Jane Jensen επί ΔΥΟ!

Elessar wrote: Για ποιο λόγο κάνεις slow-clapping, δεν κατάλαβα;

Μπορείς να επιλέξεις να πιστέψεις ότι το είπε επειδή "ζηλεύει το παραδάκι που τσιμπάνε τα TWD και θέλει να φάει κι αυτή", όπως είπε ο Άλκης στο FB. Μπορείς να επιλέξεις, όμως, να πιστέψεις ότι το είπε επειδή της αρέσουν πράγματι τα συγκεκριμένα adventures και της αρέσει που το genre απλώνει πλοκάμια και πέρα από τα χαρτογραφημένα ύδατα. Αν δεν απατώμαι, και η ίδια το έκανε αυτό. Έφτιαξε πολύ καινούριο και ιδιαίτερο για την εποχή. Κρατώ τη δεύτερη επιλογή, και θεωρώ ότι την αδικείτε. Αλλά ΟΚ, it's all a matter of perspective, hon'.

Fallen_Angel wrote: Μπορείς να επιλέξεις να πιστέψεις ότι το είπε επειδή "ζηλεύει το παραδάκι που τσιμπάνε τα TWD και θέλει να φάει κι αυτή", όπως είπε ο Άλκης στο FB. Μπορείς να επιλέξεις, όμως, να πιστέψεις ότι το είπε επειδή της αρέσουν πράγματι τα συγκεκριμένα adventures

Έχω διαβάσει κι εγώ τα συγκεκριμένα σχόλια της Jensen και νομίζω ότι ισχύουν εν μέρει και τα δύο παραπάνω. Το πρώτο, γιατί όπως και να το κάνουμε δουλειά της είναι και ασφαλώς θα θέλει να βγάζει λεφτά από αυτήν και να μην μπαίνει μέσα. Το δεύτερο, γιατί αν συγκρίνω τους εμπνευσμένους γρίφους των παλιών παιχνιδιών της με τους μάλλον διεκπεραιωτικούς και λίγο σαν ξαναζεσταμένο φαγητό γρίφους στο Moebius, μάλλον το ενδιαφέρον της για το σχεδιασμό σύνθετων και έξυπνων γρίφων κάπου έχει ατροφήσει και δείχνει να την ενδιαφέρει περισσότερο η διαδραστική αφήγηση ιστοριών.

mkllds wrote: Οπότε δεν περίμενα κάτι φοβερό. Επίσης σαν υπόθεση για το GK4 με κομήτες, μάγισσες και φαντάσματα μου φάνηκε κάπως. Μπορεί σαν παιχνίδι να μας κάνει να παραμιλάμε αλλά αυτό που διάβασα με άφησε κάπως αδιάφορο μπορώ να πω.

Προσωπικά για να πω την αλήθεια το concept μου άρεσε (μάγισσες, μεταμορφώσεις, πρόσωπα που εμφανίζονται και εξαφανίζονται παραπέμπουν λίγο σε Λυντς και πολύ σε gothic fantasy thriller, που δε με χαλάει καθόλου). Επίσης η δομή της ιστορίας δεν είναι καθόλου κακή. Τώρα το καθαυτό γράψιμο δυστυχώς είναι όντως επιπέδου paperback των αεροδρομίων. Δεν περίμενα και τίποτα καλύτερο βέβαια. Ποτέ δεν είχα την αίσθηση πως η Jensen θα έχει και καμιά σπουδαία πρόζα. Ίσως διάβασα κάποτε αποσπάσματα από κάποιο novelization των GK; Πιθανόν, δε θυμάμαι. Πάντως πιστεύω πως δεν είναι τυχαίο που η Jensen δεν έγινε ποτέ συγγραφέας (αν εξαιρέσουμε μια δυο προσπάθειες στα νιάτα της).

Από εκεί και πέρα, εν οψει της επικείμενης κυκλοφορίας του remake του GK1 έπαιξα ξανά το original. Πρόκειται όντως για παιχνιδάρα με εξαιρετικούς γρίφους που στέκεται αξιοπρεπώς ακόμα και σήμερα, ΑΛΛΑ δείχνει σαφέστατα και σημάδια γήρατος.
Τα γραφικά, παρά την πολύ φιλότιμη προσπάθειά τους, δεν καταφέρνουν να υποστηρίξουν το εξαιρετικά ατμοσφαιρικό σκηνικό της Νέας Ορλεάνης (μιλάω πάντα για σήμερα, τότε θα είχαν φανεί υπερατμοσφαιρικά).
Σεναριακά το ταξίδι στη Γερμανία, αν και απαραίτητο, χαλάει λίγο τον μέχρι τότε άψογο ρυθμό κλιμακούμενης παράνοιας και έντασης και γενικά οι μέρες 8 και 9, αν και διασκεδαστικές, θυμίζουν περισσότερο Indiana Jones παρά Gabriel Knight.
To interface με τα 4 εικονίδια use!!! (open/close, use, move, take) είναι επιεικώς άβολο. Μου έτυχε να κολλήσω σε ένα σημείο επειδή σε ένα αντικείμενο που είχα δοκιμάσει επανειλημένως το use, έπρεπε να πατήσω open/close, το οποίο για κάποιο λόγο το είχα ξεχάσει (εδώ με έσωσε για πρώτη φορά το walkthrough).
Τώρα όσον αφορά το puzzle design ακόμα και σήμερα μερικοί γρίφοι είναι απίστευτα ευρηματικοί (ειδικά όσοι σχετίζονται με την πλατεία κι εκείνοι στο αστυνομικό τμήμα). Επίσης η ανοιχτή αίσθηση των πρώτων κεφαλαίων που σου επιτρέπουν να βολτάρεις στη Νέα Ορλεάνη χωρίς κάποιο άμεσο συγκεκριμένο στόχο είναι μαγευτική.
Ταυτόχρονα όμως αυτή ακριβώς η ανοιχτή αίσθηση σε αφήνει πολλές φορές ξεκρέμαστο, αφού αναρωτιέσαι σε αρκετά σημεία: "Ωραία, τώρα τι κάνω για να προχωρήσω;" Αυτό γίνεται αρκετά πιο ενοχλητικό προς την κορύφωση της ιστορίας, όπου θες κάπως πιο ξεκάθαρους στόχους για να φτάσεις στο φινάλε. χωρίς να ψάχνεις δεξιά κι αριστερά.
Υπάρχουν ακόμα ένα δυο σημεία όπου φαίνεται πως η SIERRA μόλις τότε έβγαινε από το προβληματικό κόλλημα με τα dead ends και τους ξεκάρφωτους γρίφους. Τα ζόμπι στην 9η μέρα είναι ένα σημείο που πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω πως θα μπορούσε κανείς να περάσει χωρίς walkthrough (τρίτη φορά που χρειάστηκε να το συμβουλευθώ) ειδικά δεδομένου του action στοιχείου και του ελάχιστου χρόνου που δίνει το παιχνίδι μέχρι την game over screen. Απαράδεκτος γρίφος και δείγμα της πιο κακής πλευράς της SIERRA.
Επίσης στην κορύφωση του φινάλε, πρέπει να κάνεις 10 διαφορετικά (αν και ομολογουμένως απολύτως και εντυπωσιακά λογικά) πράγματα, διαφορετικά πας σε game over. Το θέμα είναι πως αν έχεις κάνει τα 9 και για κάποιο λόγο σου έχει διαφύγει το 10ο, πεθαίνεις χωρίς να ξέρεις τι φταίει, δηλαδή ο τρόπος που πεθαίνει ο Gabriel δε σου δίνει ένδειξη για το τι έχεις κάνει λάθος. Σίγουρα οπλισμένος με υπομονή θα βρεις κάποια στιγμή την άκρη (επειδή όλα όσα πρέπει να κάνεις είναι, το ξαναλέω, απολύτως λογικά), αλλά προσωπικά σε μια τόσο έντονη στιγμή όπου διακυβεύονται τα πάντα δεν είχα τέτοια υπομονή και συμβουλεύτηκα walkthrough (τέταρτη φορά- φτου, ήθελα να μην είναι πάνω από τρεις).
Η 2η φορά που κοίταξα walkthrough ήταν μεγάλη ήττα. Υποψιασμένος λόγω SIERRA (άδικα όπως αποδείχθηκε) σε κάποιο σημείο που είχα κολλήσει προσπάθησα να διαπιστώσω αν είχα πέσει σε dead end και κατά λάθος είδα τη λύση. Το κακό είναι πως ήταν ένας από τους καλύτερους γρίφους του παιχνιδιού, που δε θα με πείραζε να κολλήσω κάμποσο πάνω του μέχρι να τον λύσω,σε αντίθεση με τα άλλα 3 βλεφαρίσματα προς λυσάρι μεριά που δεν τα μετανιώνω καθόλου (άντε ίσως και το τελευταίο, αλλά ήθελα επιτέλους να δω το φινάλε).

Με τα παραπάνω δε λέω ασφαλώς πως το GK1 δεν αξίζει τη φήμη του. Στην εποχή του ήταν εντυπωσιακά πρωτότυπο και καταλυτικό παιχνίδι, αφού ήταν από τα πρώτα (ίσως και το πρώτο adventure με σκοτεινή θρίλερ πλοκή, σύνθετους χαρακτήρες και δουλεμένο σενάριο. Σήμερα όλα αυτά φαντάζουν δεδομένα και πολλά σημεία στο σενάριο του GK1 ίσως μοιάζουν με κλισέ, αλλά τότε ήταν όλα απίστευτα πρωτότυπα. Επισής οι αδυναμίες στους γρίφους και το interface ήταν growing pains της SIERRA από την σαδιστική της φάση στην πιο προσιτή περίοδό της και αν σήμερα ενοχλούν με την σποραδική και σπάνια εμφάνισή τους, τότε η σχεδόν πλήρης απουσία τους είχε θεωρηθεί τεράστιο βήμα μπροστά και είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Οπότε τα παραπάνω σχόλια δεν αφορούν το ΤΟΤΕ, αλλά το ΤΩΡΑ, πως δηλαδή φαίνεται το παιχνίδι σήμερα (σε κάποιον που το είχε παίξει κάποτε, αλλά το είχε σχεδόν τελείως ξεχάσει, οπότε το βλέπει σαν καινούργιο παιχνίδι).

Απορώ πάντως τι απέγινε αυτή η ευρηματικότητα που είχε η Jensen στους γρίφους και που μοιάζει να έχει ατονήσει τόσο σήμερα.

mkllds wrote: Γιατί όχι η Malia που είχε και συναισθηματικό/ερωτικό δέσιμο.

Η Malia δε θα τον κατηγορούσε ποτέ για οτιδήποτε. Αυτός είχε κάνει ότι μπορούσε για να τη σώσει κι εκείνη τον αγαπούσε.

mkllds wrote: Εμένα αυτό που με χάλασε ήταν ο γρίφος προς το τέλος.

Έμμεσα σε αυτόν αναφέρομαι. Προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ (παρ'όλο που κοίταξα walkthrough), γιατί αν το καλοσκεφτείς ήταν απολύτως λογικός.

mkllds wrote: Πραγματικά δεν μ' αρέσει το ένα κλικ για όλα. Έστω και αν απλοποίησε τα πράγματα. Προτιμώ τα εικονίδια Look, Get, Use και Open/Close.

Ξέχασες το move. Θεωρητικά έχεις δίκιο και θα συμφωνούσα μαζί σου. Πρακτικά όμως καταντάει κουραστικό να έχεις 4 κουμπιά χρήσης για κάθε αντικείμενο. Πάμε δηλαδή από το ένα άκρο στο άλλο. Δικαιολογείται βέβαια λόγω εποχής, γιατί τότε ακόμα ψάχνονταν ως προς το καλύτερο interface. Και σίγουρα το τωρινό ένα-κλικ-για-όλα είναι εξίσου κακό και πολύ περισσότερο αδικαιολόγητο (ακόμα να βρούνε τη χρυσή τομή Πάντως ειδικά το use και open/close είναι ιδιαιτέρως προβληματικά, γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα εκτός από κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις. Οπότε αν από συνήθεια δοκιμάσεις το ένα και δε δοκιμάσεις το δεύτερο επειδή νομίζεις ότι κάνουν το ίδιο πράγμα την έχεις πατήσει.

mkllds wrote: Μα είναι λογικότατο να δείχνει την ηλικία του. Προφανώς και κάποιος που θα το παίξει τώρα μπορεί και να μην του αρέσει.

Ναι. Απλώς το θυμόμουν τόσο τέλειο και ήταν τόσο ρηξικέλευθο που ήθελα να πιστεύω πως είναι περιττή πολυτέλεια το remake.

EDIT: Και για μια ακόμα φορά διευκρινίζω πως παρά τα παραπάνω σχόλια το GK1 ήταν κορυφαίο παιχνίδι στην εποχή του και παραμένει παιχνιδάρα ακόμα και σήμερα με τα σύγχρονα δεδομένα, απλώς σε κάποια σημεία έχει γεράσει.

H Jane Jensen συζητά για την προτίμησή της στις ιστορίες μυστηρίου.

Κυκλοφόρησε σήμερα και το δεύτερο (από τα τρία συνολικά) μέρη του Temptation , του νέου κόμικ της Jane Jensen.
Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ σε .pdf .

Ολοκληρώθηκε σήμερα το κόμικ με την κυκλοφορία του τρίτου και τελευταίου μέρους.
Θα το βρείτε σε .pdf μορφή εδώ .