White Night

"Some nights are just pitch black, without stars and without sleep."

Στους ανθρώπους με πηγαίο ταλέντο αρκούν λίγα λεπτά για να παρασύρουν το μυαλό μας και να μας βυθίσουν σε έναν κόσμο μακριά από αυτόν όπου βρίσκεται το σώμα μας. Λίγα μόνο λεπτά χρειάστηκε και η ανεξάρτητη ομάδα ανάπτυξης OSome Studio από τη Γαλλία για να μας ταξιδέψει με το ντεμπούτο της σε έναν κόσμο παλιό και ασπρόμαυρο, απόλυτα νουάρ, με νότες τζαζ σε κάθε μας βήμα, με αχτίδες φωτός από τη Σελήνη να χαϊδεύουν το μαύρο πέπλο της νύχτας, αλλά και με τον τρόμο να ελλοχεύει σε κάθε σκοτεινή γωνιά. Φόρος τιμής στα old-school survival / horror adventures και κλασσικά νουάρ, το White Night μας προσκαλεί σε μια περιπέτεια διαφορετική.

Σενάριο

Βοστόνη, δεκαετία του '30. Η παγκόσμια Οικονομική Ύφεση σαρώνει τα πάντα στο διάβα της σαν τσουνάμι: σπίτια, περιουσίες, ανθρώπους. Η μιζέρια, η πείνα και η απόγνωση έχουν γίνει απρόσκλητες ερωμένες αντρών και γυναικών στην άλλοτε ευτυχισμένη πολιτεία της Αμερικής. Τώρα, όλοι παλεύουν να επιβιώσουν, να διατηρήσουν τα λογικά τους, να σώσουν την οικογένειά τους. Σε αυτό τον κόσμο εξελίσσεται (μα επουδενί δεν εστιάζει) και η ιστορία του ήρωά μας, ενός ήρωα ασπρόμαυρου, που φορά φεδόρα, πίνει, καπνίζει, ακούει τζαζ, και ασφαλώς σκέφτεται διακαώς μια αιθέρια femme fatale.

Το μπαρ κλείνει όπου να 'ναι· άλλη μια μέρα πιοτού φτάνει στο τέλος της. Ο ήρωάς μας ανάβει ένα τελευταίο τσιγάρο, τραβά δυο τζούρες, κι έπειτα μπαίνει στο αυτοκίνητό του και οδηγεί σε ένα σκοτεινό επαρχιακό δρόμο. Κάπου στη διαδρομή κάτι πετάγεται μπροστά του, ένα κορίτσι; Προσπαθεί να την αποφύγει, ρίχνει το αυτοκίνητο σε ένα δέντρο αριστερά, κοντά σε μια μεγάλη, παλιά έπαυλη. Έχει χτυπήσει, ένας πόνος φριχτός σουβλίζει τα πλευρά του. Τρύπησε κάποιο ζωτικό όργανο; Πεθαίνει; Και το κορίτσι... πού είναι το κορίτσι; Είναι χτυπημένη; Είναι νεκρή; Δεν τη βρίσκει.

(οι ισχυρές πηγές φωτός θέλουν προσπάθεια για να ζωντανέψουν)

Πονάει, ο πόνος τού τρυπάει τα σωθικά, του θολώνει τη σκέψη. Πρέπει να βρει επειγόντως βοήθεια, έναν άνθρωπο, ένα τηλέφωνο, κάτι. Πηγαίνει προς την έπαυλη, ίσως είναι τυχερός. Ίσως και όχι· μια παλιά πινακίδα "πωλείται" έξω από την είσοδο μάλλον δεν είναι καλός οιωνός. Μα δεν έχει άλλη επιλογή, χρειάζεται βοήθεια και μόνο εκεί έχει πιθανότητα να τη βρει αυτή τη στιγμή. Κουτσαίνοντας και ασθμαίνοντας φτάνει στην είσοδο, ανοίγει την πόρτα και ξάφνου τον χτυπά σα σφαλιάρα η μυρωδιά του φόβου. Κάτι συνέβη εδώ μέσα. Κάτι ακόμη ελλοχεύει. Βλέπει μπροστά του ένα τηλέφωνο, προχωρά προς αυτό, καλεί για βοήθεια. Και τότε κάποιος ακούγεται να μιλά στο τηλέφωνο, σαν εκείνος να έχει καλέσει εμάς, ζητά βοήθεια. Και η πόρτα πίσω μας κλείνει βαριά, μας κλειδώνει μες στην έπαυλη, μας φυλακίζει στο πυκνό σκοτάδι όπου κρύβονται θανάσιμες σκιές, μα κι ο έρωτας.

Gameplay

Το σκοτάδι έχει καταπιεί τα πάντα και πρωταρχικός σκοπός μας είναι πάντοτε να βλέπουμε, έστω και λίγο. Πρακτικά, αυτό μεταφράζεται σε μια συνεχή αναζήτηση πηγών φωτός που μας καθησυχάζουν, μας βοηθούν και μας προστατεύουν. Ο ήρωάς μας μετακινείται (με το πληκτρολόγιο ή το gamepad) σε μια θεοσκότεινη έπαυλη γεμάτη κινδύνους και η συνηθέστερη πηγή φωτός που διαθέτει είναι τα σπίρτα που βρίσκουμε διάσπαρτα στην έπαυλη (κουβαλάμε έως και 12 ανά πάσα στιγμή), ενώ διακόπτες, λάμπες και κεριά υπάρχουν σπανιότερα. Μεγάλες πηγές φωτός όπως η φωτιά στο τζάκι ή ο πολυέλαιος στο διάδρομο θα μας βοηθήσουν σημαντικά, αλλά γι' αυτό και θα μοχθήσουμε για να τις κατακτήσουμε. Κάθε φως -ασθενές ή διάχυτο- είναι πολύτιμο, και απαραίτητο μιας και εάν ο ήρωας βρεθεί στο σκοτάδι, αρχίζει να φοβάται πολύ, πάρα πολύ, τόσο που τρελλαίνεται.

Στο White Night τρέλλα σημαίνει θάνατος, όπως και κάθε κατά μέτωπον συνάντηση με κινδύνους που ελλοχεύουν στο σκοτάδι, μορφές που... δε θέλουν το καλό μας. Παρότι πρόκειται για survival / horror adventure, δεν μπορούμε να σκοτώσουμε τις μορφές που συναντάμε παρά μόνο εάν τους ρίξουμε άπλετο φως. Και άπλετο φως φυσικά δε βρίσκεις εύκολα στο παιχνίδι. Εάν η συνάντησή μας γίνει στο σκοτάδι, ή υπό το αχνό φως ενός σπίρτου ή ενός κεριού, τότε ο θάνατος είναι σχεδόν (ίσως προλάβετε να τρέξετε μακριά ή να αλλάξετε δωμάτιο) βέβαιος. O θάνατος μας μεταφέρει πίσω στο σημείο όπου κάναμε τελευταία φορά save, ενώ η ως τώρα πρόοδός μας χάνεται, όπως και όσα αντικείμενα είχαμε συλλέξει (όχι όμως και όσα έγγραφα είχαμε βρει και διαβάσει).

(τα καλογραμμένα κείμενα γεμίζουν ολόκληρο βιβλίο, ένα σκοτεινό και θλιβερό βιβλίο)

Η πρόοδός μας σώζεται σε συγκεκριμένα save points τα οποία ξεχωρίζουν μιας και έχουν πάντοτε τη μορφή μιας λευκής πολυθρόνας με ένα ευδιάκριτο σύμβολο στην πλάτη. Όπως καταλάβατε, καλό είναι να σώζετε όσο πιο συχνά μπορείτε, καιρός να θυμηθείτε λίγο τα παλιά, να δώσετε βάρος και αξία στα πολύτιμα saves σας! Δυστυχώς, μερικές φορές πεθαίνουμε λόγω των αλλαγών που κάνει η κάμερα ενώ κινούμαστε, με αποτέλεσμα να οδηγούμε μόνοι μας τον ήρωα πάνω σε κάποιο κακό -και θανατηφόρο- συναπάντημα. Αν όμως χάνετε επειδή πέφτετε συνέχεια πάνω σε κάποια μορφή, ή αν νομίζετε πως ένα σημείο έχει πάρα πολλές και δε θα καταφέρετε ποτέ να το ξεπεράσετε, τότε μάλλον δεν έχετε βρει κάποια πηγή φωτός, ή μια εναλλακτική διαδρομή. Το σκοτάδι κρύβει συνήθως την απάντηση και τη λύση που γυρεύετε. Κινηθείτε έξυπνα, σκεφτείτε εναλλακτικές, ψάξτε διεξοδικά το χώρο γύρω σας.

Οι παραδοσιακοί γρίφοι που θα συναντήσετε είναι λίγοι, κι ως επί τo πλείστον συγκεντρωμένοι στο πέμπτο και προτελευταίο κεφάλαιο του παιχνιδιού. Υπάρχει, ωστόσο, πληθώρα γρίφων που παίζουν με το φως και το σκοτάδι με ποικίλους τρόπους. Παραδείγματος χάριν, όταν ο κέρσορας αλλάζει σε δύο χεράκια, σημαίνει πως πρέπει να δημιουργήσετε κάπου κοντά μια σταθερή πηγή φωτός, ώστε να σβήσετε το σπίρτο και να χρησιμοποιήσετε και τα δύο χέρια για να ανοίξετε ένα μπαούλο, να σπρώξετε μια ντουλάπα, ή γενικά να αλληλεπιδράσετε με ένα σημείο ενδιαφέροντος. Ελάχιστα είναι, επίσης, και τα αντικείμενα που συλλέγουμε (εκτός από σπίρτα που βρίσκουμε συνέχεια) και πάντοτε χρησιμοποιούνται αυτόματα στο κατάλληλο hotspot δίχως να χρειαστεί να κάνουμε κάποια επιλογή εμείς.

Το δεύτερο πολύ μεγάλο και σημαντικό κομμάτι του gameplay είναι η ανακάλυψη και ανάγνωση κειμένων. Στο White Night υπάρχουν πραγματικά πολλές σελίδες κειμένου (γράμματα, ημερολόγια, εφημερίδες, σημειώσεις), όλες τους καλογραμμένες και πειστικές καθότι αλλάζει το ύφος και ο τρόπος γραφής, ώστε να αντιπροσωπεύουν πάντοτε πιστά τον εκάστοτε χαρακτήρα που έγραφε. Μέσα από αυτές τις σελίδες ξεδιπλώνεται τελικά και η σκοτεινή και στενάχωρη ιστορία της έπαυλης και των ενοίκων της. Διάσπαρτες υπάρχουν και φωτογραφίες, οι οποίες εκτός από achievements, ξεκλειδώνουν και σημαντικά γεγονότα στη ζωή των βασικών χαρακτήρων, με αποτέλεσμα να τους σκιαγραφούν καλύτερα ώστε να τους γνωρίσουμε, να τους λυπηθούμε, να τους μισήσουμε.

(το φως και οι σκιές, το μαύρο και οι λευκές γραμμές,  ο ήρωας με τη φεδόρα,
όλα μαζί θυμίζουν παλιό αστυνομικό κόμικ)

Γραφικά / Διάλογοι-Ήχος

Παρότι δεν ξέρουμε πάντοτε πού πρέπει να πάμε και τι να κάνουμε, η εξερεύνηση δεν καταντά ποτέ μονότονη ούτε η εξέλιξη της υπόθεσης βαρετή. Γιατί; Επειδή το White Night είναι Χιτσκοκικό και απόλυτα νουάρ, με αποτέλεσμα να μας μαγεύει με τον κόσμο του και να μας καθηλώνει με την ατμόσφαιρά του. Όλα απεικονίζονται σε άσπρο και μαύρο, με σαφείς μα λιτές γραμμές περιγράμματος, με παιχνίδια σκίασης και οπτικής γωνίας: σαν παλιό, καλό αστυνομικό κόμικ. Οι σκιές και το βαθύ μαύρο χρώμα δεν είναι "νεκρή οθόνη", είναι σημεία που αφυπνίζουν τη φαντασία μας: Κρύβεται κάτι εκεί; Αυτή η λευκή γραμμή στο βάθος τι να 'ναι άραγε; Μοιάζει με... πολυθρόνα; Όχι, ένα αναπηρικό καροτσάκι ήταν τελικά. Από 'κεί τι να κρύβεται, άραγε;

Κι αν στα γραφικά βρεθεί κάποιος να παραπονεθεί για τα κοντινά πλάνα που ίσως χρειάζονταν λίγη παραπάνω λεπτομέρεια, στον ήχο δεν μπορεί να προσάψει κανείς τίποτα, είναι πραγματικά αψεγάδιαστος. Μια μελαγχολική μελωδία στο πιάνο που σιγοπαίζει συνοδεύεται από μια αιθέρια γυναικεία φωνή, και μαζί στοιχειώνουν το μυαλό μας και ξετρυπώνουν ύπουλα σε ανύποπτες φάσεις της ημέρας, πολύ μετά που θα έχουμε τελειώσει το παιχνίδι. Τα ηχητικά εφφέ είναι επίσης καλοσχεδιασμένα, καθώς οι θόρυβοι ενός παλιού σπιτιού και οι κραυγές αγωνίας των μορφών καταφέρνουν σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα να αλλάξουν τη διάθεσή μας από ρομαντική κι ερωτική σε τρομαγμένη κι αγχωτική. Τέλος, το παρόν δίνει και η μαγική εκείνη συγχορδία που ανάγει ένα καλό έργο σε αριστούργημα: ο μονόλογος του ήρωα, αφηγητής της δικής του νουάρ ιστορίας, συναρπάζει και παρασύρει με την ερμηνεία και τη χροιά του.

Συμπεράσματα

Πρόκειται για ένα ξεχωριστό και καλοσχεδιασμένο παιχνίδι που δε θέλετε να χάσετε εάν σας αρέσουν τα survival / horror adventure και οι νουάρ ιστορίες. Ναι, θα σας θυμίσει ανά σημεία Alone in the Dark και Amnesia, αλλά μη σταθείτε εκεί. Το White Night πραγματικά προσφέρει κάτι ξεχωριστό, κάτι δικό του, κάτι τόσο νουάρ και ατμοσφαιρικό που μας κάνει να παραβλέπουμε τα ελαττώματά του και υπνωτισμένοι να ακολουθούμε τη φωνή του ήρωα-αφηγητή, κι εκείνη τη μελωδία στο πιάνο που συνοδεύει μια βελούδινη φωνή...