνο όταν ο κέρσορας μετακινηθεί στην αντίστοιχη περιοχή. Πάνω βρίσκεται το μενού (Save, Load, Exit κτλ), δεξιά το inventory όπου μπορούμε απ’ ευθείας να δούμε και να συνδυάσουμε τα αντικείμενα και αριστερά βρίσκεται ένα μενού με τις τοποθεσίες που μπορούμε να επισκεφθούμε. Πατώντας στο αντίστοιχο εικονίδιο πηγαίνουμε αμέσως χωρίς να χρειαστεί να πάμε στην "άκρη" της κάθε περιοχής. Κάθε φορά που περνάμε από ένα hotspot, ο κέρσορας γίνεται σταυρός και κλικάροντας εμφανίζονται εικονίδια ανάλογα με τις ενέργειες που μπορούμε να εκτελέσουμε. Αν και ο χειρισμός παραμένει κάπως δύσχρηστος, είναι καλύτερος των προηγούμενων παιχνιδιών αφού πλέον μπορούμε να αλληλεπιδρούμε με το περιβάλλον ενώ κινούμαστε ενώ έχουμε τη δυνατότητα πλήρους παραμετροποίησης των πλήκτρων που θέλουμε να χρησιμοποιούμε.

Καιρός να περάσουμε και στον ποιον νευραλγικό τομέα ενός adventure, το gameplay. Στο Overseer θα συναντήσουμε ό,τι επιθυμούμε από ένα Tex Murphy… πετσοκομμένο. Υπάρχουν αρκετές και διαφορετικές τοποθεσίες για εξερεύνηση, πολλοί γρίφοι και γενικά η μοναδική αίσθηση που μας προσφέρει ένα παιχνίδι με ήρωα τον Tex είναι εδώ, αυτό που λείπει είναι εκείνη η "επικότητα" που χαρακτήριζε τους προηγούμενους τίτλους. Και μόνο τη διάρκεια να δεις στενοχωριέσαι. Αν δεν κολλήσετε κάπου σοβαρά, δεν θα κάνετε πάνω από δέκα ώρες να τερματίσετε το παιχνίδι.

Ξεχάστε επίσης τα εναλλακτικά "μονοπάτια" και φινάλε. Εδώ όλα είναι απολύτως γραμμικά. Υπάρχει δυνατότητα για το ύφος που απαντά ο Murphy σε κάποιο διάλογο αλλά αυτό έγινε για τα μάτια του κόσμου καθώς δεν επηρεάζει… απολύτως τίποτα πέρα από κάποιον πόντους που θα πάρουμε αν κάνουμε τη "σωστή" επιλογή και όπου σωστή βάλτε, την πιο "σοβαρή-ξενέρωτη" απάντηση (μα που κατάντησες Tex;).

(Ο Tex θα ταξιδέψει ακόμα μια φορά σε διάφορα περίεργα μέρη)

Γενικά το ύφος του gameplay έχει ως εξής: συνομιλούμε με κάποιον, μαθαίνουμε για μια τοποθεσία ή στοιχείο, εξερευνούμε την τοποθεσία, λύνουμε κάποιους γρίφους, ανακαλύπτουμε το επόμενο στοιχείο κ.ο.κ. Ακόμα όμως και μέσα σε αυτή τη γραμμικότητα, οι Jones και Connors, δείχνουν πόσο μάστορες είναι στο να φτιάχνουν ένα adventure που έχει ρυθμό και συνεχώς σου κρατά το ενδιαφέρον για το τι θα συναντήσεις παρακάτω.

Όσο αφορά τους γρίφους, είναι εύκολης και μέτριας δυσκολίας εκτός από 4-5 που είναι αρκετά πιο δύσκολοι και είναι στρατηγικά τοποθετημένοι να απέχουν χρονικά μεταξύ τους ώστε να μην προκαλείται κορεσμός. Υπάρχει ένας μουσικός γρίφος θεωρώ αρκετά δύσκολος για το μέσο αυτί ενώ δεν τιμούν το παιχνίδι οι τόσοι αναγραμματισμοί και ας ήταν βασικό στοιχείο και του πρώτου παιχνιδιού. Αντίθετα θεωρώ το γρίφο με το σημείωμα, αν και το δυσκολότερο μια από τις μεγάλες εμπνεύσεις του Overseer. Είναι από εκείνους τους γρίφους που όταν καταφέρνεις να τους λύσεις πανηγυρίζεις σαν να είσαι στο γήπεδο. Κλασικά υπάρχουν δυο επίπεδα δυσκολίας με το πιο εύκολο να παρέχει τη δυνατότητα hints.

Δεν παύει να είναι ένα Tex Murphy adventure

Το Overseer μπορεί ο καθένας να το δει από τρεις σκοπιές. Αν το δούμε συνολικά σαν adventure, είναι ένα παιχνίδι πάνω του μετρίου. Αν το δούμε σαν ένα FMV adventure τότε μιλάμε για ένα παιχνίδι που άνετα μπαίνει στην πρώτη δεκάδα έστω και στις τελευταίες θέσεις. Και τέλος αν αυτό είναι το αποτέλεσμα που βιαστικά και πρόχειρα έφτιαξε το επιτελείο της Access τότε φανταστείτε πόσο εξωφρενικά τέλεια είναι τα προηγούμενα Tex. Όπως και να έχει το Overseer είναι ένα παιχνίδι που κάθε adventurer που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να παίξει και τώρα που επιτέλους θα δούμε και τη συνέχεια και τα τεχνικά προβλήματα ξεπεράστηκαν δεν μένουν πολλές αφορμές να μην το κάνετε. Προσέξτε μόνο να μην είναι το πρώτο Tex Murphy που θα παίξετε.